ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Θ´ 57 - 62
57 Καὶ συνέβη, ἐνῷ αὐτοὶ ἐπήγαιναν εἰς τὸν δρόμον, εἶπε κάποιος πρὸς αὐτόν· Κύριε, θὰ σὲ ἀκολουθήσω, ὅπου καὶ ἂν ὑπάγῃς.
58 Καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Αἱ ἀλεποῦδες ἔχουν φωλεὰς καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ ἔχουν μέρη ποὺ κουρνιάζουν· ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, (δηλ. ἐγώ, ποὺ ἐγεννήθην ἀπὸ μόνην τὴν Παρθένον καὶ εἶμαι ὁ κατ’ ἐξοχὴν καὶ γνωστὸς ἐκ τῆς ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν Ἀδὰμ ἄνθρωπος), δὲν ἔχει ποὺ νὰ ἀκουμβήσῃ τὴν κεφαλήν του. Μὴ περιμένῃς λοιπὸν καὶ σὺ σωματικὰς ἀνέσεις καὶ ἀναπαύσεις, ἀλλὰ λάβε τὰς ἀποφάσεις σου γνωρίζων ἐκ προτέρου, ὅτι ἡ ζωὴ τῶν ἀκολούθων μου εἶναι γεμᾶτη ἀπὸ στερήσεις καὶ θυσίας ὅπως ἡ ἰδική μου.
59 Εἶπε δὲ ὁ Ἰησοῦς εἰς κάποιον ἄλλον· Ἀκολούθει με. Αὐτὸς δὲ εἶπε· Κύριε, δός μου τὴν ἄδειαν νὰ ἀπέλθω καὶ νὰ θάψω πρῶτον τὸν πατέρα μου καὶ ὕστερα νὰ σὲ ἀκολουθήσω.
60 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως διαβλέπων, ὅτι ὁ μαθητὴς ἐκεῖνος ἐκινδύνευε νὰ ἐμπλέξῃ εἰς κληρονομικὰς διαμάχας, ποὺ θὰ τοῦ ἐψύχραιναν τὸν ζῆλον, εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἄφησε τοὺς συγγενεῖς σου, οἱ ὁποῖοι φαίνονται μὲν ζωντανοί, πράγματι ὅμως λόγῳ τῆς ἀπιστίας των εἶναι πνευματικῶς νεκροί, νὰ θάψουν τοὺς νεκρούς, ποὺ εἶναι ἰδικοί των, διότι καὶ αὐτοὶ ἐν ἀπιστίᾳ ἀπέθανον. Σὺ δὲ πήγαινε μαζὶ μὲ αὐτούς, ποὺ πρόκειται μετ’ ὀλίγον νὰ ἀποστείλω, καὶ διὰ τοῦ κηρύγματός σου διάδιδε τὴν εἴδησιν, ὅτι μετ’ ὀλίγον ἐγκαθιδρύεται καὶ ἐπὶ τῆς γῆς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
61 Εἶπε δὲ καὶ κάποιος ἄλλος· θὰ σὲ ἀκολουθήσω, Κύριε· ἀλλὰ δός μου τὴν ἄδειαν νὰ ἀποχαιρετήσω πρῶτον ἐκείνους, ποὺ εἶναι στὸ σπίτι μου.
62 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Κάθε ἕνας ποὺ ἔβαλε τὸ χέρι του ἐπάνω εἰς ἀλέτρι καὶ βλέπει εἰς τὰ ὀπίσω καὶ ὅχι πρὸς τὸ μέρος, τὸ ὁποῖον πρόκειται νὰ ὀργώσῃ, δὲν εἶναι κατάλληλος διὰ γεωργός. Ἔτσι καὶ ἐκεῖνος, ποὺ ἐκλήθη εἰς τὴν διακονίαν τοῦ Κυρίου, πρέπει νὰ βλέπῃ πάντοτε ἐμπρὸς εἰς τὸ πνευματικόν του ἔργον καὶ νὰ ξεχάσῃ ὁλοτελῶς τὰ σωματικὰ καὶ ὑλικά, διότι ἄλλως δὲν θὰ μπορέσῃ νὰ κρατήσῃ διὰ τὸν ἑαυτόν του στερεὰ τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἐργασθῇ ἀποτελεσματικῶς πρὸς διάδοσιν αὐτῆς καὶ εἰς τοὺς ἄλλους.