Δέν είναι γνωστό πότε έζησε ο Όσιος Κυριακός, ο ασκητής της Ευρύχου. Εκείνο που γνωρίζουμε από την ακολουθία του είναι ότι από βρέφος «ἐγένου τοῦ Κυρίου ἐραστὴς». Αγάπησε τον Θεό και τον ακολούθησε. Άφησε τον κόσμο και έγινε πολιστής της ερήμου και εραστής της ησυχίας.
Στο ασκητήριό του τον επισκέπτονταν πλήθη πιστών, για να τον δουν, να τον συμβουλευθούν και να λάβουν την ευχή του. και ο Όσιος τους δεχόταν όλους με αγάπη και υπομονή. τους δίδασκε και τους παρηγορούσε. τους συμβούλευε να αφήσουν τα μίση και τις κακίες μεταξύ τους και να μετανοήσουν.
Ο Τριαδικός Θεός τον προίκισε με το χάρισμα της θαυματουργίας. «Φέρων τὸν σταυρὸν ἐπ’ ὤμων σου… καὶ πάθη θανατώσας τὰ τοῦ σώματος συντόνοις ἀγρυπνίαις καὶ δεήσεσι χάριν ἀπείληφας, Ὅσιε, τοῦ θεραπεύειν νοσήματα», γράφει ο υμνογράφος. Καθημερινά στο κελλί του, μαζί με την διδασκαλία που προσέφερε, θεράπευε ασθενείς και πάσχοντες.
Έτσι, αφού έζησε ο Όσιος Κυριακός ως άγγελος στην ψυχή και Θαυματουργός, κοιμήθηκε με ειρήνη.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’.
Τῆς ἐρήμου πολίτης καὶ ἐν σώματι ἄγγελος καὶ θαυματουργὸς ἀνεδείχθης, Θεοφόρε Κυριακὲ πατὴρ ἠμῶν νηστεία, ἀγρυπνία, προσευχή, οὐράνια χαρίσματα λαβῶν, θεραπεύεις τοὺς νοσοῦντας, καὶ τᾶς ψυχᾶς τῶν πίστει προστρεχόντων σοί. Δόξα τῷ δεδωκότι σοὶ ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ πάσιν ἰάματα.
