ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΙΒ´ 42 - 48
42 Εἶπε δὲ ὁ Κύριος· Ποῖος ἄραγε νὰ εἶναι ὁ ἔμπιστος καὶ μυαλωμένος ὑπηρέτης καὶ ἐπιστάτης, τὸν ὁποῖον θὰ ἐγκαταστήσῃ ὁ κύριος προϊστάμενον εἰς τὴν ὑπηρεσίαν του, διὰ νὰ δίδῃ εἰς τὴν κατάλληλον ὥραν τὴν ἀνάλογον καὶ κανονισμένην μερίδα τροφῆς εἰς ἕκαστον ἀπὸ τοὺς συνδούλους του; Ποῖος θὰ ἀποδειχθῇ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ ὄχι μόνον πιστὸς ἄλλα καὶ συνετὸς τοῦ Κυρίου διάκονος καὶ ὑπηρέτης μετὰ πάσης εἰλικρινείας καὶ σοφίας ὑπηρετῶν καὶ ἐκτρέφων τὰ πρόβατά του;
43 Μακάριος θὰ εἶναι ὁ δοῦλος ἐκεῖνος, τὸν ὁποῖον, ὅταν ἔλθῃ ὁ κύριός του, θὰ εὕρῃ νὰ φέρεται καὶ νὰ ἐνεργῇ φρόνιμα καὶ πιστά.
44 Ἀληθῶς σᾶς λέγω, ὅτι θὰ τὸν ἐγκαταστήσῃ ἐπιστάτην καὶ διαχειριστὴν εἰς ὅλα τὰ ὑπάρχοντά του.
45 Ἐὰν ὅμως ὁ δοῦλος ἐκεῖνος εἴπῃ ἀπὸ μέσα του· Ἀργεῖ νὰ ἔλθῃ ὁ κύριός μου· καὶ κάμνων κατάχρησιν τῆς ἐξουσίας, ποὺ τοῦ ἔδωκεν ὁ κύριος, ἀρχίσῃ νὰ κτυπᾷ μὲν τοὺς ὑπηρέτας καὶ τὰς ὑπηρετρίας, αὐτὸς δὲ νὰ τρώγῃ καὶ νὰ πίνῃ καὶ νὰ μεθᾷ διάγων βίον ὀργιαστικόν,
46 θὰ ἔλθῃ ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου εἰς ἡμέραν, ποὺ δὲν περιμένει, καὶ εἰς ὤραν, ποὺ δὲν ξεύρει. Καὶ θὰ τὸν τεμαχίσῃ εἰς τὰ δύο καὶ μετὰ τὸν σκληρὸν καὶ παραδειγματικὸν θάνατόν του θὰ ὁρίσῃ τὴν θέσιν του μὲ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι δὲν ὑπῆρξαν πιστοὶ εἰς τὴν διαχείρισίν των, ἀλλ’ ἀπεδείχθησαν καταχρασταί. Μὲ ἄλλας λέξεις ἡ προσοχὴ καὶ ἡ προθυμία του νὰ ὑπηρετήσωμεν τὸν Κύριον καὶ νὰ εἴμεθα πάντοτε ἕτοιμοι νὰ τὸν ὑποδεχθῶμεν καὶ νὰ τοῦ δώσωμεν λόγον τῶν πράξεών μας εἶναι καθῆκον ὅλων μας. Ἰδιαιτέρως ὅμως ὑπόχρεοι διὰ τὸ καθῆκον αὐτὸ εἶναι ἐκεῖνοι, εἰς τοὺς ὁποίους ὁ Κύριος ἀνέθεσε τὴν ἐπιστασίαν ἐπὶ τῶν ἄλλων. Ἡ ἀθέτησις δὲ τοῦ καθήκοντος τούτου συνεπάγεται τιμωρίας τρομερὰς καὶ αἰωνίους.
47 Γενικῶς δὲ διὰ πάντα δοῦλον ἰσχύει αὐτὸς ὁ κανών· Ἐκεῖνος ὁ δοῦλος, ὁ ὁποῖος ἐγνώρισε τὸ θέλημα τοῦ κυρίου του καὶ δὲν ἐτοίμασεν, οὔτε ἔκαμε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά του, θὰ δαρῇ μὲ πολλὰς μαστιγώσεις καὶ θὰ τιμωρηθῇ αὐστηρά, διότι ἐν γνώσει του παρέβη τὸ θέλημα τοῦ κυρίου του.
48 Ἐκεῖνος δὲ ποὺ δὲν ἐγνώρισε τὸ θέλημα τοῦ κυρίου του, αἱ πράξεις ὅμως ποὺ ἔκαμε εἶναι ἄξιαι τιμωρίας καὶ μαστιγώσεων, θὰ δαρῇ μὲ ὀλίγας μαστιγώσεις. Καὶ εἶναι δίκαιον νὰ τιμωρηθῇ καὶ οὗτος, διότι ἐξ ἀμελείας ἠγνόησε τὸ θέλημα τοῦ κυρίου του. Εἰς καθένα δὲ ποὺ ἐδόθη πολὺ, θὰ ζητηθῇ ἀπὸ αὐτὸν πολύ. Ἀνάλογος πρὸς τὰ χαρίσματα, τὴν γνῶσιν καὶ τὸ ἀξίωμα, ποὺ ἔχει ὁ καθένας μας, εἶναι καὶ ἡ εὐθύνη του. Καὶ εἰς ἐκεῖνον ποὺ ἐνεπιστεύθησαν πολλά, θὰ τοῦ ζητήσουν πολλά, περισσότερα ἀπὸ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἔλαβον ὀλιγώτερα.
