❌
Σάββατο, 09 Ιουλίου 2022

Άγιος Παγκράτιος Ιερομάρτυρας επίσκοπος Ταυρομενίας, Άγιος Μιχαήλ Πακνανάς ο κηπουρός, Όσιος Φώτιος κτήτορας της Μονής Ακαπνίου στη Θεσσαλονίκη
Παγκρατίου ἱερομάρτυρος ἐπισκ. Ταυρομενίας (α ́ αἰ.). Διονυσίου τοῦ ῥήτορος καὶ Μητροφάνους ὁσίων τῶν ἐν Ἄθῳ, Μιχαὴλ νεομάρτυρος τοῦ Ἀθηναίου (†1770).
Ἀπόστολος
Εὐαγγέλιον


ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Ϛ´ 11 - 17


11 οὕτω καὶ ὑμεῖς λογίζεσθε ἑαυτοὺς νεκροὺς μὲν εἶναι τῇ ἁμαρτίᾳ, ζῶντας δὲ τῷ Θεῷ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν. 12 Μὴ οὖν βασιλευέτω ἡ ἁμαρτία ἐν τῷ θνητῷ ὑμῶν σώματι εἰς τὸ ὑπακούειν αὐτῇ ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις αὐτοῦ, 13 μηδὲ παριστάνετε τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλα ἀδικίας τῇ ἁμαρτίᾳ, ἀλλὰ παραστήσατε ἑαυτοὺς τῷ Θεῷ ὡς ἐκ νεκρῶν ζῶντας καὶ τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλα δικαιοσύνης τῷ Θεῷ. 14 ἁμαρτία γὰρ ὑμῶν οὐ κυριεύσει· οὐ γάρ ἐστε ὑπὸ νόμον, ἀλλ’ ὑπὸ χάριν. 15 Τί οὖν; ἁμαρτήσομεν ὅτι οὐκ ἐσμὲν ὑπὸ νόμον, ἀλλ’ ὑπὸ χάριν; μὴ γένοιτο. 16 οὐκ οἴδατε ὅτι ᾧ παριστάνετε ἑαυτοὺς δούλους εἰς ὑπακοήν, δοῦλοί ἐστε ᾧ ὑπακούετε, ἤτοι ἁμαρτίας εἰς θάνατον ἢ ὑπακοῆς εἰς δικαιοσύνην; 17 χάρις δὲ τῷ Θεῷ ὅτι ἦτε δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας, ὑπηκούσατε δὲ ἐκ καρδίας εἰς ὃν παρεδόθητε τύπον διδαχῆς,

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Ϛ´ 11 - 17


11 Ὅπως δὲ ὁ Χριστὸς ζῇ διὰ τὸν Θεόν, ἔτσι καὶ σεῖς νὰ θεωρῆτε τοὺς ἑαυτούς σας πεθαμένους μὲν καὶ νεκροὺς ὡς πρὸς τὴν ἁμαρτίαν, ζωντανοὺς δὲ διὰ τὸν Θεόν, ἐνωμένους μὲ τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ Κύριός μας. 12 Ἂς μὴ βασιλεύῃ λοιπὸν ἡ ἁμαρτία εἰς τὸ σῶμα σας, τὸ ὁποῖον ὡς θνητὸν δὲν πρέπει νὰ κυριαρχῇ ἐπὶ τῆς ἀθανάτου ψυχῆς σας. Ὄχι· ἂς μὴ βασιλεύῃ ἡ ἁμαρτία, ὥστε νὰ ὑπακούετε εἰς αὐτὴν παρασυρόμενοι ἀπὸ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ σώματός σας. 13 Οὔτε νὰ παρέχετε τὰ μέλη τοῦ σώματός σας ὄργανα τῆς ἀδικίας, διὰ νὰ σᾶς πολεμῇ καὶ νὰ σᾶς κατανικᾷ μὲ αὐτὰ ἡ ἁμαρτία. Ἀλλὰ νὰ προσφέρετε ἐξ ὁλοκλήρου ὡς θυσίαν καὶ ὡς ἀφιέρωμα τοὺς ἑαυτούς σας εἰς τὸν Θεόν, σὰν ἄνθρωποι ποὺ πράγματι ἀνεστηθήκατε ἐν τῷ βαπτίσματι ἐκ νεκρῶν καὶ ἐλάβατε νέαν καὶ ἁγίαν ζωήν· καὶ καθένα ἀπὸ τὰ μέλη σας δώσατέ τα εἰς τὸν Θεὸν διὰ νὰ εἶναι ὄργανα πάσης ἀρετῆς, δυνατὰ νὰ κατανικοῦν κάθε ἁμαρτίαν. 14 Δύνασθε δὲ νὰ κατορθώσετε τοῦτο, διότι ἡ ἁμαρτία δὲν θὰ σᾶς κυριεύσῃ. Καὶ δὲν θὰ σᾶς κυριεύσῃ ἡ ἁμαρτία, διότι δὲν εἶσθε πλέον ὑπὸ τὸ κράτος τοῦ νόμου, ποὺ ἐπρόσταζε μὲν τὸ ὀρθὸν καὶ τὸ δίκαιον, δὲν ἔδιδεν ὅμως καὶ τὴν ἐνίσχυσιν πρὸς κατόρθωσιν αὐτοῦ. Ἀλλ’ εἶσθε τώρα ὑπὸ τὸ κράτος τῆς χάριτος, ἡ ὁποία καὶ δι’ ὅσα εἰς τὸ παρελθὸν ἐπράξαμεν κακὰ μᾶς συγχωρεῖ, καὶ διὰ νὰ βαδίσωμεν τὸν δρόμον τῆς ἁγιότητός μας ἐνισχύει καὶ ἀσφαλίζει. 15 Τί λοιπόν; Θὰ ἁμαρτήσωμεν ἐπειδὴ δὲν εἴμεθα ὑπὸ τὸ κράτος τοῦ νόμου, ἀλλ’ ὑπὸ τὸ κράτος τῆς χάριτος; Μᾶς παρέχει λοιπὸν ἡ χάρις τὴν ἄδειαν νὰ ἁμαρτάνωμεν; Μὴ γένοιτο ποτὲ νὰ δεχθῶμεν ἕνα τέτοιον λογισμόν. 16 Δὲν ξεύρετε, ὅτι εἰς ἐκεῖνον, ποὺ προσφέρετε τοὺς ἑαυτούς σας δούλους, διὰ νὰ τὸν ὑπακούετε, γίνεσθε πλέον μὲ τὴν συνήθειαν καὶ τὴν ἕξιν, ποὺ δημιουργεῖ ἡ ὑπακοή, δοῦλοι; Δοῦλοι εἰς αὐτόν, εἰς τὸν ὁποῖον ἑξακολουθεῖτε νὰ ὑπακούετε. Δηλαδή, ἢ δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας διὰ νὰ καταλήξετε εἰς τὸν πνευματικὸν θάνατον καὶ τὸν πλήρη χωρισμόν σας ἀπὸ τὸν Θεόν, ἢ δοῦλοι τῆς ὑπακοῆς εἰς τὸν Χριστὸν διὰ νὰ καταλήξετε εἰς τὴν δικαίωσιν καὶ τὴν μακαρίαν ζωήν. 17 Εὐχαριστία δὲ ὀφείλεται ἀπὸ σᾶς εἰς τὸν Θεόν, διότι ἦσθε μὲν ἄλλοτε δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας, ὑπηκούσατε ὅμως μὲ τὴν καρδία σας εἰς τὸν ἀκριβῆ κανόνα τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας, ποὺ ἐδιδάχθητε ἀπὸ ἡμᾶς τοὺς Ἀποστόλους.

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Ϛ´ 11 - 17


11 Ετσι και σεις θα θεωρήτε πλέον τους ευατούς σας, νεκρούς ως προς την αμαρτίαν, ζωντανούς δε δια τον Θεόν δια μέσου του Ιησού Χριστού, του Κυρίου μας. 12 Λοιπόν, ας μη βασιλεύη και ας μη κυριαρχή η αμαρτία στο θνητόν σας σώμα, ώστε να υπακούετε εις αυτήν, παρασυρόμενοι από τας επιθυμίας του σώματος. 13 Ούτε να προσφέρετε και να κάνετε τα μέλη του σώματός σας όργανα και όπλα της αδικίας, δια των οποίων θα σας νικά και θα σας εξουσιάζη η αμαρτία. Αλλά να προσφέρετε τους εαυτούς σας στον Θεόν σαν άνθρωποι, που πράγματι έχετε αναστηθή εκ των νεκρών, και τα μέλη σας να τα προσφέρετε και αφιερώσετε στον Θεόν, δια να είναι όργανα και όπλα εις κάθε αρετήν. 14 Ετσι δε ποτέ πλέον η αμαρτία δεν θα σας υποδουλώση, διότι δεν είσθε πλέον υπό την εξουσίαν του Νομου, ο οποίος κατεδίκαζε με την αμαρτίαν, χωρίς όμως να δίδη την λύτρωσιν, αλλά ευρίσκεσθε εις την βασιλείαν της χάριτος, που δίδει συγχώρησιν, ελευθερίαν και αγιασμόν. 15 Τι λοιπόν; Εφ' όσον δεν είμεθα υπό την κυριαρχίαν του Νομου, αλλ' ευρισκόμεθα εις την δωρεάν της χάριτος, θα αμαρτήσωμεν, αφού είναι εύκολον να λάβωμεν άφεσιν; Μη γένοιτο! 16 Δεν γνωρίζετε ότι εις εκείνον, που προσφέρετε τους εαυτούς σας δούλους, δια να τον υπακούετε, γίνεσθε πράγματι δούλοι με την υπακοήν αυτήν. Δηλαδή είσθε η δούλοι υπακούοντες εις την αμαρτίαν δια να καταλήξετε στον πνευματικόν θάνατον η δούλοι υπακούοντες στον Χριστόν, δια να αποκτήσετε την δικαίωσιν και την αιωνίαν μακαριότητα. 17 Αλλά, δόξα στον Θεόν, διότι ναι μεν υπήρξατε άλλοτε δούλοι της αμαρτίας, υπηκούσατε όμως με όλην σας την ψυχήν και την καρδίαν στον τέλειον κανόνα της αρίστης διδασκαλίας, την οποίαν έχετε διδαχθή από τους Αποστόλους.

Αρχαίο κείμενο
Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα
Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα




ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Η´ 14 - 23


14 Καὶ ἐλθὼν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν οἰκίαν Πέτρου εἶδεν τὴν πενθερὰν αὐτοῦ βεβλημένην καὶ πυρέσσουσαν· 15 καὶ ἥψατο τῆς χειρὸς αὐτῆς, καὶ ἀφῆκεν αὐτὴν ὁ πυρετός· καὶ ἠγέρθη καὶ διηκόνει αὐτῷ. 16 Ὀψίας δὲ γενομένης προσήνεγκαν αὐτῷ δαιμονιζομένους πολλούς, καὶ ἐξέβαλεν τὰ πνεύματα λόγῳ, καὶ πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας ἐθεράπευσεν, 17 ὅπως πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος· Αὐτὸς τὰς ἀσθενείας ἡμῶν ἔλαβε καὶ τὰς νόσους ἐβάστασεν. 18 Ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς πολλοὺς ὄχλους περὶ αὐτὸν ἐκέλευσεν ἀπελθεῖν εἰς τὸ πέραν. 19 Καὶ προσελθὼν εἷς γραμματεὺς εἶπεν αὐτῷ· Διδάσκαλε, ἀκολουθήσω σοι ὅπου ἐὰν ἀπέρχῃ. 20 καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσι καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις, ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ. 21 ἕτερος δὲ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ· Κύριε, ἐπίτρεψόν μοι πρῶτον ἀπελθεῖν καὶ θάψαι τὸν πατέρα μου. 22 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Ἀκολούθει μοι, καὶ ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς. 23 Καὶ ἐμβάντι αὐτῷ εἰς τὸ πλοῖον ἠκολούθησαν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Η´ 14 - 23


14 Καὶ ὅταν ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἱς τὸ σπίτι τοῦ Πέτρου, εἶδε τὴν πενθεράν του κατάκοιτον καὶ ἀσθενῆ ἀπὸ πυρετόν. 15 Καὶ ἤγγισε τὴν χεῖρα της καὶ ἀμέσως τὴν ἀφῆκεν ὁ πυρετὸς καὶ ἐσηκώθη τελείως ὑγιὴς καὶ ἀφοῦ δὲν ᾐσθάνετο οὐδὲ τὴν παραμικρὰν ἑξάντλησιν, τὸν ὑπηρέτει. 16 Ὅταν δὲ ἔγινεν ἑσπέρα, ἔφεραν πρὸς αὐτὸν πολλοὺς δαιμονιζομένους· καὶ ἐξεδίωξε τὰ πονηρὰ πνεύματα ἀπὸ αὐτοὺς μὲ ἔνα καὶ μόνον προστακτικὸν λόγον.Καὶ ὅλους, ὅσοι ἔπασχον ἀπὸ ἄλλα νοσήματα, τοὺς ἐθεράπευσε. 17 Διὰ νὰ λάβῃ πλήρη ἐπαλήθευσιν καὶ πραγματοποίησιν ἐκεῖνο, ποὺ ἐλέχθη ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ διὰ μέσου τοῦ προφήτου Ἡσαΐου, ποὺ εἶπεν· Αὐτὸς ἐπῆρε τὰς ἀσθενείας μας καὶ ἐβάστασεν ἐπάνω του τὰς νόσους μας τιμωρηθεὶς ὡς ἀντιπρόσωπός μας διὰ τὰς ἁμαρτίας μας.Καὶ οὕτω δὲν ἐθεράπευσε μόνον τὰς ψυχάς μας, ἀλλ’ ἔλαβεν ἐξουσίαν νὰ ἰατρεύῃ καὶ τὰς σωματικάς μας ἀσθενείας. 18 Ὅταν δὲ εἶδεν ὁ Ἰησοῦς πολλὰ πλήθη λαοῦ νὰ συναθροίζωνται τριγύρω του, διέταξε τοὺς μαθητὰς νὰ ἐτοιμάσουν πλοῖον, διὰ νὰ ἀναχωρήσουν μαζί του εἰς τὴν ἀπέναντι παραλιακὴν χώραν τῆς Περαίας. 19 Καὶ ἀφοῦ προσῆλθε κάποιος γραμματεύς, τοῦ εἶπε· Διδάσκαλε, θὰ σὲ ἀκολουθήσω, εἰς ὅποιο μέρος καὶ ἄν πηγαίνῃς. 20 Καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Αἱ ἀλεποῦδες ἔχουν τρύπας, ποὺ τὰς χρησιμοποιοῦν ὠς φωλεάς, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ ἔχουν μέρη ποὺ κουρνιάζουν, ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου (δηλαδὴ ἑγώ, ποὺ ἐγεννήθηκα ἀπὸ μόνην τὴν Παρθένον καὶ εἶμαι ὁ κατ’ ἐξοχὴν καὶ γνωστὸς ἐκ τῆς ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν Ἀδὰμ ἄνθρωπος, ποὺ ὡς Μεσσίας πρόκειται νὰ ἔλθω πάλιν ὡς κριτὴς ἔνδοξος ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ) δὲν ἔχει οὔτε ποὺ νὰ ἀκουμβήσῃ τὴν κεφαλήν του.Μὴ περιμένης λοιπὸν καὶ σὺ σωματικὰς ἀνέσεις καὶ ἀναπαύσεις, ἀλλὰ λάβε τὰς ἀποφάσεις σου γνωρίζων ἐκ προτέρου, ὅτι ἡ ζωὴ τῶν ἀκολούθων μου εἶναι γεμάτη ἀπὸ στερήσεις καὶ θυσίας, ὅπως ἡ ἰδική μου. 21 Ἄλλος δὲ ἀπὸ τοὺς μαθητάς του εἶπεν εἰς αὐτόν· Κύριε, ἐπίτρεψόν μου πρῶτον νὰ ἀπέλθω καὶ νὰ θάψω τὸν πατέρα μου καὶ μετὰ τοῦτο θὰ σὲ ἀκολουθήσω παντοῦ. 22 Ὁ δὲ Ἰησοῦς προβλέπων, ὅτι ἡ ἐπιστροφὴ τοῦ μαθητοῦ εἰς τὸ σπίτι του θὰ τὸν ἔρριπτεν εἰς σοβαρὰς κληρονομικὰς φροντίδας καὶ διαμάχας, ποὺ θὰ τοῦ ἐψύχραιναν τὸν ζῆλον, τοῦ εἶπεν· Ἀκολούθει με καὶ ἄφησε τοὺς συγγενεῖς σου, οἱ ὁποῖοι φαίνονται μὲν ζωντανοί, πράγματι ὅμως λόγῳ τῆς ἀπιστίας των εἶναι πνευματικῶς νεκροί, νὰ θάψουν τοὺς νεκρούς, ποὺ εἶναι ἰδικοί τους, διότι καὶ αὐτοὶ ἐν ἀπιστίᾳ ἀπέθανον. 23 Καὶ ὅταν αὐτὸς ἐμβῆκεν εἰς τὸ πλοῖον, τὸν ἠκολούθησαν οἰ μαθηταί του.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Η´ 14 - 23


14 Και όταν ήλθεν ο Ιησούς στο σπίτι του Πετρου, είδε την πενθεράν του κατάκοιτον και με πυρετόν. 15 Και ήγγισεν το χέρι της και αμέσως την αφήκε ο πυρετός· εσηκώθη και εντελώς υγιής τον υπηρετούσε. 16 Αργά δε το απόγευμα, όταν επλησίαζε η εσπέρα, έφεραν προς αυτόν πολλούς δαιμονιζομένους, και με την παντοδύναμον προσταγήν του εξεδίωξε τα πονηρά πνεύματα και όλους όσοι εταλαιπωρούντο από ασθενείας τους εθεράπευσε. 17 Και έτσι εξεπληρώθη εκείνο το οποίον είχε λεχθή από το Πνεύμα του Θεού δια του προφήτου Ησαΐου· “αυτός επήρεν επάνω του ως ιδικάς του τας ιδικά μας σωματικάς και πνευματικάς ασθενείας και εβάστασε τας νόσους μας” (και με την θυσίαν του μας ελύτρωσεν από την ενόχην και την καταδίκην της αμαρτίας). 18 Οταν δε είδε ο Ιησούς πολλά πλήθη να συγκεντρώνωνται ολόγυρά του, διέταξε τους μαθητάς να επιβιβασθούν μαζή του στο πλοίον, δια να αναχωρήσουν εις την απέναντι παραλίαν της Γεννησαρέτ. 19 Τοτε προσήλθε εις αυτόν κάποιος νομοδιδάσκαλος και του είπε· “Διδάσκαλε, θα σε ακολουθήσω όπου και αν πηγαίνης”. 20 Και λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· “οι αλεπούδες έχουν τις φωλιές των, όπου καταφεύγουν, και τα πτηνά του ουρανού τις κούρνιες των· ο Υιός όμως του ανθρώπου δεν έχει που να γείρη την κεφαλήν” (και επομένως καθένας που θέλει να τον ακολουθήση θα υποβληθή εις ταλαιπωρίας και στερήσεις). 21 Ενας δε άλλος από τους πολλούς μαθητάς του του είπε· “Κυριε, δος μου την άδειαν να γυρίσω στο σπίτι, δια να θάψω πρώτα τον πατέρα μου και έπειτα σε ακολουθήσω”. 22 Ο δε Ιησούς (δια να τον προφυλάξη από τας κληρονομικάς φροντίδας και φιλονεικίας, που μοιραίως θα επακολουθούσαν τον θάνατον του πατρός) του είπε· “έλα κοντά μου και άφησε τους συγγενείς σου, οι οποίοι από απόψεως πνευματικής ζωής είναι νεκροί, δια να θάψουν τους νεκρούς των”. 23 Και όταν εμπήκε στο πλοίον, τον ηκολούθησαν οι δώδεκα μαθηταί του.

Αρχαίο κείμενο
Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα
Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα