⁷ διὸ προσλαμβάνεσθε ἀλλήλους, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς προσελάβετο ἡμᾶς εἰς δόξαν Θεοῦ. ⁸ Λέγω δὲ Χριστὸν Ἰησοῦν διάκονον γεγενῆσθαι περιτομῆς ὑπὲρ ἀληθείας Θεοῦ, εἰς τὸ βεβαιῶσαι τὰς ἐπαγγελίας τῶν πατέρων, ⁹ τὰ δὲ ἔθνη ὑπὲρ ἐλέους δοξάσαι τὸν Θεόν, καθὼς γέγραπται· διὰ τοῦτο ἐξομολογήσομαί σοι ἐν ἔθνεσι, Κύριε, καὶ τῷ ὀνοματί σου ψαλῶ. ¹⁰ καὶ πάλιν λέγει· εὐφράνθητε ἔθνη μετὰ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ. ¹¹ καὶ πάλιν· αἰνεῖτε τὸν Κύριον πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἐπαινσατε αὐτὸν πάντες οἱ λαοί. ¹² καὶ πάλιν Ἡσαΐας λέγει· ἔσται ἡ ῥίζα τοῦ Ἰεσσαί, καὶ ὁ ἀνιστάμενος ἄρχειν ἐθνῶν· ἐπ’ αὐτῷ ἔθνη ἐλπιοῦσιν. ¹³ ὁ δὲ Θεὸς τῆς ἐλπίδος πληρώσαι ὑμᾶς πάσης χαρᾶς καὶ εἰρήνης ἐν τῷ πιστεύειν, εἰς τὸ περισσεύειν ὑμᾶς ἐν τῇ ἐλπίδι ἐν δυνάμει Πνεύματος ἁγίου. ¹⁴ Πέπεισμαι δέ, ἀδελφοί μου, καὶ αὐτὸς ἐγὼ περὶ ὑμῶν, ὅτι καὶ αὐτοὶ μεστοί ἐστε ἀγαθωσύνης, πεπληρωμένοι πάσης γνώσεως, δυνάμενοι καὶ ἀλλήλους νουθετεῖν. ¹⁵ τολμηρότερον δὲ ἔγραψα ὑμῖν, ἀδελφοί, ἀπὸ μέρους, ὡς ἐπαναμιμνήσκων ὑμᾶς, διὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσάν μοι ὑπὸ τοῦ Θεοῦ ¹⁶ εἰς τὸ εἶναί με λειτουργὸν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τὰ ἔθνη, ἱερουργοῦντα τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ, ἵνα γένηται ἡ προσφορὰ τῶν ἐθνῶν εὐπρόσδεκτος, ἡγιασμένη ἐν Πνεύματι ἁγίῳ.

⁷ Διὰ νὰ κατορθώσετε δὲ ὡς ἕνας ἄνθρωπος ὅλοι σας καὶ μὲ μιὰ καρδία νὰ δοξάζετε τὸν Θεόν, σᾶς συνιστῶ νὰ δέχεσθε μὲ ἀγάπην ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς προσέλαβε ὅλους σας καὶ σᾶς ἔκαμεν ἀγαπητοὺς καὶ ἰδικούς του διὰ νὰ δοξάζεται ὁ Θεός. ⁸ Μὲ αὐτὰ δὲ ποὺ λέγω, ἐννοῶ, ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἔχει ἔλθει διὰ νὰ διακονήσῃ τοὺς περιτμημένους Ἰουδαίους, ὅπως ἐπιτύχουν τὰς ἐπαγγελίας καὶ σωθοῦν. Διὰ νὰ γίνῃ ἔτσι καταφανὴς ἡ φιλαλήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ ἀποδειχθοῦν βέβαιαι αἱ ἐπαγγελίαι καὶ αἱ ὑποσχέσεις, ποὺ ἔδωκεν ὁ Θεὸς εἰς τοὺς πατέρας τῶν Ἰουδαίων. ⁹ Συγχρόνως δὲ καὶ οἱ ἐθνικοί, ποὺ συμμετέχουν εἰς τὴν σωτηρίαν αὐτήν, νὰ δοξάσουν τὸν Θεὸν διὰ τὸ ἔλεος, τὸ ὁποῖον ἔδειξεν εἰς αὐτοὺς σύμφωνα μὲ ἐκεῖνο, ποὺ εἶναι γραμμένον εἰς τοὺς ψαλμούς, ὅπου ὁ Χριστὸς λέγει εἰς τὸν Πατέρα του: Διὰ τοῦτο θὰ σὲ δοξάσω μεταξὺ τῶν ἐθνῶν καὶ θὰ ψάλω ὕμνον εἰς τὸ Ὄνομά σου. ¹⁰ Καὶ πάλιν λέγει ἡ Γραφή· Χαρῆτε, ὦ ἐθνικοί, μαζὶ μὲ τοὺς Ἰουδαίους, οἱ ὁποῖοι εἶναι ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ. ¹¹ Καὶ εἰς ἄλλο πάλιν μέρος λέγει ἡ Γραφή· Ὑμνεῖτε τὸν Κύριον ὅλοι οἱ πιστεύσαντες ἐθνικοὶ καὶ ἐπαινέσατε αὐτὸν ὅλοι οἱ λαοὶ τῆς γῆς. ¹² Καὶ ὁ Ἡσαΐας λέγει πάλιν· Ὁ Ἰεσσαὶ θὰ εἶναι σὰν ρίζα, ἀπὸ τὴν ὁποίαν θὰ βλαστήσῃ νέα γενεά. Καὶ ἐκεῖνο ποὺ θὰ ξε πεταχθῇ ἀπὸ τὴν ρίζαν αὐτήν, δηλαδὴ ὁ Χριστός, εἶναι προωρισμένος να ἄρχῃ ἐπὶ τῶν ἐθνικῶν. Εἰς αὐτὸν ὡς Σωτῆρα των θὰ ἐλπίσουν ὅλα τὰ ἔθνη. ¹³ Τὴν ἐλπίδα δὲ αὐτὴν ἔδωκεν εἰς τὰ ἔθνη αὐτὸς ὁ Θεός. Εἴθε λοιπὸν ὁ Θεός, ποὺ ἔδωκε τὴν ἐλπίδα αὐτὴν τῆς εὐλογίας εἰς τὰ ἔθνη, νὰ σᾶς γεμίσῃ μὲ κάθε χαρὰν καὶ εἰρήνην. Εἴθε νὰ σᾶς στερεώνῃ εἰς τὴν πίστιν διὰ νὰ ἔχετε περισσὴν ἐλπίδα διὰ τῆς δυνάμεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. ¹⁴ Εἶμαι δὲ πεπεισμένος διὰ σᾶς, ἀδελφοί μου, καὶ ἐγὼ ὁ ἴδιος, ποὺ σᾶς γράφω τὰς προτροπὰς αὐτάς, ὅτι καὶ μόνοι σας, χωρὶς τὰς ἰδικάς μου ὑποδείξεις, εἶσθε γεμᾶτοι ἀπὸ καλωσύνην καὶ ἀρετήν, γεμᾶτοι ἀπὸ κάθε γνῶσιν τῆς σωτηριώδους ἀληθείας καὶ εἶσθε ἐπὶ πλέον εἰς θέσιν νὰ νουθετῆτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. ¹⁵ Σᾶς ἔγραψα ὅμως, ἀδελφοί, μὲ περισσοτέραν κάπως τόλμην εἰς μερικὰ μέρη τῆς ἐπιστολῆς μου, σὰν νὰ σᾶς ὑπενθυμίζω τὰς ἀληθείας ποὺ ξεύρετε. Καὶ τὸ ἔκαμα αὐτὸ λόγῳ τοῦ ἀξιώματος, ποὺ μοῦ ἐδόθη ὡς χάρις ἀπὸ τὸν Θεόν. ¹⁶ Καὶ τὸ ἀξίωμά μου αὐτὸ συνίσταται εἰς τὸ νὰ εἶμαι ἐγὼ ὑπηρέτης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τοὺς ἐθνικοὺς καὶ νὰ ἐπιτελῶ ὡς εἶδος τι θυσίας πρὸς τὸν Θεὸν τὸ ἱερὸν ἔργον τοῦ εὐαγγελικοῦ κηρύγματος, ποὺ εἶναι λόγος Θεοῦ. Καὶ ἔτσι διὰ τοῦ κηρύγματος νὰ ἐλκυσθοῦν πρὸς τὸν Χριστὸν οἱ ἐθνικοὶ καὶ νὰ γίνουν αἱ ψυχαί των προσφορὰ καὶ θυσία δεκτὴ ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ ἀρεστὴ εἰς αὐτόν, ἁγιασμένη διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

⁷ Ακριβώς δε αυτό και σας παρακαλώ να δέχεσθε με αγάπην και καλωσύνην και να εξυπηρετήτε με προθυμίαν ο ένας τον άλλον, όπως ακριβώς και ο Χριστός σας εδέχθη με άπειρον αγάπην ως αδελφούς του εις δόξαν του Θεού. ⁸ Εδέχθη δε όλους αδιακρίτως, Ιουδαίους και εθνικούς, διότι σας λέγω ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθε κατά πρώτον να υπηρετήση και οδηγήση εις σωτηρίαν τους Εβραίους της περιτομής, δια να φανή η θεία αλήθεια και αποδειχθούν βέβαιοι και αληθιναί αι υποσχέσστου Θεού προς τους πατέρας των Εβραίων. ⁹ Συγχρόνως δε να καλέση και τα έθνη να δοξάσουν τον Θεόν δια της συμμετοχής των στο έλεος και την σωτηρίαν, που αυτός τους προσφέρει. Ετσι άλλωστε έχει γραφή στους ψαλμούς, όπου ο Χριστός παρουσιάζεται να λέγη προς τον Πατέρα· “δια τούτο, Κυριε, θα σε δοξάσω μεταξύ των εθνών και θα υμνολογήσω το όνομά σου”. ¹⁰ Και πάλιν άλλου η Γραφή λέγει· “ευφρανθήτε και χαρήτε σεις οι εθνικοί μαζή με τους Εβραίους, που είναι λαός του Θεού”. ¹¹ Και εις άλλο χωρίον λέγει· “υμνείτε και εγκωμιάζετε τον Κυριον όλα τα έθνη, που έχουν πιστεύσει, και επαινέσατε αυτόν όλοι οι λαοί, Εβραίοι και εθνικοί”. ¹² Και πάλιν ο Ησαΐας λέγει· “θα αναφανή από την ρίζαν του Ιεσσαί βλαστός και αυτός θα είναι εκείνος που θα εγερθή και ανυψωθή, δια να γίνη άρχων και κυβερνήτης εθνών. Εις αυτόν όλα τα έθνη θα στηρίξουν την ελπίδα της σωτηρίας των”. ¹³ Είθε, λοιπόν, ο Θεός, που έδωσε στους εθνικούς αυτήν την ελπίδα, να σας γεμίση με κάθε χαράν και ειρήνην δια της σταθεράς και φωτισμένης πίστεως σας προς αυτόν, δια να έχετε και να κρατήτε πλουσίαν αυτήν την ελπίδα με την δύναμιν του Αγίου Πνεύματος. ¹⁴ Εχω δε εγώ ο ίδιος την πεποίθησιν, αδελφοί μου, για σας, ότι και σεις οι ίδιοι είσθε γεμάτοι από αγαθότητα και αρετήν, πλήρεις από κάθε γνώσιν των αληθειών του Θεού και ότι έχετε την δύναμιν και την ικανότητα να συμβουλεύετε και να καθοδηγήτε ο ένας τον άλλον. ¹⁵ Εις μερικά βέβαια σημεία της επιστολής μου, αδελφοί, σας έγραψα εντονώτερα και δριμύτερα, με τον σκοπόν να επαναφέρω ζωηρά εις την μνήμην σας τας αληθείας, που ξεύρετε. Και το έκαμα αυτό κατά καθήκον, σύμφωνα με την ειδικήν χάριν που μου έδωσε ο Θεός, σαν Απόστολος που είμαι. ¹⁶ Με αξίωσε δηλαδή να είμαι υπηρέτης του Ιησού Χριστού στους εθνικούς και σαν άλλην λατρείαν και θυσίαν να τελώ το ιερόν έργον του Ευαγγελίου του Θεού, ώστε να ελκυσθούν οι εθνικοί εις την πίστιν και να γίνουν αι ψυχαί και η ζωή των θυσία ευπρόσδεκτος στον Θεόν, αγιασμένη από το Πνεύμα το Αγιον.

³⁸ Τότε ἀπεκρίθησάν τινες τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων λέγοντες· Διδάσκαλε, θέλομεν ἀπὸ σοῦ σημεῖον ἰδεῖν. ³⁹ ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· Γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλὶς σημεῖον ἐπιζητεῖ, καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰμὴ τὸ σημεῖον Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου. ⁴⁰ ὥσπερ γὰρ ἐγένετο Ἰωνᾶς ὁ προφήτης ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας, οὕτως ἔσται ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ καρδίᾳ τῆς γῆς τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας. ⁴¹ ἄνδρες Νινευῖται ἀναστήσονται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινοῦσιν αὐτήν· ὅτι μετενόησαν εἰς τὸ κήρυγμα Ἰωνᾶ, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Ἰωνᾶ ὧδε. ⁴² βασίλισσα νότου ἐγερθήσεται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινεῖ αὐτήν· ὅτι ἦλθεν ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς ἀκοῦσαι τὴν σοφίαν Σολομῶντος, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Σολομῶντος ὧδε. ⁴³ Ὅταν δὲ τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα ἐξέλθῃ ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου, διέρχεται δι’ ἀνύδρων τόπων ζητοῦν ἀνάπαυσιν, καὶ οὐχ εὑρίσκει. ⁴⁴ τότε λέγει· εἰς τὸν οἶκόν μου ἐπιστρέψω ὅθεν ἐξῆλθον· καὶ ἐλθὸν εὑρίσκει σχολάζοντα καὶ σεσαρωμένον καὶ κεκοσμημένον. ⁴⁵ τότε πορεύεται καὶ παραλαμβάνει μεθ’ ἑαυτοῦ ἑπτὰ ἕτερα πνεύματα πονηρότερα ἑαυτοῦ, καὶ εἰσελθόντα κατοικεῖ ἐκεῖ· καὶ γίνεται τὰ ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶν πρώτων. οὕτως ἔσται καὶ τῇ γενεᾷ τῇ πονηρᾷ ταύτῃ.

³⁸ Τότε ἔλαβαν τὸν λόγον μερικοὶ ἀπὸ τοὺς γραμματεῖς καὶ τοὺς Φαρισαίους καὶ εἶπαν· Διδάσκαλε, θέλομεν νὰ ἴδωμεν ἀπὸ σὲ κάποιο ἐξαιρετικὸν καὶ καταπληκτικὸν θαῦμα, ποὺ νὰ μαρτυρῇ τὴν ἀποστολήν σου. ³⁹ Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη καὶ τοὺς εἶπε· Γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλίς, ποὺ ἐπρόδωκε τὴν πίστιν της πρὸς τὸν οὐράνιον Νυμφίον, ἐπιμένει νὰ ζητῇ θαῦμα, ποὺ νὰ δεικνύῃ φανερώτερον τὴν ἀποστολήν μου.Ἀλλὰ τέτοιο θαῦμα δὲν θὰ τῆς δοθῇ, παρὰ τὸ θαῦμα, τὸ ὁποῖον προετυπώνετο καὶ προεικονίζετο ἀπὸ τὸ θαῦμα Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου. ⁴⁰ Διότι, καθὼς τότε ὁ Ἰωνᾶς ἦτο μέσα εἰς τὴν κοιλίαν τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας, ἔτσι θὰ εἶναι καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μέσα εἰς τὸν τάφον καὶ τὰ βάθη τῆς γῆς ἐπὶ τρία ἡμερονύκτια. ⁴¹ Ἄνδρες Νινεῖται θὰ ἀναστηθοῦν εἰς τὴν μέλλουσαν κρίσιν μαζὶ μὲ τὴν γενεὰν αὐτὴν καὶ θὰ κατακρίνουν αὐτήν.Διότι ἐκεῖνοι, καίτοι ἦσαν ἀλλοεθνεῖς καὶ εἰδωλολάτραι, μετενόησαν εἰς τὸ κήρυγμα τοῦ Ἰωνᾶ, ὁ ὁποῖος καὶ ξένος ἦτο καὶ κανὲν θαῦμα δὲν ἔκανεν εἰς αὐτούς.Καὶ ἰδοὺ ἐδῶ πολὺ περισσότερα συντείνουν εἰς τὸ νὰ γίνῃ δεκτὸν τὸ ἰδικόν μου κήρυγμα παρ’ ὅσα συνέτρεχον διὰ τὸ κήρυγμα τοῦ Ἰωνᾶ.Διότι πρὸ ἑμοῦ οἰ προφῆται σᾶς ἐγνώρισαν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν καὶ σᾶς προανήγγειλαν τὴν ἔλευσίν μου, καὶ ἑγὼ ἐπὶ μακρὸν σᾶς κηρύττω καὶ μὲ θαύματα καταπληκτικὰ σᾶς ἀποδεικνύω, ὅτι δὲν εἶμαι ἀπλοῦς προφήτης. ⁴² Ἡ βασίλισσα τῆς νοτιοδυτικῆς Ἀραβίας, τῆς χώρας Σαβά, θὰ ἀναστηθῇ κατὰ τὴν ἐσχάτην κρίσιν μαζὶ μὲ τὴν γενεὰν αὐτὴν καὶ θὰ τὴν κατακρίνῃ.Διότι ἦλθεν ἡ βασίλισσα αὐτὴ ἀπὸ τὴν ἄκρη τοῦ κόσμου νὰ ἀκούσῃ τὴν σοφίαν τοῦ Σολομῶντος, μολονότι ἦτο γυνὴ καὶ δὲν ἐγνώριζε τὸν ἀληθινὸν Θεόν.Καὶ ἰδοὺ ἐδῶ εἶναι περισσότερον ἀπὸ τὸν Σολομώντα, ἀφοῦ ἐγὼ δὲν εἶμαι ἁπλῶς σοφός, ὅπως ἦτο ἐκεῖνος, ἀλλ’ εἶμαι αὐτὴ ἡ ἐνσάρκωσις τῆς θείας Σοφίας. ⁴³ Τῆς ἀπίστου δὲ καὶ σκληροκαρδίου γενεᾶς τὸ τέλος θὰ εἶναι κάκιστον.Διότι ὅταν τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα βγῇ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον, ποὺ ὁπωσδήποτε μετενόησε, περνᾶ ἀπὸ τόπους, ποὺ δὲν ἔχουν νερὸ καὶ ζητεῖ ἀνάπαυσιν, ἀλλὰ δὲν εὑρίσκει αὐτήν.Ἀνάπαυσιν εὑρίσκει, ὅταν κακοποιῇ καὶ κυριεύῃ τὸν ἄνθρωπον. ⁴⁴ Τότε λέγει· θὰ γυρίσω πάλιν εἰς τὸ σπίτι μου, εἰς τὴν καρδίαν τοῦ ἀνθρώπου, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἐβγῆκα.Καὶ ὅταν ἔλθη, εὑρίσκει τὸ σπίτι ἀδειανὸν καὶ σαρωμένον καὶ στολισμένον.Εὑρίσκει δηλαδὴ τὸν ἄνθρωπον ἀμέριμνον καὶ μὴ ἐργαζόμενον, ἀλλὰ διατεθειμένον νὰ δεχθῇ πάλιν τὸν παλαιὸν ἐπισκέπτην καὶ γνώριμον. ⁴⁵ Τότε πηγαίνει καὶ παραλαμβάνει μαζί του πολλὰ ἄλλα πνεύματα πονηρότερα ἀπὸ τὸν ἑαυτόν του καὶ ἀφοῦ ἔμβῃ πάλιν μαζὶ μὲ αὐτά, κατοικεῖ πλέον μονίμως ἐκεῖ.Καὶ γίνεται ἡ ἐσχάτη αὐτὴ κατάστασις τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χειροτέρα ἀπὸ τὴν πρώτην.Ἔτσι θὰ συμβῇ καὶ εἰς τὴν πονηρὰν ταύτην γενεάν, ἡ ὁποία ἐφάνη πρὸς στιγμήν, ὅτι μετενόησεν ἀπὸ τὸ κήρυγμα τῶν προφητῶν καὶ τοῦ Ἰωάννου, ἀλλὰ ὅταν ἠκούσθη τὸ κήρυγμα τοῦ Μεσσίου, ἔδειξε πάλιν τὴν αὐτὴν ἀδιόρθωτον γνώμην.

³⁸ Τοτε μερικοί από τους γραμματείς και Φαρισαίους τον διέκοψαν, έλαβον τον λόγον και είπαν· “διδάσκαλε, θέλομεν να ίδωμεν κάποιον σημείον, ένα θαύμα, από σε”. ³⁹ Ο δε Ιησούς απεκρίθη και τους είπε· “γενεά πονηρά, που επρόδωσε και κατεπάτησε την πίστιν της προς τον Θεόν, ζητεί τώρα με αξίωσιν θαύμα, που να μαρτυρή την αποστολήν μου. Τετοιο όμως θαύμα δεν θα της δοθή, παρά μόνον ένα θαύμα, που προεικονίζετο από το σημείον του Ιωνά του προφήτου. ⁴⁰ Διότι, όπως ακριβώς ο Ιωνάς ο προφήτης έμεινε εις την κοιλίαν του κήτους τρεις ημέρας και τρεις νύκτας, έτσι και ο υιός του ανθρώπου θα είναι μέσα στον τάφον και τον Αδην τρεις ημέρας και τρεις νύκτας. ⁴¹ Εις την μέλλουσαν κρίσιν θα αναστηθούν μαζή με την γενεάν αυτήν άνδρες Νινευίται και θα την καταδικάσουν, διότι εκείνοι μετενόησαν με το κήρυγμα του Ιωνά. Η σημερινή όμως γενεά μένει σκληρή και αμετανόητος, μολονότι έδω γίνονται και λέγονται πολύ περισσότερα και ανώτερα από όσα είπε και έκαμε τότε ο Ιωνάς. ⁴² Η βασίλισσα της χώρας Σαβά, θα αναστηθή κατά την μεγάλην εκείνην ημέραν της κρίσεως μαζή με την γενεάν αυτήν και θα την καταδικάση, διότι ήλθε από τα πέρατα της γης να ακούση την σοφίαν του Σολομώντος. Και ιδού ότι εδώ είναι κάτι το ασυγκρίτως ανώτερον από τον Σολομώντα. (Είμαι εγώ, η ενσάρκωσις αυτής ταύτης της θείας σοφίας). ⁴³ (Αλλοίμονο δε στον άνθρωπον που ήκουσε τα λόγια του Θεού και μετενόησε, έπειτα δε από ολίγον τα απέρριψε και έπεσε βαθύτερον εις την αμαρτίαν. Το κατάντημά του θα είναι φοβερόν). Διότι, όταν το ακάθαρτον πνεύμα βγη από τον άνθρωπον, περνά από ξηρούς και ανύδρους τόπους και ζητεί ανάπαυσιν, χωρίς να την ευρίσκη. ⁴⁴ Τοτε λέγει· θα ξαναγυρίσω στο σπίτι, δηλαδή εις την καρδίαν του ανθρώπου, από όπου έφυγα· και έρχεται και ευρίσκει το σπίτι αδειανό, σαρωμένο και κοσμημένο. (Ευρίσκει δηλαδή τον άνθρωπον ράθυμον και πρόθυμον να γυρίση εις την πρώτην αμαρτωλήν του κατάστασιν). ⁴⁵ Τοτε το πονηρόν πνεύμα πηγαίνει και παίρνει μαζή του και άλλα επτά πνεύματα, πονηρότερα από τον ευατόν του, και εισέρχονται όλα μαζή και κατοικούν εις την καρδίαν εκείνην και έτσι η τελική κατάστασις του ανθρώπου εκείνου γίνεται πολύ χειρότερη από την πρώτην. Ετσι θα συμβή και εις την πονηράν αυτήν γενεάν, η οποία συνεκινήθη προς στιγμήν από το κήρυγμα του Ιωάννου του Βαπτιστού, αλλ' όταν ήλθε ο Μεσσίας να της προσφέρη την σωτηρίαν, ηρνήθη να τον δεχθή, έμεινεν αδιόρθωτος και διεστράφη περισσότερον”.