Έζησε στα χρόνια των εικονομάχων. Παρ' όλο που οι βασιλικές διαταγές επέβαλλαν αυστηρότατες ποινές, εναντίον αυτών πού υπερασπίζονταν τις άγιες εικόνες, ο άγιος Εύσχημος εξετέλεσε το καθήκον του υπέρ αυτών, με όλο του το θάρρος. Καταγγέλθηκε, εξορίστηκε και φυλακίστηκε. Άλλ' υπέστη το διωγμό με όλη τη χαρά, που έφερε σ' αυτόν η συναίσθηση, ότι μαχόταν για την αγία μας Εκκλησία. Ο σεπτός επίσκοπος διακρίθηκε και για τα φιλάνθρωπο αισθήματα του. Οι φτωχοί ανακουφίζονταν πατρικότατα με τις πατρικές του φροντίδες. Και σ' αυτή ακόμα την εξορία του, ευσεβείς επισκέπτες του δώριζαν διάφορα χρηματικά ποσά, που όλα τα διέθετε για τους άπορους. Υπήρξε λοιπόν επίσκοπος γνήσιος και αληθινός, ποιμένας φιλόστοργος και ηρωικός, και δίκαια η Εκκλησία τον κατέταξε μεταξύ των αγίων της ομολογητών.