⁸ ἀλλὰ μενοῦνγε καὶ ἡγοῦμαι πάντα ζημίαν εἶναι διὰ τὸ ὑπερέχον τῆς γνώσεως Χριστοῦ Ἰησοῦ τοῦ Κυρίου μου, δι’ ὃν τὰ πάντα ἐζημιώθην, καὶ ἡγοῦμαι σκύβαλα εἶναι ἵνα Χριστὸν κερδήσω ⁹ καὶ εὑρεθῶ ἐν αὐτῷ μὴ ἔχων ἐμὴν δικαιοσύνην τὴν ἐκ νόμου, ἀλλὰ τὴν διὰ πίστεως Χριστοῦ, τὴν ἐκ Θεοῦ δικαιοσύνην ἐπὶ τῇ πίστει, ¹⁰ τοῦ γνῶναι αὐτὸν καὶ τὴν δύναμιν τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ καὶ τὴν κοινωνίαν παθημάτων αὐτοῦ, συμμορφούμενος τῷ θανάτῳ αὐτοῦ, ¹¹ εἴ πως καταντήσω εἰς τὴν ἐξανάστασιν τὴν ἐκ νεκρῶν. ¹² οὐχ ὅτι ἤδη ἔλαβον ἢ ἤδη τετελείωμαι, διώκω δὲ εἰ καὶ καταλάβω, ἐφ’ ᾧ καὶ κατελήφθην ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ. ¹³ ἀδελφοί, ἐγὼ ἐμαυτὸν οὔπω λογίζομαι κατειληφέναι· ¹⁴ ἓν δέ, τὰ μὲν ὀπίσω ἐπιλανθανόμενος τοῖς δὲ ἔμπροσθεν ἐπεκτεινόμενος κατὰ σκοπὸν διώκω ἐπὶ τὸ βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. ¹⁵ Ὅσοι οὖν τέλειοι, τοῦτο φρονῶμεν· καὶ εἴ τι ἑτέρως φρονεῖτε, καὶ τοῦτο ὁ Θεὸς ὑμῖν ἀποκαλύψει. ¹⁶ πλὴν εἰς ὃ ἐφθάσαμεν, τῷ αὐτῷ στοιχεῖν κανόνι, τὸ αὐτὸ φροινεῖν. ¹⁷ Συμμιμηταί μου γίνεσθε, ἀδελφοί, καὶ σκοπεῖτε τοὺς οὕτω περιπατοῦντας, καθὼς ἔχετε τύπον ἡμᾶς. ¹⁸ πολλοὶ γὰρ περιπατοῦσιν, - οὓς πολλάκις ἔλεγον ὑμῖν, νῦν δὲ καὶ κλαίων λέγω, τοὺς ἐχθροὺς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, ¹⁹ ὧν τὸ τέλος ἀπώλεια, ὧν ὁ θεὸς ἡ κοιλία καὶ ἡ δόξα ἐν τῇ αἰσχύνῃ αὐτῶν, οἱ τὰ ἐπίγεια φρονοῦντες!

⁸ Ὄχι δὲ μόνον ὅταν ἐφωτίσθην καὶ ἤμην εἰς τὰς πρώτας ἡμέρας τῆς ἐπιστροφῆς μου, ἀλλὰ βεβαίως καὶ τώρα ἑξακολουθῶ νὰ νομίζω, ὅτι ὅλα εἶναι ζημία συγκρινόμενα πρὸς τὴν ὑπεροχὴν τῆς γνώσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου μου, διὰ τὸν ὁποῖον ἐστερήθην καὶ ἀπέρριψα ὅλα διὰ νὰ ἐγκολπωθῶ αὐτὸν ὡς σωτῆρα μου.. Καὶ τὰ θεωρῶ σκύβαλα καὶ ἀξία περιφρονήσεως διὰ νὰ κερδήσω τὸν Χριστόν, ⁹ καὶ διὰ νὰ εὑρεθῶ κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς Κρίσεως ἐνωμένος μὲ αὐτὸν καὶ μὴ ἔχων δικαιοσύνην, τὴν ὁποίαν μὲ τοὺς ἰδικούς μου κόπους καὶ ἱδρῶτας ἀπέκτησα διὰ τῆς ἐπακριβοῦς τηρήσεως τοῦ νόμου. Ἀλλ’ ἐπιζητῶ νὰ ἔχω τότε τὴν δικαιοσύνην, ποὺ ἀποκτᾶται διὰ τῆς πίστεως εἰς τὸν Χριστὸν καὶ προέρχεται ἐκ τοῦ Θεοῦ καὶ στηρίζεται ἐπὶ τῆς πίστεως. ¹⁰ Ζητῶ δὲ τὴν ἐκ πίστεως δικαιοσύνην διὰ νὰ γνωρίσω διὰ τῆς θρησκευτικῆς μου πείρας τὸν Χριστὸν καὶ τὴν δύναμιν, ποὺ πηγάζει εἰς ἠμᾶς ἀπὸ τὴν ἀνάστασίν του. Καὶ νὰ συμμετάσχω εἰς τὰ παθήματά του, πάσχων καὶ ἐγὼ διωγμοὺς καὶ κακοπαθείας, καθὼς ἐκεῖνος, καὶ ἐξομοιούμενος πρὸς τὸν θάνατόν του διὰ τῆς ἀποκτήσεως τῶν αὐτῶν συναισθημάτων, ποὺ εἶχεν ὁ Χριστός, ὅταν ἀπέθνησκε. ¹¹ Προσπαθῶ νὰ γίνω συμμέτοχος τῶν παθημάτων καὶ τοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ, μήπως ἠμπορέσω καὶ ἑγὼ νὰ ἐπιτύχω καὶ ἀπολαύσω τὴν ἔνδοξον ἀνάστασιν τῶν νεκρῶν. ¹² Δὲν λέγω, ὅτι ἔλαβον πλέον τὸ βραβεῖον ἢ ὅτι ἔχω πλέον κατορθώσει τὴν πνευματικὴν τελειοποίησίν μου. Δὲν ἔχω φθάσει ἀκόμη εἰς τὸ ἔνδοξον αὐτὸ τέρμα, ἀλλ’ ἀγωνίζομαι καὶ τρέχω μὲ κόπον καὶ βιασύνην, μήπως ἠμπορέσω καὶ πιάσω στερεὰ ἐκεῖνο, διὰ τὸ ὁποῖον ἐπιάσθην καλὰ ἀπὸ τὸν Ἰησοῦν Χριστόν. Εἶναι δὲ αὐτὸ ἡ πλήρης ἐπιτυχία εἰς τὸ ἔργον τῆς ἀποστολῆς μου καὶ ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς μου. ¹³ Ἀδελφοί, ἐγὼ δὲν θεωρῶ ἀκόμη, ὅτι ἐπέτυχα τὸν σκοπόν, διὰ τὸν ὁποῖον ἀπεστάλην ἀπὸ τὸν Κύριον. Ὅσα καὶ ἂν ἔχω ἐργασθῇ ἕως τώρα καὶ ὅσα καὶ ἂν κατώρθωσα, δὲν φρονῶ ὅτι ἀνταπεκρίθην πλήρως εἰς τὴν ἀποστολήν μου. ¹⁴ Ἀλλὰ ἕνα πρᾶγμα κάνω καὶ δι’ ἓν φροντίζω· λησμονῶ μὲν τὰ ὅσα ἔγιναν εἰς τὸ παρελθόν, ποὺ τὰ ἔχω ἀφήσει ὀπίσω μου, ἀπλώνομαι δὲ διαρκῶς καὶ σπεύδω πρὸς ἐκεῖνα, ποὺ εἶναι ἐμπρός μου, καὶ τὰ ὁποῖα μένουν ἀκόμη ἀνεκτέλεστα καὶ πρέπει νὰ τὰ ἐκτελέσω. Καὶ ἔτσι προχωρῶ κατ’ εὐθεῖαν πρὸς τὸν ἐπὶ διωκόμενον σκοπὸν καὶ τρέχω βιαστικὰ διὰ νὰ λάβω τὸ βραβεῖον, τὸ ὁποῖον μᾶς ἐπιφυλάσσει ἡ πρόσκλησις πρὸς τὸν οὐρανὸν ἐπάνω, ὅπου μᾶς καλεῖ ὁ Θεὸς διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. ¹⁵ Ὅσοι λοιπὸν προσπαθοῦμεν νὰ γίνωμεν τέλειοι, τοῦτο ἂς φρονῶμεν δηλαδὴ ἂς μὴ νομίζωμεν, ὅτι ἐπετύχαμεν τὸ βραβεῖον, ἀλλὰ ἂς ἐπεκτεινώμεθα πάντοτε πρὸς τὰ ἐμπρός. Καὶ ἐὰν ἔχετε κανὲν διαφορετικὸν φρόνημα, ποὺ δὲν πρέπει νὰ τὸ ἔχετε, δὲν ἀνησυχῶ. Διότι καὶ αὐτὸ θὰ σᾶς τὸ φανερώσῃ ὁ Θεός. ¹⁶ Πλὴν μὴ μένετε ξένοιαστοι μὲ τὴν ἐλπίδα, ὅτι ὁ Θεὸς θὰ σᾶς φανερώσῃ ἐκεῖνο, ποὺ δὲν ἠξεύρετε. Ἀλλ’ εἰς τὸ πνευματικὸν σημεῖον, εἰς τὸ ὁποῖον ἐφθάσαμεν, πρέπει νὰ προσέχωμεν νὰ μὴ πέσωμεν ἔξω. Καὶ διὰ νὰ μὴ πάθωμεν αὐτό, πρέπει νὰ ἀκολουθῶμεν ὅλοι τὸν αὐτὸν κανόνα τῆς συμπεριφορᾶς ποὺ ἐδιδάχθημεν, καὶ νὰ ἔχωμεν τὸ αὐτὸ φρόνημα τῆς ἀληθείας. ¹⁷ Δὲν σᾶς ζητῶ τίποτε τὸ ἄγνωστον καὶ ἀδύνατον. Μὲ ἠξεύρετε ὅλοι καλά. Γίνεσθε λοιπόν, ἀδελφοί, ὅλοι μαζὶ μιμηταί μου καὶ προσέχετε εἰς ἐκείνους, ποὺ δεικνύουν εἰς τὸν βίον των τὴν ὑποδειγματικὴν συμπεριφοράν, ποὺ σᾶς ἐδώκαμεν ὡς παράδειγμα· καὶ μὲ αὐτοὺς συναναστρέφεσθε. ¹⁸ Σᾶς λέγω νὰ δίδετε προσοχὴν μόνον εἰς αὐτούς, ποὺ πολιτεύονται κατὰ τὸ ἰδικόν μας παράδειγμα, διότι πολλοὶ παρουσιάζουν κακὴν συμπεριφοράν. Περὶ αὐτῶν, ὅταν ἤμην εἰς Φιλίππους πολλὲς φορὲς σᾶς ἔκαμα λόγον, τώρα δέ, ἐπειδὴ ἐν τῷ μεταξὺ ἐχειροτέρευσαν, μὲ κλάματα ὁμιλῶ δι’ αὐτούς, ποὺ μὲ τὴν σαρκικήν των ζωὴν ἀποδεικνύονται ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι σύμβολον αὐτοθυσίας καὶ πόνου. ¹⁹ Αὐτῶν τὸ τέλος θὰ εἶναι ἡ ἀπώλεια, διότι θὰ καταλήξουν εἰς τὴν αἰωνίαν κόλασιν. Αὐτοὶ ὡς Θεόν λατρεύουν τὴν κοιλίαν των καὶ δόξαν των θεωροῦν πράξεις ποὺ φέρουν ἐντροπήν, ἔχουν δὲ φρονήματα γήϊνα.

⁸ Αλλά βεβαίως και τώρα ακόμη περισσότερον θεωρώ όλα γενικώς όσα είναι ξένα προς τον Χριστόν ζημίαν, εν συγκρίσει προς την υπεροχήν και το μεγαλείον της γνώσεως του Κυρίου μου Ιησού Χριστού, δια τον οποίον τα πάντα θεληματικώς απέρριψα και επεριφρόνησα. Και τα θεωρώ όλα σκύβαλα και ανάξια λόγου, δια να κερδήσω τον Χριστόν, ⁹ και δια να ευρεθώ κατά την μεγάλην εκείνην ημέραν της κρίσεως ενώπιόν του, όχι με την δικαιοσύνην μου, την οποίαν δίδει ο μωσαϊκός Νομος, αλλά με την δικαίωσιν που αποκτάται δια της πίστεως στον Ιησούν Χριστόν, που πηγάζει από τον Θεόν και θεμελειώνεται επάνω εις την πίστιν. ¹⁰ Επιδιώκω δε αυτήν την αληθινήν και μόνην δικαίωσιν, δια να γνμωρίσω έτσι προσωπικώς και εκ πείρας τον Χριστόν και την σωτήριον δύναμιν, που προέρχεται από την Ανάστασίν του και την συμμετοχήν μου εις τα παθήματά του, διωκόμενος και εγώ, ταλαιπωρούμενος και θλιβόμενος, πρόθυμος να υπομείνω θλίψεις και παθήματα όμοια με όσα Εκείνος έπαθε και αυτόν ακόμη τον θάνατον καθ' ομοίωσιν Εκείνου. ¹¹ Μηπως ημπορέσω και εγώ να φθάσω εις την ένδοξον εκ νεκρών ανάστασιν. ¹² Δεν φρονώ βέβαια και δεν λέγω, ότι έχω πλέον λάβει το βραβείον της νίκης η ότι έχω φθάσει εις την ηθικήν μου τελείωσιν. Αλλά επιδιώκω και αγωνίζομαι συνεχώς, μήπως κατορθώσω να πιάσω και κρατήσω στερεά εκείνο δια το οποίον με έχει πιάσει και ελκύσει εις την πίστιν ο Ιησούς Χριστός. Αυτό δε εις τελευταίαν λέξιν θα είναι η εν ουρανοίς σωτηρία μου. ¹³ Αδελφοί, εγώ δεν νομίζω, ότι έχω επιτύχει τον σκοπόν, δια τον οποίον με εκάλεσε και με έστειλε ο Κυριος. ¹⁴ Αλλά ένα πράγμα σκέπτομαι πάντοτε και δι' ένα πράγμα φροντίζω· λησμονώ μεν όσα με την δύναμιν του Θεού έγιναν στο παρελθόν, απλώνομαι δε συνεχώς προς εκείνα, που είναι εμπρός μου και πρέπει να εκτελεσθούν. Και επιδιώκω έτσι με σταθερότητα και ζήλον να πραγματοποιήσω τον σκοπόν της κλήσεώς μου, δια να λάβω το βραβείον, που μας έχει ετοιμάσει ο Θεός, ο οποίος και μας εκάλεσε δια του Ιησού Χριστού επάνω στον ουρανόν. ¹⁵ Οσοι, λοιπόν, ποθούμεν να γίνωμεν τέλειοι, αυτό ας φρονούμεν· ότι δεν εγίναμε τέλειοι, αλλά δια να γίνωμεν, πρέπει να αγωνιζώμεθα συνεχώς και μέχρι τέλους. Και εάν κάτι διαφορετικόν από αυτό που σας λέγω φρονήτε και που δεν είναι ορθόν, και αυτό ο Θεός θα το φανερώση. ¹⁶ Αλλ' έως εδώ πλέον που έχομεν φθάσει, εις την πνευματικήν κατάστασίν που ευρισκόμεθα σήμερον, δεν πρέπει να έχωμεν διαφορετικά μεταξύ μας φρονήματα, αλλά να ακολουθώμεν τον ίδιον κανόνα πίστεως και ζωής, να έχωμεν το αυτό αληθινόν φρόνημα. ¹⁷ Αδελφοί, γίνεσθε όλοι μαζή μιμηταί ιδικοί μου· και προσέχετε εκείνους, οι οποίοι πορεύονται και συμπεριφέρονται κατά τρόπον υποδειγματικόν, σύμφωνα με τον τύπον και το παράδειγμα που σας έχομεν δώσει ημείς. Αυτούς να τους μιμήσθε. ¹⁸ Διότι πολλοί βαδίζουν ένα δρόμον όχι-καλόν και γίνονται σκάνδαλον. Δι' αυτούς πολλές φορές σας έλεγα, όταν ευρισκόμην μαζή σας στους Φιλίππους, και τώρα κλαίων σας λέγω. Εννοώ τους εχθρούς του σταυρού του Χριστού, αυτούς δηλαδή, που εις την αρχήν επίστευσαν και υπήκουσαν στον Χριστόν, κατόπιν όμως έζησαν και ζουν αμαρτωλήν ζωήν και σκανδαλίζουν έτσι τους πιστούς, υπονομεύουν την Εκκλησίαν και πολεμούν τον Χριστόν. ¹⁹ Αυτών το κατάντημα θα είναι η απώλεια, η οριστική καταδίκη εις την αιωνίαν κόλασιν. Αυτοί, κοιλιόδουλοι και ιδιοτελείς καθώς είναι, έχουν ως Θεόν και λατρεύουν την κοιλίαν των και επιζητούν την δόξαν εις πράξεις και καταστάσεις, που φέρουν εντροπήν, έχουν δε γήϊνα και σαρκικά φρονήματα.

² οὐδὲν δὲ συγκεκαλυμμένον ἐστὶν ὃ οὐκ ἀποκαλυφθήσεται, καὶ κρυπτὸν ὃ οὐ γνωσθήσεται· ³ ἀνθ’ ὧν ὅσα ἐν τῇ σκοτίᾳ εἴπατε, ἐν τῷ φωτὶ ἀκουσθήσεται, καὶ, ὃ πρὸς τὸ οὖς ἐλαλήσατε ἐν τοῖς ταμείοις, κηρυχθήσεται ἐπὶ τῶν δωμάτων. ⁴ Λέγω δὲ ὑμῖν τοῖς φίλοις μου· μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα, καὶ μετὰ ταῦτα μὴ ἐχόντων περισσότερόν τι ποιῆσαι. ⁵ ὑποδείξω δὲ ὑμῖν τίνα φοβηθῆτε· φοβήθητε τὸν μετὰ τὸ ἀποκτεῖναι ἔχοντα ἐξουσίαν ἐμβαλεῖν εἰς τὴν γέενναν· ναί, λέγω ὑμῖν, τοῦτον φοβήθητε. ⁶ οὐχὶ πέντε στρουθία πωλεῖται ἀσσαρίων δύο; καὶ ἓν ἐξ αὐτῶν οὐκ ἔστιν ἐπιλελησμένον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ· ⁷ ἀλλὰ καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς ὑμῶν πᾶσαι ἠρίθμηνται. μὴ φοβεῖσθε· πολλῶν στρουθίων διαφέρετε. ⁸ Λέγω δὲ ὑμῖν· πᾶς ὃς ἂν ὁμολογήσῃ ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁμολογήσει ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ· ⁹ ὁ δὲ ἀρνησάμενός με ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων ἀπαρνηθήσεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ. ¹⁰ καὶ πᾶς ὃς ἐρεῖ λόγον εἰς τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἀφεθήσεται αὐτῷ· τῷ δὲ εἰς τὸ ἅγιον Πνεῦμα βλασφημήσαντι οὐκ ἀφεθήσεται. ¹¹ ὅταν δὲ προσφέρωσιν ὑμᾶς ἐπὶ τὰς συναγωγὰς καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας, μὴ μεριμνᾶτε πῶς ἢ τί ἀπολογήσησθε ἢ τί εἴπητε· ¹² τὸ γὰρ ἅγιον Πνεῦμα διδάξει ὑμᾶς ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἃ δεῖ εἰπεῖν.

² Ἀλλ’ ἡ ὑποκρισία των αὐτὴ δὲν θὰ μείνῃ διὰ παντὸς σκεπασμένη. Τίποτε δὲν ὑπάρχει, ὁσονδήποτε καλὰ καὶ ἂν εἶναι σκεπασμένον, ποὺ νὰ μὴ ξεσκεπασθῇ εἰς τὸ τέλος καὶ φανερωθῇ, καὶ δὲν ὑπάρχει κρυφό, ποὺ δὲν θὰ γίνῃ γνωστόν. ³ Διότι δὲ ὁλα θὰ φανερωθοῦν, δι’ αὐτό, ὅσα καὶ σεῖς ἠρχίσατε νὰ λέγετε μυστικά, ἰδιαιτέρως ἀνακοινοῦντες τὰς ἀληθείας τοῦ εὐαγγελίου εἰς ἐμπίστους ἀκροατάς, θὰ ἀκουσθοῦν εἰς τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος. Καὶ ἐκεῖνο, ποὺ ὡμιλήσατε εἰς τὸ αὐτὶ μέσα εἰς τὰ ἰδιαίτερά σας δωμάτια, θὰ κηρυχθῇ ἐπάνω ἀπὸ τίς ταράτσες, ὥστε νὰ ἀκουσθῇ ἀπὸ ὅλους καὶ νὰ κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον μετὰ πάσης δημοσιότητος. ⁴ Λέγω δὲ εἰς σᾶς τοὺς φίλους μου· θὰ ἀντιμετωπίσετε κινδύνους καὶ διωγμούς. Μὴ παρασυρθῆτε εἱς ὑποκρισίαν διὰ νὰ ἀσφαλισθῆτε ἀπὸ αὐτούς. Μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ θανατώνουν τὸ σῶμα καὶ ὕστερα δὲν ἠμποροῦν νὰ κάμουν τίποτε περισσότερον. ⁵ Θὰ σᾶς ὑποδείξω δὲ ἐγώ, ποῖον νὰ φοβηθῆτε. Νὰ φοβηθῆτε ἐκεῖνον, ποὺ ἀφοῦ σᾶς θανατώσῃ καὶ σᾶς ἀφαιρέσῃ τὴν πρόσκαιρον καὶ ἐπίγειον ζωήν, ἔχει ἐξουσίαν νὰ σᾶς ρίψῃ καὶ εἰς τὸ αἰώνιον πῦρ τῆς κολάσεως. Ναί, σᾶς λέγω, αὐτὸν πρέπει νὰ φοβηθῆτε. ⁶ Τοὺς ἀνθρώπους μὴ τοὺς λογαριάζετε. Διότι καὶ ἂν ἀκόμη σᾶς θανατώσουν, μὴ νομίσετε, ὅτι ὁ Θεὸς σᾶς ἐγκατέλιπε καὶ δι’ αὐτὸ θανατώνεσθε. Ὄχι. Πέντε σπουργίτια δὲν πωλοῦνται δύο ἀσσάρια, δηλαδὴ εἴκοσι λεπτά; Καὶ ὅμως οὔτε ἕνα ἀπὸ αὐτὰ δὲν εἶναι ξεχασμένον καὶ ἐγκαταλελειμμένον ἐμπρὸς εἰς τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ. ⁷ Ὅσον δὲ διὰ σᾶς, μάθετε, ὅτι ἀκόμη καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς σας ὅλαι ἔχουν ἀριθμηθῆ. Καὶ ἠξεύρει ὁ Θεὸς καὶ τὰ πλέον ἀσήμαντα καὶ ἐλάχιστα, ποὺ ἡμπορεῖ νὰ σᾶς συμβοῦν. Ἀφοῦ λοιπὸν παρακολουθεῖ ὁ Θεὸς ὅσα σᾶς συμβαίνουν, μὴ φοβεῖσθε. Εἶσθε σεῖς ἀσυγκρίτως ἀνώτεροι ἀπὸ πολλὰ σπουργίτια. ⁸ Διὰ δὲ τοὺς διωγμοὺς καὶ τοὺς κινδύνους, εἰς τοὺς ὁποίους ἐνδέχεται νὰ ἐκτεθῆτε διὰ τὴν πρὸς ἐμὲ πίστιν σας, σᾶς λέγω· καθέναν, ὁ ὁποῖος θὰ μὲ ὁμολογήσῃ ὡς Σωτῆρα του καὶ Θεόν του ἐμπρὸς εἰς τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ κατατρέχουν τὴν πίστιν μου, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Θεάνθρωπος Μεσσίας θὰ τὸν ὁμολογήσῃ καὶ θὰ τὸν συστήσῃ ὡς λάτριν του καὶ ὡς πιστόν του ἀκόλουθον ἐμπρὸς εἰς τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως. ⁹ Ἐκεῖνον δέ, ποὺ θὰ μὲ ἀρνηθῇ ἐμπρὸς εἰς τοὺς ἀνθρώπους, θὰ τὸν ἀρνηθῶ ἐξ ὁλόκληρου καὶ ἐγὼ ἐμπρὸς εἰς τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ. ¹⁰ Ὑπάρχει ἐν τούτοις καὶ ἄλλη πολὺ βαρυτέρα ἁμαρτία ἀπὸ τὴν ἄρνησιν τοῦ ὀνόματός μου. Καθένας, ποὺ θὰ εἴπῃ λόγον ἐναντίον τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ σκανδαλιζόμενος ἀπὸ τὸ ἀσθενὲς φαινόμενον τῆς ἀνθρωπίνης φύσεώς του, ἐνδέχεται νὰ μετανοήσῃ καὶ νὰ συγχωρηθῇ. Ἐκεῖνος ὅμως, ποὺ θὰ εἴπῃ βλάσφημον λόγον κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, συκοφαντῶν ἐθελοκάκως τὰς φανερὰς ἐνεργείας τοῦ Πνεύματος, δὲν θὰ συγχωρηθῇ. Αὐτὸς ἔχει πλέον πωρωθῆ καὶ δὲν ὑπάρχει ἐλπὶς νὰ μετανοήσῃ. ¹¹ Ἀλλὰ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸ ὁποῖον οἱ διῶκται τοῦ εὐαγγελίου μου καὶ τῶν ὀπαδῶν μου διατρέχουν τὸν κίνδυνον νὰ βλασφημήσουν καὶ νὰ μείνουν δι’ αὐτὸ ἀσυγχώρητοι, διὰ σᾶς θὰ εἶναι διδάσκαλος καὶ ὁδηγὸς καὶ προστάτης. Ὅταν δηλαδὴ σᾶς ὁδηγήσουν πρὸς δίκην ἐμπρὸς εἰς τὰς συναγωγὰς καὶ εἰς τὰς ἀρχὰς καὶ εἰς τὰς ἐξουσίας, μὴ ζαλισθῆτε ἀπὸ τὴν ταραχώδη φροντίδα περὶ τοῦ πῶς ἢ τί θὰ ἀπολογηθῆτε ἢ τί θὰ εἴπετε. ¹² Διότι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα θὰ σᾶς διδάξῃ κατ’ αὐτὴν τὴν ὥραν ἐκεῖνα, ποὺ πρέπει νὰ εἴπετε, ὥστε ὅχι μόνον τοὺς ἑαυτούς σας πειστικῶς νὰ ὑπερασπίσετε, ἀλλὰ καὶ τὴν σωτηριώδη ἀλήθειαν νὰ διακηρύξετε.

² Αλλά δεν υπάρχει τίποτε το σκεπασμένο, που δεν θα ξεσκεπασθή και τίποτε το κρυφό, που δεν θα γίνη φανερόν και γνωστόν. ³ Ολα θα φανερωθούν· δι' αυτό όσα σεις λέγετε μυστικά μεταξύ σας και προς τους ακροατάς της εμπιστοσύνης σας, θα ακουσθούν στο φως της δημοσιότητος. Και εκείνο που ωμιλήσατε στο αυτί, μέσα εις τα ιδιαίτερα δωμάτια, θα κηρυχθή από τις ταράτσες, (Η αλήθεια του Ευαγγελίου, που εις ολίγους τώρα και σαν με κάποια μυστικότητα λέγεται, θα κηρυχθή φανερά εις όλην την οικουμένην). ⁴ Λεγω δε εις σας τους φίλους μου· μη φοβηθήτε από εκείνους που θανατώνουν το σώμα και ύστερα δεν έχουν την δύναμιν τίποτε περισσότερον να κάμουν. ⁵ Θα σας υποδείξω όμως ποίον να φοβηθήτε· να φοβηθήτε εκείνον, ο όποιος αφού σας αφαιρέση την παρούσαν ζωήν, έχει την εξουσίαν να σας ρίψη στο αιώνιον πυρ της κολάσεως. Ναι σας λέγω, αυτόν πρέπει να φοβηθήτε. ⁶ Τους διώκτας σας μη τους λογαριάζετε, διότι ο Θεός θα είναι προστάτης σας. Πεντε σπουργίτια δεν πωλούνται δύο ασσάρια; (δηλαδή δέκα πέντε περίπου λεπτά). Και όμως ούτε ένα από αυτά δεν είναι λησμονημένο και παραπεταμένο εμπρός εις τα μάτια του Θεού. ⁷ Οσον δε για σας, και οι τρίχες της κεφαλής σας έχουν μετρηθή από τον Θεόν, ο όποιος παρακολουθεί και τας πλέον ασημάντους λεπτομερείας της ζωής σας. Μη λοιπόν φοβείσθε· σεις είσθε ασυγκρίτως ανώτεροι από πολλά σπουργίτια. ⁸ Σας λέγω δε τούτο· καθένας, ο οποίος με θάρρος και χωρίς να πτοηθή κανένα, θα με ομολογήση εμπρός στους ανθρώπους σωτήρα και Θεόν, και ο υιός του ανθρώπου, ο Θεάνθρωπος λυτρωτής, θα τον ομολογήση και θα το διακηρύξη ως πιστόν οπαδόν του εμπρός στους αγγέλους του Θεού. ⁹ Εκείνον δε που, είτε από φόβον είτε από εντροπήν, θα με αρνηθή εμπρός στους ανθρώπους και εγώ θα τον αρνηθώ εντελώς εμπρός στους αγγέλους του Θεού. ¹⁰ Μεγάλο αμάρτημα το να αρνηθή κανείς, αλλά καθένας που θα εκστομίση λόγον ενάντιον του υιού του ανθρώπου, σκανδαλιζόμενος από την φαινομενικήν αδυναμίαν της ανθρωπίνης φύσεώς του, θα λάβη συγχώρησιν δια την αμαρτίαν του αυτήν, εάν ειλικρινώς μετανοήση. Εκείνος όμως που θα εκστομίση βλάσφημον λόγον εναντίον του Αγίου Πνεύματος και με επίγνωσιν θα διαβάλη τας λυτρωτικάς του ενεργείας, δεν θα συγχωρηθή ποτέ (διότι το βαρύτατον αυτό αμάρτημά του φανερώνει ότι αυτός έχει πλέον σκληρυνθή ανεπανορθώτως εις την κακότητά του και δεν υπάρχει ελπίς να μετανοήση). ¹¹ Οταν δε σας οδηγούν υποδίκους εμπρός εις τας συναγωγάς και εις τας αρχάς και τας εξουσίας, μη ταράσσεσθε από ανησυχητικάς φροντίδας πως η τι θα απολογηθήτε η τι θα πήτε. ¹² Διότι το Αγιον Πνεύμα θα σας διδάξη εκείνη την ώρα αυτά που πρέπει να πήτε”.