Ο Άγιος Ιερομάρτυς Παχώμιος, κατά κόσμον Πέτρος Κεδρώφ, γεννήθηκε στις 30 Ιουλίου 1876 μ.Χ. στην πόλη Γιαράνσκ της επαρχίας Βυάτκα και ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός του Αγίου Ιερομάρτυρος Αβερκίου. Από την φύση του ο Πέτρος ήταν ταπεινός και πράος και αγαπούσε πολύ την Εκκλησία. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του φοίτησε στην θεολογική ακαδημία του Καζάν, όταν διευθυντής εκεί ήταν ο Επίσκοπος Αντώνιος (Χαροποβίτσκιυ).

Ο Πέτρος είχε τόση απλότητα, που αποφάσισε να εκπληρώσει κυριολεκτικά την εντολή του Κυρίου, που λέγει: «Και αν κάτι τόσο σπουδαίο σαν το δεξί σου μάτι σε σκανδαλίζει, βγάλε το και πέταξέ το. Γιατί σε συμφέρει να χάσεις ένα μέλος σου, παρά να ριφθεί όλο το σώμα σου στην κόλαση». Γι' αυτό μια νύχτα αποπειράθηκε να κάψει το ένα του μάτι με ένα κερί. Το έγκαυμα ήταν τόσο σοβαρό που απαίτησε χειρουργική επέμβαση.

Το 1899 μ.Χ. εισήλθε στις τάξεις του ιερού κλήρου και το 1916 μ.Χ. εξελέγη Επίσκοπος Σταροντούμπ της επαρχίας Τσέρνιγκωφ, για να αναδειχθεί Αρχιεπίσκοπος Τσέρνιγκωφ το επόμενο έτος.

Κατά την διάρκεια του σοβιετικού καθεστώτος οι αρχές προσπάθησαν να τον συλλάβουν μία ημέρα κατά την οποία θα τελούσε την Θεία Λειτουργία, αλλά το πλήθος των Χριστιανών τους εμπόδισε. Ο Αρχιεπίσκοπος Παχώμιος είχε την συνήθεια να παραμένει επί πολύ ώρα στο ιερό βήμα, όταν τελείωνε τις Ακολουθίες. Εκεί τον συνέλαβαν για πρώτη φορά. Η ιστορία επανελήφθη πολλές φορές. Αυτός ήταν ο συνεχής εφιάλτης που άρχισε να υπονομεύει την ειρήνη της ψυχής του Αρχιεπισκόπου.

Αθεϊστική επιτροπή επιστημόνων έπρεπε να αποφανθεί για την αγιότητα των ιερών λειψάνων, τα οποία πολλές φορές πετούσαν. Ο Αρχιεπίσκοπος Παχώμιος έζησε την σκηνή της έρευνας για τα ιερά λείψανα του Αγίου Θεοδοσίου του Τσέρνιγκωφ. Μόνο που όταν τα άνοιξαν, δεν επέτρεψε σε κανέναν να πλησιάσει. Οι αρχές πήραν τα ιερά λείψανα και τα τοποθέτησαν στο μουσείο. Από εκεί οι Χριστιανοί τα μετέφεραν κρυφά. Για τον λόγο αυτό ο Αρχιεπίσκοπος Παχώμιος συνελήφθη. Μετά την απελευθέρωσή του το 1923 μ.Χ., βρήκε καταφύγιο στην μονή του Αγίου Δανιήλ, στη Μόσχα. Εδώ συνελήφθη και μετά τον εγκλεισμό του στην φυλακή Μπουτύρκι της Μόσχας καταδικάσθηκε σε τριετή εξορία σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως των αντιφρονούντων. Το 1927 μ.Χ., ο Αρχιεπίσκοπος Παχώμιος, μαζί με τον αδελφό του Επίσκοπο Αβέρκιο Παχώμιο, υπέγραψε μια επιστολή κατά της «κρατικής θρησκείας» και της προσπάθειας των κρατούντων να αποϊεροποιήσουν την Εκκλησία.

Ο Άγιος και πάλι συνελήφθη και εξορίσθηκε στην Κουζέμα. Αφέθηκε ελεύθερος, για να συλληφθεί εκ νέου το 1930 μ.Χ., με τις κατηγορίες της επαναστατικής δραστηριότητας, της υποκινήσεως των ιερών σε αντίσταση, της εκκλησιαστικής δραστηριότητας.

Το μαρτυρικό τέλος του Αγίου Ιερομάρτυρα Παχωμίου συνέβη το 1937 μ.Χ.