¹¹ Περὶ οὗ πολὺς ἡμῖν ὁ λόγος καὶ δυσερμήνευτος λέγειν, ἐπεὶ νωθροὶ γεγόνατε ταῖς ἀκοαῖς. ¹² καὶ γὰρ ὀφείλοντες εἶναι διδάσκαλοι διὰ τὸν χρόνον, πάλιν χρείαν ἔχετε τοῦ διδάσκειν ὑμᾶς τίνα τὰ στοιχεῖα τῆς ἀρχῆς τῶν λογίων τοῦ Θεοῦ, καὶ γεγόνατε χρείαν ἔχοντες γάλακτος καὶ οὐ στερεᾶς τροφῆς. ¹³ πᾶς γὰρ ὁ μετέχων γάλακτος ἄπειρος λόγου δικαιοσύνης· νήπιος γάρ ἐστι· ¹⁴ τελείων δέ ἐστιν ἡ στερεὰ τροφή, τῶν διὰ τὴν ἕξιν τὰ αἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντων πρὸς διάκρισιν καλοῦ τε καὶ κακοῦ.



¹ Διὸ ἀφέντες τὸν τῆς ἀρχῆς τοῦ Χριστοῦ λόγον ἐπὶ τὴν τελειότητα φερώμεθα, μὴ πάλιν θεμέλιον καταβαλλόμενοι μετανοίας ἀπὸ νεκρῶν ἔργων, καὶ πίστεως ἐπὶ τὸν Θεόν, ² βαπτισμῶν διδαχῆς, ἐπιθέσεώς τε χειρῶν, ἀναστάσεώς τε νεκρῶν καὶ κρίματος αἰωνίου. ³ καὶ τοῦτο ποιήσομεν, ἐάνπερ ἐπιτρέπῃ ὁ Θεός. ⁴ ἀδύνατον γὰρ τοὺς ἅπαξ φωτισθέντας γευσαμένους τε τῆς δωρεᾶς τῆς ἐπουρανίου καὶ μετόχους γενηθέντας Πνεύματος ἁγίου ⁵ καὶ καλὸν γευσαμένους Θεοῦ ῥῆμα δυνάμεις τε μέλλοντος αἰῶνος, ⁶ καὶ παραπεσόντας, πάλιν ἀνακαινίζειν εἰς μετάνοιαν, ἀνασταυροῦντας ἑαυτοῖς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ καὶ παραδειγματίζοντας. ⁷ γῆ γὰρ ἡ πιοῦσα τὸν ἐπ’ αὐτῆς πολλάκις ἐρχόμενον ὑετόν καὶ τίκτουσα βοτάνην εὔθετον ἐκείνοις δι’ οὓς καὶ γεωργεῖται, μεταλαμβάνει εὐλογίας ἀπὸ τοῦ Θεοῦ· ⁸ ἐκφέρουσα δὲ ἀκάνθας καὶ τριβόλους, ἀδόκιμος καὶ κατάρας ἐγγύς, ἧς τὸ τέλος εἰς καῦσιν.

¹¹ Διὰ τὸν Μελχισεδὲκ αὐτὸν ὡς τύπον τῆς ἀρχιερωσύνης τοῦ Χριστοῦ ἔχομεν νὰ εἴπωμεν πολλά, ποὺ δύσκολα ἑρμηνεύονται καὶ ἐξηγοῦνται, ἐπειδὴ ἔχετε γίνει βραδεῖς καὶ δύσκολοι εἰς τὸ νὰ ἀκούετε μὲ τὰ αὐτιὰ τῆς ψυχῆς σας, ὥστε νὰ κατανοῆτε τὰς ὑψηλὰς ἀληθείας. ¹² Καὶ σᾶς ἀποκαλῶ ὀκνοὺς καὶ βαρήκοους, διότι ἐνῷ ἔπρεπε νὰ εἶσθε διδάσκαλοι, ἕνεκα τοῦ χρόνου ποὺ ἐμεσολάβησεν, ἀφ’ ὅτου ἐγίνατε Χριστιανοί, πάλιν ἔχετε ἀνάγκην νὰ σᾶς διδάσκουν, ποῖαι εἶναι αἱ πρῶται καὶ εἰς τὰς ἀρχὰς διδασκόμενοι στοιχειώδεις ἀλήθειαι τῶν λόγων τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐκαταντήσατε νὰ ἔχετε ἀνάγκην ὅπως τραφῆτε μὲ γάλα, δηλαδὴ μὲ τροφὴν πνευματικὴν κατάλληλον διὰ ἀρχαρίους. Καὶ δὲν εἶσθε προωδευμένοι, ὥστε νὰ χρειάζεσθε στερεὰν καὶ ὑψηλοτέραν πνευνατικὴν τροφὴν καὶ διδασκαλίαν. ¹³ Διότι καθένας, ποὺ τρέφεται μόνον μὲ πνευματικὸν γάλα καὶ διδάσκεται στοιχειώδεις ἀληθείας, δὲν ἔχει πεῖραν καὶ δὲν γνωρίζει τὴν διδασκαλίαν, ποὺ ὁδηγεῖ εἰς τὴν δικαιοσύνην καὶ τὸν ἀκριβῆ ἐνάρετον βίον. Καὶ δὲν γνωρίζει τὴν διδασκαλίαν αὐτήν, διότι πνευματικῶς εὑρίσκεται εἰς νηπιακὴν κατάστασιν καὶ δὲν ἠμπορεῖ νὰ ἐννοήσῃ ὑψηλὴν καὶ ἀνωτέραν διδασκαλίαν. ¹⁴ Ἡ στερεὰ δὲ καὶ ὑψηλοτέρα πνευματικὴ τροφὴ εἶναι διὰ τελείους Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ἀπὸ τὴν ἄσκησιν καὶ συνήθειαν ἔχουν τὰ πνευματικὰ αἰσθητήρια γυμνασμένα εἰς τὸ νὰ διακρίνουν εὔκολα μεταξὺ τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ, τῆς ἀληθείας καὶ τῆς πλάνης.



¹ Αφοῦ λοιπὸν πρὸ πολλοῦ εἶσθε μαθηταὶ τοῦ Χριστοῦ, διὰ τοῦτο ἂς ἀφήσωμεν τὰς στοιχειώδεις διδασκαλίας περὶ Χριστοῦ, ποὺ εἶναι διὰ τοὺς ἀρχαρίους, καὶ ἂς προχωρῶμεν πρὸς τὴν τελειοτέραν διδασκαλίαν. Καὶ ἂς μὴ θέτωμεν πάλιν θεμέλιον ἀρχίζοντες ἀπὸ τὴν μετάνοιαν διὰ τὰ ἔργα τῆς ἁμαρτίας, ποὺ νεκρώνουν τὴν ψυχήν, καὶ ἀπὸ τὴν πίστιν εἰς τὸν Θεόν, ² καὶ ἀπὸ τὴν διδασκαλίαν, ποὺ μᾶς διαφωτίζει νὰ κάνωμεν διάκρισιν τῶν ἰουδαϊκῶν βαπτισμῶν καὶ πλύσεων ἀπὸ τὸ χριστιανικὸν βάπτισμα· καὶ ἀπὸ τὴν διδασκαλίαν περὶ τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν, ποὺ γίνεται διὰ νὰ μεταδοθοῦν τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· καὶ ἀπὸ τὴν διδασκαλίαν περὶ τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν καὶ τῆς μελλούσης κρίσεως, εἰς τὴν ὁποίαν θὰ κριθῇ τὸ αἰώνιον μέλλον μας. ³ Καὶ θὰ κατορθώσωμεν τὴν πρόοδον αὐτὴν πρὸς τὴν τελειοτέραν διδασκαλίαν μὲ τὴν βοήθειαν καὶ ἐνίσχυσιν τοῦ Θεοῦ. ⁴ Εἶναι δὲ ἀπαραίτητον νὰ προοδεύωμεν πάντοτε καὶ νὰ μὴ ὀπισθοχωροῦμεν. Διότι εἶναι ἀδύνατον ἐκείνους, ποὺ ἔλαβαν μίαν φορὰν γιὰ πάντα τὸν φωτισμὸν τῆς χριστιανικῆς ἀληθείας καὶ ἐδοκίμασαν μὲ τὴν προσωπικήν των πεῖραν τὴν γλυκύτητα καὶ τὸ ὕψος τῆς δωρεᾶς, ποὺ μᾶς δίδεται ἀπὸ τὸν ἐπουράνιον Θεὸν μὲ τὴν συγχώρησιν τῶν ἁμαρτιῶν μας καὶ ἔγιναν μέτοχοι τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ⁵ καὶ οἱ ὁποῖοι ἐδοκίμασαν πόσον γλυκὺς εἶναι καὶ πόσον εἰρηνεύει καὶ χαροποιεῖ τὴν ψυχὴν ὁ ἐν τῷ εὐαγγελίῳ λόγος τοῦ Θεοῦ, καὶ οἰ ὁποῖοι ἔλαβαν πεῖραν καὶ τῶν ὑπερφυσικῶν δυνάμεων καὶ θαυμάτων, ποὺ ἤρχισαν τώρα εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ Μεσσίου, πρόκειται δὲ νὰ ἐκδηλωθοῦν μὲ τελειότητα εἰς τὴν μέλλουσαν ζωήν, ⁶ καὶ οἱ ὁποῖοι ὕστερα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ἐξέπεσαν, εἶναι ἀδύνατον νὰ ξανακαινουργώνῃ κανεὶς αὐτοὺς πρὸς μετάνοιαν. Καὶ εἶναι ἀδύνατον, διότι αὐτοὶ μὲ τὴν ἀποστασίαν των ξανασταυρώνουν πάλιν πρὸς καταστροφὴν τοῦ ἑαυτοῦ των τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν διαπομπεύουν καὶ ἀπέναντι τοῦ κόσμου. ⁷ Ἂς μὴ καταχρώμεθα λοιπὸν τὰς θείας δωρεάς, διότι θὰ συμβῇ καὶ μὲ ἡμᾶς ὅτι συμβαίνει μὲ τὴν γῆν. Ἡ γῆ δηλαδή, ἡ ὁποία ἔπιε τὴν βροχήν, ποὺ πίπτει συχνὰ εἰς αὐτήν, καὶ γεννᾷ χόρτον καὶ λαχανικὰ ὠφέλιμα καὶ χρήσιμα εἰς ἐκείνους, διὰ τοὺς ὁποίους καλλιεργεῖται, λαμβάνει εὐλογίαν ἀπὸ τὸν Θεόν. ⁸ Ὅταν ὅμως βγάζῃ ἔξω ἀγκάθια καὶ τριβόλους, τότε γίνεται ἄχρηστος καὶ πλησιάζει νὰ πέσῃ ἐπάνω της ἡ κατάρα, τὸ τέλος δὲ θὰ εἶναι νὰ παραδοθῇ εἰς τὴν φωτιάν, διὰ νὰ καοῦν τὰ ἀγκάθια καὶ οἱ τρίβολοι, ποὺ ἐφύτρωσαν εἰς αὐτήν. Ἔτσι καὶ αἱ ψυχαὶ τῶν ἀνθρώπων σὰν ἄλλα χωράφια καλλιεργοῦνται ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ δέχονται σὰν ἄλλην βροχὴν τὰς θείας δωρεὰς διὰ νὰ καρποφορήσουν ἀρετάς. Ἀλλοίμονον δὲ εἰς ἐκείνους ποὺ ἐπιμένουν νὰ παράγουν τὰ ἀγκάθια καὶ τοὺς τριβόλους τῶν κακιῶν.

¹¹ Δι' αυτόν δε τον Μελχισεδέκ, τον τύπον και το προεικόνισμα της αρχιερωσύνης του Χριστού, πολλά ημπορούμεν να είπωμεν, τα οποία όμως δύσκολα ερμηνεύονται, μάλιστα δε εις σαν, επειδή έχετε γίνει βραδείς και δυσκίνητοι στο να ακούετε και να εννοήτε τας μεγάλας αληθείας της πίστεως. ¹² Και ενώ σεις θα έπρεπε να είσθε διδάσκαλοι των άλλων, αφού επί τόσον χρόνον ακούετε τα λόγια του Χριστού, εν τούτοις έχετε ανάγκην να σας διδάσκουν ποίαι είναι αι στοιχειώδεις και θεμελιώδεις αλήθειαι των λόγων του Θεού, αι οποίαι διδάσκονται στους νεοφωτίστους κατά την αρχήν της πίστεώς των στον Χριστόν. Και έτσι παρουσιάζεσθε σαν νήπια, που έχουν ανάγκην από γάλα και δεν είναι εις θέσιν να πάρουν και να αφομοιώσουν στερεάν τροφήν. Είσθε νήπιοι κατά την πίστιν και όχι ώριμοι. ¹³ Διότι καθένας που τρέφεται με γάλα, που εξακολουθεί δηλαδή να παίρνη μόνον τας στοιχειώδεις αληθείας της πίστεως, δεν έχει λάβει ακόμη πείραν και δεν γνωρίζει την διδασκαλίαν, η οποία οδηγεί εις την δικαίωσιν και την ενάρετον ζωήν. Είναι ακόμη από πνευματικής απόψεως νήπιον. ¹⁴ Η στερεά τροφή, η βαθεία και φωτισμένη πνευματική διδασκαλία, είναι δια τους τελείους, δι' εκείνους οι οποίοι έχουν με την πνευματικήν εργασίαν και συνήθειαν γυμνασμένα και ικανά τα αισθητήρια της ψυχής, ώστε να διακρίνουν εύκολα μεταξύ καλού και κακού.



¹ Επειδή, λοιπόν, από τόσον καιρόν έχετε ακούσει την διδασκαλίαν του Χριστού και δεν πρέπει πλέον να μένετε νήπιοι πνευματικώς, ας αφήσωμεν τας στοιχειώδεις και απλουστάτας διδασκαλίας περί του Χριστού και ας προχωρήσωμεν προς τας τελειοτέρας. Και ας μη θέτωμεν πάλιν ως θεμέλιον της εν Χριστώ ζωής σας εκείνα, από τα οποία ηρχίσαμεν, δηλαδή να μη αρχίσωμεν από την μετάνοιαν εκ των νεκρών έργων της αμαρτίας και από την πίστιν στον Θεόν· ² από την διδασκαλίαν περί της τεραστίας διαφοράς μεταξύ του χριστιανικού βαπτίσματος και των Ιουδαϊκών βαπτισμών και πλύσεων, από την επίθεσιν των χειρών, που γίνεται μετά το βάπτισμα δια την μετάδοσιν των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, από την διδασκαλίαν περί της αναστάσεως των νεκρών και της μελλούσης κρίσεως, από την οποίαν θα εξαρτηθή το αιώνιον μέλλον μας. Αυτά τα είπομεν εις την αρχην. ³ Και, Θεού θέλοντος, θα πραγματοποιήσωμεν τώρα αυτήν την πρόοδον και θα προχωρήσωμεν εις την ανωτέραν πνευματικήν διδασκαλίαν και ζωήν. ⁴ Πρέπει δε πάντοτε να προχωρούμεν, διότι άλλως υπάρχει φόβος καταστρεπτικής οπισθοδρομήσεως. Διότι είναι αδύνατον εκείνοι, οι οποίοι κατηχήθησαν τον λόγον του Θεού, έλαβον το άπαξ τελούμενον δια τον καθένα άγιον βάπτισμα και εγεύθησαν την απερίγραπτον γλυκύτητα και χάριν των ουρανίων δωρεών του Θεού και έγιναν μέτοχοι των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος ⁵ και έλαβαν προσωπικήν πείραν πόσον καλός, ευεργετικός και ειρηνοποιός είναι ο λόγος του Θεού και εγνώρισαν τας υπερφυσικάς δυνάμεις και τα θαύματα, που πραγματοποιούνται εν τω ονόματι του Χριστού, θα εκδηλωθούν δε εις όλην των την λαμπρότητα κατά τον μέλλοντα αιώνα, ⁶ αυτοί οι πιστοί, που τόσον έχουν προοδεύσει, εάν ξεπέσουν από όλα αυτά και τα αρνηθον, είναι αδύνατον να ανακαινίζωνται και να οδηγούνται πάλιν εις μετάνοιαν, διότι αυτοί με την άρνησίν των και την σκληροκαρδίαν των ξανασταυρώνουν τον Υιόν του Θεού, και, όπως απεσκληρυμμένοι άρχοντες του Ισραήλ τότε, τον διαπομπεύουν τώρα και αυτοί εις τα μάτια των ανθρώπων. ⁷ Ας δεχώμεθα, λοιπόν, με ευλάβειαν και προς καρποφορίαν τας δωρεάς του Θεού, διότι η γη που πίνει πάντοτε την βροχήν, η οποία συχνά κατά διαστήματα πίπτει εις αυτήν, και αναβλαστάνει χόρτον και λαχανικά και καρπούς δι' εκείνους από τους οποίους και καλλιεργείται, παίρνει ευλογίαν από τον Θεόν. ⁸ Οταν όμως βγάζη αγκάθια και τριβόλια, τότε γίνεται ακατάλληλος και άχρηστος, πλησιάζει δε και κινδυνεύει να γίνη κατηραμένη, το δε τέλος της θα είναι φωτιά, η οποία θα κάψη τα αγκάθια και τα τριβόλια. (Οι πιστοί, που δέχονται την χάριν του Θεού και προδεύουν εις την αρετήν, παίρνουν ολονέν και περισσοτέρας θείας ευλογίας· όσοι όμως εκτρέπονται εις έργα φαύλα και μοχθηρά και μένουν αμετανοήτως εις αυτά, γίνονται ένοχοι της κατάρας του Θεού).

²² Μετὰ ταῦτα ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἰς τὴν Ἰουδαίαν γῆν, καὶ ἐκεῖ διέτριβεν μετ’ αὐτῶν καὶ ἐβάπτιζεν. ²³ ἦν δὲ καὶ Ἰωάννης βαπτίζων ἐν Αἰνὼν ἐγγὺς τοῦ Σαλείμ, ὅτι ὕδατα πολλὰ ἦν ἐκεῖ, καὶ παρεγίνοντο καὶ ἐβαπτίζοντο·

²² Ὕστερον ἀπὸ αὐτά, ποὺ συνέβησαν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ οἱ μαθηταί του εἰς τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ μαζὶ μὲ αὐτοὺς καὶ ἔβαπτιζε δι’ μέσου τῶν μαθητῶν του, οἱ ὁποῖοι εἰς τοὺς προσερχομένους νὰ βαπτισθοῦν ἐδείκνυον τὸν φανερωθέντα Μεσσίαν. ²³ Ἐξηκολούθει δὲ καὶ ὁ Ἰωάννης νὰ βαπτίζῃ εἰς τὴν πηγὴν Αἰνὼν πλησίον τῆς πόλεως Σαλείμ. Καὶ εἶχε προτιμήσει ὁ Ἰωάννης τὴν Αἰνών, διότι ἦσαν ἐκεῖ ἄφθονα νερά, καὶ ἤρχοντο καὶ ἐβαπτίζοντο.

²² Υστερα από αυτά, που συνέβησαν εις τα Ιεροσόλυμα, ήλθεν ο Ιησούς και οι μαθηταί του εις την άλλην περιοχήν της Ιουδαίας και εκεί έμενε μαζή τους και εβάπτιζε δια μέσω αυτών εκείνους που ήρχοντο με την διάθεσιν να πιστεύσουν εις αυτόν. ²³ Ο δε Ιωάννης εβάπτιζε τότε εις την πηγήν Αινών, πλησίον της πόλεως Σαλείμ, διότι εκεί ήσαν πολλά ύδατα, και ήρχοντο άνθρωποι και εβαπτίζοντο.