(από την λέξη ανάσταση) = ο αιώνιος, όπως ο αναστάς Ιησούς.
Ἀναστάσιε, σοῦ δὲ τί γράψω χάριν,Χριστοῦ χάριν σπεύδοντος ἐκθανεῖν ξίφει;
Δυστυχώς για τον Άγιο Αναστάσιο έχουμε πολύ λίγες πληροφορίες για τη ζωή του. Ασκήτευσε στο όρος Σινά, στις αρχές του 6ου αιώνα και από το Σινά πήγε στην Αντιόχεια, όπου έγινε αποκρισιάριος της Εκκλησίας Αλεξανδρείας. Όταν πέθανε ο επίσκοπος Αντιοχείας Δόμνος, λαός και κλήρος τον ανέβασαν στον επισκοπικό θρόνο Αντιοχείας (559). Ο αυτοκράτορας Ιουστίνος, με πρόφαση ότι δήθεν κατασπατάλησε την εκκλησιαστική περιουσία, τον εξόρισε το 570 στα Ιεροσόλυμα, όπου παρέμεινε μελετώντας και συγγράφοντας μέχρι το 593, όταν επανήλθε στον θρόνο του, και πέθανε κατά το 599. Τώρα όσον άφορα το τέλος του, που οι Συναξαριστές σημειώνουν μαρτυρικό, ότι δηλαδή μαρτύρησε δια ξίφους, θετικές πληροφορίες δεν έχουμε.