⁸ ἐὰν εἴπωμεν ὅτι ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν, ἑαυτοὺς πλανῶμεν καὶ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν. ⁹ ἐὰν ὁμολογῶμεν τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, πιστός ἐστι καὶ δίκαιος, ἵνα ἀφῇ ἡμῖν τὰς ἁμαρτίας καὶ καθαρίσῃ ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀδικίας.



¹ Τεκνία μου, ταῦτα γράφω ὑμῖν ἵνα μὴ ἁμάρτητε· καὶ ἐάν τις ἁμάρτῃ, παράκλητον ἔχομεν πρὸς τὸν πατέρα, Ἰησοῦν Χριστὸν δίκαιον· ² καὶ αὐτὸς ἱλασμός ἐστι περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, οὐ περὶ τῶν ἡμετέρων δὲ μόνον, ἀλλὰ καὶ περὶ ὅλου τοῦ κόσμου. ³ Καὶ ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἐγνώκαμεν αὐτόν, ἐὰν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηρῶμεν. ⁴ ὁ λέγων, ἔγνωκα αὐτόν, καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ μὴ τηρῶν, ψεύστης ἐστί, καὶ ἐν τούτῳ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν· ⁵ ὃς δ’ ἂν τηρῇ αὐτοῦ τὸν λόγον, ἀληθῶς ἐν τούτῳ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ τετελείωται. ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἐν αὐτῷ ἐσμεν· ⁶ ὁ λέγων ἐν αὐτῷ μένειν ὀφείλει, καθὼς ἐκεῖνος περιεπάτησε, καὶ αὐτὸς οὕτω περιπατεῖν.

⁸ Ἔχομεν δὲ ἀπόλυτον ἀνάγκην τοῦ καθαρισμοῦ τούτου, διότι φέρομεν μέσα μας τὴν ἁμαρτίαν. Ἐὰν εἴπωμεν, ὅτι δὲν ἔχομεν ἁμαρτίαν, πλανῶμεν τοὺς ἑαυτούς μας καὶ ἡ ἀλήθεια δὲν ὑπάρχει μέσα μας. ⁹ Ἐὰν ὅμως ὁμολογῶμεν τὰς ἁμαρτίας μας μὲ συναίσθησιν τῆς ἐνοχῆς μας, εἶναι ἀξιόπιστος τηρητὴς τῶν ὑποσχέσεών του περὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν μας. Εἶναι δὲ καὶ δίκαιος καὶ ὡς ἒκ τούτου ὕστερα ἀπὸ τὴν θυσίαν τοῦ Χριστοῦ ὄχι μόνον ἡ ἀξιοπιστία του, ἀλλὰ καὶ ἡ δικαιοσύνη του ἀπαιτεῖ νὰ μᾶς συγχωρήσῃ τὰς ἁμαρτίας καὶ νὰ μᾶς καθαρίσῃ ἀπὸ κάθε ἀδικίαν.



¹ Αγαπητά μου παιδιά, σᾶς γράφω αὐτὰ διὰ νὰ μὴ πέσετε ποτὲ εἰς ἁμαρτίαν. Ἀλλὰ καὶ ἐὰν κανεὶς ἁμαρτήσῃ ἐξ ἀδυναμίας, δὲν πρέπει νὰ ἀπελπισθῇ. Ἔχομεν μεσίτην καὶ συνήγορον πλησίον του Πατρὸς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν δίκαιον καὶ ἀπολύτως ἀναμάρτητον, ὁ ὁποῖος διὰ τὴν ἀναμαρτησίαν καὶ ἁγιὀτητά του ἔχει παρρησίαν πρὸς τὸν Θεόν. ² Καὶ ὁ Ἰησους αὐτὸς εἶναι θῦμα, ποὺ μὲ τὸ αἷμα του ἐξιλεώνει τὸν Θεὸν διὰ τὰς ἁμαρτίας μας· καὶ ὄχι μόνον διὰ τὰς ἰδικάς μας ἁμαρτίας, ἀλλὰ καὶ διὰ τὰς ἁμαρτίας ὅλου τοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος ἀρκεῖ νὰ πιστεύσῃ καὶ θὰ συγχωρηθῇ. ³ Ἀλλὰ διὰ νὰ γίνῃ μεσίτης μας καὶ ἀρχιερεύς μας ὁ Χριστός, πρέπει νὰ τὸν ἀναγνωρίσωμεν ὡς τοιοῦτον καὶ νὰ ἔλθωμεν εἰς στενὴν σχέσιν μὲ αὐτόν. Μὲ αὐτὸ δὲ καὶ μόνον μανθάνομεν καὶ πληροφορούμεθα, ὅτι ἔχομεν στενὴν γνωριμίαν καὶ σχέσιν μὲ τὸν Χριστόν, ἐὰν τηρῶμεν τὰς ἐντολάς του. ⁴ Ἐκεῖνος ποῦ λέγει· Εὐρίσκομαι εἰς στενὴν γνωριμίαν καὶ οἰκειότητα μὲ αὐτόν, καὶ συγχρόνως δὲν τηρῶ τὰς ἐντολάς του, εἶναι ψεύστης καὶ δὲν ὑπάρχει μέσα εἰς τὸν ἄνθρωπον αὐτὸν ἡ ἀλήθεια. ⁵ Εἰς ἐκεῖνον ὅμως ποὺ τηρεῖ τὸν λόγον αὐτοῦ, τοῦ Χριστοῦ, ἀληθῶς ἀνεπτύχθη εἰς τέλειον βαθμὸν ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ἀγάπη. Μὲ αὐτὸ γνωρίζομεν, ὅτι εἴμεθα ἐνωμένοι μὲ αὐτόν. ⁶ Ἐκεῖνος ποὺ λέγει, ὅτι μένει καὶ ζῇ ἐν τῷ Χριστῷ ὡς εἱς ἄλλην πνευματικὴν ἀτμόσφαιραν, ἔχει ὑποχρέωσιν, καθὼς ἐκεῖνος ἐπολιτεύθη καὶ συμπεριεφέρθη, ἔτσι καὶ αὐτὸς νὰ συμπεριφέρεται καὶ νὰ ζῇ.

⁸ Εάν είπωμεν, ότι δεν έχομεν αμαρτίαν, εξαπατώμεν τους εαυτούς μας και η αλήθεια του Θεού δεν υπάρχει μέσα μας. ⁹ Εάν όμως, με αυτογνωσίαν και συναίσθησιν της ενοχής μας, ομολογούμεν τας αμαρτίας μας, είναι αξιόπιστος ο Θεός, δια την τήρησιν της υποσχέσεώς του περί της αφέσεως των αμαρτιών μας, είναι δε και δίκαιος, ώστε βάσει της θυσίας του Υιού του, να συγχωρήση τας αμαρτίας μας και να μας καθαρίση από κάθε αδικίαν.



¹ Παιδάκιά μου, αγαπητά μου παιδιά, σας τα γράφω αυτά, δια να αποφύγετε την αμαρτίαν. Εάν όμως κανείς παρασυρθή και αμαρτήση, ας μη απελπισθή κάτω από το βάρος της αμαρτίας. Διότι έχομεν πλησίον του ουρανίου Πατρός μεσίτην και συνήγορον απείρου αξίας, καθό απολύτως δίκαιον και αναμάρτητον, τον Ιησούν Χριστόν. ² Και αυτός με την λυτρωτικήν του θυσίαν εξιλεώνει τον Θεόν δια της αμαρτίας μας· και όχι μόνον δια τας ιδικά μας αμαρτίας, αλλά και δια τας αμαρτίας όλου του κόσμου (εφ' όσον όλος ο κόσμος ήθελε πιστεύσει εις αυτόν). ³ Και δια τούτο ακριβώς, διότι εθυσίσε τον ευατόν του, ίνα ημείς λάβωμεν εξιλέωσιν των αματιών μας, γνωρίζομεν τον Χριστόν και συνδεόμεθα με αυτόν. Από αυτήν δε την στενήν γνωριμίαν και σχέσιν πληροφορούμεθα, ότι τον έχομεν γνωρίσει καλώς, εάν τηρούμεν τας εντολάς του. ⁴ Εκείνος που λέγει, έχω γνωρίσει πλέον και συνδεθή με τον Θεόν, αλλά δεν τηρεί τας εντολάς αυτού, αυτός είναι ψεύστης και δεν υπάρχει μέσα του η αλήθεια. ⁵ Εκείνος όμως που υπηρετεί το θέλημα του Χριστού, αισθάνεται και έχει βεβαίαν την πληροφορίαν, ότι πράγματι η αγάπη του Θεού υπάρχει πλήρης και τελεία μέσα του. Κατ' αυτόν δε τον τρόπον και γνωρίζομεν, ότι είμεθα ηνωμένοι με αυτόν. ⁶ Εκείνος που λέγει, ότι μένει και ζη εν τω Χριστώ, έχει καθήκον να ζη και φέρεται, όπως έζησε και συμπεριεφέρθη μεταξύ μας ο Χριστός.

³¹ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ ἐμοὶ λόγοι οὐ μὴ παρελεύσονται. ³² Περὶ δὲ τῆς ἡμέρας ἐκείνης ἢ τῆς ὥρας οὐδεὶς οἶδεν, οὐδὲ οἱ ἄγγελοι ἐν οὐρανῷ οὐδὲ ὁ υἱός, εἰ μὴ ὁ πατήρ. ³³ Βλέπετε, ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεσθε· οὐκ οἴδατε γὰρ πότε ὁ καιρός ἐστιν. ³⁴ ὡς ἄνθρωπος ἀπόδημος, ἀφεὶς τὴν οἰκίαν αὐτοῦ, καὶ δοὺς τοῖς δούλοις αὐτοῦ τὴν ἐξουσίαν καὶ ἑκάστῳ τὸ ἔργον αὐτοῦ, καὶ τῷ θυρωρῷ ἐνετείλατο ἵνα γρηγορῇ. ³⁵ γρηγορεῖτε οὖν· οὐκ οἴδατε γὰρ πότε ὁ κύριος τῆς οἰκίας ἔρχεται, ὀψὲ ἢ μεσονυκτίου ἢ ἀλεκτοροφωνίας ἢ πρωΐ· ³⁶ μὴ ἐλθὼν ἐξαίφνης εὕρῃ ὑμᾶς καθεύδοντας. ³⁷ ἃ δὲ ὑμῖν λέγω, πᾶσι λέγω· γρηγορεῖτε.



¹ Ἦν δὲ τὸ πάσχα καὶ τὰ ἄζυμα μετὰ δύο ἡμέρας. καὶ ἐζήτουν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς πῶς αὐτὸν ἐν δόλῳ κρατήσαντες ἀποκτείνωσιν. ² ἔλεγον δὲ μὴ ἐν τῇ ἑορτῇ, μήποτε θόρυβος ἔσται τοῦ λαοῦ.

³¹ Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ποὺ σᾶς φαίνονται τόσον μόνιμα καὶ στερεά, θὰ περάσουν καὶ θὰ ἐκλείψουν, οἱ λόγοι μου ὅμως δὲν θὰ περάσουν, ἀλλὰ θὰ ἐπαληθεύσουν ἐπακριβῶς. ³² Διὰ τὴν ἡμέραν ὅμως ἐκείνην καὶ τὴν ὥραν, ποὺ θὰ γίνῃ ἡ δευτέρα παρουσία καὶ ἡ κρίσις, δὲν ἠξεύρει κανένας πότε ἀκριβῶς θὰ εἶναι αὐταί, οὔτε οἱ ἄγγελοι ποὺ εἶναι εἰς τὸν οὐρανόν, οὔτε ὁ Υἱὸς ὡς ἄνθρωπος, παρὰ μόνον ὁ Πατήρ. ³³ Νὰ εἶσθε προσεκτικοὶ καὶ ἄγρυπνοι. Καὶ προσεύχεσθε, διότι δὲν ἠξεύρετε, πότε εἶναι ὁ καιρὸς τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου. ³⁴ Σὰν ἄνθρωπος ξενητευμένος, ποὺ ἀφῆκε τὸ σπίτι του ἔδωκεν εἰς τοὺς δούλους του τὴν ἐξουσίαν ἐπ’ αὐτοῦ, καὶ ἕκαστον ὥρισε τὸ ἔργον ποὺ θὰ κάνῃ καὶ εἰς τὸν θυρωρὸν ἔδωσεν ἐντολὴν νὰ εἶναι ἄγρυπνος καὶ νὰ περιμένῃ, ἔτσι καὶ ὁ Μεσσίας θὰ λείπῃ μέχρι τῆς δευτέρας παρουσίας του καὶ εἰς τὸν καθένα ἀπὸ τοὺς δούλους του ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ἔχει ἔργον νὰ ἐπιτελῇ περιμένων τὴν ἔλευσιν τοῦ Κυρίου· ³⁵ Γρηγορεῖτε λοιπόν, διότι δὲν γνωρίζετε, πότε ἔρχεται ὁ Κύριος τῆς οἰκίας. Θὰ ἔλθῃ τὸ βράδυ ἢ τὰ μεσάνυκτα ἢ ὅταν λαλοῦν οἱ πετεινοὶ ἢ τὸ πρωί; Δὲν ἠξεύρετε πότε ἔρχετε ὁ Κύριος, εἴτε κατὰ τὴν δευτέραν παρουσίαν του, εἴτε κατὰ τὴν ὤραν τοῦ θανάτου ἐκάστου ἀπὸ σᾶς. ³⁶ Γρηγορεῖτε, μήπως ἔλθῃ ξαφνικὰ καὶ σᾶς εὔρῃ νὰ κοιμᾶσθε. ³⁷ Αὐτὰ δὲ ποὺ σᾶς λέγω, τὰ λέγω δι΄ ὅλους τοὺς μέχρι δευτέρας παρουσίας μου Χριστιανούς. Σᾶς ἐπαναλαμβάνω πάλιν: Γρηγορεῖτε.



¹ Ήτο δὲ μετὰ δύο ἡμέρας τὸ πάσχα καὶ τὰ ἄζυμα. Καὶ ἐζήτουν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς, πῶς να τὸν πιάσουν μὲ ἀπάτην, κρυφὰ καὶ χωρὶς θόρυβον, καὶ νὰ τὸν θανατώσουν. ² Ἔλεγον δὲ νὰ μὴ τὸν συλλάβουν κατὰ τὴν ἑορτήν, μήπως γίνῃ ταραχὴ τοῦ λαοῦ, ἐπειδὴ πολλοὶ συνεπάθουν τὸν Ἰησοῦν.

³¹ Ο ουρανός και η γη, που σας φαίνωνται τόσο σταθερά και αμετακίνητα, θα περάσουν, οι λόγοι μου όμως δεν θα περάσουν, αλλά θα πραγματοποιηθούν ακριβώς. ³² Ως προς δε την ημέραν εκείνην η την ώραν, που θα γίνη η δευτέρα παρουσία, κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς ούτε οι άγγελοι που είναι στον ουρανόν ούτε ο Υιός, ως άνθρωπος, ειμή μόνον ο Πατήρ. (Ο Υιός, ως Θεός λόγος γνωρίζει τα πάντα και τον χρόνον της δευτέρας παρουσίας). ³³ Προσέχετε, αγρυπνείτε και προσεύχεσθε· διότι δεν γνωρίζετε πότε είναι καιρός της παρουσίας του Κυρίου. ³⁴ Και δια να ενοήσετε καλύτερον, θα συμβή κάτι ανάλογον με ένα ξενητεμένον άνθρωπον, ο οποίος αφήκε το σπίτι του, εξουσιοδότησε τους δούλους του να το χρησιμοποιούν και στον θυρωρόν έδωσε την εντολήν να είναι άγρυπνος και να περιμένη. (Ετσι και ο Μεσσίας, ετακτοποίησε τα της Εκκλησίας του και έχει δώσει εντολήν να είναι όλοι άγρυπνοι και έτοιμοι, δια να τον υποδεχθούν, όταν έλθη). ³⁵ Αγρυπνείτε λοιπόν και προσέχετε, διότι δεν γνωρίζετε πότε ο κύριος του σπιτιού έρχεται, αργά το βραδύ η το μεσονύκτιον η τα χαράματα, όταν θα λαλούν οι πετινοί η το πρωϊ. ³⁶ Αγρυπνείτε, μήπως τυχόν έλθη αιφνιδίως και σας εύρη να κοιμάσθε. ³⁷ Αυτά δε που λέγω εις σας, τα λέγω εις όλους. Γρηγορείτε”.



¹ Επειτα από δύο ημέρας, ήτο Πασχα και τα άζυμα. Και εζητούσαν οι αρχιερείς και οι γραμματείς, πως με απάτην και χωρίς θόρυβον να τον πιάσουν και να τον θανατώσουν. ² Ελεγαν δε να μη τον συλλάβουν κατά την εορτήν, μήπως και γίνη θόρυβος και ταραχή του λαού (δεδομένου, ότι πολλοί ήσαν εκείνοι, που εθαύμαζαν και εσέβοντο και περιεστοίχιζαν τον Χριστόν).