¹ Χριστοῦ οὖν παθόντος ὑπὲρ ἡμῶν σαρκὶ καὶ ὑμεῖς τὴν αὐτὴν ἔννοιαν ὁπλίσασθε, ὅτι ὁ παθὼν ἐν σαρκὶ πέπαυται ἁμαρτίας, ² εἰς τὸ μηκέτι ἀνθρώπων ἐπιθυμίαις, ἀλλὰ θελήματι Θεοῦ τὸν ἐπίλοιπον ἐν σαρκὶ βιῶσαι χρόνον. ³ ἀρκετὸς γὰρ ὑμῖν ὁ παρεληλυθὼς χρόνος τοῦ βίου τὸ θέλημα τῶν ἐθνῶν κατεργάσασθαι, πεπορευμένους ἐν ἀσελγείαις, ἐπιθυμίαις, οἰνοφλυγίαις, κώμοις, πότοις καὶ ἀθεμίτοις εἰδωλολατρίαις. ⁴ ἐν ᾧ ξενίζονται μὴ συντρεχόντων ὑμῶν εἰς τὴν αὐτὴν τῆς ἀσωτίας ἀνάχυσιν, βλασφημοῦντες· ⁵ οἳ ἀποδώσουσιν λόγον τῷ ἑτοίμως ἔχοντι κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς. ⁶ εἰς τοῦτο γὰρ καὶ νεκροῖς εὐηγγελίσθη, ἵνα κριθῶσι μὲν κατὰ ἀνθρώπους σαρκὶ, ζῶσι δὲ κατὰ Θεὸν πνεύματι. ⁷ Πάντων δὲ τὸ τέλος ἤγγικε· σωφρονήσατε οὖν καὶ νήψατε εἰς τὰς προσευχάς· ⁸ πρὸ πάντων δὲ τὴν εἰς ἑαυτοὺς ἀγάπην ἐκτενῆ ἔχοντες, ὅτι ἡ ἀγάπη καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν· ⁹ φιλόξενοι εἰς ἀλλήλους ἄνευ γογγυσμῶν· ¹⁰ ἕκαστος καθὼς ἔλαβε χάρισμα, εἰς ἑαυτοὺς αὐτὸ διακονοῦντες ὡς καλοὶ οἰκονόμοι ποικίλης χάριτος Θεοῦ· ¹¹ εἴ τις λαλεῖ, ὡς λόγια Θεοῦ· εἴ τις διακονεῖ, ὡς ἐξ ἰσχύος, ὡς χορηγεῖ ὁ Θεός· ἵνα ἐν πᾶσι δοξάζηται ὁ Θεὸς διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἐστιν ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.

¹ Εφ’ ὅσον λοιπὸν ὁ Χριστὸς ἔπαθε κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην του φύσιν διὰ τὴν σωτηρίαν μας, ὁπλισθῆτε καὶ σεῖς μὲ τὴν αὐτὴν ἀπόφασιν τοῦ νὰ ὑπομένετε καρτερικῶς παθήματα. Διότι ἐκεῖνος, ποὺ ὑποφέρει διὰ τὴν δικαιοσύνην καὶ τὴν ἀρετήν του παθήματα εἰς τὴν σάρκα καὶ ὑπομένει αὐτὰ μετὰ πραότητος, γίνεται τόσον ἰσχυρὸς πνευματικῶς, ὥστε οἰ πειρασμοὶ καὶ τὰ πάθη τῆς ἁμαρτίας δὲν ἔχουν πλέον δύναμιν ἐπ’ αὐτοῦ. Αὐτὸς συνεσταυρώθη μετὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ ἔχει παύσει ἀπὸ τοῦ νὰ ἁμαρτάνῃ, ² διὰ νὰ μὴ ζήσῃ πλέον τὸν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ἐπιγείου ζωῆς του σύμφωνα μὲ τὰς ἐπιθυμίας τῆς διεφθαρμένης ἀνθρωπίνης φύσεως, ἀλλὰ κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. ³ Καὶ σεῖς ἔτσι πρέπει εἰς τὸ ἑξῆς νὰ ζήσετε. Διότι σᾶς εἶναι ἀρκετὸς ὁ περασμένος χρόνος τοῦ βίου σας, κατὰ τὸν ὁποῖον ἔχετε ἐργασθῆ μὲ τὸ παραπάνω τὸ ἁμαρτωλὸν θέλημα τῶν ἐθνικῶν καὶ εἰδωλολατρῶν. Συμπεριεφέρθητε τότε καὶ ἐζήσατε μὲ διαφόρους πράξεις ἀσελγείας, μὲ ἐπιθυμίας, μὲ μέθας, μὲ ἄσεμνα γλέντια καὶ φαγοπότια, μὲ οἰνοποσίας καὶ μὲ συμμετοχὴν εἰς εἰδωλολατρικὰς τελετάς, ποὺ μὲ τὰ ὄργια τῶν ἐπεριφρονεῖτο ὁ ἠθικὸς νόμος καὶ ὑβρίζετο ὁ στοιχειώδης ἀνθρωπισμός. ⁴ Ἕνεκα δὲ τῆς διαγωγῆς των αὐτῆς, ποὺ ἑξακολουθοῦν οἱ εἰδωλολάτραι νὰ δεικνύουν, παραξενεύονται, διότι καὶ σεῖς δὲν τρέχετε μαζί των εἰς τὸν αὐτὸν πλεονασμὸν τῆς ἀσωτίας. Ἐκδηλώνουν δὲ τὴν ἔκπληξίν των αὐτὴν μὲ βλασφημίαν κατὰ τῆς χριστιανικῆς ἀληθείας καὶ τοῦ Θεοῦ. ⁵ Ἀλλ’ αὐτοὶ θὰ περάσουν ἀπὸ δίκην καὶ θὰ δώσουν λόγον εἰς ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος εἶναι ἕτοιμος νὰ κρίνῃ τοὺς πάντας, τοὺς ζῶντας καὶ τοὺς νεκρούς, ⁶ Ναί· θὰ κρίνῃ ζῶντας καὶ νεκρούς. Διότι δι’ αὐτὸ ἀκριβῶς ἐκηρύχθη τὸ εὐαγγέλιον εἰς τὸν Ἅδην καὶ εἰς τοὺς πρὸ τῆς ἐλεύσεως τοῦ Χριστοῦ νεκρούς, ὥστε οὗτοι, ἀφοῦ κατεκρίθησαν καὶ ἐτιμωρήθησαν σύμφωνα μὲ ὅσα συμβαίνουν μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων διὰ τοῦ θανάτου, ὁ ὁποῖος ἐπῆλθεν εἰς τὴν θνητὴν σάρκα των ὡς τιμωρία τῶν ἁμαρτιῶν των, νὰ ζοῦν τὴν ζωὴν τοῦ Θεοῦ κατὰ τὴν ψυχήν, ἡ ὁποία, ἐφ’ ὅσον ἐπίστευσαν εἰς τὸ κηρυχθὲν εἰς αὐτοὺς Εὐαγγέλιον, ἐζωοποιήθη ὑπὸ τῆς ὑπερφυσικῆς ζωῆς τοῦ Θεοῦ. ⁷ Ὁμιλῶ περὶ πεθαμένων εἰς σᾶς, ποὺ εἶσθε εἰς τὴν ζωὴν ἀκόμη. Ἀλλὰ μὴ ξεχάνετε, ὅτι ὅλων τῶν πραγμάτων τοῦ κόσμου τὸ τέλος ἐπλησίασε. Καὶ τὸ ἰδικόν σας συνεπῶς τέλος δὲν εἶναι μακράν. Φροντίσατε λοιπὸν νὰ εἶσθε ἐγκρατεῖς καὶ προσεκτικοὶ καὶ ἀγρυπνήσατε εἰς τὰς προσευχάς. ⁸ Ἐπάνω δὲ ἀπὸ ὅλα φροντίσατε νὰ ἔχετε τὴν μεταξύ σας ἀγάπην θερμὴν καὶ διαρκῇ, διότι ἡ ἀγάπη θὰ σκεπάσῃ καὶ θὰ συγχωρήσῃ τὰς ἀμαρτίας τοῦ ἀγαπωμένου, ὅσον πολλαὶ καὶ ἂν εἶναι, θὰ ἑλκύσῃ δὲ τὸ θεῖον ἔλεος καὶ εἰς ἐκεῖνον, ποὺ ἀγαπᾷ ⁹ Να φιλοξενῆτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, χωρὶς να γογγύζετε διὰ τὸ βάρος, ποὺ σᾶς δίδει ἡ ὑποδοχὴ τῶν ξένων. ¹⁰ Ὁ καθένας σας σύμφωνα μὲ τὸ χάρισμα ποὺ ἔλαβεν, ἂς τὸ χρησιμοποιῇ εἰς ὑπηρεσίαν ὁ εἰς τῶν ἄλλων, σὰν καλοὶ διαχειρισταὶ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία διανέμει ποικίλα καὶ διάφορα χαρίσματα. ¹¹ Ἐὰν κανένας ἔχῃ τὸ χάρισμα νὰ διδάσκῃ τὸν θεῖον λόγον, ἂς λαλῇ μὲ ἱεροπρέπειαν καὶ εὐλάβειαν, σὰν νὰ λαλῇ λόγια Θεοῦ. Ἐὰν κανεὶς ὑπηρετῇ, ἂς ἔχῃ τὴν συναίσθησιν, ὅτι τὴν δύναμιν τοῦ νὰ ὑπηρετῇ τοῦ τὴν δίδει ἀφθόνως ὁ Θεός. Ὥστε μὲ ὅλα, ἤτοι καὶ μὲ τοὺς λόγους μας καὶ μὲ τὰ ἔργα μας νὰ δοξάζεται ὁ Θεὸς διὰ μέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰς τὸν ὁποῖον ἀνήκει ἡ δόξα καὶ ἡ κραταιὰ κυριαρχία εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

¹ Αφού λοιπόν, ο Χριστός έπαθε κατά την ανθρωπίνην αυτού φύσιν υπέρ ημών, και σεις οπλισθήτε με την αυτήν σκέψιν και απόφασιν, να δέχεσθε με υπομονήν ανάλογα παθήματα, χωρίς να παρασύρεσθε ποτέ εις την αμαρτίαν. Διότι εκείνος ο οποίος έπαθε και εσταυρώθη κατά το σώμα μαζή με τον Χριστόν είναι νεκρός ως προς την αμαρτίαν και έχει παύσει να αμαρτάνη, ² δια να μη ζη πλέον τον υπόλοιπον χρόνον της επιγείου ζωής του σύμφωνα με τας αμαρτωλάς επιθυμίας των μακράν του Θεού ανθρώπων, αλλά σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. ³ Αλλωστε ήτο δια σας αρκετός ο περασμένος χρόνος του βίου σας, κατά τον οποίον έχετε εργασθή και πραγματοποιήσει με το παραπάνω το αμαρτωλόν θέλημα των ειδωλολατρών. Διότι και σεις τότε επορεύθητε και εζήσατε με πράξεις ασελγείας, με επιθυμίας πονηράς, με μέθας, με ασέμνους διασκεδάσεις και φαγοπότια, με οινοποσίας, με όργια ειδωλολατρικά, δια των οποίων κατεπατείτο και ο στοιχειώδης ηθικός νόμος. ⁴ Και οι ειδωλολάτραι, με τους οποίους άλλωτε συνδιασκεδάζετε, παρεξενεύονται, διότι σεις σήμερα δεν τρέχετε μαζή τους στο ίδιο ξεχείλισμα της ασωτίας. Και επειδή σας βλέπουν διαφορετικούς τώρα από αυτούς, βλασφημούν και υβρίζουν την χριστιανικήν αλήθειαν. ⁵ Αλλ' αυτοί θα δώσουν λόγον των πράξεών των εις εκείνον, ο οποίος είναι έτοιμος να κρίνη-και θα κρίνη-ζώντας και νεκρούς. ⁶ Διότι δι' αυτόν ακριβώς τον σκοπόν εκηρύχθη το Ευαγγέλιον κάτω στον Αδην, στους φυλακισμένους εκεί νεκρούς, ώστε οι άνθρωποι αυτοί που είχαν καταδικασθή και τιμωρηθή με τον θάνατον, που, όπως συμβαίνει μεταξύ των ανθρώπων, είναι συνέπεια της αμαρτίας, να ζουν τώρα, με το πνεύμα των την κατά Θεόν ζωήν, εφ' όσον φυσικά θα είχαν δεχθή το κήρυγμα του Χριστού. ⁷ Ας έχετε όμως πάντοτε υπ' όψιν σας ότι όλων το τέλος και ο θάνατος πλησιάζει. Λοιπόν, προσπαθείτε να ζήτε με σωφροσύνην, να είσθε προσεκτικοί και άγρυπνοι εις τας προσευχάς. ⁸ Παρά πάνω δε από όλα, να έχετε θερμήν, παντοτεινήν και πλουσίαν την αγάπην μεταξύ σας, διότι η αγάπη θα σκεπάση τας αμαρτίας, όσον πολλαί και αν είναι αυταί. ⁹ Να φιλοξενήτε ο ένας τον άλλον, χωρίς να γογγύζετε από την ενόχλησιν, που είναι φυσικόν να φέρη η φιλοξενία. ¹⁰ Ο καθένας σας, σύμφωνα με το χάρισμα που έχει λάβει από τον Θεόν, ας εξυπηρετή με αυτό τους άλλους, σαν καλοί διαχειρισταί διαφόρων χαρισμάτων της χάριτος του Θεού. ¹¹ Εάν κανείς έχη το χάρισμα να διδάσκη, ας έχη υπ' όψιν του, ότι λαλεί λόγια Θεού και ας ομιλή με συναίσθησιν της ευθύνης του. Εάν κανείς υπηρετή τους άλλους, ας έχη υπ' όψιν του, ότι την δύναμιν και την ικανότητα αυτήν του την χορηγεί ο Θεός. Να συμπεριφέρεσθε μεταξύ σας έτσι, ώστε με την όλην σας διαγωγήν να δοξάζεται ο Θεός δια του Ιησού Χριστού, στον οποίον ανήκει η δόξα, η δύναμις και η εξουσία στους αιώνας των αιώνων· αμήν.

²⁸ Καὶ προσελθὼν εἷς τῶν γραμματέων, ἀκούσας αὐτῶν συζητούντων, ἰδὼν ὅτι καλῶς αὐτοῖς ἀπεκρίθη, ἐπηρώτησεν αὐτόν· Ποία ἐστὶ πρώτη πάντων ἐντολὴ; ²⁹ ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη αὐτῷ ὅτι Πρώτη πάντων ἐντολὴ· ἄκουε, Ἰσραήλ, Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν Κύριος εἷς ἐστι· ³⁰ καὶ ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου. αὕτη πρώτη ἐντολὴ· ³¹ καὶ δευτέρα ὁμοία, αὕτη· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. μείζων τούτων ἄλλη ἐντολὴ οὐκ ἔστι. ³² καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ γραμματεύς· Καλῶς, διδάσκαλε, ἐπ’ ἀληθείας εἶπας ὅτι εἷς ἐστι καὶ οὐκ ἔστιν ἄλλος πλὴν αὐτοῦ· ³³ καὶ τὸ ἀγαπᾶν αὐτὸν ἐξ ὅλης τῆς καρδίας καὶ ἐξ ὅλης τῆς συνέσεως καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος, καὶ τὸ ἀγαπᾶν τὸν πλησίον ὡς ἑαυτὸν πλεῖόν ἐστι πάντων τῶν ὁλοκαυτωμάτων καὶ θυσιῶν. ³⁴ καὶ ὁ Ἰησοῦς ἰδὼν ὅτι νουνεχῶς ἀπεκρίθη, εἶπεν αὐτῷ· Οὐ μακρὰν εἶ ἀπὸ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. καὶ οὐδεὶς οὐκέτι ἐτόλμα αὐτὸν ἐπερωτῆσαι. ³⁵ Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς ἔλεγε διδάσκων ἐν τῷ ἱερῷ· Πῶς λέγουσιν οἱ γραμματεῖς ὅτι ὁ Χριστὸς υἱὸς Δαυῒδ ἐστι; ³⁶ αὐτὸς γὰρ Δαυῒδ εἶπεν ἐν Πνεύματι ἁγίῳ· λέγει ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου, κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου. ³⁷ αὐτὸς οὖν Δαυῒδ λέγει αὐτὸν Κύριον· καὶ πόθεν υἱός αὐτοῦ ἐστι; καὶ ὁ πολὺς ὄχλος ἤκουεν αὐτοῦ ἡδέως. ³⁸ Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ἐν τῇ διδαχῇ αὐτοῦ· Βλέπετε ἀπὸ τῶν γραμματέων τῶν θελόντων ἐν στολαῖς περιπατεῖν καὶ ἀσπασμοὺς ἐν ταῖς ἀγοραῖς

²⁸ Καὶ ἀφοῦ ἐπλησίασεν ἐκεῖ ἕνας ἀπὸ τοὺς γραμματεῖς, ποὺ τοὺς ἤκουσε νὰ συζητοῦν, μολονότι εἶχεν ἀρχικῶς τὴν διάθεσιν νὰ πειράξῃ καὶ αὐτὸς τὸν Ἰησοῦν, ὅταν ἀντελήφθη ὅτι τοὺς ἀπήντησεν ὀρθῶς, τὸν ἠρώτησεν εἰλικρινῶς, ποία εἶναι ἡ πρώτη ἐντολὴ ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα παραγγέλματα τοῦ νόμου; ²⁹ Ὁ δὲ Ἰησοῦς τοῦ ἀπεκρίθη, ὅτι πρώτη ἐντολὴ ἀπὸ ὅλα τὰ παραγγέλματα εἶναι· Ἄκουε, λαὲ τοῦ Ἰσραήλ· Ὁ Κύριος, ποὺ εἶναι ὁ Θεός μας, εἶναι ὁ ἕνας καὶ μόνος Κύριος καὶ ἐκτὸς αὐτοῦ ἄλλος Κύριος δὲν ὑπάρχει. ³⁰ Καὶ ὀφείλεις νὰ ἀγαπήσῃς Κύριον τὸν Θεόν σου ἀπὸ ὅλην τὴν καρδίαν σου, ὥστε αὐτὸν ἐξ ὁλοκλήρου νὰ ποθῇς, καὶ ἀπὸ ὅλην τὴν ψυχήν σου, ὥστε ὁλόκληρον τὸ ἐσωτερικόν σου εἰς αὐτὸν νὰ εἶναι παραδομένον, καὶ ἀπὸ τὸν νοῦν σου ὁλόκληρον, ὥστε αὐτὸν πάντοτε νὰ σκέπτεσαι, καὶ ἀπὸ ὅλην τὴν δύναμιν τῆς θελήσεώς σου. Αὐτὴ εἶναι ἡ πρώτη ἐντολή. ³¹ Καὶ δευτέρα ἐντολὴ ὁμοία καὶ στενὰ συνδεδεμένη πρὸς αὐτὴν εἶναι αὕτη· Ὀφείλεις νὰ ἀγαπᾷς τὸν πλησίον σου σὰν τὸν ἑαυτόν σου. Ἄλλη ἐντολὴ μεγαλυτέρα ἀπὸ αὐτὰς τὰς δύο δὲν ὑπάρχει. ³² Καὶ ὁ γραμματεὺς εἶπεν εἰς αὐτόν· Ὡραῖα, διδάσκαλε· σύμφωνα πρὸς τὴν ἀλήθειαν εἶπες, ὅτι ὁ Κύριος εἶναι ἕνας καὶ δὲν εἶναι ἄλλος ἐκτὸς αὐτοῦ· ³³ καὶ τὸ νὰ τὸν ἀγαπᾷ κανεὶς ἀπὸ ὅλην τὴν καρδίαν του καὶ ἀπὸ ὅλην τὴν δύναμιν τῆς διανοίας του καὶ ἀπὸ ὅλον τὸ ἐσωτερικόν του καὶ ἀπὸ ὅλην τὴν δύναμιν τῆς θελήσεώς του, καὶ τὸ νὰ ἀγαπᾷ κανεὶς τὸν πλησίον του σὰν τὸν ἑαυτόν του, ἀξίζει πιὸ πολὺ ἀπὸ ὅλα ἐκεῖνα τὰ θύματα, ποὺ καίονται ὁλόκληρα ἐπάνω εἰς τὸ θυσιαστήριον, καὶ ἀπὸ ὅλας τὰς θυσίας. ³⁴ Καὶ ὁ Ἰησοῦς ὅταν εἶδεν, ὅτι γνωστικὰ καὶ φρόνιμα ἀπεκρίθη, τοῦ εἶπε· Δὲν εἶσαι μακρὰν ἀπὸ τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, ὅπως μακρὰν εἶναι οἱ ἄλλοι γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι, ποὺ μὲ ἐξωτερικοὺς μόνον τύπους ζητοῦν νὰ άρέσουν εἰς τὸν Θεόν. Καὶ κανεὶς πλέον δὲν ἐτόλμα νὰ τὸν ἐρωτήσῃ. ³⁵ Καὶ ὁ Ἰησοῦς ἔλαβε τὸν λόγον καὶ ἔλεγε διδάσκων μέσα εἰς τὸν ἱερὸν περίβολον τοῦ ναοῦ· Ἄς μᾶς ἐξηγήσουν οἱ διδάσκαλοι τοῦ νόμου, πῶς λέγουν καὶ πῶς ἐννοοῦν, ὅτι ὁ Μεσσίας Χριστὸς εἶναι ἀπόγονος τοῦ Δαβίδ; ³⁶ Ἡ βεβαίωσις αὕτη προκαλεῖ ἀπορίαν καὶ ὑπάρχει ἀνάγκη νὰ σαφηνισθῇ. Διότι αὐτὸς ὁ Δαβὶδ εἶπε φωτιζόμενος ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα· Εἶπεν ὁ Κύριος καὶ Θεὸς εἰς τὸν Κύριόν μου Χριστόν· Κάθησε ἐπὶ τοῦ θρόνου μου εἰς τὰ δεξιά μου δοξαζόμενος καὶ τιμώμενος μαζὶ μὲ ἐμέ, ἕως ὅτου θέσω τοὺς ἐχθρούς σου σὰν ἄλλο στήριγμα, ποὺ θὰ πατοῦν ἐπάνω τὰ πόδια σου. ³⁷ Αὐτὸς λοιπὸν ὁ Δαβὶδ καλεῖ τὸν Μεσσίαν Κύριον. Καὶ πῶς εἶναι υἱός του; Στέκει ὁ πρόγονος νὰ καλῇ τὸν τρισέγγονον καὶ ἀπόγονόν του Κύριον; Αὐτὸ σημαίνει, ὅτι ὁ Μεσσίας δὲν εἶναι μόνον υἱὸς τοῦ Δαβίδ, ἀλλὰ καὶ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ὡς τοιοῦτος εἶναι καὶ Κύριος τοῦ Δαβίδ. Καὶ ὁ πολὺς λαὸς ἤκουε τὸν Ἰησοῦν μὲ πολλὴν εὐχαρίστησιν. ³⁸ Καὶ τοὺς ἔλεγεν εἰς τὴν διδαχήν του· Προσέχετε ἀπὸ τοὺς γραμματεῖς, οἰ ὁποῖοι εὐχαριστοῦνται νὰ περιπατοῦν μὲ στολὰς ἐπισήμους καὶ ἐπιδεικτικάς, ποὺ ἔχουν κατασκευασθῆ ἐπίτηδες δι’ αὐτούς, καὶ ἀγαποῦν τοὺς εὐλαβεῖς καὶ τιμητικοὺς χαιρετισμοὺς εἰς τὰ δημόσια κέντρα

²⁸ Επλησίασε τότε ένας από τους γραμματείς, ο οποίος όταν τους ήκουσε να συζητούν και είδεν ότι ορθώς απήντησεν εις αυτούς ο Χριστός, τον ερώτησε με ειλικρινές ενδιαφέρον· “ποία είναι η μεγαλυτέρα από όλας τας εντολάς;” ²⁹ Ο δε Ιησούς του απήντησεν, ότι η πρώτη από όλας τας εντολάς είναι αυτή·” άκουε λαέ Ισραήλ, ο Κυριος ο Θεός ημών ένας και μόνος Κυριος είναι. ³⁰ Και οφείλεις να αγαπάς Κυριον τον Θεόν σου με όλην σου την καρδίαν και με όλην σου την ψυχήν και με όλην την διάνοιάν σου και με όλην σου την δύναμιν, με ολόκληρον δηλαδή την ύπαρξίν σου. Αυτή είναι η πρώτη εντολή. ³¹ Και δευτέρα εντολή ομοία προς την πρώτην είναι αυτή· Οφείλεις να αγαπάς τον πλησίον σου, όπως τον ευατόν σου. Αλλη μεγαλυτέρα εντολή από τας δύο αυτάς δεν υπάρχει”. ³² Και είπεν εις αυτόν ο γραμματεύς· “πολύ καλά, διδάσκαλε, σύμφωνα προς την αλήθειαν απήντησες, ότι ένας είναι ο Κυριος και Θεός και εκτός από αυτόν δεν υπάρχει άλλος. ³³ Και το να αγαπά κανείς αυτόν με όλην του την καρδιά και με όλην του την διάνοιαν και με όλην του την ψυχήν και με όλην την δύναμιν της θελήσεώς του και το να αγαπά τον πλησίον του σαν τον ευατόν του, είναι πολύ ανώτερον από όλα τα σφάγια, που καίονται ολόκληρα ως θυσία επάνω στο θυσιαστήριον και από όλας τας άλλας θυσίας”. ³⁴ Οταν είδε ο Ιησούς, ότι τόσον συνετά και έξυπνα απήντησε, του είπεν· “δεν είσαι μακρυά από την βασιλείαν του Θεού, όπως είναι οι άλλοι γραμματείς και Φαρισαίοι”. Και κανείς πλέον δεν ετολμούσε να τον ερωτήση. ³⁵ Ελαβε τότε τον λόγον ο Ιησούς και εδίδασκε εις τας αυλάς του ναού· “πως ισχυρίζονται οι γραμματείς ότι ο Χριστός είναι απλούς απόγονος του Δαυΐδ; ³⁶ Διότι ο ίδιος ο Δαυΐδ, εμπνεόμενος από το Αγιον Πνεύμα, διεκήρυξε· Είπεν ο Κυριος στον Κυριον μου, κάθισε εκ δεξιών μου ένδοξος όπως εγώ, έως ότου συντρίψω τους εχθρούς σου και τους θέσω υποπόδιον των ποδών σου. ³⁷ Ο ίδιος, λοιπόν, ο Δαυίδ ονομάζει τον Μεσσίαν Κυριον· και πως λοιπόν είναι δυνατόν ο Μεσσίας να είναι μόνον απλούς απόγονός του;” Και ο πολύς λαός ήκουεν τον Ιησούν με μεγάλην ευχαρίστησιν. ³⁸ Και τους έλεγε εις την διδασκαλίαν του· “προσέχετε από τους γραμματείς, οι οποίοι θέλουν να εμφανίζωνται και να περιπατούν με επισήμους και ειδικάς δι' αυτούς στολάς και επιδιώκουν τους τιμητικούς χαιρετισμούς εις τας αγοράς