¹⁸ ἀθέτησις μὲν γὰρ γίνεται προαγούσης ἐντολῆς διὰ τὸ αὐτῆς ἀσθενὲς καὶ ἀνωφελές· ¹⁹ οὐδὲν γὰρ ἐτελείωσεν ὁ νόμος, ἐπεισαγωγὴ δὲ κρείττονος ἐλπίδος, δι’ ἧς ἐγγίζομεν τῷ Θεῷ. ²⁰ καὶ καθ’ ὅσον οὐ χωρὶς ὁρκωμοσίας· - οἱ μὲν γὰρ χωρὶς ὁρκωμοσίας εἰσὶν ἱερεῖς γεγονότες, ²¹ ὁ δὲ μετὰ ὁρκωμοσίας διὰ τοῦ λέγοντος πρὸς αὐτόν· ὤμοσε Κύριος, καὶ οὐ μεταμεληθήσεται· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ· - ²² κατὰ τοσοῦτον κρείττονος διαθήκης γέγονεν ἔγγυος Ἰησοῦς. ²³ Καὶ οἱ μὲν πλείονές εἰσι γεγονότες ἱερεῖς διὰ τὸ θανάτῳ κωλύεσθαι παραμένειν· ²⁴ ὁ δὲ διὰ τὸ μένειν αὐτὸν εἰς τὸν αἰῶνα ἀπαράβατον ἔχει τὴν ἱερωσύνην· ²⁵ ὅθεν καὶ σῴζειν εἰς τὸ παντελὲς δύναται τοὺς προσερχομένους δι’ αὐτοῦ τῷ Θεῷ, πάντοτε ζῶν εἰς τὸ ἐντυγχάνειν ὑπὲρ αὐτῶν.

¹⁸ Μὴ σᾶς φαίνεται δὲ παράδοξον, ὅτι ἀντικατεστάθη καὶ ὁ νόμος, ποὺ ἐστηρίζετο εἰς τὴν καταργηθεῖσαν ἱερωσύνην. Διότι γίνεται τώρα ἀθέτησις μὲν καὶ ἀκύρωσις τοῦ παλαιοτέρου καὶ προγενεστέρου νόμου, ἐπειδὴ οὗτος δὲν εἶχε δύναμιν νὰ κάμῃ τέλειον τὸν ἄνθρωπον καὶ δὲν ἠδύνατο νὰ ὠφελήσῃ αὐτόν. ¹⁹ Διότι ὁ νόμος δὲν ἔδωκε τὴν τελειότητα εἰς τίποτε. Τώρα δὲ μὲ τὴν Νέαν Διαθήκην γίνεται εἰσαγωγὴ ἐλπίδος καλυτέρας ἀπὸ ἐκείνην, ποὺ ἔδιδεν ὁ νόμος. Ὁ νόμος ἔδιδεν ἐλπίδα προσκαίρων καὶ ἐπιγείων ἀγαθῶν. Ἐνῶ ἡ Νέα Διαθήκη μᾶς παρέχει τὴν ἐλπίδα τῆς κληρονομίας τῶν ἐπουρανίων ἀγαθῶν. Καὶ μὲ τὴν ἐλπίδα αὐτὴν πλησιάζομεν πρὸς τὸν Θεόν. ²⁰ Φαίνεται δὲ ἡ ὑπεροχὴ τῆς νέας ἱερωσύνης καὶ ἀπὸ τὸ ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἔγινεν ἱερεὺς χωρὶς νὰ δοθῇ ὅρκος. Διότι οἰ μὲν ἱερεῖς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἔγιναν ἱερεῖς, χωρὶς νὰ κάμῃ δι’ αὐτοὺς ὅρκον ὁ Θεός. ²¹ Ὁ Χριστὸς ὅμως ἔγινεν ἱερεὺς μὲ ὅρκον, ποὺ ἐδόθη ἀπὸ τὸν Θεὸν διὰ μέσου τοῦ ψαλμῳδοῦ, ὁ ὁποῖος εἶπε πρὸς τὸν Χριστόν· Ὡρκίσθη ὁ Κύριος καὶ δὲν θὰ μεταμεληθῇ, ὥστε νὰ μεταβάλῃ ἀπόφασιν· Σὺ εἶσαι ἱερεὺς αἰώνιος κατὰ τὴν τάξιν τοῦ Μελχισεδέκ. ²² Ὅσον δὲ ὁ Ἰησοῦς ἔγινεν ἱερεὺς ὕψιστος, ποὺ ἔλαβε τὴν ἱερωσύνην μὲ ὅρκον, τόσον περισσότερον ἔγινε καὶ ἐγγυητὴς καὶ μεσίτης ἀνωτέρας καὶ αἰωνίας Διαθήκης. ²³ Καὶ τῆς μὲν Παλαιᾶς Διαθήκης οἱ ἱερεῖς ἔγιναν πολλοὶ κατὰ τὸν ἀριθμόν, ἐπειδὴ ἠμποδίζοντο ἀπὸ τὸν θάνατον νὰ παραμένουν διαρκῶς εἰς τὴν ἱερωσύνην. ²⁴ Ὁ Χριστὸς ὅμως, ἐπειδὴ μένει ἐν τῇ ζωῇ εἰς τὸν αἰῶνα, ἔχει διηνεκῆ καὶ ἀμεταβιβαστον εἰς ἄλλους τὴν ἱερωσύνην. ²⁵ Διὰ τοῦτο καὶ δύναται νὰ σώζῃ τελείως ἐκείνους, ποὺ προσέρχονται διὰ μέσου αὐτοῦ εἰς τὸν Θεόν, ἐπειδὴ ζῇ πάντοτε διὰ νὰ μεσιτεύῃ καὶ προσεύχεται ὑπὲρ αὐτῶν.

¹⁸ Διότι τώρα, εις την εποχήν της χάριτος, γίνεται ακύρωσις και αντικατάστασις του προγενεστέρου Νομου, δηλαδή του μωσαϊκού, διότι ο Νομος αυτός δεν είχε την δύναμιν να σώση τον άνθρωπον και δι' αυτό είναι άχρηστος και ανωφελής. ¹⁹ Διότι τίποτε δεν κατώρθωσε να τελειοποιήση ο Νομος. Ενώ τώρα με την νέαν Διαθήκην εισάγεται νέα, καλυτέρα ελπίς, δια της οποίας πλησιάζομεν τον Θεόν, επιτυγχάνομεν την λύτρωσιν και την αιωνίαν μακαριότητα. ²⁰ Αυτή δε η ασύγκριτος ανωτερότης του Χριστού φαίνεται και εκ του γεγονότος, ότι δεν συνεστήθη χωρίς όρκον-διότι οι μεν της Π. Διαθήκης έχουν γίνει ιερείς, χωρίς να δοθή κανείς όρκος δι' αυτούς εκ μέρους του Θεού. ²¹ Ο Χριστός όμως έγινεν ιερεύς με τον όρκον, που έδωσεν ο Θεός προς αυτόν λέγων· “έχει ορκισθή ο Κυριος και δεν θα μεταμεληθή ποτέ δι' αυτό· συ είσαι ιερεύς αιώνιος κατά την τάξιν Μελχισεδέκ”. ²² Οσον δε περισσότερον μέγας και σπουδαίος ιερεύς ανεδείχθη ο Ιησούς, που έλαβε την ιερωσύνην με όρκον, όσον και περισσότερον αξιόπιστος εγγυητής και μεσίτης της νέας διαθήκης έγινε. ²³ Και εις μεν την εποχήν του Νομου έχουν γίνει πολλοί ιερείς, επειδή, σαν άνθρωποί που ήσαν, ημποδίζοντο από τον θάνατον να μένουν διαρκώς ως ιερείς. ²⁴ Ο Χριστός όμως, επειδή μένει ζων στον αιώνα, έχει αμετακίνητον και αμεταβίβαστον την ιερωσύνην. ²⁵ Επομένως και ημπορεί να σώζη πλήρως και τελείως εκείνους, οι οποίοι προσέρχονται δια μέσου αυτού προς τον Θεόν, ζων πάντοτε δια να μεσιτεύη και προσεύχεται υπέρ αυτών.

¹⁹ ὁ δὲ Ἡρῴδης ὁ τετράρχης, ἐλεγχόμενος ὑπ’ αὐτοῦ περὶ Ἡρῳδιάδος τῆς γυναικὸς τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ καὶ περὶ πάντων ὧν ἐποίησε πονηρῶν ὁ Ἡρῴδης, ²⁰ προσέθηκε καὶ τοῦτο ἐπὶ πᾶσι καὶ κατέκλεισε τὸν Ἰωάννην ἐν τῇ φυλακῇ. ²¹ Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ βαπτισθῆναι ἅπαντα τὸν λαὸν καὶ Ἰησοῦ βαπτισθέντος καὶ προσευχομένου ἀνεῳχθῆναι τὸν οὐρανὸν ²² καὶ καταβῆναι τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον σωματικῷ εἴδει ὡσεὶ περιστερὰν ἐπ’ αὐτόν, καὶ φωνὴν ἐξ οὐρανοῦ γενέσθαι λέγουσαν· Σὺ εἶ ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν σοὶ εὐδόκησα.

¹⁹ Ἀλλ’ ὁ τετράρχης Ἡρῴδης, ἐπειδὴ ἠλέγχετο ἀπὸ τὸν Ἰωάννην διὰ τὴν Ἡρῳδιάδα τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ Φιλίππου, μὲ τὴν ὁποίαν συνέζη παρανόμως, καθὼς καὶ δι’ ὅλα τὰ κακὰ καὶ παράνομα ἔργα, ποὺ εἶχε κάμει ὁ Ἡρῴδης, ²⁰ ἐπρόσθεσε καὶ αὐτὸ εἰς ὅλα τὰ ἐγκλήματά του, ἔκλεισε δηλαδὴ τὸν Ἰωάννην εἰς τὴν φυλακήν. ²¹ Πρὸ τῆς φυλακίσεως ὅμως τοῦ Ἰωάννου, ἀφοῦ εἶχε βαπτισθῇ ὅλος ὁ λαός, ποὺ κατ’ ἐκείνην τὴν στιγμὴν παρευρίσκετο ἐκεῖ, καὶ ὅταν καὶ ὁ Ἰησοῦς ἐβαπτίσθη καὶ προσηύχετο, συνέβη νὰ ἀνοιχθῇ ὁ οὐρανός, ²² καὶ νὰ καταβῇ ἐπάνω του τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸ ὁποῖο ἐνεφανίσθη μὲ σχῆμα καὶ εἶδος ἐξωτερικὸν καὶ σωματικόν, ποὺ ὠμοίαζε πρὸς περιστεράν, χωρὶς ὅμως καὶ νὰ εἶναι πραγματικὴ περιστερά. Καὶ ἦλθε φωνὴ ἀπὸ τὸν οὐρανόν, ἡ ὁποία ἔλεγε· Σὐ εἶσαι ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπημένος εἰς σὲ εὐηρεστήθην, διότι καὶ ὡς ἄνθρωπος ἀπολύτως ἀναμάρτητος ἔκαμες πάντοτε τὸ ἀρεστὸν ἐνώπιόν μου.

¹⁹ Ο δε Ηρώδης ο τετράρχης, επειδή ηλέγχετο από τον Ιωάννην, διότι συζούσε παρανόμως με την Ηρωδιάδα, την γυναίκα του αδελφού του, όπως και δι' όλα τα πονηρά έργα, που είχε κάμει, ²⁰ επρόσθεσε και τούτο το έγκλημα εις όλα όσα είχε διαπράξει και έκλεισε τον Ιωάννην εις την φυλακήν (δια να θέση τέρμα στους δικαίους ελέγχους του). ²¹ Πριν όμως φυλακισθή ο Ιωάννης και αφού εβαπτίσθη όλος ο λαός, που είχεν έλθει στον Ιορδάνην, και όταν ο Ιησούς εβαπτίσθη και προσηύχετο, ηνοίχθη ο ουρανός ²² και κατέβηκε το Πνεύμα το Αγιον με μορφήν εξωτερικήν και σωματικήν που εμοιαζε προς περιστεράν και ήλθε φωνή από τον ουρανόν, που έλεγε· “συ είσαι ο υιός μου ο αγαπητός, εις σε έχω ευαρεστηθή, διότι και ως άνθρωπος ετήρησες όλα όσα είναι αρεστά εις εμέ”.