²⁵ Βλέπετε μὴ παραιτήσησθε τὸν λαλοῦντα. εἰ γὰρ ἐκεῖνοι οὐκ ἔφυγον τὸν ἐπὶ τῆς γῆς παραιτησάμενοι τὸν χρηματίζοντα, πολλῷ μᾶλλον ἡμεῖς οἱ τὸν ἀπ’ οὐρανῶν ἀποστρεφόμενοι· ²⁶ οὗ ἡ φωνὴ τὴν γῆν ἐσάλευσε τότε, νῦν δὲ ἐπήγγελται λέγων· ἔτι ἅπαξ ἐγὼ σείω οὐ μόνον τὴν γῆν, ἀλλὰ καὶ τὸν οὐρανόν. ²⁷ τὸ δὲ ἔτι ἅπαξ δηλοῖ τῶν σαλευομένων τὴν μετάθεσιν ὡς πεποιημένων, ἵνα μείνῃ τὰ μὴ σαλευόμενα.



²² Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, ἀνέχεσθε τοῦ λόγου τῆς παρακλήσεως· καὶ γὰρ διὰ βραχέων ἐπέστειλα ὑμῖν. ²³ Γινώσκετε τὸν ἀδελφὸν Τιμόθεον ἀπολελυμένον, μεθ’ οὗ, ἐὰν τάχιον ἔρχηται, ὄψομαι ὑμᾶς. ²⁴ Ἀσπάσασθε πάντας τοὺς ἡγουμένους ὑμῶν καὶ πάντας τοὺς ἁγίους. Ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ ἀπὸ τῆς Ἰταλίας. ²⁵ Ἡ χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν· ἀμήν.

²⁵ Σεῖς λοιπὸν ποὺ ἀξιώθητε νὰ ἀπολαύσετε τὰ θαυμαστὰ αὐτά, προσέχετε νὰ μὴ ἀρνηθῆτε καὶ ἀπειθήσετε πρὸς τὸν Θεόν, ποὺ σᾶς λαλεῖ. Διότι, ἐὰν δὲν διέφυγαν τὴν τιμωρίαν ἐκεῖνοι, ποὺ ἠπείθησαν εἰς τὸν Μωϋσῆν, ὁ ὁποῖος τοὺς ἐφανέρωνε θείας ἐντολὰς ἐπὶ τῆς γῆς, πολὺ περισσότερον δὲν θὰ ξεφύγωμεν ἡμεῖς, ποὺ ἀποστρεφόμεθα τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος μᾶς ὁμιλεῖ ἀπὸ τοὺς οὐρανούς. ²⁶ Τοῦ Θεοῦ δὲ αὐτοῦ ἡ φωνὴ ἐσάλευσε καὶ τότε εἰς τὸ ὅρος Σινᾶ τὴν γῆν· τώρα δὲ ἔχει δώσει ὑπόσχεσιν διὰ μέσου τοῦ προφήτου Ἄγγαίου καὶ εἶπεν· Ἀκόμη μίαν φορὰν ἐγὼ θὰ σείσω ὄχι μόνον τὴν γῆν, ἀλλὰ καὶ τὸν ἔναστρον οὐρανόν. ²⁷ Ὅταν δὲ λέγῃ ἀκόμη μίαν φοράν, φανερώνει τὴν μετακίνησιν ἐκείνων, ποὺ σαλεύονται καὶ μετακινοῦνται ὡς κτίσματα φθαρτά, ἔχοντα ἀρχὴν καὶ τέλος. Θὰ μετακινηθοῦν καὶ θὰ φύγουν αὐτά, διὰ νὰ μείνουν τὰ ἐν οὐρανοῖς ἀσάλευτα καὶ ἄφθαρτα.



²² Σᾶς παρακαλῶ δέ, ἀδελφοί, νὰ δεχθῆτε μὲ προθυμίαν τὸν λόγον τῆς προτροπῆς καὶ παρηγορίας τῆς ἐπιστολῆς μου αὐτῆς. Ἄλλως τε δὲν σᾶς ἐκούρασα πολύ. Διότι σᾶς ἔγραψα μὲ ὀλίγα λόγια. ²³ Μάθετε διὰ τὸν ἀδελφὸν Τιμόθεον, ὅτι εἶναι πλέον ἐλευθερωμένος. Θὰ σᾶς ἴδω δὲ μαζὶ μὲ αὐτόν, ἐὰν ἔλθῃ γρήγορα νὰ μὲ συναντήσῃ. ²⁴ Ἀσπασθῆτε ὅλους τοὺς προεστούς σας καὶ ὅλους τοὺς πιστούς. Σᾶς ἀσπάζονται οἱ ἀδελφοί, ποὺ κατάγονται ἀπὸ τὴν Ἰταλίαν. ²⁵ Ἡ εὔνοια τοῦ Θεοῦ, ποὺ μᾶς παρέχει τὴν σωτηρίαν καὶ κάθε πνευματικὸν ἀγαθόν, εἴθε νὰ εἶναι μὲ ὅλους σας. Ἀμήν.

²⁵ Προσέχετε, λοιπόν, μήπως τυχόν και απαρνηθήτε τον πανάγαθον Θεόν, που σας ομιλεί· διότι εάν οι Εβραίοι της παλαιάς εποχής, που ηρνήθησαν να υπακούσουν στον Μωϋσέα, τον ομιλούντα εκ μέρους του Θεού, δεν εξέφυγαν την τιμωρίαν, πολύ περισσότερον δεν θα ξεφύγωμεν ημείς, που απαρνούμεθα τον Θεόν και αποστρέφομεν τον εαυτόν μας από εκείνος, που μας ομιλεί εκ των ουρανών. ²⁶ Αυτού δε του Θεού η φωνή συνεκλόνισε τότε την γην, τώρα δε έχει προαναγγείλει και υποσχεθή δια του προφήτου λέγων· “ακόμη μίαν φοράν εγώ θα σείσω όχι μόνον την γην, αλλά και τον ουρανόν”. ²⁷ Αυτό, το “μία ακόμη φοράν” που λέγει, δηλώνει την μετακίνησιν και αλλαγήν αυτών, που σαν κτίσματα φθαρτά μετακινούνται και αλλοιώνεται, δια να μείνουν τα αμετακίνητα και αιώνια, που υπάρχουν στους ουρανούς.



²² Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, πάρετε με προθυμίαν και δεχθήτε μέσα στις καρδιές σας τα λόγια αυτά της προτροπής και παρηγορίας, που σας έγραψα, τα οποία άλλωστε δεν είναι πολλά, διότι με συντομίαν σας έγραψα. ²³ Μαθετε δε, ότι ο αδελφός Τιμόθεος είναι πλέον ελεύθερος. Θα σας ίδω δε μαζή με αυτόν, εάν έλθη σύντομα να με συναντήση, οπότε θα σας επισκεφθώμεν και οι δύο μαζή. ²⁴ Διαβιβάσατε τους αδελφικούς μου χαιρετισμούς εις όλους τους προεστούς σας και εις όλους τους πιστούς. Οι αδελφοί της Ιταλίας σας ασπάζονται. ²⁵ Η χάρις του Θεού είθε να είναι μαζή με όλους σας. Αμήν.

¹ Καὶ ἐξῆλθε ἐκεῖθεν καὶ ἦλθεν εἰς τὴν πατρίδα ἑαυτοῦ· καὶ ἀκολουθοῦσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ. ² καὶ γενομένου σαββάτου ἤρξατο ἐν τῇ συναγωγῇ διδάσκειν· καὶ πολλοὶ ἀκούοντες ἐξεπλήσσοντο λέγοντες· Πόθεν τούτῳ ταῦτα; καὶ τίς ἡ σοφία ἡ δοθεῖσα αὐτῷ, καὶ δυνάμεις τοιαῦται διὰ τῶν χειρῶν αὐτοῦ γίνονται; ³ οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ τέκτων, ὁ υἱὸς τῆς Μαρίας, ἀδελφὸς δὲ Ἰακώβου καὶ Ἰωσῆ καὶ Ἰούδα καὶ Σίμωνος; καὶ οὐκ εἰσὶν αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ ὧδε πρὸς ἡμᾶς; καὶ ἐσκανδαλίζοντο ἐν αὐτῷ. ⁴ ἔλεγε δὲ αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ὅτι Οὐκ ἔστι προφήτης ἄτιμος εἰ μὴ ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ καὶ ἐν τοῖς συγγενέσι καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ. ⁵ καὶ οὐκ ἠδύνατο ἐκεῖ οὐδεμίαν δύναμιν ποιῆσαι, εἰ μὴ ὀλίγοις ἀρρώστοις ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας ἐθεράπευσε· ⁶ καὶ ἐθαύμαζε διὰ τὴν ἀπιστίαν αὐτῶν. Καὶ περιῆγε τὰς κώμας κύκλῳ διδάσκων. ⁷ Καὶ προσκαλεῖται τοὺς δώδεκα, καὶ ἤρξατο αὐτοὺς ἀποστέλλειν δύο δύο, καὶ ἐδίδου αὐτοῖς ἐξουσίαν τῶν πνευμάτων τῶν ἀκαθάρτων,

¹ Καὶ ἀνεχώρησεν ἀπ’ ἐκεῖ καὶ ἦλθεν εἰς τὴν πατρίδα του τὴν Ναζαρέτ, καὶ ἠκολούθησαν αὐτὸν οἱ μαθηταί του. ² Καὶ ὅταν ἦλθεν ἡ ἡμέρα τοῦ Σαββάτου ἤρχισε νὰ διδάσκῃ εἰς τὴν συναγωγήν, καὶ πολλοὶ ποὺ τὸν ἤκουαν ἐθαύμαζαν καὶ ἔλεγαν· Ἀπὸ ποὺ ἦλθαν εἰς αὐτὸν αὐτά, ποὺ βλέπομεν καὶ ἀκούομεν, καὶ τὶ πρᾶγμα εἶναι ἡ σοφία αὐτή, ποὺ τοῦ ἐδόθη, καὶ μὲ τὴν βοήθειαν ποίας δυνάμεως γίνονται τέτοια θαύματα μὲ τὰ χέρια του; ³ Δὲν εἶναι αὐτὸς ὁ μαραγκός, ὁ υἱὸς τῆς Μαρίας, καὶ ὁ ἀδελφὸς τοῦ Ἰακώβου καὶ τοῦ Ἰωσῆ καὶ τοῦ Ἰούδα καὶ τοῦ Σίμωνος; Καὶ δὲν εἶναι ἐδῶ μαζί μας αἱ ἀδελφαί του; Καὶ ἐσκανδαλίζοντο δι’ αὐτὸν καὶ δὲν ἤθελαν νὰ τὸν παραδεχθοῦν ὡς προφήτην, ἀλλὰ τὸν παρηκολούθουν μὲ ὑποψίαν. ⁴ Ἔλεγε δὲ εἰς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς, ὅτι πουθενὰ δὲν ἀρνοῦνται νὰ τιμήσουν ἕνα προφήτην, παρὰ μόνον εἰς τὴν πατρίδα του καὶ μεταξὺ τῶν συγγενῶν του καὶ μεταξὺ αὐτῶν, ποὺ μένουν εἰς τὸ σπίτι του. ⁵ Καὶ ἐπειδὴ αὐτοὶ ἠπίστησαν, ἡ ἀπιστία των ἠμπόδιζε τὴν ἐνέργειαν τῆς θαυματουργικῆς του δυνάμεως καὶ δὲν ἠδύνατο ἐκεῖ νὰ κάμῃ κανὲν ἀπὸ τὰ μεγάλα θαύματά του, παρὰ μόνον ἐθεράπευσεν ὀλίγους ἀρρώστους, ἀφοῦ ἔθεσεν ἐπ’ αὐτῶν τὰς χεῖρας του. ⁶ Καὶ ἠπόρει ὁ Κύριος μὲ τὴν ἀπιστίαν των, τὴν ὁποίαν ὡς διακρίνων τὰ βάθη τῆς καρδίας των εὕρισκεν ἀδικαιολόγητον καὶ βαρεῖαν. Καὶ περιώδευε τριγύρω εἰς τὰ χωρία καὶ ἐδίδασκε. ⁷ Καὶ προσκαλεῖ τοὺς δώδεκα καὶ ἤρχισε νὰ τοὺς ἀποστέλλῃ εἰς περιοδείαν δύο δύο, καὶ τοὺς ἔδιδεν ἐξουσίαν καὶ δύναμιν νὰ βγάζουν ἀπὸ τοὺς πάσχοντας τὰ ἀκάθαρτα πνεύματα.

¹ Και έφυγεν από εκεί και ήλθεν εις την Ναζαρέτ, την πατρίδα του. Και τον ηκολούθησαν οι μαθηταί του. ² Οταν δε ήλθε το Σαββατον, ήρχισε να διδάσκη εις την συναγωγήν και πολλοί, που τον ήκουαν, εθαύμαζαν και έλεγαν· “από που ήλθε εις αυτόν η δύναμις και η εξουσία να κάμνη τα όσα βλέπομεν και ακούομεν; Και τι είναι αυτή η σοφία που του εδόθη και πως εξηγούνται τα τόσα και τόσα θαύματα, που γίνονται με τα χέρια του; ³ Δεν είναι αυτός ο ξυλουργός, το παιδί της Μαρίας, ο αδελφός δε του Ιακώβου και του Ιωσή και του Ιούδα και του Σιμωνος; Και αι αδελφαί του δεν είναι εδώ μαζή μας; Και εσκανδαλίζοντο και δεν ήθελαν να πιστεύσουν εις αυτόν. ⁴ Ελεγε δε εις αυτούς ο Ιησούς ότι πουθενά άλλου δεν αρνούνται να τιμήσουν ένα προφήτην, ει μη μόνον εις την πατρίδα του μεταξύ των συγγενών του και των οικιακών του. ⁵ Και δια την απιστίαν των Ναζαρηνών δεν ημπόρεσε εκεί κανένα θαύμα να κάμη, παρά μόνον ολίγους αρρώστους εθεράπευσε δια της επιθέσεως των χειρών του. ⁶ Απορούσε δε και ο ίδιος δια την απιστίαν αυτών των ανθρώπων. Και περιώδευε τριγύρω τα χωριά διδάσκων τον λόγον του Ευαγγελίου. ⁷ Προσεκάλεσε δε τους δώδεκα και ήχισε να τους στέλνη δύο-δύο, και έδιδε εις αυτούς εξουσίαν να διώχνουν τα ακάθαρτα πνεύματα.