Η εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου της Βάτου τιμάται στη μονή του όρους Σινά.
Η εκ Πνεύματος Αγίου σύλληψη του Χριστού από την Αγία Παρθένο, αποτελεί υπόθεση που υπερβαίνει τα λεκτικά σχήματα, γι' αυτό το «σημεῖον» είναι αληθινά παράδοξο και υπερμεγέθες. Το μυστήριο της άφθορης γεννήσεως του Χριστού από την Υπεραγία Θεοτόκο δεν νοείται ως μεμονωμένη και αποκομμένη πραγματικότητα της Καινής Διαθήκης. Αντίθετα, αποτελεί αποκάλυψη της αλήθειας του τύπου, στον οποίο πίστεψαν και πάνω στον οποίο στηρίχθηκαν οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, για να προδιατυπώσουν την ένσαρκη φανέρωση του Θεού Λόγου στην ιστορία.
Ο Μωυσής, όταν είδε την βάτο να φλέγεται, αλλά να μην καίγεται, είπε: «Διαβᾶς ὄψομαι, τὸ μέγα ὅραμα τοῦτο». Η διάβαση, σύμφωνα με την διδασκαλία του Αγίου Κυρίλλου, Πατριάρχου Αλεξανδρείας, δεν είναι τοπική αλλά χρονική, αφού δηλώνει κίνηση και παροδική διάβαση του χρόνου και σημαίνει την κίνηση από τον χρόνο της Παλαιάς Διαθήκης στον χρόνο της Καινής Διαθήκης.
Όπως η φλεγόμενη και μη κατακαιόμενη βάτος έτσι και η Παρθένος Μαρία, αν και γεννά το «Φῶς», εν τούτοις παραδόξως δεν «φθείρεται».
