ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Α´ 1 - 25
1 Επειδή, ὡς γνωστόν, πολλοὶ ἀπεπειράθησαν νὰ συναρμολογήσουν διήγησιν τῶν γεγονότων καὶ διδασκαλιῶν, ποὺ μὲ βεβαιότητα εἶναι γνωστὰ εἰς ἡμᾶς τοὺς πιστούς,
2 καθὼς μᾶς τὰ παρέδωσαν μὲ τὴν προφορικήν των διδασκαλίαν ἐκεῖνοι, ποὺ ἀπὸ τὴν ἀρχὴν τοῦ μεσσιακοῦ ἔργου τοῦ Σωτῆρος ἔγιναν αὐτόπται μάρτυρες αὐτοῦ καὶ ὑπηρέται τοῦ κηρύγματός του,
3 ἐφάνη καὶ εἰς ἐμὲ καλόν, ὁ ὀποῖος ἔχω ἐξετάσει καὶ παρακολουθήσει μὲ προσοχὴν καὶ ἀκρίβειαν ὅλα ἐξ ἀρχῆς, ὅσα σχετίζονται πρὸς τὸ εὐαγγέλιον, νὰ σοῦ γράψω ταῦτα μὲ τὴν σειράν των, ἐκλαμπρότατε Θεόφιλε,
4 διὰ νὰ γνωρίσῃς σαφῶς καὶ μὲ ἀκρίβειαν τὴν ἀσφαλῆ καὶ βεβαίαν ἀλήθειαν τῶν λόγων τῆς πίστεως, τοὺς ὁποίους διὰ ζώσῃς φωνῆς ἐδιδάχθης.
5 Ἔζησε κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦ Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως τῆς Ἰουδαίας κάποιος ἱερεύς, ποὺ ἐλέγετο Ζαχαρίας, ἀπὸ τὴν τάξιν τῶν λειτουργῶν τοῦ ναοῦ, ἡ ὁποία κατήγετο ἀπὸ τὸν ἱερέα Ἀβιά. Καὶ ἡ γυναῖκα του ἦτο ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἀαρών, καὶ τὸ ὄνομά της ἦτο Ἐλισάβετ.
6 Ἦσαν δὲ καὶ οἱ δύο ἐνάρετοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἐρευνᾷ καὶ γνωρίζει τὰς καρδίας ὅλων, καὶ ἐπολιτεύοντο σύμφωνα μὲ ὅλας ἐν γένει τὰς ἐντολὰς καὶ τὰ παραγγέλματα τοῦ Κυρίου, ἄμεμπτοι εἰς ὅλα καὶ ἐλεύθεροι ἀπὸ κάθε σοβαρὰν ἐνοχήν.
7 Καὶ δὲν εἶχαν τέκνον, διότι ἡ Ἐλισάβετ ἦτο στεῖρα, ἐπὶ πλέον δὲ καὶ οἱ δύο ἦσαν ἀρκετὰ προχωρημένοι εἰς τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς των.
8 Ἐνῷ δὲ ὁ Ζαχαρίας ἐτέλει ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τὴν ἱερατικήν του λειτουργίαν κατὰ τὴν σειρὰν τῆς τάξεως καὶ πατριᾶς τῶν ἱερέων, εἰς τὴν ὁποίαν ἀνῆκε, συνέβη τὸ ἑξῆς:
9 Σύμφωνα πρὸς τὴν κρατοῦσαν μεταξὺ τοῦ ἱερατείου συνήθειαν τοῦ νὰ ἐκλέγεται διὰ κλήρου ὁ ἱερεύς, ὁ ὁποῖος θὰ προσέφερε τὸ θυμίαμα, ἔλαχεν εἰς τὸν Ζαχαρίαν ὁ κλῆρος νὰ ἔμβῃ εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου καὶ νὰ προσφέρῃ θυμίαμα ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου τῶν θυμιαμάτων.
10 Καὶ ὅλον τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ εὑρίσκετο συναθροισμένον καὶ προσηύχετο ἐκεῖ ἔξω εἰς τὰ προαύλια τοῦ ναοῦ τὴν ὥραν, ποὺ ἐκαίετο τὸ θυμίαμα.
11 Ἐφανερώθη δὲ εἰς αὐτὸν ἄγγελος Κυρίου, ὁ ὁποῖος ἐστέκετο εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ θυσιαστηρίου, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἔκαιαν τὸ θυμίαμα.
12 Καὶ ἐταράχθη ὁ Ζαχαρίας, ὅταν τὸν εἶδε, καὶ φόβος ἐκυρίευσεν αὐτόν.
13 Τοῦ εἶπε δὲ ὁ ἄγγελος· Μὴ φοβᾶσαι, Ζαχαρία. Τουναντίον χαῖρε, διότι εἰσακούσθῃ ἀπὸ τὸν Θεὸν ἡ παράκλησις, τὴν ὁποίαν πολλὰς φορὰς ἕως τώρα ἔκαμες. Καὶ ἡ γυναῖκα σου ἡ Ἐλισάβετ θὰ σοῦ γεννήσῃ τέκνον, καὶ θὰ καλέσῃς τὸ ὄνομά του Ἰωάννην.
14 Καὶ θὰ δοκιμάσῃς χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν καὶ πολλοί, ὅταν θὰ ἀκούσουν τὸ προφητικὸν κήρυγμά του, θὰ χαροῦν διὰ τὴν γέννησίν του.
15 Θὰ προκληθῇ δὲ ἡ μεγάλη αὐτὴ χαρά, διότι θὰ εἶναι πραγματικῶς μέγας ἄνθρωπος, ἀπὸ αὐτὸν τὸν Κύριον ἀνεγνωρισμένος τοιοῦτος. Καὶ δὲν θὰ πίῃ οἶνον ἢ ἄλλο μεθυστικὸν ποτόν. Καὶ θὰ τοῦ δοθοῦν ἄφθονα τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀπὸ αὐτὸν ἀκόμη τὸν καιρόν, ποὺ θὰ εἶναι εἰς τὴν κοιλίαν τῆς μητέρας του.
16 Καὶ πολλοὺς ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰσραήλ, ποὺ ἔχουν ἀπομακρυνθῆ καὶ ἀποπλανηθῆ ἀπὸ τὸν Θεὸν μὲ τὰς ἁμαρτίας των, θὰ τοὺς ἐπαναφέρῃ διὰ τῆς μετανοίας εἰς τὸν ἐνανθρωπήσαντα Κύριον, τὸν Θεόν τους.
17 Καὶ αὐτὸς θὰ προπορευθῇ ἐνώπιον αὐτοῦ τοῦ θεανθρώπου Μεσσίου, μὲ τὸ αὐτὸ προφητικὸν χάρισμα τοῦ Πνεύματος καὶ μὲ τὴν αὐτὴν παρρησίαν καὶ ἄφοβον δραστηριότητα, τὴν ὁποίαν εἶχε καὶ ὁ Ἠλίας. Καὶ θὰ χρησιμοποιῇ ταῦτα διὰ νὰ ξαναγυρίσῃ εἰς τὰ παιδιὰ τὰς καρδίας τῶν πατέρων, ποὺ ἐψυχράνθησαν καὶ ἔχασαν καὶ αὐτὴν τὴν φυσικὴν στοργήν των, καὶ νὰ θερμάνῃ ἔτσι καὶ σφίξῃ στενώτερον τοὺς οἰκογενειακοὺς δεσμούς· ἀκόμη δὲ τοὺς ἀπειθεῖς καὶ δυστρόπους νὰ τοὺς ἐπαναφέρῃ εἰς τὰς σκέψεις καὶ εἰς τὸ φρόνημα τῶν δικαίων, μεταβάλλων αὐτοὺς εἰς ἐναρέτους. Καὶ ἔτσι νὰ ἑτοιμάσῃ εἰς τὸν Κύριον λαὸν θρησκευτικῶς καὶ ἠθικῶς προπαρασκευασμένον, ἵνα ὑποδεχθῇ καὶ ἐγκολπωθῇ αὐτὸν ὡς Σωτῆρα.
18 Καὶ εἶπεν ὁ Ζαχαρίας πρὸς τὸν ἄγγελον· Μὲ ποῖον σημεῖον θὰ βεβαιωθῶ περὶ αὐτοῦ, ποὺ μοῦ λέγεις; Φαίνεται τοῦτο ἀπίθανον καὶ ἀπίστευτον, διότι ἐγὼ εἶμαι γέρων καὶ ἡ γυναῖκα μου εἶναι περασμένης ἡλικίας.
19 Καὶ ὁ ἄγγελος ἀπεκρίθη καὶ τοῦ εἶπεν· Ἐγὼ εἶμαι ὁ Γαβριήλ, ποὺ παραστέκομαι ἐμπρὸς εἰς τὸν Θεόν, διὰ νὰ τὸν ὑπηρετῶ ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀρχαγγέλους του. Καὶ ἐστάλην ἀπὸ τὸν Θεὸν νὰ σοῦ ὁμιλήσω καὶ νὰ σοῦ φέρω τὰς χαροποιοὺς αὐτὰς εἰδήσεις.
20 Καὶ ἀφοῦ ζητεῖς σημεῖον, ἰδού, ἔχεις αὐτό, ὄχι ὅμως ὅπως τὸ θέλεις: Θὰ εἶσαι βωβὸς καὶ δὲν θὰ ἠμπορῇς νὰ ὁμιλήσῃς μέχρι τῆς ἡμέρας, ποὺ θὰ γίνουν αὐτά, δηλαδὴ ἡ γέννησις τοῦ παιδίου καὶ ἡ ὀνομασία αὐτοῦ. Καὶ σοῦ ἐπιβάλλεται ἡ τιμωρία αὐτή, ἐπειδὴ δὲν ἐπίστευσες εἰς τοὺς λόγους μου, οἱ ὁποῖοι θὰ πραγματοποιηθοῦν ἐξ ὁλόκλήρου εἰς τὸν καιρόν τους.
21 Καὶ ὁ λαὸς ἐν τῷ μεταξὺ ἐξηκολούθει νὰ περιμένῃ τὸν Ζαχαρίαν. Καὶ εὑρίσκοντο ὅλοι εἰς ἀπορίαν, διότι ἐβράδυνε καὶ ἠργοπορεῖ οὗτος μέσα εἰς τὸν ναόν.
22 Ὅταν δὲ ὁ Ζαχαρίας ἐβγῆκεν ἀπὸ τὸ θυσιαστήριον, δὲν ἠδύνατο νὰ τοὺς ὁμιλήσῃ καὶ νὰ ἀπαντήσῃ εἰς ὅσους τὸν ἠρώτων διὰ τὴν ἀργοπορίαν του. Καὶ ἐκατάλαβαν, δὴ εἶχεν ἴδει ὀπτασίαν μέσα εἰς τὸν ναόν. Καὶ αὐτὸς ἐξηκολούθει νὰ συνεννοῆται μὲ αὐτοὺς διὰ νευμάτων καὶ ἔμενε κωφὸς καὶ ἄλαλος.
23 Καὶ ὅταν συνεπληρώθησαν αἱ ἡμέραι, ποὺ ἦτο ὑποχρεωμένος νὰ λειτουργῇ εἰς τὸν ναόν, συνέβη νὰ ἀναχωρήσῃ ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἐπῆγεν εἰς τὸ σπίτι του.
24 Ὕστερα δὲ ἀπὸ αὐτὰς τὰς ἡμέρας ἔμεινεν ἔγκυος ἡ σύζυγος του ἡ Ἐλισάβετ, καὶ ἐπὶ μήνας πέντε ἔκρυπτεν ἐπιμελῶς τὸν ἑαυτόν της ἀπὸ συστολὴν διὰ τὴν ἐγκυμοσύνην της.
25 Ἀλλ’ ὅταν πλέον δὲν ἠδύνατο νὰ κρυβῇ, ἔλεγεν εἰς αὐτοὺς ποὺ τὴν συνέχαιρον, ὅτι ἔτσι εἰς ἡλικίαν περασμένην μου ἔχει κάμει τὸ καλὸ αὐτὸ ὁ Θεὸς κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτάς, ποὺ ἐπέβλεψε μὲ εὐμένειαν διὰ νὰ ἀφαιρέσῃ τὴν στείρωσιν καὶ ἀτεκνίαν μου, ἡ ὁποία μοῦ ἔφερεν ἐντροπὴν μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων.
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Α´ 57 - 68
57 Εἰς τὴν Ἐλισάβετ δὲ συνεπληρώθη ὁ χρόνος τῶν ἐννέα μηνῶν διὰ νὰ γεννήσῃ αὐτὴ καὶ ἐγέννησε παιδὶ ἀρσενικόν.
58 Καὶ ἤκουσαν οἱ γείτονές της καὶ οἰ συγγενεῖς της, ὅτι ὁ Κύριος ἔδειξε μέγα καὶ θαυμαστὸν τὸ ἔλεος του εἰς αὐτήν, ἐφ’ ὅσον εἰς τόσον προχωρημένην ἡλικίαν τῆς ἔδωκε τέκνον. Καὶ ἔχαιρον καὶ αὐτοὶ μαζί της.
59 Καὶ συνέβη τὴν ὀγδόην ἡμέραν νὰ ἔλθουν πάλιν οἰ συγγενεῖς καὶ οἱ γείτονες διὰ νὰ κάμουν περιτομὴν εἰς τὸ παιδίον. Καὶ ἐλογάριαζαν νὰ τὸ ὀνομάσουν ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ πατρός του Ζαχαρίαν.
60 Καὶ ἡ μητέρα τοῦ παιδιοῦ φωτιζομένη ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἀπεκρίθη καὶ εἶπεν· Ὄχι· δὲν θὰ τὸ ὀνομάσετε Ζαχαρίαν, ἀλλὰ θὰ ὀνομασθῇ Ἰωάννης.
61 Ἀλλ’ εἶπαν ἐκεῖνοι εἰς αὐτήν· ὅτι δὲν εἶναι κανεὶς εἰς τὴν οἰκογένειάν σου, ποὺ νὰ ὀνομάζεται μὲ τὸ ὄνομα αὐτό.
62 Ἠρώτων λοιπὸν μὲ νεύματα καὶ σχήματα τὸν πατέρα του, σὰν τὶ ὄνομα ἤθελε νὰ τὸ ὀνομάσουν.
63 Καὶ ἐκεῖνος, ἀφοῦ ἐζήτησε μικρὸν πίνακα, ἔγραψεν αὐτὰς ἀκριβῶς τὰς λέξεις· Ἰωάννης εἶναι τὸ ὄνομά του. Καὶ ἐθαύμασαν ὅλοι διὰ τὴν παράδοξον συμφωνίαν τοῦ Ζαχαρίου μὲ τὴν Ἐλισάβετ.
64 Ἤνοιξε δὲ ἀμέσως τὸ στόμα τοῦ Ζαχαρίου καὶ ἐλύθη ἡ γλῶσσα του καὶ ὡμίλει πλέον ἐλεύθερα δοξάζων καὶ ἀνύμνων τὸν Θεόν.
65 Καὶ ὅλους, ὅσοι κατοικοῦσαν ἐκεῖ τριγύρω, τοὺς ἐκυρίευσε φόβος ἀπὸ τὸ θαῦμα αὐτὸ καὶ διεδόθησαν ὅλα τὰ συμβάντα αὐτά, τὰ ἀναφερόμενα εἰς τὴν ὀνομασίαν τοῦ παιδίου καὶ εἰς τὴν θαυμαστὴν θεραπείαν τῆς ἀφωνίας τοῦ πατρός του, εἰς ὁλόκληρον τὴν ὀρεινὴν περιοχὴν τῆς Ἰουδαίας.
66 Καὶ ὅσοι τὰ ἤκουσαν τὰ ἔβαλαν μέσα εἰς τὴν καρδίαν των καὶ τὰ ἐχάραξαν βαθειὰ εἰς τὴν μνήμην των λέγοντες· Ὕστερα ἀπὸ ὅλα αὐτά, ποὺ ἔγιναν εἰς τὴν γέννησίν του, τί θὰ γίνῃ ἄραγε τὸ παιδίον αὐτό, εἰς τὸ ὁποῖον ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἐδείχθη τόσον θαυμαστή; Καὶ πράγματι ἡ προστατευτικὴ χεὶρ τοῦ Κυρίου ἦτο μαζί του.
67 Καὶ ὁ Ζαχαρίας ὁ πατέρας του ἐπληρώθη μὲ Πνεῦμα Ἅγιον καὶ ἐπροφήτευσε διὰ τὴν ἔλευσιν τοῦ Μεσσίου καὶ διὰ τὴν ἀποστολὴν τοῦ παιδίου καὶ εἶπεν·
68 Ἀς εἶναι εὐλογημένος καὶ δοξασμένος ὁ Κύριος, τὸν ὁποῖον μόνοι ἀπὸ ὅλα τὰ ἔθνη ἐγνώρισαν καὶ ἐλάτρευσαν οἱ Ἰσραηλῖται καὶ δι’ αὐτὸ καλεῖται ἰδικός των Θεός. Ἂς εἶναι δοξασμένος, διότι ἐπεσκέφθη τὸν λαόν του καὶ συνετέλεσε τὴν ἀπελευθέρωσιν τοῦ λαοῦ του ἐκ τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν.
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Α´ 76 - 76
76 Καὶ σύ, παιδίον, θὰ ἀναδειχθῇς καὶ θὰ ἀναγνωρισθῇς προφήτης τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ. Διότι θὰ προπορευθῇς ἐμπρὸς ἀπὸ τὸν ἐνανθρωπήσαντα Κύριον διὰ νὰ ἐτοιμάσῃς τοὺς δρόμους, διὰ τῶν ὁποίων ὁ Κύριος θὰ πλησιάσῃ πρὸς σωτηρίαν ἕνα ἕκαστον ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους.
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Α´ 80 - 80
80 Τὸ δὲ παιδίον ἐμεγάλωνε σωματικῶς καὶ ἰσχυροποιοῦντο ἡθικῶς αἱ πνευματικαί του δυνάμεις ὑπὸ τὸν φωτισμὸν καὶ τὴν ἐνίσχυσιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ ἔμενεν εἰς τὰς ἐρήμους ζῶν μακρὰν τῶν θορύβων τοῦ κόσμου μέχρι τῆς ἡμέρας, ποὺ εἶχεν ὁρισθῇ ἀπὸ τὴν θείαν πρόνοιαν διὰ τὴν φανέρωσιν καὶ ἀνάδειξίν του ὡς προφήτου καὶ ἀπεσταλμένου τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν.
