⁷ ἐν ᾧ ἔχομεν τὴν ἀπολύτρωσιν διὰ τοῦ αἵματος αὐτοῦ, τὴν ἄφεσιν τῶν παραπτωμάτων, κατὰ τὸν πλοῦτον τῆς χάριτος αὐτοῦ, ⁸ ἧς ἐπερίσσευσεν εἰς ἡμᾶς ἐν πάσῃ σοφίᾳ καὶ φρονήσει, ⁹ γνωρίσας ἡμῖν τὸ μυστήριον τοῦ θελήματος αὐτοῦ κατὰ τὴν εὐδοκίαν αὐτοῦ, ἣν προέθετο ἐν αὐτῷ ¹⁰ εἰς οἰκονομίαν τοῦ πληρώματος τῶν καιρῶν, ἀνακεφαλαιώσασθαι τὰ πάντα ἐν τῷ Χριστῷ, τὰ ἐπὶ τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, ἐν αὐτῷ, ¹¹ ἐν ᾧ καὶ ἐκληρώθημεν προορισθέντες κατὰ πρόθεσιν τοῦ τὰ πάντα ἐνεργοῦντος κατὰ τὴν βουλὴν τοῦ θελήματος αὐτοῦ, ¹² εἰς τὸ εἶναι ἡμᾶς εἰς ἔπαινον δόξης αὐτοῦ, τοὺς προηλπικότας ἐν Χριστῷ· ¹³ ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς ἀκούσαντες τὸν λόγον τῆς ἀληθείας, τὸ εὐαγγέλιον τῆς σωτηρίας ὑμῶν, ἐν ᾧ καὶ πιστεύσαντες ἐσφραγίσθητε τῷ Πνεύματι τῆς ἐπαγγελίας τῷ ἁγίῳ, ¹⁴ ὅς ἐστιν ἀρραβὼν τῆς κληρονομίας ἡμῶν, εἰς ἀπολύτρωσιν τῆς περιποιήσεως, εἰς ἔπαινον τῆς δόξης αὐτοῦ. ¹⁵ Διὰ τοῦτο κἀγώ, ἀκούσας τὴν καθ’ ὑμᾶς πίστιν ἐν τῷ Κυρίῳ Ἰησοῦ καὶ τὴν ἀγάπην τὴν εἰς πάντας τοὺς ἁγίους, ¹⁶ οὐ παύομαι εὐχαριστῶν ὑπὲρ ὑμῶν μνείαν ὑμῶν ποιούμενος ἐπὶ τῶν προσευχῶν μου, ¹⁷ ἵνα ὁ Θεὸς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ πατὴρ τῆς δόξης, δώῃ ὑμῖν πνεῦμα σοφίας καὶ ἀποκαλύψεως ἐν ἐπιγνώσει αὐτοῦ,

⁷ Πράγματι δὲ εἶναι μεγάλη καὶ ἔνδοξος ἡ χάρις του, ἀφοῦ διὰ τῆς ἑνώσεώς μας καὶ τῆς κοινωνίας μας μὲ τὸν Υἱὸν αὐτοῦ ἐπετύχαμεν τὴν ἀπελευθέρωσίν μας μὲ τὸ αἷμα του, ποὺ ἐδόθη λύτρον διὰ τὴν ἑξαγοράν μας. Καὶ ἔτσι ἐλάβομεν τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν, σύμφωνα μὲ τὸν πλοῦτον τῆς χάριτός του. ⁸ Ἐξέχυσε δὲ τὴν χάριν αὐτὴν τόσον πολύ, ὥστε νὰ περισσεύη αὕτη εἰς ἡμᾶς μὲ κάθε σοφίαν, διὰ νὰ γνωρίσωμεν αὐτὸν καὶ τὰ μυστήριά του καὶ μὲ κάθε φρόνησιν διὰ να κανονίζωμεν συνετὰ τὰ τῆς προσκαίρου ζωῆς μας. ⁹ Μᾶς ἔκαμε δὲ σοφοὺς καὶ φρονίμους, γνωστοποιήσας εἰς ἡμᾶς τὸ θέλημά του, ποὺ ἦτο κρυμμένον καὶ δὲν ἠμπορούσαμεν μόνοι μας νὰ τὸ μάθωμεν, διότι τὸ εἶχεν ἀποφασίσει μόνος του σύμφωνα μὲ τὴν ἀγαθὴν θέλησιν ποὺ εἶχε να σώσῃ τὸν ἄνθρωπον, καὶ τὸ εἶχεν ὡς σχέδιον προαποφασισμένον καὶ κρυμμένον εἰς τὰ βάθη τῆς ἀγάπης του. ¹⁰ Καὶ τοῦ σχεδίου αὐτοῦ σκοπὸς ἦτο ἡ τακτοποίησις τοῦ οἴκου του, δηλαδὴ τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ ἡ τακτοποίησις καὶ οἰκονομία αὐτὴ θὰ ἐπραγματοποιεῖτο, ὅταν θὰ συνεπληροῦντο οἱ ὡρισμένοι χρόνοι καὶ θὰ ἤρχετο ὁ κατάλληλος καιρός, διὰ νὰ συνενώσῃ τὰ πάντα διὰ τῆς κοινωνίας των μετὰ τοῦ Χριστοῦ, καὶ τοὺς ἐν οὐρανοῖς Ἀγγέλους καὶ τοὺς ἐπὶ γῆς ἀνθρώπους, ποὺ ἕνεκα τῆς ἁμαρτίας των ἦσαν τελείως χωρισμένοι ἀπὸ τὸν οὐράνιον κόσμον. Καὶ ἔκαμε τὴν ἕνωσιν αὐτὴν δι’ αὐτοῦ, τοῦ Χριστοῦ. ¹¹ Δι’ αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐξελέγημεν, σὰν διὰ λαχνοῦ ποὺ μᾶς ἔπεσε, χωρὶς ἡμεῖς νὰ κοπιάσωμεν. Ἀλλ’ ἐὰν ἡ ἐκλογή μας αὐτὴ ἔγινε, χωρὶς ἡμεῖς νὰ τὴν περιμένωμεν, δὲν ἦτο ὅμως ἄγνωστος καὶ τυχαία καὶ διὰ τὸν Θεόν. Προωρίσθημεν καὶ ἐξελέγημεν σύμφωνα μὲ τὸ προαποφασισμένον σχέδιον τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἐνεργεῖ ὅλα κατὰ τὴν ἐλευθέραν κρίσιν καὶ ἀπόφασιν τοῦ θελήματός του, ¹² διὰ νὰ εἴμεθα εἰς ὕμνον τῆς δοξασμένης ἀγαθότητός του ἡμεῖς οἰ ἐξ Ἰουδαίων Χριστιανοί, ποὺ εἴχαμεν ἀπὸ προτήτερα τὴν ἐλπίδα μας εἰς τὸν Μεσσίαν Χριστόν. ¹³ Διὰ τῆς ἑνώσεως δὲ καὶ κοινωνίας σας μὲ τὸν Χριστὸν καὶ σεῖς, οἱ ἄλλοτε εἰδωλολάτραι, ἀφοῦ ἠκούσατε τὸν λόγον τοῦ κηρύγματος, ποὺ εἶναι ὅλος ἀληθεία, δηλαδὴ τὸ χαρμόσυνον κήρυγμα τῆς σωτηρίας σας, καὶ ἀφοῦ ἐπιστεύσατε εἰς αὐτό, ἐλάβατε σύμφωνα μὲ τὰς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ τὴν σφραγῖδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. ¹⁴ Εἶναι δὲ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ὁ ἀρραβών, ποὺ μᾶς ἐδόθη ὡς ἐγγύησις διὰ τὴν κληρονομίαν μας. Καὶ ἡ κληρονομία αύτὴ τῆς αἰωνίου βασιλείας θὰ μᾶς δοθῇ, διὰ νὰ ἐλευθερωθῇ ὁ λαὸς ποὺ ἀνήκει εἰς τὸν Χριστὸν καὶ εἶναι κτῆμα του, καὶ ἔτσι νὰ ὑμνῆται ἡ δόξα του. ¹⁵ Ἐπειδὴ δὲ καὶ σεῖς συγκαταλέγεσθε εἰς τὸν λαὸν τοῦ Χριστοῦ, διὰ τοῦτο καὶ ἑγὼ σὰν ἤκουσα τὴν πίστιν, ποὺ ἐπικρατεῖ μεταξύ σας πρὸς τὸν Κύριον Ἰησοῦν, καὶ τὴν ἀγάπην ποῦ δεικνύετε χωρὶς ἐξαιρέσεις εἰς ὅλους τοὺς Χριστιανούς, ¹⁶ δὲν παύω νὰ εὐχαριστῶ τὸν Θεόν διὰ σᾶς, καὶ νὰ μνημονεύω τὰ ὀνόματά σας εἰς τὰς προσευχάς μου. ¹⁷ Ζητῶ δὲ εὶς αὐτὰς ὁ Θεὸς τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Πατήρ, εἰς τὸν ὁποῖον ἀνήκει ἡ δόξα, νὰ σᾶς δώσῃ πνευματικὸν χάρισμα σοφίας καὶ φανερώσεως τῶν θείων ἀληθειῶν, διὰ νὰ φωτισθῆτε καὶ λάβετε τελείαν κατὰ τὸ δυνατὸν γνῶσιν τῆς ἀγαθότητός του καὶ τοῦ ἀπείρου μεγαλείου του.

⁷ Πράγματι δια του Υιού του ελάβομεν και έχομεν την απελευθέρωσιν από την δουλείαν της αμαρτίας και την σωτηρίαν με το αίμα του, που εχύθη επάνω στον σταυρόν και εδόθη δια την εξαγοράν μας. Ελάβομεν έτσι και έχομεν την συγχώρησιν των αμαρτιών μας σύμφωνα με τον πλούτον της χάριτός του. ⁸ Αυτήν δε την χάριν την εχορήγησε με το παραπάνω, πλουσίαν εις ημάς, μαζή με κάθε σοφίαν, δια να γνωρίσωμεν τας υψηλάς αληθείας, και με κάθε ορθοφροσύνην να σκεπτώμεθα και κανονίζωμεν τα καθ' ημάς, όπως πρέπει. ⁹ Κατέστησε δε εις ημάς γνωστόν το κρυμμένον και άγνωστον στο ανθρώπινον πνεύμα θέλημα του σύμφωνα με την ευμενή και αγαθήν του θέλησιν, την οποίαν είχε προ πάντων των αιώνων στο άπειρον πνεύμα του, ¹⁰ δια να την πραγματοποιήση, όταν θα ήρχετο ο κατάλληλος καιρός προς σωτηρίαν ημών, ώστε να συνενώση εις μίαν αρμονικήν ενότητα τα πάντα δια του Ιησού Χριστού, και τους αγγέλους του ουρανού και τους ανθρώπους της γης. ¹¹ Δια του Ιησού Χριστού και ημείς οι Χριστιανοί έχομεν εκλεγή, σαν με κλήρον, και έχομεν προορισθή σύμφωνα με την αγαθήν πρόθεσιν του Θεού, ο οποίος ενεργεί και πράττει όλα, όπως ευδοκεί και αρέσει στο θέλημα Αυτού. ¹² Εχομεν, λοιπόν, προορισθή να είμεθα εις παντοτεινόν έπαινον και ύμνον της απείρου του δόξης και αγαθότητος, ημείς οι Χριστιανοί, που προερχόμεθα από τους Εβραίους, και είχαμεν εκ των προτέρων ελπίσει και επεριμέναμε την δια του Χριστού σωτηρίαν. ¹³ Δια του Χριστού και σεις οι εθνικοί, που ήσασθε άλλοτε ειδωλολάτραι, αφού ηκούσατε το κήρυγμα της αληθείας, το χαρμόσυνον μήνυμα της σωτηρίας σας, και αφού επιστεύσατε πλέον εις αυτό, ελάβατε την σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος, (το οποίον Αγιον Πνεύμα είχεν υποσχεθή ο Θεός δια του προφήτου Ιωήλ, ότι θα το έστελλεν στους ανθρώπους). ¹⁴ Αυτό δε το Πνεύμα το Αγιον είναι η ασφαλής εγγύησις δια την επουράνιον κληρονομίαν μας, προετοιμάζει δε και παρέχει την απολύτρωσιν στον λαόν του Θεού, δια να υμνήται έτσι η άπειρος δόξα του. ¹⁵ Ανήκετε, λοιπόν, και σεις στον λαόν του Θεού. Δια τούτο και εγώ, όταν ήκουσα την πίστιν σας προς τον Κυριον Ιησούν και την αγάπην, την οποίαν δεικνύετε προς όλους τους Χριστιανούς, ανεξαρτήτως εθνικότητος και τάξεως, ¹⁶ δεν παύω να ευχαριστώ τον Θεόν δια σας και να σας ενθυμούμαι πάντοτε εις τας προσευχάς μου. ¹⁷ Ζητώ δε εις τας προσευχάς μου να σας δώση ο Θεός του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και ο Πατήρ της δόξης πνευματικόν χάρισμα σοφίας και αποκαλύψεως των θείων αληθειών, δια να λάβετε όσον το δυνατόν τελειοτέραν γνώσιν αυτού και του αγίου του θελήματος.

¹ Ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις πάλιν πολλοῦ ὄχλου ὄντος καὶ μὴ ἐχόντων τί φάγωσι, προσκαλεσάμενος ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ λέγει αὐτοῖς· ² Σπλαγχνίζομαι ἐπὶ τὸν ὄχλον, ὅτι ἤδη ἡμέραι τρεῖς προσμένουσί μοι καὶ οὐκ ἔχουσι τί φάγωσι· ³ καὶ ἐὰν ἀπολύσω αὐτοὺς νήστεις εἰς οἶκον αὐτῶν, ἐκλυθήσονται ἐν τῇ ὁδῷ· τινὲς γὰρ αὐτῶν ἀπὸ μακρόθεν ἥκασι. ⁴ καὶ ἀπεκρίθησαν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· Πόθεν τούτους δυνήσεταί τις ὧδε χορτάσαι ἄρτων ἐπ’ ἐρημίας; ⁵ καὶ ἐπηρώτα αὐτούς· Πόσους ἔχετε ἄρτους; οἱ δὲ εἶπον· Ἑπτά. ⁶ καὶ παρήγγειλε τῷ ὄχλῳ ἀναπεσεῖν ἐπὶ τῆς γῆς· καὶ λαβὼν τοὺς ἑπτὰ ἄρτους εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἵνα παρατιθῶσι· καὶ παρέθηκαν τῷ ὄχλῳ. ⁷ καὶ εἶχον ἰχθύδια ὀλίγα· καὶ αὐτὰ εὐλογήσας εἶπε παρατιθέναι καὶ αὐτὰ. ⁸ ἔφαγον δὲ καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν περισσεύματα κλασμάτων ἑπτὰ σπυρίδας. ⁹ ἦσαν δὲ ὡς τετρακισχίλιοι· καὶ ἀπέλυσεν αὐτούς. ¹⁰ Καὶ ἐμβὰς εὐθὺς εἰς τὸ πλοῖον μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἦλθεν εἰς τὰ μέρη Δαλμανουθά.

¹ Κατ’ ἐκείνας τὰς ἡμέρας ἦτο πάλιν πάρα πολὺς λαὸς καὶ ἐπειδὴ δὲν εἶχαν τί νὰ φάγουν, προσεκάλεσεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητάς του καὶ λέγει εἰς αὐτούς· ² Συμπαθῶ πολὺ τὸν λαόν, διότι ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας τώρα μένουν πλησίον μου καὶ δὲν ἔχουν τί νὰ φάγουν. ³ Καὶ ἐὰν τοὺς διαλύσω καὶ τοὺς στείλω εἰς τὰ σπίτια των νηστικούς, θὰ ἀποκάμουν εἰς τὸν δρόμον. Διότι μερικοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ἔχουν ἔλθει ἀπὸ μακρυὰ καὶ πρόκειται κατὰ συνέπειαν νὰ πεζοπορήσουν πολύ. ⁴ Καὶ ἀπεκρίθησαν εἰς αὐτὸν οἱ μαθηταί· Ἀπὸ ποὺ θὰ ἠμπορέσῃ κανεὶς ἐδῶ εἰς τὴν ἔρημον νὰ χορτάσῃ μὲ ψωμιὰ αὐτούς, ποὺ εἶναι τόσον πολλοί; ⁵ Καὶ τοὺς ἠρώτα· Πόσα ψωμιὰ ἔχετε; Αὐτοὶ δὲ εἶπον· ἑπτά. ⁶ Καὶ παρήγγειλεν εἰς τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ νὰ καθήσουν εἰς τὴν γῆν. Καὶ ἀφοῦ ἐπῆρεν εἰς τὰς χεῖρας του τοὺς ἑπτὰ ἄρτους, εὐχαρίστησε τὸν Πατέρα του, ὁ ὁποῖος δίδει ὅλα τὰ ἀγαθά, καὶ ἔκοψε τὰ ψωμιὰ καὶ ἔδιδεν εἰς τοὺς μαθητάς του διὰ νὰ τὰ παραθέτουν, καὶ αὐτοὶ τὰ ἔθεσαν ἐμπρὸς εἰς τὸ πεινασμένον πλῆθος τοῦ λαοῦ. ⁷ Καὶ εἶχον καὶ ὀλίγα ψαράκια. Καὶ ἀφοῦ ηὐλόγησε καὶ ταῦτα, εἶπε νὰ παραθέσουν καὶ αὐτά. ⁸ Ἔφαγαν δὲ ὅλοι καὶ ἐχορτάσθησαν καὶ ἐσήκωσαν περισσεύματα ἀπὸ τὰ κομμάτια ἑπτὰ μεγάλα κοφίνια. ⁹ Ἦσαν δὲ ἐκεῖνοι, ποὺ ἔφαγαν, περίπου τέσσαρες χιλιάδες. Καὶ ἀφοῦ ἔφαγαν, τοὺς ἔστειλεν εἰς τὰ σπίτια των. ¹⁰ Καὶ ἀμέσως ἐμβῆκεν εἰς τὸ πλοῖον μαζὶ μὲ τοὺς μαθητάς του καὶ ἦλθεν εἰς τὰ μέρη Δαλμανουθά, ποὺ γειτονεύουν πρὸς τὴν Μαγδαλά.

¹ Κατά τας ημέρας εκείνας πάλιν πολύς λαός ήτο μαζή του και επειδή δεν είχαν τι να φάγουν, επροακάλεσεν ο Ιησούς τους μαθητάς αυτού και τους λέγει· ² “σπλαγχνίζομαι τον λαόν, διότι τρεις ημέρας μένουν κοντά μου και δεν έχουν τι να φάγουν. ³ Και εάν τους απολύσω να φύγουν νηστικοί δια τα σπίτια των, θα εξαντληθούν και θα αποκάμουν στον δρόμον. Διότι μερικοί από αυτούς έχουν έλθει από μακρυά”. ⁴ Και απήντησαν εις αυτόν οι μαθηταί του· “από που εδώ εις την έρημον θα μπορέση να χορτάση κανείς με ψωμιά αυτούς;” ⁵ Και τους ηρώτησε· “πόσα ψωμιά έχετε;” Εκείνοι δε είπαν· “επτά”. ⁶ Και παρήγγειλεν εις τα πλήθη να καθήσουν κάτω. Και αφού επήρε τα επτά ψωμιά, ευχαρίστησε τον Πατέρα, τα έκοψε και έδιδε στους μαθητάς τα τεμάχια, δια να τα παραθέσουν στον λαόν. Και εκείνοι τα παρέθεσαν στο πλήθος. ⁷ Είχαν δε και κάτι λίγα ψαράκια. Και αυτά, αφού τα ευλόγησεν, είπε να τα παραθέσουν. ⁸ Εφαγαν δε όλοι και εχόρτασαν και εμαζεψαν από τα κομμάτια που επερίσσευσαν επτά μεγάλα κοφίνια. ⁹ Εκείνοι δε που έφαγαν ήσαν τέσσαρες χιλιάδες. Και κατόπιν τους έστειλεν ο Κυριος εις τα σπίτια των. ¹⁰ Και εμέσως εμπήκε αυτός στο πλοίον με τους μαθητάς του και ήλθεν εις τα μέρη Δαλμανουθά.