¹⁰ διὸ μᾶλλον, ἀδελφοί, σπουδάσατε βεβαίαν ὑμῶν τὴν κλῆσιν καὶ ἐκλογὴν ποιεῖσθαι· ταῦτα γὰρ ποιοῦντες οὐ μὴ πταίσητέ ποτε. ¹¹ οὕτω γὰρ πλουσίως ἐπιχορηγηθήσεται ὑμῖν ἡ εἴσοδος εἰς τὴν αἰώνιον βασιλείαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ. ¹² Διὸ οὐκ ἀμελήσω ἀεὶ ὑμᾶς ὑπομιμνήσκειν περὶ τούτων, καίπερ εἰδότας καὶ ἐστηριγμένους ἐν τῇ παρούσῃ ἀληθείᾳ. ¹³ δίκαιον δὲ ἡγοῦμαι, ἐφ’ ὅσον εἰμὶ ἐν τούτῳ τῷ σκηνώματι, διεγείρειν ὑμᾶς ἐν ὑπομνήσει, ¹⁴ εἰδὼς ὅτι ταχινή ἐστιν ἡ ἀπόθεσις τοῦ σκηνώματός μου, καθὼς καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἐδήλωσέ μοι. ¹⁵ σπουδάσω δὲ καὶ ἑκάστοτε ἔχειν ὑμᾶς μετὰ τὴν ἐμὴν ἔξοδον τὴν τούτων μνήμην ποιεῖσθαι. ¹⁶ οὐ γὰρ σεσοφισμένοις μύθοις ἐξακολουθήσαντες ἐγνωρίσαμεν ὑμῖν τὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ δύναμιν καὶ παρουσίαν, ἀλλ’ ἐπόπται γενηθέντες τῆς ἐκείνου μεγαλειότητος. ¹⁷ λαβὼν γὰρ παρὰ Θεοῦ πατρὸς τιμὴν καὶ δόξαν φωνῆς ἐνεχθείσης αὐτῷ τοιᾶσδε ὑπὸ τῆς μεγαλοπρεποῦς δόξης, οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, εἰς ὃν ἐγὼ εὐδόκησα, ¹⁸ καὶ ταύτην τὴν φωνὴν ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἐξ οὐρανοῦ ἐνεχθεῖσαν, σὺν αὐτῷ ὄντες ἐν τῷ ὄρει τῷ ἁγίῳ. ¹⁹ καὶ ἔχομεν βεβαιότερον τὸν προφητικὸν λόγον, ᾧ καλῶς ποιεῖτε προσέχοντες ὡς λύχνῳ φαίνοντι ἐν αὐχμηρῷ τόπῳ, ἕως οὗ ἡμέρα διαυγάσῃ καὶ φωσφόρος ἀνατείλῃ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν,

¹⁰ Διὰ τοῦτο, ἀδελφοί, καταβάλετε περισσοτέραν σπουδὴν καὶ ἐπιμέλειαν διὰ νὰ κάμετε μὲ τὴν ἀπόκτησιν τῶν ἀρετῶν, ποὺ σᾶς ἀνέφερα, ἀσφαλῆ καὶ ἀμετακίνητον τὴν κλῆσιν σας καὶ τὴν ἐκλογήν σας. Διότι, ὅταν ἀσκῆτε τὰς ἀρετὰς αὐτάς, δὲν θὰ προσκόψετε καὶ δὲν θὰ ἐμποδισθῆτε ποτὲ ἀπὸ τοῦ νὰ ἐπιτύχετε τὴν σωτηρίαν. ¹¹ Ναί· δὲν θὰ σκοντάψετε πουθενά. Διότι ἔτσι θὰ σᾶς παραχωρηθῇ ἀνοικτὴ καὶ ἐλευθέρα ἡ εἴσοδος εἰς τὴν αἰώνιον βασιλείαν τοῦ Κυρίου μας καὶ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ. ¹² Διότι δὲ αὐτὸ εἶναι τὸ μέσον μὲ τὸ ὁποῖον θὰ σᾶς ἀνοιχθῇ διάπλατα ἡ εἴσοδος εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, δι’ αὐτὸ δὲν θὰ ἀμελήσω νὰ σᾶς ὑπενθυμίζω πάντοτε αὐτά, ποὺ σᾶς ἔγραψα, καίτοι τὰ γνωρίζετε καὶ εἶσθε στηριγμένοι εἰς τὴν χριστιανικὴν ἀλήθειαν, ἡ ὁποία σᾶς ἐκηρύχθη καὶ εἶναι παροῦσα καὶ φανερὰ μεταξύ σας. ¹³ Νομίζω δὲ δίκαιον καὶ καθῆκον μου ὡς Ἀποστόλου, ἐφ’ ὅσον ζῶ καὶ εἶμαι εἰς τὸ σῶμα τοῦτο, τὸ ὁποῖον εἶναι προσωρινὴ σκηνὴ τῆς ψυχῆς, νὰ σᾶς καθιστῶ ἀγρύπνους καὶ προθύμους, διὰ τῆς ὑπενθυμίσεως τῆς ἀληθείας. ¹⁴ Καὶ τὸ καθῆκον μου αὐτὸ μοῦ παρουσιάζεται περισσότερον ἐπεῖγον, διότι γνωρίζω, καθὼς καὶ ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς μοῦ ἐφανέρωσεν, ὅτι εἶναι προσεχὴς καὶ γρήγορος ὁ θάνατός μου, κατὰ τὸν ὁποῖον θὰ ἀποτεθῇ εἰς τὸν τάφον τὸ σῶμά μου. ¹⁵ Θὰ φροντίσω δὲ καὶ κάθε φορά, ποὺ ἡ ἀνάγκη θὰ τὸ ἐπιβάλλῃ, νὰ εἶσθε εἰς θέσιν μετὰ τὸν θάνατόν μου νὰ διατηρῆτε τὴν ἀνάμνησιν τῶν ἀληθειῶν αὐτῶν. ¹⁶ Πρέπει δὲ νὰ τὰς ἐνθυμῆσθε πάντοτε, διότι ἐγὼ καὶ οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι δὲν ἠκολουθήσαμεν μύθους πλεγμένους μὲ φαινομενικὴν σοφίαν, ἀλλὰ σᾶς ἐγνωστοποιήσαμεν τὴν δύναμιν καὶ τὴν μέλλουσαν ἔνδοξον παρουσίαν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐπειδὴ εἴδαμεν μὲ τὰ μάτια μας τὴν μεγαλειότητα ἐκείνου, κατὰ τὴν Μεταμόρφωσίν του. ¹⁷ Διότι ἐκεῖ εἰς τὴν Μεταμόρφωσιν ἔλαβεν ἀπὸ τὸν Θεόν Πατέρα τιμὴν καὶ δόξαν, ὅταν ἠκούσθη δι’ αὐτὸν ἀπὸ τὴν ἔνδοξον τοῦ Θεοῦ μεγαλοπρέπειαν τέτοια φωνή: Οὗτος εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, εἰς τὸν ὁποῖον ἑγὼ εὐαρεστήθην. ¹⁸ Καὶ τὴν φωνὴν αὐτὴν ἡμεῖς ἠκούσαμεν νὰ βγαίνῃ ἀπὸ τὸν οὐρανόν, ὅταν ἤμεθα μαζί του εἰς τὸ ὅρος, τὸ ὁποῖον ἁγιάσθη διὰ τῆς Μεταμορφώσεώς του. ¹⁹ Καὶ ἔχομεν τώρα, μετὰ τὴν ἐπαλήθευσίν των αὐτὴν ἀπὸ τὴν φωνὴν τοῦ Πατρός, βεβαιοτέραν πεποίθησιν καὶ πίστιν εἰς τὰς περὶ τοῦ Χριστοῦ προφητείας τῆς Π. Διαθήκης. Εἰς τοὺς προφητικοὺς δὲ τούτους λόγους καλὰ κάνετε, ποὺ προσέχετε, σὰν εἰς λύχνον ποὺ φέγγει ἐν μέσῳ σκοτεινοῦ τόπου, ἕως ὅτου ἠ ἡμέρα τῆς δευτέρας παρουσίας λάμψῃ μέσα εἰς τὰ σκότη, καὶ τὸ ἄστρον τῆς αὐγῆς, ποὺ φέρει τὸ φῶς, ἤτοι ὁ Κύριος Ἰησοῦς, ἀνατείλῃ εἰς τὰς καρδίας σας καὶ τὰς γεμίσῃ χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν.

¹⁰ Δια τούτο, αδελφοί, αναπτύξατε ακόμη μεγαλυτέραν δραστηριότητα και επιμέλειαν και εργασθήτε περισσότερον, δια να κάμετε σταθεράν και ακλόνητον πραγματικότητα την κλήσιν και την εκλογήν σας με τας αρετάς, που σας είπα. Διότι, όταν εφαρμόζετε αυτά, τότε δεν θα προσκόψετε ποτέ εις τίποτε και δεν θα πέσετε. ¹¹ Επειδή έτσι θα χορηγηθή εις σας τελείως ελευθέρα και ανεμπόδιστος η είσοδος εις την αιώνιον βασιλείαν του Κυρίου ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστού. ¹² Δι' αυτό και εγώ δεν θα παραμελήσω να σας υπενθυμίζω αυτά, δια τα οποία σας έγραψα, αν και γνωρίζετε καλά και είσθε στηριγμένοι εις την χριστιανικήν αλήθειαν, που είναι φανερά και παρούσα εις σας. ¹³ Νομίζω δε, ότι είναι ορθόν και δίκαιον, εφ' οσον υπάρχω και ζω ακόμη στο σώμα τούτο, στο επίγειον αυτό σκήνωμα, να σας εξυπνώ και να σας κρατώ προσεκτικούς και προθύμους με την υπόμνησιν και ανάμνησις αυτών των αληθειών. ¹⁴ Τοσούτω μάλλον, καθ' όσον γνωρίζω ότι, όπως μου εφανέρωσε ο Κυριος ημών Ιησούς Χριστός, είναι σύντομος και πολύ προσεχής η εκδημία μου εκ του κόσμου τούτου και η απόθεσις του σώματός μου στον τάφον. ¹⁵ Θα φροντίσω δε με τα θεόπνευστα κείμενα, που σας αφίνω, να διατηρήτε πάντοτε την ανάμνησιν των αληθειών αυτών και μετά την εκ του κόσμου τούτου εκδημίαν μου. ¹⁶ Διότι ημείς οι Απόστολοι δεν κατεστήσαμεν εις σας γνωστήν την άπειρον δύναμιν και την ένδοξον Δευτέραν Παρουσίαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ακολουθήσαντες μύθους φκιασμένους με τέχνην και επιτηδειότητα, αλλά σας εδιδάξαμεν τας μεγάλας αυτάς αληθείας, επειδή είδαμεν με τα ίδια μας τα μάτια την μεγαλειότητα Εκείνου κατά την ένδοξον μεταμόρφωσίν του. ¹⁷ Διότι κατά την μεταμόρφωσιν έλαβεν από τον Θεόν Πατέρα ο Χριστός τιμήν και δόξαν, όταν ηκούσθη δι' αυτόν από την μεγαλοπρεπή δόξαν του Θεού, τέτοια φωνή· “αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, στον οποίον εγώ έχω ευαρεστηθη”. ¹⁸ Και αυτήν την φωνήν ημείς, που ήμεθα μαζή του στο άγιον εκείνο όρος της μεταμορφώσεώς του, την ηκούσαμεν να βγαίνη και να έρχεται από τον ουρανόν. ¹⁹ Και έπειτα από την επίσημον αυτήν μαρτυρίαν του Πατρός έχομεν τώρα περισσότερον σταθεράν και ασφαλή την πεποίθησίν μας εις τας προφητείας της Π.Διαθήκης περί του Ιησού Χριστού. Εις αυτούς δε τους προφητικούς λόγους καλά κάμνετε, που προσέχετε, σαν εις ένα λύχνον, που φωτίζει εις σκοτεινόν και δύσβατον τόπον, μέχρις ότου ολοκάθαρον πλέον το φως του Ευαγγελίου λάμψη, σαν εις πλήρη ημέραν και ολόλαμπρος ανατείλη εις τας καρδίας σας ο νοητός ήλιος της δικαιοσύνης, ο Κυριος ημών Ιησούς Χριστός.

¹ Καὶ μεθ’ ἡμέρας ἓξ παραλαμβάνει ὁ Ἰησοῦς τὸν Πέτρον καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, καὶ ἀναφέρει αὐτοὺς εἰς ὄρος ὑψηλὸν κατ’ ἰδίαν· ² καὶ μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν, καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς. ³ καὶ ἰδοὺ ὤφθησαν αὐτοῖς Μωϋσῆς καὶ Ἠλίας μετ’ αὐτοῦ συλλαλοῦντες. ⁴ ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπε τῷ Ἰησοῦ· Κύριε, καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι· εἰ θέλεις, ποιήσωμεν ὧδε τρεῖς σκηνάς, σοὶ μίαν καὶ Μωσεῖ μίαν καὶ μίαν Ἠλίᾳ. ⁵ ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ νεφέλη φωτεινὴ ἐπεσκίασεν αὐτούς, καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε· ⁶ καὶ ἀκούσαντες οἱ μαθηταὶ ἔπεσαν ἐπὶ πρόσωπον αὐτῶν καὶ ἐφοβήθησαν σφόδρα. ⁷ καὶ προσελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἥψατο αὐτῶν καὶ εἶπεν· Ἐγέρθητε καὶ μὴ φοβεῖσθε. ⁸ ἐπάραντες δὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν οὐδένα εἶδον εἰ μὴ τὸν Ἰησοῦν μόνον. ⁹ καὶ καταβαινόντων αὐτῶν ἀπὸ τοῦ ὄρους ἐνετείλατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· Μηδενὶ εἴπητε τὸ ὅραμα ἕως οὗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ.

¹ Καὶ ὕστερα ἀπὸ ἓξ ἡμέρας παρέλαβε μαζί του ὁ Ἰησοῦς τὸν Πέτρον καὶ τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν Ἰωάννην τὸν ἀδελφόν του καὶ τοὺς ἀνέβασεν εἰς ὅρος ὑψηλὸν ἰδιαιτέρωςαὐτοὺς μόνους· ² καὶ μετεμορφώθη ἐμπρὸς εἰς αὐτούς· καὶ ἐγινε λαμπρὸν τὸ πρόσωπόν του σὰν τὸν ἥλιον, τὰ δὲ ἐνδύματά του ἔγιναν λευκὰ σὰν τὸ φῶς. ³ Καὶ ἰδοὺ ἐνεφανίσθησαν καὶ ἔγιναν ὁρατοὶ εἰς αὐτοὺς ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἠλίας, οἱ ὁποῖοι συνωμίλουν μαζί του. ⁴ Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπεν εἰς τὸν Ἰησοῦν· Κύριε, καλὸν εἶναι νὰ μένωμεν ἐδῶ.Ἐὰν θέλῃς, ἂς κάμωμεν ἐδῶ τρεῖς σκηνάς· μίαν διὰ σὲ καὶ διὰ τὸν Μωϋσὴν μίαν καὶ μίαν διὰ τὸν Ἠλίαν. ⁵ Ἐνῷ δὲ αὐτὸς ὡμίλει ἀκόμη, ἰδοὺ νεφέλη γεμᾶτη φῶς ἐσκέπασεν αὐτούς, καὶ ἔξαφνα ἠκούσθη φωνὴ ἀπὸ τὴν νεφέλην, ποὺ ἔλεγεν· Αὐτὸς εἶναι ὁ υἱός μου, ποὺ ἐξαιρετικὰ τὸν ἀγαπῶ καὶ εἰς τὸν ὁποῖον εὐηρεστήθην.Νὰ ὑπακούετε εἰς αὐτόν. ⁶ Καὶ ὅταν ἤκουσαν τὴν φωνὴν αὐτήν οἱ μαθηταί, ἔπεσαν μὲ τὸ πρόσωπον εἰς τὸ χῶμα καὶ ἐφοβήθησαν πάρα πολύ. ⁷ Καὶ ἀφοῦ τοὺς ἐπλησίασεν ὁ Ἰησοῦς, τοὺς ἤγγισε καὶ εἶπε· Σηκωθῆτε καὶ μὴ φοβεῖσθε. ⁸ Ὅταν δὲ ἐσήκωσαν τὰ μάτια τους, δὲν εἶδαν κανένα παρὰ τὸν Ἰησοῦν μόνον. ⁹ Καὶ ὅταν κατέβαιναν ἀπὸ τὸ ὅρος, τοὺς παρήγγειλεν ὁ Ἰησοῦς καὶ τοὺς εἶπε· Νὰ μὴν εἴπητε εἰς κανένα αὐτὸ ποὺ εἴδατε, ἕως ὅτου ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀναστηθῇ ἐκ νεκρῶν, ὁπότε δὲν θὰ ὑπάρχῃ κίνδυνος ἀκαίρων ἐνθουσιασμῶν τοῦ πλήθους, ἀλλὰ καὶ περισσότερον κατανοητὸν καὶ πιστευτὸν τὸ γεγονὸς αὐτὸ θὰ καταστῇ.

¹ Επειτα δε από εξ ημέρας επήρε μαζή του ο Ιησούς τον Πετρον και τον Ιάκωβον και τον αδελφόν αυτού Ιωάννην και ανέβηκε με αυτούς μόνον εις υψηλόν όρος. ² Και μετεμορφώθη εμπρός εις αυτούς, και έλαμψε το πρόσωπον αυτού όπως ο ήλιος, τα δε ενδύματά του έγιναν λευκά όπως το φως. ³ Και ιδού, εφάνησαν εις αυτούς ο Μωϋσής και ο Ηλίας, οι οποίοι συνωμιλούσαν μαζή του. ⁴ (Συνεπαρμένος ο Πετρος από το μεγαλειώδες εκείνο θέαμα έλαβε τον λόγον και είπεν στον Ιησούν)· “Κυριε καλά είναι να μείνωμεν ημείς εδώ· εάν θέλης, ας κάμωμεν εδώ τρεις σκηνάς, μίαν για σένα, μίαν για τον Μωϋσέα και μίαν για τον Ηλίαν”. ⁵ Ενώ δε ακόμη αυτός ωμιλούσε, ιδού ολόφωτος νεφέλη εσκίασεν αυτούς και ιδού ακούσθηκε φωνή από την νεφέλη, η οποία έλεγεν· “αυτός είναι ο μονογενής υιός μου ο αγαπητός, στον οποίον δια την απόλυτον αυτού αναμαρτησίαν και αγιότητα έχω ευαρεστηθή. Εις αυτόν να υπακούετε”. ⁶ Οταν οι μαθηταί ήκουσαν αυτήν την φωνήν έπεσαν στο χώμα πρηνείς και εφοβήθησαν πάρα πολύ. ⁷ Προσήλθεν όμως ο Ιησούς, τους ήγγισε και είπε· “σηκωθήτε, μη φοβείσθε”. ⁸ Υψωσαν εκείνοι τα μάτια των και δε είδαν κανένα παρά μόνον τον Ιησούν. (Και τότε ενόησαν καλύτερα ότι περί αυτού έγινε η φωνή εκείνη του Θεού από την νεφέλην). ⁹ Και όταν κατέβαιναν από το όρος, έδωσεν εις αυτούς εντολήν ο Ιησούς και τους είπε· “να μη πήτε εις κανένα αυτό το όραμα, έως ότου ο υιός του ανθρώπου αναστηθή εκ νεκρών”.