(εκ του Ιούλιος) = ο ένδοξος, όπως ο Ιούλιος Καίσαρας.
(βάσις + λαός) = ο θεμελιωτής της ευτυχίας του λαού
(από την λέξη ανάσταση) = ο αιώνιος, όπως ο αναστάς Ιησούς.
(αντί + ωνούμαι) = ο πλειοδότης σε προσφορά αξίας, ο πλειοδότης, ο γενναιοδωρότερος.
Εις τον Ιουλιανόν και Βασίλισσαν.Ἰουλιανῷ πολλὰ καὶ Βασιλίσσῃ,Ἔπαθλα κεῖνται, κειμένοις ἐκ τοῦ ξίφους.Εις τον Κέλσιον και Aντώνιον.Τέμνει κεφαλὴν τὸ ξίφος τὴν Κελσίου,Καὶ σὺν κεφαλῇ τῇ δε τὴν Ἀντωνίου.Εις τους διά του Aγίου Ιουλιανού πιστεύσαντες.Χριστού συνέντες άνδρες αληθές σέβας,Προύδωκαν εις θάνατον αυτούς εμφρόνως.
Μαρτύρησαν στις αρχές του 4ου αιώνα επί Διοκλητισνού και Μαρκιανού διοικητή Αιγύπτου. Ο Ιουλιανός ήταν από την Αντινούπολη της Μέσης Αιγύπτου και ο γάμος του με τη Βασίλισσα (έτσι ονομαζόταν η γυναίκα του) δεν τους έδωσε παιδί. Αλλά παιδιά τους θεωρούσαν τα φτωχά και τα ορφανά. Όταν το 303 κηρύχτηκε διωγμός κατά των χριστιανών, ο Ιουλιανός και η Βασίλισσα για να αποφύγουν την ειδωλολατρική βία, πήγαν, ο μεν σε ανδρικό μοναστήρι, ή δε σε γυναικείο. Αλλά η σκληρή δίωξη από τον ειδωλολάτρη διοικητή της Αιγύπτου Μαρκιανό, έφτασε μέχρι αυτά τα μοναστήρια. Τότε ο Ιουλιανός συνελήφθη και ιδιαίτερα αυτός βασανίστηκε σκληρά. Ο γιος όμως του Μαρκιανού, Κέλσιος, που σεβόταν τους χριστιανούς, είπε στον πατέρα του να πάψει τα σκληρά βασανιστήρια. Εκείνος αρνήθηκε. Και ο Κέλσιος τότε ομολόγησε τον Χριστό, με αποτέλεσμα να τον θανατώσει ο ίδιος ο πατέρας του. Λίγο αργότερα, μετά από απάνθρωπα βασανιστήρια, παρέδιδαν στον στεφανοδότη Χριστό τις ψυχές τους ο Ιουλιανός και η σύζυγος του Βασίλισσα. Μαζί τους δε και ένας ιερέας ονόματι Αντώνιος, καθώς και κάποιοι από τους Δήμιους, αλλά και άλλοι πολλοί άνδρες. Επίσης και κάποιος εκ νεκρών αναστάς Αναστάσιος και 20 Στρατιώτες. Η μνήμη όλων των πιο πάνω Αγίων, άγνωστο γιατί, επαναλαμβάνεται και την 21η Ιουνίου.
