¹ Ταύτην ἤδη, ἀγαπητοί, δευτέραν ὑμῖν γράφω ἐπιστολήν, ἐν αἷς διεγείρω ὑμῶν ἐν ὑπομνήσει τὴν εἰλικρινῆ διάνοιαν, ² μνησθῆναι τῶν προειρημένων ῥημάτων ὑπὸ τῶν ἁγίων προφητῶν καὶ τῆς τῶν ἀποστόλων ὑμῶν ἐντολῆς τοῦ Κυρίου καὶ σωτῆρος, ³ τοῦτο πρῶτον γινώσκοντες, ὅτι ἐλεύσονται ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν ἐμπαῖκται, κατὰ τὰς ἰδίας ἐπιθυμίας αὐτῶν πορευόμενοι ⁴ καὶ λέγοντες· ποῦ ἐστιν ἡ ἐπαγγελία τῆς παρουσίας αὐτοῦ; ἀφ’ ἧς γὰρ οἱ πατέρες ἐκοιμήθησαν, πάντα οὕτω διαμένει ἀπ’ ἀρχῆς κτίσεως. ⁵ λανθάνει γὰρ αὐτοὺς τοῦτο θέλοντας, ὅτι οὐρανοὶ ἦσαν ἔκπαλαι καὶ γῆ ἐξ ὕδατος καὶ δι’ ὕδατος συνεστῶσα τῷ τοῦ Θεοῦ λόγῳ, ⁶ δι’ ὧν ὁ τότε κόσμος ὕδατι κατακλυσθεὶς ἀπώλετο· ⁷ οἱ δὲ νῦν οὐρανοὶ καὶ ἡ γῆ τῷ αὐτοῦ λόγῳ τεθησαυρισμένοι εἰσὶ πυρί τηρούμενοι εἰς ἡμέραν κρίσεως καὶ ἀπωλείας τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων. ⁸ Ἓν δὲ τοῦτο μὴ λανθανέτω ὑμᾶς, ἀγαπητοί, ὅτι μία ἡμέρα παρὰ Κυρίῳ ὡς χίλια ἔτη, καὶ χίλια ἔτη ὡς ἡμέρα μία. ⁹ οὐ βραδύνει ὁ Κύριος τῆς ἐπαγγελίας, ὥς τινες βραδύτητα ἡγοῦνται, ἀλλὰ μακροθυμεῖ εἰς ἡμᾶς, μὴ βουλόμενός τινας ἀπολέσθαι, ἀλλὰ πάντας εἰς μετάνοιαν χωρῆσαι. ¹⁰ Ἥξει δὲ ἡ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτί, ἐν ᾗ οὐρανοὶ ῥοιζηδὸν παρελεύσονται, στοιχεῖα δὲ καυσούμενα λυθήσονται, καὶ γῆ καὶ τὰ ἐν αὐτῇ ἔργα κατακαήσεται. ¹¹ Τούτων οὖν πάντων λυομένων ποταποὺς δεῖ ὑπάρχειν ὑμᾶς ἐν ἁγίαις ἀναστροφαῖς καὶ εὐσεβείαις, ¹² προσδοκῶντας καὶ σπεύδοντας τὴν παρουσίαν τῆς τοῦ Θεοῦ ἡμέρας, δι’ ἣν οὐρανοὶ πυρούμενοι λυθήσονται καὶ στοιχεῖα καυσούμενα τήκεται! ¹³ καινοὺς δὲ οὐρανοὺς καὶ γῆν καινὴν κατὰ τὸ ἐπάγγελμα αὐτοῦ προσδοκῶμεν, ἐν οἷς δικαιοσύνη κατοικεῖ. ¹⁴ Διό, ἀγαπητοί, ταῦτα προσδοκῶντες σπουδάσατε ἄσπιλοι καὶ ἀμώμητοι αὐτῷ εὑρεθῆναι ἐν εἰρήνῃ, ¹⁵ καὶ τὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν μακροθυμίαν σωτηρίαν ἡγεῖσθε, καθὼς καὶ ὁ ἀγαπητὸς ἡμῶν ἀδελφὸς Παῦλος κατὰ τὴν αὐτῷ δοθεῖσαν σοφίαν ἔγραψεν ὑμῖν, ¹⁶ ὡς καὶ ἐν πάσαις ταῖς ἐπιστολαῖς λαλῶν ἐν αὐταῖς περὶ τούτων, ἐν οἷς ἐστι δυσνόητά τινα, ἃ οἱ ἀμαθεῖς καὶ ἀστήρικτοι στρεβλοῦσιν ὡς καὶ τὰς λοιπὰς γραφὰς πρὸς τὴν ἰδίαν αὐτῶν ἀπώλειαν. ¹⁷ Ὑμεῖς οὖν, ἀγαπητοί, προγινώσκοντες φυλάσσεσθε, ἵνα μὴ τῇ τῶν ἀθέσμων πλάνῃ συναπαχθέντες ἐκπέσητε τοῦ ἰδίου στηριγμοῦ,

¹ Ταύτην τὴν ἐπιστολήν, ἀγαπητοί, δευτέραν ἐντὸς ὀλίγου, ὕστερα ἀπὸ τὴν πρώτην, γράφω εἰς σᾶς. Καὶ εἰς τὰς δύο ταύτας ἐπιστολάς, διὰ τῆς ὑπενθυμίσεως, τὴν ὁποίαν δι’ αὐτῶν σᾶς κἀνω, καθιστῶ προσεκτικὴν τὴν διάνοιάν σας, τὴν εἰλικρινῆ καὶ καθαρὰν ἀπὸ τὴν πλάνην καὶ τὰ πάθη, ² διὰ νὰ ἐνθυμηθῆτε τοὺς λόγους, ποὺ ἐλέχθησαν εἰς τὸ παρελθὸν ἀπὸ τοὺς ἁγίους προφήτας, καθὼς καὶ τὴν ἠθικὴν διδασκαλίαν τῶν Ἀποστόλων σας, ἡ ὁποία εἶναι καὶ διδασκαλία τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος μας. ³ Πρέπει δὲ νὰ ἐνθυμηθῆτε καὶ νὰ κρατῆτε ζωηρὰς εἰς τὴν μνήμην σας τὰς διδασκαλίας αὐτάς, διὰ νὰ μὴ παρασυρθῆτε εἰς πλάνας. Διότι πρέπει πρωτίστως νὰ ξεύρετε τοῦτο· ὅτι δηλαδὴ θὰ ἔλθουν κατὰ τὸν πρὸ τῆς δευτέρας παρουσίας χρόνον ἄνθρωποι ἀσεβεῖς, ποὺ θὰ ἐμπαίζουν τὰ ἱερώτατα καὶ θὰ πορεύωνται σύμφωνα μὲ τὰς σαρκικὰς ἐπιθυμίας των. ⁴ Καὶ θὰ λέγουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί· Ποὺ εἶναι καὶ πῶς δὲν ἐπραγματοποιήθη ἡ ὑπόσχεσις περὶ τῆς δευτέρας παρουσίας του; Διότι ἀπὸ τὴν ἐποχήν, ποὺ ἀπέθαναν οἱ πατέρες καὶ παλαιοί μας πρόγονοι, ὅλα μένουν ἔτσι, ὅπως τὰ βλέπομεν ἀπὸ τὴν ἀρχὴν τῆς δημιουργίας. ⁵ Λέγουν ὅμως αὐτά, διότι ἐξ αἰτίας τῆς θεληματικῆς των τυφλώσεως τοὺς διαφεύγει τοῦτο· ὅτι δηλαδή οἰ οὐρανοὶ ὑπῆρχον πρὸ πολλοῦ, ἐξ ἀρχῆς τῆς δημιουργίας, καθὼς καὶ ἡ γῆ, ἡ ὁποία ἔγινε καὶ ὑπάρχει διὰ τοῦ παντοδυνάμου λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ἀπὸ τὸ νερὸν ἐβγῆκε καὶ ἐν μέσῳ τῶν θαλασσῶν ἐστηρίχθη. ⁶ Μὲ τὸ νερὸν δὲ καὶ μὲ τὸν προστακτικὸν λόγον τοῦ Θεοῦ ἔγινεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἡ γῆ μὲ τοὺς κατοίκους της κατεστράφη πλημμυρισθεῖσα ἀπὸ τὰ νερά. ⁷ Οἱ δὲ σημερινοὶ οὐρανοὶ καὶ ἡ γῆ διὰ τοῦ αὐτοῦ προστακτικοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀποταμιευμένοι καὶ φυλαγμένοι διὰ τὸ πῦρ, καὶ διατηροῦνται διὰ τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως, ἡ ὁποία θὰ εἶναι καὶ ἡμέρα καταστροφῆς τῶν ἀσεβῶν. ⁸ Ἀλλἀ σᾶς, ἀγαπητοί, ἂς μὴ διαφεύγῃ ἕνα πρᾶγμα, τὸ ἑξῆς· ὅτι μία ἡμέρα ἐνώπιον τοῦ Κυρίου εἶναι ὅσον χίλια ἔτη ἰδικά μας καὶ χίλια ἔτη ἀνθρώπινα σὰν μία ἡμέρα. Εἰς ἡμᾶς τοὺς περιορισμένους ἀνθρώπους οἱ αἰῶνες φαίνονται μακροί. Ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ὅμως εἶναι ὅσον μία στιγμὴ ἰδικῆ μας. ⁹ Δὲν βραδύνει λοιπὸν ὁ Κύριος νὰ ἐκπληρώσῃ τὴν ὑπόσχεσίν του, ὅπως μερικοὶ νομίζουν, ὅτι ἡ ἀναβολὴ αὐτὴ προέρχεται ἐξ ἀμελείας, ἀλλὰ δεικνύει μακροθυμίαν εἰς ἡμᾶς, διότι δὲν θέλει οὔτε κὰν ὀλίγοι νὰ ἀπολεσθοῦν,ἀλλὰ θέλει νὰ προσχωρήσουν ὅλοι εἰς μετάνοιαν. ¹⁰ Θὰ ἔλθῃ δὲ ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου, κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ κρίνῃ τὸν κόσμον. Καὶ θὰ ἔλθῃ ἔξαφνα, σὰν τὸν κλέπτην κατὰ τὴν νύκτα. Κατ’ αὐτὴν δὲ τὴν ἡμέραν οἱ οὐρανοὶ μὲ βοὴν καὶ πάταγον θὰ παρέλθουν, τὰ δὲ οὐράνια σώματα διὰ τῆς καύσεως θὰ διαλυθοῦν, καὶ ἡ γῆ καὶ τὰ ἔργα, ποὺ θὰ ὑπάρχουν εἰς αὐτήν, θὰ κατακαοῦν. ¹¹ Ἀφοῦ λοιπὸν ὅλα αὐτὰ θὰ διαλυθοῦν, πόσον τέλειοι Χριστιανοὶ πρέπει νὰ εἶσθε σεῖς εἰἲς ὅλας τὰς ἐκδηλώσεις ἁγίας διαγωγῆς καὶ εὐσεβείας! ¹² Καὶ ἔτσι νὰ περιμένετε μὲ εἰρήνην καὶ ἐλπίδα καὶ νὰ προχωρῆτε μὲ ζῆλον πρὸς τὸν ἐρχομὸν τῆς ἡμέρας τοῦ Θεοῦ, ἕνεκα τῆς ὁποίας οἰ οὐρανοὶ θὰ κοκκινίσουν ἀπὸ φωτιὰ καὶ θὰ διαλυθοῦν καὶ τὰ οὐράνια σώματα θὰ κατακαοῦν καὶ θὰ λυώσουν. ¹³ Καινούργιους δὲ οὐρανοὺς καὶ καινούργιαν γῆν σύμφωνα μὲ τὴν ὑπόσχεσίν του περιμένομεν, εἰς τοὺς ὁποίους ἡ ἀρετὴ καὶ ἁγιότης θὰ κατοικῇ. ¹⁴ Διὰ τοῦτο, ἀγαπητοί, περιμένοντες μὲ τρόμον καὶ χαρὰν τὸ ξανακαινούργωμα αὐτὸ τοῦ σύμπαντος, προσπαθήσατε μὲ ζῆλον καὶ σπουδὴν νὰ εὑρεθῆτε ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ὅταν θὰ ἔλθῃ, ἐλεύθεροι καὶ ἀπὸ τὸν παραμικρὸν μολυσμὸν καὶ ἀπὸ τὴν ἐλαφροτέραν ἠθικὴν κηλῖδα, ὁπότε θὰ εἶσθε καὶ εἰς εἰρηνικὴν κατάστασιν, χωρὶς κανένα τρόμον ἢ φόβον. ¹⁵ Καὶ τὴν μακροθυμίαν τοῦ Κυρίου μας, διὰ τὴν ὁποίαν ἀναβάλλει νὰ ἔλθῃ, νὰ θεωρῆτε ὡς κάτι ποὺ ὁδηγεῖ εἰς σωτηρίαν, καθὼς καὶ ὁ ἀγαπητός μας ἀδελφὸς Παῦλος σύμφωνα μὲ τὴν σοφίαν, ποὺ τοῦ ἐδόθη ἀπὸ τὸν Θεόν, σᾶς ἔγραψε, ¹⁶ ὅπως κάνει λόγον καὶ εἰς ὅλας τὰς ἐπιστολάς του περὶ τῶν ζητημάτων αὐτῶν, μεταξὺ τῶν ὁποίων εἶναι μερικὰ δυσκολονόητά, τὰ ὁποῖα οἱ ἀμαθεῖς καὶ ἀστήρικτοι διαστρεβλώνουν καὶ παρερμηνεύουν, ὅπως διαστρέφουν καὶ τὰς λοιπὰς γραφάς, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν καταστροφὴν καὶ καταδίκην των. ¹⁷ Σεῖς λοιπόν, ἀγαπητοί, γνωρίζοντες ἐκ προτέρου τὸν κίνδυνον νὰ προφυλάττεσθε, διὰ νὰ μὴ συμπαρασυρθῆτε ἀπὸ τὴν πλάνην τῶν ἀσεβῶν καὶ ἀνόμων ψευδοδιδασκάλων καὶ πέσετε ἔξω ἀπὸ τὴν ἀμετακίνητον θεμελίωσίν σας εἰς τὴν χριστιανικὴν πίστιν καὶ διδασκαλίαν.

¹ Αυτήν τώρα, αγαπητοί, δευτέραν πλέον επιστολήν σας γράφω. Και δια των δύο αυτών επιστολών προσπαθώ να κρατώ άγρυπνον και προσεκτικήν την ειλικρινή διάνοιάν σας με την υπόμνησιν, που σας κάμνω, ² δια να ενθυμηθήτε τα λόγια, τα οποία είχαν προφητευθή στους καιρούς της Παλ. Διαθήκης από τους αγίους προφήτας, καθώς επίσης και την διδασκαλίαν των Αποστόλων σας, η οποία είναι θέλημα και διδασκαλία του Κυρίου και Σωτήρος μας. ³ Κρατείτε αυτά ως πολύτιμον θησαυρόν, έχοντες υπ' όψιν σας τούτο πρώτον, ότι δηλαδή θα έλθουν, κατά τους τελευταίους καιρούς, άνθρωποι σκληρυμένοι εις την αμαρτίαν, που θα πορεύωνται και θα ζουν σύμφωνα με τας πονηράς των επιθυμίας και οι οποίοι θα εμπαίζουν την διδασκαλίαν του Κυρίου. ⁴ Θα λέγουν δε προς σας· “που είναι η υπόσχεσις του Χριστού, περί Δευτέρας Παρουσίας; Τιποτε δεν έγινεν ακόμη. Διότι από την ημέραν, που οι πατέρες και οι πρόγονοι μας απέθαναν, όλα μένουν έτσι, όπως ήσαν από την αρχήν της δημιουργίας”. ⁵ Τυφλωμένοι όμως αυτοί από τα αμαρτωλά τους πάθη λησμονούν τούτο, ότι δηλαδή οι ουρανοί υπήρχαν από πολύ παλαιούς χρόνους καθώς και η γη, η οποία με τον παντοδύναμον λόγον του Θεού, έγινε και υφίσταται, αφού από το ύδωρ εβγήκε και δια του ύδατος υπάρχει. ⁶ Με το ίδιο ακριβώς νερό, κατόπιν διαταγής του Θεού, ο τότε αμαρτωλός κόσμος κατεκλύσθη και κατεστράφη. ⁷ Οι δε σημερινοί ουρανοί και η γη με τον παντοδύναμον λόγον του Θεού φυλάσσονται δια το πυρ και διατηρούνται δια την μεγάλην ημέραν της Κρίσεως και της καταστροφής των ασεβών ανθρώπων. ⁸ Ενα πράγμα ας μη διαφεύγη την προσοχήν σας, αγαπητοί, ότι μία ημέρα ενώπιον του Θεού είναι όσον για μας τα χίλια έτη· και χίλια έτη δικά μας είναι σαν μια ημέρα ενώπιον του Θεού. (Προσωρινοί και ολιγοχρόνιοι καθώς είμεθα μας φαίνονται ατελείωτοι οι αιώνες και ίσως δυσφορούμεν). ⁹ Ο Κυριος όμως δεν βραδύνει να εκπληρώση τας υποσχέσστου, όπως μερικοί νομίζουν βραδύτητα, που δεν βλέπουν την ταχείαν και άμεσον εκπλήρωσιν. Αλλ' ας έχουν υπ' όψιν των, ότι μακροθυμεί εις ημάς ο Κυριος, διότι δεν θέλει ούτε και ολίγοι να απολεσθούν, αλλά θέλει να προχωρήσουν όλοι εις την μετάνοιαν και σωτηρίαν. ¹⁰ Θα έλθη βεβαίως η μεγάλη ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου. Θα έλθη όμως έξαφνα, σαν κλέπτης κατά την νύκτα. Και κατά την ημέραν αυτήν οι ουρανοί θα παρέλθουν και θα εξαφανισθούν με απερίγραπτον βοήν και κρότον. Τα δε υλικά στοιχεία, από τα οποία αποτελούνται οι ουρανοί, θα αναφλεγούν και θα διαλυθούν και η γη και τα έργα, που υπάρχουν εις αυτήν, θα κατακαούν. ¹¹ Αφού, λοιπόν, όλα αυτά και με τέτοιον τρόπον πρόκειται να διαλυθούν, σκεφθήτε ποίοι πρέπει να είσθε σεις οι Χριστιανοί εις τας αγίας συναναστροφάς σας και τα έργα της ευσεβείας. ¹² Να περιμένετε δε όχι με φόβον, αλλά με ελπίδα και χαράν, και να προχωρήτε με όρεξιν και ενδιαφέρον προς την παρουσίαν της μεγάλης εκείνης ημέρας του Θεού, κατά την οποίαν οι ουρανοί φλεγόμενοι από το πυρ θα διαλυθούν και τα υλικά στοιχεία του σύμπαντος καιόμενα και αυτά θα λυώσουν! ¹³ Ημείς δε, οι Χριστιανοί, καινούργιους ουρανούς και καινούργιαν γην, σύμφωνα με την υπόσχεσιν του Θεού περιμένομεν, στους οποίους πλέον μονίμως θα κατοική η δικαιοσύνη και κάθε αρετή. ¹⁴ Δια τούτο, αγαπητοί, εφ' όσον τόσον ύψιστα και εξαίσια γεγονότα περιμένομεν, προσπαθήστε με ζήλον και επιμέλειαν να ευρεθήτε ενώπιον του Κυρίου, όταν θα έλθη ως κριτής, άσπιλοι και έμεμπτοι (οπότε και θα αντικρύσετε τον Κυριον με ειρήνην και χαράν). ¹⁵ Το δε γεγονός, ότι ο Κυριος αναβάλλει να έλθη ένεκα της μεγάλης αυτού μακροθυμίας, να το θεωρήσετε ως θεόσδοτον ευκαιρίαν, που οδηγεί προς την σωτηρίαν, όπως ο αγαπητός αδελφός ημών Παύλος σας έχει γράψει, σύμφωνα με την σοφίαν, που του έχει δοθή από τον Θεόν. ¹⁶ Οπως επίσης και εις όλας τας επιστολάς του κάμνει λόγον περί των μεγάλων αυτών θεμάτων, μεταξύ των οποίων υπάρχουν μερικά δυσνόητα, που οι αμαθείς και αστήρικτου εις την χριστιανικήν αλήθειαν τα διαστρεβλώνουν, όπως άλλωστε διαστρεβλώνουν και τας άλλας Γραφάς, δια να καταλήξουν έτσι οι ίδιοι θεληματικά εις την αιώνιον απώλειαν. ¹⁷ Σεις λοιπόν, αγαπητοί, γνωρίζοντες αυτά εκ των προτέρων, να λαμβάνετε τα μέτρα σας και να προφυλάσσεσθε, δια να μη συναρπασθήτε από την πλάνην των ασεβών ψευδοδιδασκάλων και εκπέσετε από το ακλόνητον στήριγμά σας, από την χριστιανικήν αλήθειαν.

²⁴ Ἀλλ’ ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις, μετὰ τὴν θλῖψιν ἐκείνην ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται, καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς, ²⁵ καὶ οἱ ἀστέρες ἔσονται ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πίπτοντες, καὶ αἱ δυνάμεις αἱ ἐν τοῖς οὐρανοῖς σαλευθήσονται. ²⁶ καὶ τότε ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν νεφέλαις μετὰ δυνάμεως πολλῆς καὶ δόξης. ²⁷ καὶ τότε ἀποστελεῖ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ καὶ ἐπισυνάξει τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων, ἀπ’ ἄκρου τῆς γῆς ἕως τοῦ οὐρανοῦ. ²⁸ Ἀπὸ δὲ τῆς συκῆς μάθετε τὴν παραβολήν. ὅταν αὐτῆς ὁ κλάδος ἤδη γένηται ἁπαλὸς καὶ ἐκφύῃ τὰ φύλλα, γινώσκετε ὅτι ἐγγὺς τὸ θέρος ἐστίν· ²⁹ οὕτω καὶ ὑμεῖς, ὅταν ἴδητε ταῦτα γινόμενα, γινώσκετε ὅτι ἐγγύς ἐστιν ἐπὶ θύραις. ³⁰ ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ παρέλθῃ ἡ γενεὰ αὕτη μέχρις οὗ πάντα ταῦτα γένηται. ³¹ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ ἐμοὶ λόγοι οὐ μὴ παρελεύσονται.

²⁴ Ἀλλὰ κατ’ ἐκείνας τὰς ἡμέρας ὕστερα ἀπὸ τὴν θλῖψιν καὶ τὴν δοκιμασίαν ἐκείνην, ὅταν θὰ πλησιάζῃ πλέον ἡ συντέλεια τοῦ κόσμου, ὁ ἥλιος θὰ χάσῃ τὴν λάμψιν του καὶ θὰ σκοτισθῇ, καὶ ἡ σελήνη δὲν θὰ δώσῃ τὸ φῶς της. ²⁵ Καὶ τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ θὰ πίπτουν ἔξω ἀπὸ τὴν θέσιν καὶ τὴν τροχιάν των, καὶ αἱ οὐράνιαι δυνάμεις τῶν ἀγγέλων, αἱ συγκρατοῦσαι ἤδη τὴν τάξιν τοῦ σύμπαντος, θὰ σαλευθοῦν καὶ θὰ μετακινηθοῦν ἀπὸ βαθεῖαν συγκίνησιν δι’ ὅσα θὰ συμβαίνουν κατὰ τὴν δευτέραν παρουσίαν, ἀλλὰ καὶ διότι ἡ παροῦσα μορφὴ τοῦ κόσμου θὰ παρέλθῃ, διὰ νὰ ἀνακαινισθῇ τὸ σύμπαν. Θὰ καταπλαγοῦν βλέπουσαι καὶ τὴν οἰκουμένην ὁλόκληρον νὰ ὁδηγῆται εἰς τὸ φοβερὸν κριτήριον. ²⁶ Καὶ τότε θὰ ἴδουν τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, τὸν Θεάνθρωπον Κύριον, νὰ ἔρχεται καθισμένος εἰς σύννεφα μὲ δύναμιν καὶ συνοδείαν ἀγγέλων μεγάλην καὶ μὲ δόξαν πολλήν. ²⁷ Καὶ τότε θὰ ἀποστείλῃ τοὺς ἀγγέλους του καὶ θὰ μαζεύσῃ δι΄ αὐτῶν τοὺς ἐκλεκτούς του ἀπὸ τὰ τέσσαρα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος, ἀπὸ τὸ ἓν ἄκρον τῆς γῆς ἕως τὸ ἀντίθετον ἄκρον τοῦ οὐρανοῦ. ²⁸ Ἀπὸ τὴν συκιὰν δὲ μάθετε κατ’ ἀναλογίαν καὶ ὁμοιότητα αὐτὰ ποὺ θὰ συμβοῦν· ὅταν πλέον ὁ κλάδος της γίνῃ ἁπαλὸς καὶ μαλακὸς καὶ βγοῦν τὰ φύλλα, γνωρίζετε ὅτι τὸ θέρος πλησιάζει. ²⁹ Ἔτσι καὶ σεῖς, ὅταν ἴδετε νὰ συμβαίνουν αὐτὰ ποὺ σᾶς προεῖπα, νὰ γνωρίζετε ὅτι πλησιάζει, εἰς τὴν πόρταν ἔφθασε καὶ θὰ ἐμφανισθῇ ἀμέσως ἡ κρίσις τοῦ Θεοῦ, ποὺ θὰ τιμωρήσῃ τὴν ἀπιστίαν τῶν Ἰουδαίων διὰ καταστροφῆς τῆς Ἱερουσαλήμ. ³⁰ Ἀληθῶς σᾶς λέγω, ὅτι δὲν θὰ περάσῃ ἡ γενεὰ αὐτὴ προτοῦ γίνουν ὅλα αὐτὰ καὶ προτοῦ πραγματοποιηθῇ καὶ ἡ καταστροφὴ τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ ὅσα περὶ πολέμων καὶ ψευδομεσσιῶν καὶ ψευδοπροφητῶν σᾶς εἶπον. ³¹ Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ποὺ σᾶς φαίνονται τόσον μόνιμα καὶ στερεά, θὰ περάσουν καὶ θὰ ἐκλείψουν, οἱ λόγοι μου ὅμως δὲν θὰ περάσουν, ἀλλὰ θὰ ἐπαληθεύσουν ἐπακριβῶς.

²⁴ Αλλά κατά τας ημέρας εκείνας, ύστερα από την θλίψιν εκείνην, ο ήλιος θα σκοτισθή και η σελήνη δεν θα δώση το φως της. ²⁵ Και τα αστέρια θα ξεφεύγουν από τας τροχιάς των και θα πίπτουν από τον ουρανόν και αι δυνάμεις που συγκρατούν την αρμονίαν των ουρανών θα σαλευθούν. ²⁶ Και τότε θα ιδούν τον υιόν του ανθρώπου να έρχεται μέσα εις ολόφωτα νέφη με δύναμιν και δόξαν πολλήν. ²⁷ Και τότε θα στείλη τους αγγέλους του και θα περιμαζεύση τους εκλεκτούς του από τα τέσσαρα σημεία του ορίζοντος, από το ένα άκρον της γης έως το άλλο άκρον του ουρανού. ²⁸ Από δε την συκιά μάθετε την παρωμοίωσιν, που θα σας πω. Οταν το κλωνάρι της γίνη απαλό και βγουν τα φύλλα, γνωρίζετε ότι πλησιάζει το θέρος. ²⁹ Ετσι και σεις, όταν θα ιδήτε όλα αυτά να πραγματοποιούνται, εννοήσατε ότι είναι κοντά, ότι έφθασε πλέον εις την θύραν και θα πραγματοποιηθή η κρίσις του Θεού. ³⁰ Σας διαβεβαιώνω, ότι δεν θα περάση η γενεά αυτή, μέχρις ότου έλθουν όλα όσα σας προείπα, δηλαδή η καταστροφή της Ιερουσαλήμ, οι ψευδόχριστοι και οι ψευδοπροφήται. ³¹ Ο ουρανός και η γη, που σας φαίνωνται τόσο σταθερά και αμετακίνητα, θα περάσουν, οι λόγοι μου όμως δεν θα περάσουν, αλλά θα πραγματοποιηθούν ακριβώς.