(από το Δωρ. Ζάν (=Ζεύς) + βίος) = αυτός που ζεί σαν τον Δία, ο μακάριος.
Ο Άγιος Ζηνόβιος καταγόταν από την Ελλάδα. Ήταν σοφιστής και δίδασκε ρητορική στην Φλωρεντία. Ασπάσθηκε τη Χριστιανική πίστη, παρά την σθεναρή αντίδραση των γονέων του, και εξελέγη Επίσκοπος της Φλωρεντίας της Ιταλίας. Σύντομα και οι γονείς του βαπτίσθηκαν Χριστιανοί και έγιναν μέλη της Εκκλησίας του Χριστού. Συνδέθηκε με πνευματική φιλία με τον Άγιο Αμβρόσιο, Επίσκοπο Μεδιολάνων και τον Επίσκοπο της Ρώμης Δάμασο (366 - 384 μ.Χ.), ο οποίος τον απέστειλε στην Κωνσταντινούπολη λόγω του Αρειανισμού και των ταραχών που προκαλούσαν στην Εκκλησία οι αιρετικοί. Αξιώθηκε από τον Τριαδικό Θεό του χαρίσματος της θαυματουργίας και κοιμήθηκε με ειρήνη το 390 μ.Χ. επί του αυτοκράτορα της Δύσεως Ονωρίου.
