(λεξ. εβρ.) = η χάρις και εύνοια του Θεού (προς τους ανθρώπους).

1) ο υιός του ιερέα Ζαχαρία και της Ελισάβετ, ο πρόδρομος και βαπτιστής του Ιησού.
2) ο υιός του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης, αδελφής της Θεοτόκου, ο μαθητής του Ιησού και Ευαγγελιστής, αποθανών εις βαθύ γήρας εν Πάτμω.
3) Ο μέγιστος των εκκλησιαστικών ρητόρων Ιωάννης ο Χρυσόστομος
4) Πλοίστοι άλλοι Άγιοι, βασιλείς και ιεράρχαι.

(εκ του κονέω = σπεύδω, τρέχω) = ο ορμητικός.

1) Αθηναίος στρατηγός κατά τον Πελοπ. πόλεμο.
2) Μυθογράφος.
3) Σάμιος αστρονόμος του 3ου π.Χ. αιώνα.

(εβραϊκή λέξη) = εκείνος τον οποίο ο Κύριος ανυψώνει.

(από το λατινικό marceo = μαραίνομαι) = ο αδιάφορος προς τα υλικά επίγεια (άρα εραστής των πνευματικών)

(από το Κύριος) = ο αφιερωμένος στον Κύριο.

(Θεός + κτίσμα) = το Θείο δημιούργημα

(εβραΐκή λέξη) = υιός παρηγοριάς.

(από το maximus) = Ο μέγιστος

1) Φιλόσοφος από την Τύρο του 2ου μ.Χ. αιώνα
2) Φιλόσοφος του 4ου π.Χ. αιώνα.

(εβραϊκή λέξη) = Αυτόν που ο Θεός έκανε τέλειο.

(εκ του γεννάδας) = ο ευγενής, ο γενναίος, ο μεγαλόψυχος.

(εκ του γέρας) = ο θριαμβευτής.

(από το λατινικό germanus) = ο αδελφός, ο αληθής, ο τέλειος.

Στρατηγός του Ιουστινιανού