²⁰ ἡμῶν γὰρ τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει, ἐξ οὗ καὶ σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ²¹ ὃς μετασχηματίσει τὸ σῶμα τῆς ταπεινώσεως ἡμῶν εἰς τὸ γενέσθαι αὐτὸ σύμμορφον τῷ σώματι τῆς δόξης αὐτοῦ κατὰ τὴν ἐνέργειαν τοῦ δύνασθαι αὐτὸν καὶ ὑποτάξαι αὑτῷ τὰ πάντα.



¹ Ὥστε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοὶ καὶ ἐπιπόθητοι, χαρὰ καὶ στέφανός μου, οὕτω στήκετε ἐν Κυρίῳ, ἀγαπητοί. ² Εὐοδίαν παρακαλῶ καὶ Συντύχην παρακαλῶ τὸ αὐτὸ φρονεῖν ἐν Κυρίῳ· ³ ναὶ ἐρωτῶ καὶ σέ, Σύζυγε γνήσιε, συλλαμβάνου αὐταῖς, αἵτινες ἐν τῷ εὐαγγελίῳ συνήθλησάν μοι μετὰ καὶ Κλήμεντος καὶ τῶν λοιπῶν συνεργῶν μου, ὧν τὰ ὀνόματα ἐν βίβλῳ ζωῆς.

²⁰ Ἡ συμπεριφορά των καὶ τὰ φρονήματά των εἶναι τελείως ἀντίθετα πρὸς τὰ ἰδικά μας. Διότι ἡ ἰδική μας πατρὶς καὶ πολιτεία καὶ τὰ ἰδικά μας πολιτικὰ δικαιώματα εἶναι εἰς τοὺς οὐρανούς, ἀπὸ τοὺς ὁποίους μὲ πολὺν πόθον περιμένομεν καὶ τὸν Σωτῆρα μας, τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν. ²¹ Αὐτὸς ὁ Κύριος καὶ Σωτήρ μας θὰ δώσῃ νέαν ἔνδοξον μορφὴν εἰς τὸ σῶμα τῆς μικρότητος καὶ ταπεινότητός μας, ποὺ εἶναι τώρα φθαρτὸν καὶ ὑπόκειται εἰς πόνους καὶ ἀσθενείας. Θὰ μεταμορφώσῃ αὐτό, ὥστε νὰ γίνῃ ὅμοιον πρὸς τὸ δοξασμένον σῶμα του καὶ νὰ ἀποκτήσῃ τὴν αὐτὴν ἔνδοξον καὶ ἄφθαρτον μορφὴν πρὸς αὐτό. Τὴν μεταμόρφωσιν δὲ αὐτὴν θὰ τὴν κάμῃ διὰ τῆς πανισχύρου ἐνεργείας του, διὰ τῆς ὁποίας δύναται καὶ να ὑποτάξῃ τὰ πάντα εἰς τὸν ἑαυτόν του.



¹ Ώστε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοὶ καὶ πολυπόθητοι, οἱ ὁποῖοι λόγῳ τῶν ἀρετῶν σας εἶσθε δι’ ἐμὲ τὸν Ἀπόστολον καὶ διδάσκαλόν σας χαρὰ καὶ στέφανος δόξης, σᾶς προτρέπω, ὅπως σᾶς εἶπα ἀνωτέρω καὶ ὅπως πρέπει εἰς ἀνθρώπους, ποὺ περιμένουν ἐξ οὐρανῶν σωτῆρα, ἔτσι ἀγαπητοί μου νὰ στέκεσθε εἰς τὴν κατὰ Κύριον ζωήν. ² Παρακαλῶ τὴν Εὐοδίαν, παρακαλῶ καὶ τὴν Συντύχην νὰ ἔχουν τὴν ὁμοφροσύνην, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἕνωσίν μας μὲ τὸν Κύριον. ³ Ναί, παρακαλῶ καὶ σέ, ποὺ βαστάζεις μαζί μου γνησίως καὶ εἰλικρινῶς τὸν ζυγὸν καὶ τὴν εὐθύνην τῆς Ἐκκλησίας, βοήθει καὶ ἐνίσχυε ταύτας, αἱ ὁποῖαι ἠγωνίσθησαν καὶ συγκακοπάθησαν μὲ ἐμὲ εἰς τὸ κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου μαζὶ καὶ μὲ τὸν Κλήμεντα καὶ τοὺς ἄλλους συνεργάτας μου, τῶν ὁποίων τὰ ὀνόματα εἶναι γραμμένα ὑπὸ τοῦ Θεοῦ εἰς τὸ βιβλίον τῆς ζωῆς ὡς ὀνόματα πολιτῶν καὶ κληρονόμων τῆς ἐπουρανίου βασιλείας.

²⁰ Αλλ' ημών των πιστών μαθητών του Κυρίου η πατρίς μας και η πολιτεία μας, το πολίτευμά μας και η συμπεριφορά μας είναι, όπως και των αγγέλων, στους ουρανούς, απ' όπου με πολύν πόθον περιμένομεν τον σωτήρα μας, τον Κυριον Ιησούν Χριστόν. ²¹ Αυτός θα μετασχηματίση το σώμα αυτό της ταπεινότητος και της ασημότητος, το ασθενές και φθαρτόν και θνητόν, θα το μεταμορφώση, ώστε να γίνη όμοιον προς το ένδοξον ιδικόν του σώμα δια της παντοδυνάμου αυτού ενεργείας, δια της οποίας ημπορεί και τα πάντα να υποτάξη στον εαυτόν του.



¹ Ωστε αδελφοί μου, αγαπητοί και επιπόθητοι, οι οποίοι δια τας αρετάς σας και ειδικώτερα δια την αγάπην σας είσθε δι' εμέ χαρά εν Κυρίω και στέφανος δόξης, σας παρακαλώ και σας προτρέπω να στέκεσθε και να μένετε σταθεροί εις την κατά Χριστόν ζωήν, όπως σας είπα και προηγούμενως. ² Παρακαλώ την Ευοδίαν και την Συντύχην παρακαλώ να έχουν το ίδιο κατά Χριστόν φρόνημα, ώστε να ομονοούν μεταξύ των. ³ Ιδιαιτέρως δε παρακαλώ και σε, Συζυγε, που είσαι γνήσιος και ειλικρινής μαθητής του Χριστού και πολίτης της Εκκλησίας του, να βοηθής, να καθοδηγής και να στηρίζης αυτάς, αι οποίαι εταλαιπωρήθησαν και ηγωνίσθησαν δια το κήρυγμα του Ευαγγελίου μαζή με εμέ και με τον Κλήμεντα και με τους άλλους συνεργάτας μου, των οποίων τα ονόματα είναι γραμμένα από τον Θεόν στο βιβλίον της αιωνίας ζωής.

²³ Καὶ ἐγένετο παραπορεύεσθαι αὐτὸν ἐν τοῖς σάββασι διὰ τῶν σπορίμων, καὶ ἤρξαντο οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ὁδὸν ποιεῖν τίλλοντες τοὺς στάχυας. ²⁴ καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἔλεγον αὐτῷ· Ἴδε τί ποιοῦσιν ἐν τοῖς σάββασιν ὃ οὐκ ἔξεστι. ²⁵ καὶ αὐτὸς ἔλεγεν αὐτοῖς· Οὐδέποτε ἀνέγνωτε τί ἐποίησε Δαυῒδ ὅτε χρείαν ἔσχε καὶ ἐπείνασεν αὐτὸς καὶ οἱ μετ’ αὐτοῦ; ²⁶ πῶς εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ ἐπὶ Ἀβιάθαρ ἀρχιερέως καὶ τοὺς ἄρτους τῆς προθέσεως ἔφαγεν, οὓς οὐκ ἔξεστι φαγεῖν εἰ μὴ τοῖς ἱερεῦσι, καὶ ἔδωκε καὶ τοῖς σὺν αὐτῷ οὖσι; ²⁷ καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· Τὸ σάββατον διὰ τὸν ἄνθρωπον ἐγένετο, οὐχ ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸ σάββατον· ²⁸ ὥστε κύριός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ σαββάτου.



¹ Καὶ εἰσῆλθε πάλιν εἰς τὴν συναγωγήν· καὶ ἦν ἐκεῖ ἄνθρωπος ἐξηραμμένην ἔχων τὴν χεῖρα. ² καὶ παρετήρουν αὐτὸν εἰ τοῖς σάββασι θεραπεύσει αὐτόν, ἵνα κατηγορήσωσιν αὐτοῦ.

²³ Καὶ συνέβη νὰ βαδίζῃ αὐτὸς ἐν ἡμέρᾳ Σαββάτου κατὰ μῆκος τοῦ δρόμου, ποὺ ἀνοίγετο μέσα εἰς σπαρμένα χωράφια. Καὶ τὸν δρόμον αὐτὸν ἤρχισαν νὰ τὸν ἀνοίγουν οἱ μαθηταί του, οἱ ὁποῖοι πεινασμένοι ἐμαδοῦσαν καὶ ἔτρωγον τὰ στάχυα διὰ νὰ χορτάσουν. ²⁴ Καὶ οἱ Φαρισαῖοι τοῦ ἔλεγαν· Κύτταξε, τί κάνουν τὴν ἡμέραν τοῦ Σαββάτου οἱ μαθηταί σου. Κόπτουν καὶ μαδοῦν στάχυα, ἔργον ποὺ δὲν εἶναι ἐπιτετραμμένον, διότι μὲ αὐτὸ βεβηλώνεται τὸ Σάββατον. ²⁵ Ἀλλὰ καὶ αὐτὸς τοὺς εἶπε· Δὲν ἀνεγνώσατέ ποτέ, τί ἔκαμεν ὁ Δαβίδ, ὅταν ἔλαβεν ἀνάγκην καὶ ἐπείνασε καὶ αὐτὸς καὶ ἐκεῖνοι, ποὺ ἦσαν μαζί του; ²⁶ Πῶς δηλαδὴ ἐμβῆκεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἦτο ἀρχιερεὺς ὁ Ἀβιάθαρ, καὶ ἔφαγε τοὺς ἄρτους, ποὺ ἦσαν βαλμένοι ὡς θυσία εἰς τὸν Θεὸν ἐπάνω εἰς τὴν ἱερὰν τράπεζαν τῆς σκηνῆς, καὶ τοὺς ὁποίους δὲν ἐπιτρέπεται νὰ φάγῃ κανείς, παρὰ μόνον εἰς τοὺς ἱερεῖς εἶναι ἐπιτετραμμένον νὰ τρώγουν αὐτούς, καὶ ἔδωκεν ὁ Δαβὶδ ἀπὸ τοὺς ἄρτους τούτους καὶ εἰς ἐκείνους ποὺ ἦσαν μαζί του; Καὶ ὅμως εἰς τὴν περίστασιν ἐκείνην, οὔτε ὁ Θεὸς ὠργίσθη, οὔτε ἡ Γραφὴ ἀπεδοκίμασε τὴν πρᾶξιν αὐτήν. ²⁷ Καὶ ἔλεγεν εἰς αὐτούς· Ὁ θεσμὸς τοῦ Σαββάτου ἔγινε διὰ τὸν ἄνθρωπον, πρὸς τὸν σκοπὸν νὰ παιδαγωγηθῇ οὗτος καὶ ὁδηγηθῇ εἰς ἠθικὴν τελειότητα. Καὶ δὲν ἔγινεν ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸ Σάββατον, διὰ νὰ δουλεύῃ ὡς φοβισμένος σκλάβος εἰς ἕνα νεκρὸν καὶ ξηρὸν τύπον. ²⁸ Ἀφοῦ δὲ τὸ Σάββατον ὡρίσθη διὰ νὰ ὑποβοηθήσῃ πρὸς τελειοποίησιν τὸν ἄνθρωπον, βγαίνει τὸ συμπέρασμα, ὅτι ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ εἶναι ὁ τέλειος καὶ κατ’ ἐξοχὴν ἐξυψωμένος ἠθικῶς ἀντιπρόσωπος τῆς ἀνθρωπότητος καὶ ποὺ αὐτὸς ὡς Θεὸς ὥρισε τὸν θεσμὸν τοῦ Σαββάτου, εἶναι κύριος καὶ τοῦ Σαββάτου καὶ ἔχει ἐξουσίαν καὶ τὸν θεσμὸν τοῦτον νὰ τροποποιήσῃ. Ἐκεῖνο λοιπὸν ποὺ ἔκαμαν τώρα οἱ μαθηταί, τὸ ἔκαμαν μὲ τὴν σιωπηρὰν συγκατάθεσιν ἐκείνου, ποὺ εἶναι κύριος τοῦ Σαββάτου.



¹ Καὶ ἐμβῆκε πάλιν εἰς τὴν συναγωγήν. Καὶ ἦτο ἐκεῖ ἕνας ἄνθρωπος, ποὺ εἶχε ξηρὸν καὶ ἀκίνητον τὸ χέρι του. ² Καὶ τὸν παρηκολούθουν προσεκτικὰ νὰ ἴδουν, ἐὰν θὰ τὸν θεραπεύσῃ κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ Σαββάτου, διὰ νὰ τὸν κατηγορήσουν ὅτι κατέλυε τὸ Σάββατον.

²³ Καποτε, εις ημέραν Σαββάτου, ωδοιπορούσε ο Κυριος ανάμεσα εις σπαρμένα χωράφια και οι μαθηταί του, καθώς ήρχισαν μαζή του να βαδίζουν, εμαδούσαν τα στάχυα και έτρωγαν τους κόκκους. ²⁴ Και οι Φαρισαίοι έλεγαν εις αυτόν· “κύτταξε, τι κάνουν οι μαθηταί σου εις ημέραν Σαββάτου! Δηλαδή κάνουν εργασίαν, με την οποίαν βεβηλώνεται η σαββατική αργία”. ²⁵ Αλλά και αυτός τους είπε· “δεν εδιαβάσατε ποτέ τι έκαμε ο Δαυΐδ, όταν ευρέθη εις ανάγκην, δηλαδή όταν επείνασε αυτός και εκείνοι που ήσαν μαζή του; ²⁶ Πως δηλαδή εισήλθε στον ναόν του Θεού, όταν αρχιερεύς ήτο ο Αβιάθαρ, και έφαγε τους άρτους που ήσαν βαλμένοι ως προσφορά προς τον Θεόν εις την τράπεζαν της προθέσεως; Και τούτο, ενώ είναι γνωστόν, ότι κανείς εκτός των ιερέων δεν επιτρέπεται να φάγη αυτούς; Ο δε Δαυίδ και έφαγε και έδωκε από τους άρτους αυτούς και εις εκείνους, που ήταν μαζή του. Και όμως ο Θεός δεν απεδοκίμασε την πράξιν του”. ²⁷ Εν συνεχεία δε έλεγεν εις αυτούς· “το Σαββατον έχει καθιερωθή, δια να εξυπηρετή και καθοδηγή τον άνθρωπον εις την πνευματικήν του ζωήν και δεν έγινε ο άνθρωπος, δια να είναι δούλος εις ένα ξηρόν και τυπικόν Σαββατον. ²⁸ Ωστε ο Υιός του ανθρώπου, που ήλθε δια να χειραγωγήση τον άνθρωπον εις ανωτέραν πνευματικήν ζωήν, είναι κύριος και του Σαββάτου και έχει εξουσίαν να τροποποιήση αυτό επί το πνευματικώτερον”.



¹ Και εισήλθεν πάλιν ο Ιησούς εις την συναγωγήν· ήτο δε εκεί ένας άνθρωπος, που είχε ακίνητο και ξηρό το χέρι του. ² Και κατεσκόπευαν αυτόν οι Φαρισαίοι με μεγάλην προσοχήν, εάν θα τον θεραπεύση κατά την ημέραν του Σαββάτου, δια να έχουν αφορμήν να το κατηγορήσουν.