(από το φαιδρός, εκτ ου φαός) = ο φωτεινός, ο φωττισμένος.
1) Επικούρειος φιλόσοφος, διδάσκαλος του Κικέρωνα.2) (Φαίδρα) Περιώνυμος κόρη του βασιλειά της Κρήτης Μίνωα και της Πασιφάης.
Πολλοὺς πρὸς ἄλλα, πρὸς δὲ ῥητίνης ζέσιν,Στερρῶς ἀθλοῦντα, Φαῖδρον ἔγνωμεν μόνον.
Ο Άγιος Φαίδρος θανατώθηκε μαρτυρικά, αφού έχυσαν επάνω του καυτή ρητίνη.
