²¹ εἰς τοῦτο γὰρ ἐκλήθητε, ὅτι καὶ Χριστὸς ἔπαθεν ὑπὲρ ὑμῶν, ὑμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμὸν ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ· ²² ὃς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ· ²³ ὃς λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδόρει, πάσχων οὐκ ἠπείλει, παρεδίδου δὲ τῷ κρίνοντι δικαίως· ²⁴ ὃς τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν αὐτὸς ἀνήνεγκεν ἐν τῷ σώματι αὐτοῦ ἐπὶ τὸ ξύλον, ἵνα ταῖς ἁμαρτίαις ἀπογενόμενοι τῇ δικαιοσύνῃ ζήσωμεν· οὗ τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἰάθητε. ²⁵ ἦτε γὰρ ὡς πρόβατα πλανώμενα, ἀλλ’ ἐπεστράφητε νῦν ἐπὶ τὸν ποιμένα καὶ ἐπίσκοπον τῶν ψυχῶν ὑμῶν.



¹ Ὁμοίως αἱ γυναῖκες ὑποτασσόμεναι τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν, ἵνα καὶ εἴ τινες ἀπειθοῦσι τῷ λόγῳ, διὰ τῆς τῶν γυναικῶν ἀναστροφῆς ἄνευ λόγου κερδηθήσονται, ² ἐποπτεύσαντες τὴν ἐν φόβῳ ἁγνὴν ἀναστροφὴν ὑμῶν. ³ ὧν ἔστω οὐχ ὁ ἔξωθεν ἐμπλοκῆς τριχῶν καὶ περιθέσεως χρυσίων ἢ ἐνδύσεως ἱματίων κόσμος, ⁴ ἀλλ’ ὁ κρυπτὸς τῆς καρδίας ἄνθρωπος ἐν τῷ ἀφθάρτῳ τοῦ πραέως καὶ ἡσυχίου πνεύματος, ὅ ἐστιν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ πολυτελές. ⁵ οὕτω γάρ ποτε καὶ αἱ ἅγιαι γυναῖκες αἱ ἐλπίζουσαι ἐπὶ τὸν Θεὸν ἐκόσμουν ἑαυτάς, ὑποτασσόμεναι τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν, ⁶ ὡς Σάρρα ὑπήκουσε τῷ Ἀβραάμ, κύριον αὐτὸν καλοῦσα· ἧς ἐγενήθητε τέκνα· - ἀγαθοποιοῦσαι καὶ μὴ φοβούμεναι μηδεμίαν πτόησιν. ⁷ Οἱ ἄνδρες ὁμοίως συνοικοῦντες κατὰ γνῶσιν, ὡς ἀσθενεστέρῳ σκεύει τῷ γυναικείῳ ἀπονέμοντες τιμήν, ὡς καὶ συγκληρονόμοι χάριτος ζωῆς, εἰς τὸ μὴ ἐγκόπτεσθαι τὰς προσευχὰς ὑμῶν. ⁸ Τὸ δὲ τέλος πάντες ὁμόφρονες, συμπαθεῖς, φιλάδελφοι, εὔσπλαγχνοι, φιλόφρονες, ⁹ μὴ ἀποδιδόντες κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἢ λοιδορίαν ἀντὶ λοιδορίας, τοὐναντίον δὲ εὐλογοῦντες, εἰδότες ὅτι εἰς τοῦτο ἐκλήθητε, ἵνα εὐλογίαν κληρονομήσητε.

²¹ Καὶ εἶναι τοῦτο ἀρεστὸν εἰς τὸν Θεόν, διότι ἔχετε κληθῆ διὰ νὰ πράττετε τὸ καλὸν καὶ εὐεργετῆτε, καὶ ὅταν ἀκόμη παραγνωρίζεσθε καὶ ὑποφέρετε ἀδίκως. Καθ’ ὅσον καὶ ὁ Χριστὸς ἔπαθε πρὸς χάριν σας, χωρὶς αὐτὸς νὰ πταίσῃ εἰς τίποτε καὶ ἀφῆκεν εἰς σᾶς παράδειγμα τέλειον πρὸς μίμησιν, διὰ νὰ ἀκολουθήσετε ἀκριβῶς ἐπάνω εἰς τὰ ἀχναρια του. ²² Αὐτὸς δὲν ἔκαμέ ποτε ἁμαρτίαν, οὔτε εὑρεθῇ δόλος ἢ ψεῦδος εἲς τὸ στόμα τοῦ. ²³ Αὐτός, ἐνῷ ἐνεπαίζετο καὶ ὑβρίζετο, δὲν ἀνταπέδιδεν ὕβρεις εἰς τὰς ὕβρεις ἐνῷ ἔπασχεν ἀδίκως, δὲν ἐφοβέριζε μὲ ἐκδικητικὰς ἀπειλὰς τοὺς ἀδικοῦντας αὐτόν, ἀλλὰ ἀνέθετε τὸν ἑαυτόν του εἰς τὸν Θεόν, ποὺ πάντοτε κάνει κρίσιν δικαίαν. ²⁴ Αὐτὸς ἐβάστασεν ὁ ἴδιος ἐπάνω του τὰς ἁμαρτίας μας καὶ προσέφερε διὰ τοῦ σώματός του θυσίαν δι’ αὐτὰς εἰς τὸν σταυρόν. Καὶ ἔκαμε τὴν θυσίαν αὐτήν, διὰ νὰ ἐλευθερωθῶμεν καὶ ἀποξενωθῶμεν ἀπὸ τὰς ἁμαρτίας καὶ ζήσωμεν εἰς τὸ ἑξῆς διὰ τὴν δικαιοσύνην καὶ διὰ τὴν ἀρετήν. Διὰ τῶν πληγῶν αὐτοῦ ἰατρεύθητε. ²⁵ Ναί· ἰατρεύθητε, διότι ἄλλοτε ἦσθε ἄρρωστοι πνευματικῶς ἦσθε σὰν πρόβατα ποὺ ἐπλανῶντο. Ἀλλὰ τώρα ἐγυρίσατε ὀπίσω εἰς τὸν ποιμένα καὶ ἄγρυπνον φρουρὸν τῶν ψυχῶν σας.



¹ Ας ἔλθω τώρα καὶ εἰς τὰ οἰκογενειακα σᾶς καθήκοντα. Ὅπως οἱ δοῦλοι εἰς τοὺς κυρίους τῶν, ἔτσι καὶ αἱ γυναῖκες ἂς ὑποτάσσωνται εἰς τοὺς συζύγους των, ὥστε καὶ ἂν μερικοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ἀπειθοῦν εἰς τὸν λόγον τοῦ Εὐαγγελίου, νὰ κερδηθοῦν εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ χωρὶς λόγον καὶ κήρυγμα, διὰ μόνης τῆς ἐναρέτου συμπεριφορᾶς τῶν γυναικῶν. ² Ὅταν δηλαδὴ ἀντιληφθοῦν καλὰ καὶ εἰς τὰς διαφόρους περιστάσεις τὴν συμπεριφοράν σας, ποὺ θὰ τὴν κάνῃ ἁγνὴν καὶ ἁγίαν ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, θὰ κερδηθοῦν οἱ ἄνδρες σας εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ. ³ Αἱ σύζυγοι δὲ αὐταὶ ἂς ἔχουν στολισμὸν ὄχι τὸν ἐξωτερικόν, δηλαδὴ τὸ πλέξιμον τῶν τριχῶν τῆς κεφαλῆς τὸ ἐπιτηδευμένον, καὶ τὴν τοποθέτησιν γύρω ἀπὸ τὰ μέλη τῶν χρυσῶν κοσμημάτων, ἢ τὸ ντύσιμον φορεμάτων πολυτελῶν. ⁴ Ἀλλ’ ἂς ἔχουν στόλισμα τὸν κρυπτὸν καὶ ἀφανῆ εἰς τὰ σωματικὰ μάτια ἐσωτερικὸν τῆς καρδίας ἄνθρωπον, ποὺ ἔχει ὡς κόσμημα τὸν ἄφθαρτον στολισμὸν τοῦ πράου καὶ ὑπομονητικοῦ καὶ ἡσύχου πνεύματος, τὸ ὁποῖον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἔχει μεγάλην ἀξίαν καὶ εἶναι πολυτελές. ⁵ Αὐτὸν τὸν πνευματικὸν στολισμὸν ἂς ἔχουν καὶ ἂς ἐπιδιώκουν αἱ Χριστιανοὶ σύζυγοι. Διότι ἔτσι καὶ ἄλλοτε κατὰ τὴν ἐποχὴν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ αἱ ἅγιαι γυναῖκες, ποὺ ἤλπιζον εἰς τὸν Θεόν καὶ εἰς τὰς ὑποσχέσεις του, ἐστόλιζαν τὸν ἑαυτόν τους ὑποτασσόμεναι εἰς τοὺς ἄνδρας των. ⁶ Ὅπως καὶ ἡ Σάρρα ἔδειξεν ὑπακοὴν εἰς τὸν Ἀβραὰμ καὶ τὸν ἐκάλει ἐκ σεβασμοῦ κύριόν της. Ταύτης τῆς Σάρρας ἐγίνατε πνευματικαὶ θυγατέρες μὲ τὸ νὰ ἀγαθοεργῆτε καὶ νὰ ἀπομακρύνετε ἀπὸ τὰς καρδίας σας κάθε φόβον καὶ ἀνησυχίαν διὰ τὴν ὑγείαν καὶ τὴν ζωὴν τοῦ συζύγου σας καὶ τῶν παιδιῶν σας καὶ γενικῶς διὰ τὴν οἰκογένείαν σας ἐμπιστευόμεναι τὰ πάντα εἰς τὴν θείαν πρόνοιαν. ⁷ Οἱ ἄνδρες ὁμοίως νὰ συγκατοικῆτε καὶ νὰ συζῆτε φρόνιμα καὶ συνετὰ μὲ τὰς γυναῖκας σας. Ἡ φρόνησις δὲ καὶ ἡ σύνεσις ἀπαιτεῖ νὰ ἀποφεύγετε κάθε βιαιότητα καὶ νὰ δεικνύετε ἀνοχήν, ἔτσι δὲ νὰ ἀπονέμετε τιμὴν πρὸς τὰς συζύγους σας, καὶ νὰ μὴ ξεχάνετε, ὅτι ἡ γυνὴ εἶναι σκεῦος ἀσθενέστερον καὶ πολὺ εὔκολα πληγώνεται καὶ μικροψυχεῖ καὶ ἀπελπίζεται. Πρέπει δὲ νὰ φέρεσθε ἔτσι, διότι αἱ σύζυγοί σας εἶναι καὶ συγκληρονόμοι τῆς αἰωνίου ζωῆς, τὴν ὁποίαν ὡς χάριν μᾶς ἔδωκεν ὁ Θεός, ἀλλὰ καὶ διότι πρέπει νὰ προλαμβάνεται κάθε ψυχρότης μεταξύ σας, διὰ νὰ μὴ παρεμποδίζονται αἱ κοιναὶ συμπροσευχαί σας. ⁸ Τελικῶς δὲ σᾶς προτρέπω νὰ ἔχετε ὅλοι τὰ αὐτὰ φρονήματα πίστεως καὶ ἐλπίδος· νὰ συμπαθῆτε καὶ νὰ συμμετέχετε εἰς τὰς λύπας καὶ τὰς χαρὰς τῶν ἀδελφῶν σᾶς· νὰ ἀγαπᾶτε σὰν ἀδελφοὺς τοὺς πλησίον σας Χριστιανούς· νὰ ἔχετε πονετικὴν καὶ τρυφερὰν καρδίαν, νὰ εἶσθε περιποιητικοὶ καὶ εὐγενεῖς. ⁹ Νὰ μὴ ἀνταποδίδετε κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἢ ὕβριν καὶ περιπαιγμὸν ἀντὶ ὕβρεως· τουναντίον δὲ νὰ εὔχεσθε ἀγαθὰ εἰς τὸν Θεόν δι’ ἐκείνους, ποὺ σᾶς ἀδικοῦν καὶ νὰ εὐλογῆτε αὐτούς, γνωρίζοντες ὅτι δι’ αὐτὸ ἐκλήθητε ἀπὸ τὸν Θεόν, διὰ νὰ κληρονομήσετε εὐλογίαν καὶ ὄχι κατάραν. Πῶς λοιπὸν σεῖς θὰ καταρασθῆτε τοὺς ἄλλους, ἀφοῦ καὶ ὁ Θεὸς σᾶς δὲν σᾶς καταρᾶται;

²¹ Διότι εις αυτό ακριβώς έχετε κληθή, δια να εκτελήτε το καθήκον σας, και δια να πράττετε το αγαθόν και όταν ακόμη αδικήσθε και ταλαιπωρήσθε αδίκως. Διότι και ο Χριστός έπαθε προς χάριν ημών και υπέμεινε σταυρόν, δια να σώση ακόμη και αυτούς τους σταυρωτάς του, αφήσας εις σας τέλειον παράδειγμα προς μίμησιν, δια να ακολουθήσετε και βαδίσετε ακριβώς επάνω εις τα ίχνη του. ²² Αυτός δεν έκαμε ποτέ καμμίαν απολύτως αμαρτίαν· “ούτε δε και στο στόμα του ευρέθη ποτέ δόλος η έστω και ο παραμικρότερος αμαρτωλός λόγος”. ²³ Αυτός, ενώ εχλευάζετο και υβρίζετο από τους βασανιστάς του, δεν εχλεύαζε και δεν ύβριζεν αυτούς. Ενώ έπασχεν αδίκως, δεν απειλούσεν εκδικήσεις, αλλά παρέδιδε και ενεπιστεύετο τον εαυτόν του στον Θεόν, που κρίνει πάντοτε με δικαιοσύνην. ²⁴ “Αυτός επήρε και εβάστασεν επάνω του τας αμαρτίας μας και προσέφερε δια του σώματός του θυσίαν επάνω στο ξύλον του σταυρού, δια να λάβωμεν ημείς την λύτρωσιν και την απαλλαγήν από τας αμαρτίας”, να ζήσωμεν δε με την δικαιοσύνην και την αρετήν. “Χαρις εις τας πληγάς αυτού έχετε και σεις θεραπευθή από την θανατηφόρον νόσον της αμαρτίας”. ²⁵ Διότι ήσασθε προηγουμένως άρρωστοι πνευματικώς· “ήσασθε πρόβατά που επλανώντο” με άμεσον τον κίνδυνο να κατασπαραχθούν από τους λύκους. Αλλά τώρα εγυρίσατε στον καλόν Ποιμένα και τον ακοίμητον φρουρόν και υπερασπιστήν των ψυχών σας.



¹ Οπως οι δούλοι, δια τους οποίους είπα προηγουμένως, έτσι και αι γυναίκες πρέπει να υποτάσσωνται στους άνδρας των, ώστε, και εάν μερικοί από αυτούς δεν υπακούουν στον λόγον του Ευαγγελίου, να κερδηθούν εις την κατά Χριστόν πίστιν και ζωήν, χωρίς λόγια και διδασκαλίας, (αλλά με την ενάρετον, την ευγενή και σεμνήν συμπεριφοράν των γυναικών), ² όταν θα ίδουν και θα εννοήσουν καλά την αγνήν και αγίαν συμπεριφοράν σας, που θα την εμπνέη ο φόβος και ο σεβασμός του Θεού. ³ Αι καλαί δε αυταί σύζυγοι ας μη επιδιώκουν να έχουν εξωτερικόν στολισμόν, το εξεζητημένον πλέξιμο των μαλλιών της κεφαλής των και τα χρυσά περιδέραια η το ντύσιμό των με πολυτελή φορέματα, ⁴ αλλ' ας έχουν ως στολισμόν των τον κρυμμένον από τα μάτια των ανθρώπων εσωτερικόν άνθρωπον της καρδίας, που έχει τον άφθαρτον και ανεκτίμητον στολισμόν του πράου και ειρηνικού και ησύχου πνεύματος, που ενώπιον του Θεού έχει μεγάλην αξίαν και πολυτέλειαν. ⁵ Διότι έτσι και άλλοτε εις την Παλαιάν Διαθήκην αι άγιαι γυναίκες, που είχαν την ελπίδα και την πίστιν των στον Θεόν, εστόλιζαν τον ευατόν τους, υποτασσόμεναι, στους άνδρας των. ⁶ Οπως και η Σαρρα εδείκνυεν υπακοήν στον Αβραάμ, καλούσα αυτόν με σεβασμόν και ταπείνωσιν “κύριον”. Αυτής δε της Σαρρας εγίνατε και σεις πνευματικαί θυγατέρες με το να πράττετε το αγαθόν χωρίς να φοβήσθε, μήπως τυχόν αγανακτήσουν εναντίον σας οι σύζυγοι σας. ⁷ Οι άνδρες επίσης να συνοικήτε και να συζήτε ως φρόνιμοι και συνετοί με τας συζύγους σας, να αποφεύγετε κάθε τραχύτητα και σκληράν συμπεριφοράν, να αποδίδετε την πρέπουσαν τιμήν εις τας συζήγους σας και να μη λησμονήτε, ότι η γυναίκα είναι σκεύος ασθενέστερον, δεν έχει μεγάλην ψυχικήν αντοχήν και εύκολα θίγεται και θλίβεται. Αλλωστε και αι σύζυγοί σας είναι μαζή με σας κληρονόμοι της ιδίας χάριτος και αιωνίας ζωής. Ετσι δε θα προλαμβάνεται κάθε δυσαρμονία και δεν θα παρεμποδίζωνται αι κοιναί προσευχαί σας. ⁸ Εν τέλει δε σας συμβουλεύω και σας προτρέπω να έχετε όλοι το ίδιο φρόνημα του Θεού, να είσθε συμπαθείς δια τους άλλους και συμμέτοχοι εις την θλίψιν και την χαράν των αδελφών σας. Να αγαπάτε με αδελφικήν αγάπην τους Χριστιανούς, να έχετε ευαίσθητον και εύσπλαγχνον την καρδίαν, να είσθε προσηνείς και ευγενείς μεταξύ σας. ⁹ Να μη ανταποδίδετε κακόν αντί κακού η ύβριν και χλευασμόν αντί ύβρεως και χλευασμού. Τουναντίον δε να προσεύχεσθε δι' αυτούς που σας αδικούν και να τους ευλογήτε, γνωρίζοντες καλά, ότι δι' αυτό έχετε κληθή από τον Θεόν, δια να κληρονομήσετε δηλαδή ευλογίαν και όχι κατάραν. Δι' αυτό και πρέπει να είσθε άνθρωποι της ευλογίας.

¹³ Καὶ ἀποστέλλουσι πρὸς αὐτόν τινας τῶν Φαρισαίων καὶ τῶν Ἡρῳδιανῶν ἵνα αὐτὸν ἀγρεύσωσι λόγῳ. ¹⁴ οἱ δὲ ἐλθόντες λέγουσιν αὐτῷ· Διδάσκαλε, οἴδαμεν ὅτι ἀληθὴς εἶ καὶ οὐ μέλει σοι περὶ οὐδενός· οὐ γὰρ βλέπεις εἰς πρόσωπον ἀνθρώπων, ἀλλ’ ἐπ’ ἀληθείας τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ διδάσκεις. εἶπον οὖν ἡμῖν· ἔξεστι δοῦναι κῆνσον Καίσαρι ἢ οὔ; δῶμεν ἢ μὴ δῶμεν; ¹⁵ ὁ δὲ εἰδὼς αὐτῶν τὴν ὑπόκρισιν εἶπεν αὐτοῖς· Τί με πειράζετε; φέρετέ μοι δηνάριον ἵνα ἴδω. ¹⁶ οἱ δὲ ἤνεγκαν. καὶ λέγει αὐτοῖς· Τίνος ἡ εἰκὼν αὕτη καὶ ἡ ἐπιγραφή; οἱ δὲ εἶπον· Καίσαρος. ¹⁷ καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Ἀπόδοτε τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ. καὶ ἐξεθαύμασαν ἐπ’ αὐτῷ.

¹³ Καὶ ἀποστέλλουν εἰς αὐτὸν μερικοὺς ἀπὸ τοὺς Φαρισαίους καὶ τοὺς Ἡρῳδιανοὺς διὰ νὰ τὸν πιάσουν μὲ λόγον, ὅπως πιάνεται τὸ ψάρι μὲ τὸ δίκτυον. ¹⁴ Αὐτοὶ δὲ ἦλθαν καὶ τοῦ εἶπαν· Διδάσκαλε, γνωρίζομεν ὅτι εἶσαι εἰλικρινὴς καὶ λέγεις τὴν ἀλήθειαν καὶ δὲν σὲ μέλει διὰ κανένα· διότι δὲν λογαριάζεις πρόσωπα ἀνθρώπων, ἀλλὰ πραγματικὰ καὶ ἀληθινὰ διδάσκεις τὸν δρόμον τοῦ Θεοῦ. Εἰπέ μας λοιπόν· Ἐπιτρέπεται ἢ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ δώσωμεν κεφαλικὸν φόρον εἰς τὸν Καίσαρα; Ναὶ ἢ ὄχι; Νὰ δώσωμεν ἢ νὰ μὴ δώσωμεν τὸν φόρον αὐτόν; ¹⁵ Αὐτὸς ὅμως ἀντελήφθη τὴν ὑποκρισίαν τους καὶ τοὺς εἶπε· Διατὶ ζητεῖτε μὲ πανουργίαν νὰ μὲ ἐκθέσετε εἰς πειρασμὸν ἢ ἀπέναντι τῆς ρωμαϊκῆς ἐξουσίας ἢ ἀπέναντι τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ; Φέρετέ μου ἕνα δηνάριον διὰ νὰ τὸ ἴδω. ¹⁶ Αὐτοὶ δὲ τοῦ ἔφεραν. Καὶ λέγει εἰς αὐτούς· τίνος εἶναι ἡ εἰκὼν αὐτὴ καὶ ἡ ἐπιγραφή, ποὺ εἶναι ἀποτυπωμένα εἰς τὸ δηνάριον; Αὐτοὶ δὲ τοῦ εἶπαν· τοῦ Καίσαρος. ¹⁷ Καὶ ὁ Ἰησοῦς τότε ἀπεκρίθη καὶ τοὺς εἶπε· Δώσατε ὀπίσω εἰς τὸν Καίσαρα ἐκεῖνα, ποὺ ἀνήκουν εἰς τὸν Καίσαρα. Καὶ εἰς τὸν Θεὸν δώσατε ἐκεῖνα, ποὺ ἀνήκουν εἰς τὸν Θεόν. Εἰς τὸν Καίσαρα καὶ εἰς τοὺς ἄρχοντας ἀνήκουν οἱ φόροι, ὁ σεβασμὸς καὶ ἡ ὑποταγὴ εἰς τοὺς νόμους, ἐφ’ ὅσον δὲν παραβλάπτουν ταῦτα τὴν εὐσέβειαν. Ἡ ψυχή σας ὅμως καὶ ὁλόκληρον τὸ ἐσωτερικόν σας ἀνήκει εἰς τὸν Θεόν. Καὶ ἐθαύμασαν μὲ αὐτόν, διὰ τὴν ἀπάντησιν ποὺ τοὺς ἔδωκε.

¹³ Και στέλνουν προς αυτόν μερικούς από τους Φαρισαίους και μερικούς από τους Ηρωδιανούς, τους οπαδούς δηλαδή του Ηρώδου και φίλους των Ρωμαίων, δια να τον πιάσουν με τα λόγια των κατά δόλιον τρόπον, όπως πιάνεται το ψάρι με το δόλωμα. ¹⁴ Εκείνοι αφού ήλθαν, του είπαν· “διδάσκαλε, γνωρίζομεν καλά, ότι είσαι ειλικρινής και φιλαλήθης και δεν σε μέλει δια κανένα. Διότι δεν αποβλέπεις ούτε επηρεάζεσαι από πρόσωπα ανθρώπων, αλλά διδάσκεις πάντοτε με κάθε αλήθειαν τον δρόμον του Θεού· ειπέ μας λοιπόν· επιτρέπεται να πληρώνωμεν φόρον στον Καίσαρα, ναι η όχι; Να δώσωμεν η να μη δώσωμεν αυτόν τον φόρον; ¹⁵ Ο Ιησούς όμως, κατανοήσας την δολιότητα και υποκρισίαν των, τους είπε· “τι με πειράζετε; Φερτε μου να ιδώ το δηνάριον, με το οποίον πληρώνετε τον φόρον”. ¹⁶ Αυτοί δε του έφεραν και τους λέγει· “τίνος είναι η εικών και η επιγραφή, που υπάρχει στο νόμισμα;” Εκείνοι δε είπον· “του Καίσαρος”. ¹⁷ Και αποκριθείς ο Ιησούς τους είπε· “δώστε πίσω στον Καίσαρα, όσα ανήκουν στον Καίσαρα και στον Θεόν δώστε, όσα ανήκουν στον Θεόν. (Εις τους άρχοντας αποδώστε φόρους, σεβασμόν και υπακοήν, εφ' όσον αυτά δεν είναι αντίθετα προς το θέλημα του Θεού. Εις τον Θεόν δε τον νουν και την καρδίαν σας, ολόκληρον τον ευατόν σας)”. Και εθαύμασαν αυτόν δια την απάντησιν, που τους έδωκεν.