Οι Άγιοι Ιουλιανός ο πρεσβύτερος και Καισάριος ο διάκονος έζησαν στα χρόνια του Καίσαρα Κλαυδίου του Β' γύρω στο 268 μ.Χ.

Ο Καισάριος ήταν από την Αφρική και κάποτε ήλθε στην πόλη Ταρακηνή της Ιταλίας. Όταν είδε τους ειδωλολάτρες να θυσιάζουν στα είδωλα, τους έκανε δριμύτατες παρατηρήσεις. Αμέσως τότε συλλήφθηκε και οδηγήθηκε στον ανθύπατο, ο όποιος τον φυλάκισε. Κατόπιν, με συνοδεία στρατιωτών, οδηγήθηκε στον ναό του Απόλλωνα, όπου ο Άγιος με την προσευχή του γκρέμισε τον ναό. Όταν είδε αυτό το θαύμα ο υπατικός Λεόντιος, έπεσε στα πόδια του Αγίου και ζήτησε να βαπτιστεί Χριστιανός.

Πράγματι, ο Πρεσβύτερος Ιουλιανός βάπτισε τον Λεόντιο, ο όποιος μόλις κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων, εξέπνευσε. Μετά απ' αυτό ο τύραννος Λοξώριος, διέταξε να βάλουν τον Καισάριο και τον Ιουλιανό μέσα σε σάκους και να τους πετάξουν στη θάλασσα. Έτσι οι Άγιοι αυτοί παρέδωσαν την μακαριά ψυχή τους στον Θεό.

Ο Ιουλιανός λίγο πριν το τέλος τους προφήτεψε στον Λοξώριο ότι μετά από δύο ημέρες δεν θα μπορεί να περπατήσει στην παραλία εκείνη στην οποία βρισκόντουσαν. Πράγματι, ύστερα από δύο ημέρες ο Λοξώριος δαγκώθηκε από δηλητηριώδη φίδι καθώς περπάταγε στην παραλία, στην οποία θανατώθηκαν οι Άγιοι.

Δύο χριστιανοί όμως, ο Εύσέβιος ο Πρεσβύτερος και ο Φήλιξ, βρήκαν τα σώματα των 'Αγίων αυτών και τα έθαψαν με την αρμόζουσα τιμή. Όταν το έμαθε αυτό ο τύραννος, εξοργισμένος τους αποκεφάλισε.