¹ Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί μου, χαίρετε ἐν Κυρίῳ. τὰ αὐτὰ γράφειν ὑμῖν ἐμοὶ μὲν οὐκ ὀκνηρόν, ὑμῖν δὲ ἀσφαλές. ² Βλέπετε τοὺς κύνας, βλέπετε τοὺς κακοὺς ἐργάτας, βλέπετε τὴν κατατομήν· ³ ἡμεῖς γάρ ἐσμεν ἡ περιτομή, οἱ Πνεύματι Θεοῦ λατρεύοντες καὶ καυχώμενοι ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ καὶ οὐκ ἐν σαρκὶ πεποιθότες, ⁴ καίπερ ἐγὼ ἔχων πεποίθησιν καὶ ἐν σαρκί. εἴ τις δοκεῖ ἄλλος πεποιθέναι ἐν σαρκί, ἐγὼ μᾶλλον· ⁵ περιτομῇ ὀκταήμερος, ἐκ γένους Ἰσραήλ, φυλῆς Βενιαμίν, Ἑβραῖος ἐξ Ἑβραίων, κατὰ νόμον Φαρισαῖος, ⁶ κατὰ ζῆλον διώκων τὴν ἐκκλησίαν, κατὰ δικαιοσύνην τὴν ἐν νόμῳ γενόμενος ἄμεμπτος. ⁷ ἀλλ’ ἅτινα ἦν μοι κέρδη, ταῦτα ἥγημαι διὰ τὸν Χριστὸν ζημίαν. ⁸ ἀλλὰ μενοῦνγε καὶ ἡγοῦμαι πάντα ζημίαν εἶναι διὰ τὸ ὑπερέχον τῆς γνώσεως Χριστοῦ Ἰησοῦ τοῦ Κυρίου μου, δι’ ὃν τὰ πάντα ἐζημιώθην, καὶ ἡγοῦμαι σκύβαλα εἶναι ἵνα Χριστὸν κερδήσω

¹ Καὶ ἡ προτροπή, ποὺ ὑπολείπεται νὰ σᾶς κάμω, ἀδελφοί μου, εἶναι αὐτή· Χαίρετε τὴν χαράν, ποὺ φέρει ἡ μετὰ τοῦ Κυρίου στενὴ σχέσις καὶ ἐπικοινωνία. Σᾶς τὸ εἶπα καὶ προφορικῶς. Τὸ νὰ σᾶς γράφω δὲ καὶ τώρα τὰ ἴδια, εἰς ἐμὲ μὲν δὲν προκαλεῖ ὀκνηρίαν καὶ ἐνόχλησιν, εἰς σᾶς δὲ εἶναι ἀσφαλές. ² Παρατηρεῖτε προσεκτικὰ καὶ ἀποφεύγετε τοὺς ψευδοδιδασκάλους, οἱ ὁποῖοι εἶναι σκύλοι ἀκάθαρτοι καὶ βέβηλοι καὶ ξένοι πρὸς τὸν Θεόν. Σημαδεύετε τοὺς κακοὺς ἐργάτας, ποὺ ἀντὶ νὰ οἰκοδομοῦν κρημνίζουν· παρατηρεῖτε αὐτούς, ποὺ μὲ τὴν περιτομήν, τὴν ὁποίαν διδάσκουν ὡς ἀναγκαίαν, κατακόπτουν καὶ ἀκρωτηριάζουν τὴν σάρκα. ³ Ναί· αὐτοὶ εἶναι κατατομὴ καὶ ὄχι περιτομή. Διότι ἡ ἀληθινὴ περιτομὴ εἴμεθα ἠμεῖς, οἱ ὁποῖοι διὰ τοῦ φωτισμοῦ, ποὺ μᾶς δίδει τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, προσφέρομεν εἰς τὸν Θεόν ἀληθινὴν λατρείαν. Καὶ ὡς μόνην πηγὴν καυχήσεως ἔχομεν τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν καὶ δὲν στηρίζομεν τὴν πεποίθησίν μας εἰς σαρκικὰ πλεονεκτήματα, ὅπως εἶναι ἡ περιτομή. ⁴ Καίτοι ἐγὼ ἔχω πεποίθησιν καὶ δυνατότητα νὰ καυχηθῶ καὶ διὰ σαρκικὰ πλεονεκτήματα. Ἐὰν κανεὶς ἄλλος νομίζῃ, ὅτι ἠμπορεῖ νὰ στηριχθῇ μὲ πεποίθησιν εἰς τὰ σαρκικὰ πλεονεκτήματά του καὶ προσόντα του καὶ καυχηθῇ δι’ αὐτά, ἐγὼ πολὺ περισσότερον δύναμαι νὰ πράξω τοῦτο. ⁵ Ἔλαβα περιτομὴν ὀκτὼ ἡμέρας μετὰ τὴν γέννησίν μου· κατάγομαι ἀπὸ τὸ γένος τοῦ εὐλογημένου Ἰσραὴλ καὶ ἀπὸ τὴν φυλὴν Βενιαμίν. Εἶμαι Ἑβραῖος ἀπὸ γονεῖς Ἑβραίους καὶ ἐξ ἀρχῆς ἐπῆρα ἑβραϊκὴν ἀνατροφὴν καὶ ἔμαθα νὰ ὁμιλῶ ὡς γλῶσσαν μητρικὴν τὴν ἑβραϊκήν. Καὶ ὅσον ἀφορᾷ εἰς τὸν νόμον ἤμην Φαρισαῖος καὶ ἐτήρουν αὐτὸν μὲ πολλὴν ἀκρίβειαν. ⁶ Ἐκ πραγματικοῦ ζήλου κατεδίωκα τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ὅσον ἀφορᾷ εἰς τὴν δικαιοσύνην, ἡ ὁποία προήρχετο ἀπὸ τὴν αὐστηρὰν τήρησιν τοῦ νόμου, ἀπεδείχθην ἄμεμπτος καὶ δὲν ἠδύνατο κανεὶς νὰ μὲ κατηγορήσῃ διὰ τὴν παραμικρὰν παράβασιν. ⁷ Ἀλλ’ αὐτά, ποὺ ἦσαν τότε εἰς ἐμὲ κέρδη καὶ πλεονεκτήματα, ταῦτα ἔχω θεωρήσει ζημίαν καὶ μειονεκτήματα, προκειμένου νὰ ἀρέσω εἰς τὸν Χριστὸν καὶ νὰ σωθῶ διὰ τοῦ Χριστοῦ. ⁸ Ὄχι δὲ μόνον ὅταν ἐφωτίσθην καὶ ἤμην εἰς τὰς πρώτας ἡμέρας τῆς ἐπιστροφῆς μου, ἀλλὰ βεβαίως καὶ τώρα ἑξακολουθῶ νὰ νομίζω, ὅτι ὅλα εἶναι ζημία συγκρινόμενα πρὸς τὴν ὑπεροχὴν τῆς γνώσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου μου, διὰ τὸν ὁποῖον ἐστερήθην καὶ ἀπέρριψα ὅλα διὰ νὰ ἐγκολπωθῶ αὐτὸν ὡς σωτῆρα μου.. Καὶ τὰ θεωρῶ σκύβαλα καὶ ἀξία περιφρονήσεως διὰ νὰ κερδήσω τὸν Χριστόν,

¹ Λοιπόν, αδελφοί, επειδή τώρα έχετε μαζή σας τον Επαφρόδιτον, εμάθετε δε ότι και τα κατ' εμέ συντελούν εις την διάδοσιν του Ευαγγελίου εδώ εις την Ρωμην, χαίρετε με την αληθινήν και πλήρη χαράν, που δίδει ο Κυριος. Το να σας απευθύνω πάλιν γραπτήν αυτήν την προτροπήν της χαράς, όπως σας την είπα και προφορικώς, όταν ήμην μαζή σας, δι' εμέ μεν δεν είναι ενοχλητικόν, δια σας δε είναι ασφαλές, διότι σας στηρίζει εις την ορθήν πίστιν και ζωήν. ² Προσέχετε τους ψευδοδιδασκάλους, οι οποίοι είναι σαν αδέσποτοι και ύπουλοι σκύλοι· προσέχετε τους κακούς εργάτας, οι οποίοι κάμνουν ψεύτικη εργασία η και κρημνίζουν την εργασίαν των άλλων· και αυτοί είναι οι ψευδάδελφοι Ιουδαίοι, που νοθεύουν την ευαγγελικήν αλήθειαν με την περιτομήν, και τας άλλας τυπικάς διατάξστου Νομου· προσέχετε αυτούς, οι οποίοι προσπαθούν να κατακομματιάσουν την Εκκλησίαν. ³ Διότι όχι αυτοί, αλλ' ημείς είμεθα η αληθινή πνευματική περιτομή, οι οποίοι, φωτιζόμενοι και θερμαινόμενοι από το Πνεύμα του Θεού, λατρεύομεν με την αληθινήν λατρείαν τον Κυριον και καυχώμεθα, ότι πιστεύομεν και ανήκομεν στον Ιησούν Χριστόν και δεν βασίζομεν την πεποίθησίν μας εις τας διατάξστου μωσαϊκού Νομου, που αναφέρονται εις την σάρκα, όπως είναι και η περιτομή. ⁴ Μολονότι εγώ ημπορώ να έχω και πεποίθησιν εις τας τυπικάς αυτάς περί της σαρκός διατάξστου μωσαϊκού Νομου. Εάν κανείς άλλος νομίζη, ότι ημπορεί να έχη μια τέτοια πεποίθησι, εγώ ημπορώ πολύ περισσότερον. ⁵ Επεριτμήθηκα οκτώ ημέρας μετά την γέννησίν μου· κατάγομαι από το γένος του Ισραήλ και από την φυλήν Βενιαμίν· είμαι γνήσιος Εβραίος από γονείς Εβραίους και με ανατροφήν εβραϊκήν· ως προς δε τον Νομον ήμουν Φαρισαίος και προσπαθούσα να τον τηρώ με πολλήν ακρίβειαν. ⁶ Από ζήλον δια την πατροπαράδοτον θρησκείαν κινούμενος, κατεδίωκα την Εκκλησίαν του Χριστού. Ως προς δε την δικαιοσύνην, που προήρχετο από την πιστήν τήρησιν του Νομου, υπήρξα άμεμπτος, χωρίς κανείς να ημπορή εις κάτι να με κατηγορήση. ⁷ Αλλ' αυτά, τα οποία ήσαν τότε δι' εμέ ηθικά κέρδη και προσόντα, φωτισμένος τώρα από την αλήθειαν του Ευαγγελίου τα έχω θεωρήσει ζημίαν και μειονέκτημα και τα έχω απαρνηθή, δια να αρέσω στον Χριστόν και να εύρω δι' αυτού μόνου την σωτηρίαν. ⁸ Αλλά βεβαίως και τώρα ακόμη περισσότερον θεωρώ όλα γενικώς όσα είναι ξένα προς τον Χριστόν ζημίαν, εν συγκρίσει προς την υπεροχήν και το μεγαλείον της γνώσεως του Κυρίου μου Ιησού Χριστού, δια τον οποίον τα πάντα θεληματικώς απέρριψα και επεριφρόνησα. Και τα θεωρώ όλα σκύβαλα και ανάξια λόγου, δια να κερδήσω τον Χριστόν,

¹² Τότε προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἶπον αὐτῷ· Οἶδας ὅτι οἱ Φαρισαῖοι ἐσκανδαλίσθησαν ἀκούσαντες τὸν λόγον; ¹³ ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε· Πᾶσα φυτεία ἣν οὐκ ἐφύτευσεν ὁ πατήρ μου ὁ οὐράνιος ἐκριζωθήσεται. ¹⁴ ἄφετε αὐτούς· ὁδηγοί εἰσι τυφλοί τυφλῶν· τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται. ¹⁵ Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· Φράσον ἡμῖν τὴν παραβολήν ταύτην. ¹⁶ ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν· Ἀκμὴν καὶ ὑμεῖς ἀσύνετοί ἐστε; ¹⁷ οὐ νοεῖτε ὅτι πᾶν τὸ εἰσπορευόμενον εἰς τὸ στόμα εἰς τὴν κοιλίαν χωρεῖ καὶ εἰς ἀφεδρῶνα ἐκβάλλεται; ¹⁸ τὰ δὲ ἐκπορευόμενα ἐκ τοῦ στόματος ἐκ τῆς καρδίας ἐξέρχεται, κἀκεῖνα κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον. ¹⁹ ἐκ γὰρ τῆς καρδίας ἐξέρχονται διαλογισμοὶ πονηροί, φόνοι, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι. ²⁰ ταῦτά ἐστι τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον· τὸ δὲ ἀνίπτοις χερσὶ φαγεῖν οὐ κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον. ²¹ Καὶ ἐξελθὼν ἐκεῖθεν ὁ Ἰησοῦς ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος.

¹² Τότε ἦλθαν πρὸς αὐτόν οἰ μαθηταί του καὶ τοῦ εἶπον· Γνωρίζεις, ὅτι οἱ Φαρισαῖοι, ὅταν ἤκουσαν τὸν λόγον, ποὺ εἶπες διὰ τὰς τροφάς, ἐσκανδαλίσθησαν καὶ ἠγανάκτησαν; ¹³ Ὁ δὲ Κύριος ἀπεκρίθη καὶ τοὺς εἶπε· Κάθε φυτειά, ποὺ δὲν τὴν ἐφύτευσεν ὁ Πατήρ μου ὁ οὐράνιος, θὰ ξερριζωθῇ ἀπὸ τὸ χωράφι τοῦ Θεοῦ.Κάθε ἄνθρωπος δηλαδή, ποὺ λόγῳ τῆς ἀναξιότητός του δὲν τὸν προώρισεν ὁ Πατήρ μου διὰ τὴν βασιλείαν του, θὰ ἀποβληθῇ καὶ θὰ ξερριζωθῇ ἀπὸ αὐτήν. ¹⁴ Ἀφήσατέ τους· εἶναι ὁδηγοὶ τυφλοὶ ποὺ ὁδηγοῦν τυφλούς· ἐὰν δὲ ἕνας τυφλὸς ὁδηγῇ ἄλλον τυφλόν, θὰ πέσουν καὶ οἱ δύο εἰς βαθὺν λάκκον. ¹⁵ Ἀπεκρίθη δὲ ὁ Πέτρος καὶ τοῦ εἶπε· Δός μας νὰ καταλάβωμεν τὸν ἀσαφῆ αὐτὸν λόγον, ποὺ εἶναι σὰν αἴνιγμα. ¹⁶ Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν· Ἀκόμη καὶ τώρα ὕστερα ἀπὸ τόσας διδασκαλίας, ποὺ σᾶς ἔκαμα, εἶσθε καὶ σεῖς ἀνίκανοι νὰ ἐννοήσετε τὴν ἀλήθειαν, ποὺ εἶπα; ¹⁷ Ἀκόμη δὲν καταλαβαίνετε, ὅτι ἐκεῖνο ποὺ εἰσάγεται εἰς τὸ στόμα μὲ τὰς τροφὰς προχωρεῖ πρὸς τὴν κοιλίαν καὶ ἀποβάλλεται εἰς τὸν κοπρῶνα; ¹⁸ Ἐκεῖνα ὅμως ποὺ βγαίνουν ἀπὸ τὸ στόμα, ἐξέρχονται ἀπὸ τὴν καρδίαν καὶ ἐκεῖνα μολύνουν τὸν ἄνθρωπον. ¹⁹ Διότι ἀπὸ τὴν καρδίαν βγαίνουν σκέψεις πονηραί, φόνοι, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι.Ὅλαι αὐταὶ αἱ παραβάσεις εἰς τὴν καρδίαν κατ’ ἀρχὰς φυτρώνουν ὡς λογισμοὶ καὶ ἐπιθυμίαι καὶ ἀποφάσεις καὶ ἀπ’ ἐκεῖ πηγάζουν. ²⁰ Αὐτὰ εἶναι ἐκεῖνα ποὺ μολύνουν τὸν καθ’ αὐτὸ καὶ κυρίως ἄνθρωπον, τὴν ψυχὴν δηλαδή.Τὸ νὰ φάγῃ δὲ κανεὶς μὲ ἄνιπτα χέρια, δὲν μολύνει τὸν ἄνθρωπον.Ἐνδέχεται μὲν νὰ μολύνῃ τὸν σωματικὸν ὀργανισμὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ψυχὴ ὅμως παραμένει ἀμόλυντος καὶ καθαρά. ²¹ Καὶ ἀφοῦ ἐβγῆκεν ἀπὸ τὸ μέρος ἐκεῖνο ὁ Ἰησοῦς, ἀνεχώρησε πρὸς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος.

¹² Τοτε ήλθαν προς αυτόν οι μαθηταί του και του είπαν· “γνωρίζεις ότι οι Φαρισαίοι επειράχθηκαν και εθύμωσαν, όταν άκουσαν αυτά τα λόγια;” ¹³ Εκείνος δε απεκρίθη και είπε· “όσα φυτά δεν εφύτευσε ο Πατήρ μου ο ουράνιος, θα ξερριζωθούν. ¹⁴ Αφήσατέ τους· είναι τυφλοί, οδηγοί άλλων τυφλών· εάν δε ένας τυφλός οδηγή ένα άλλον τυφλόν, θα πέσουν και οι δύο εις βαθύν λάκκον”. ¹⁵ Επήρε τον λόγον τότε ο Πετρος και του είπε· “εξήγησε μας αυτήν την παραβολήν που είπες προηγουμένως”. ¹⁶ Ο δε Ιησούς είπε· “ακόμη και σεις που τόσον χρόνον είσθε μαζή μου, δεν ημπορείτε να καταλάβετε το νόημα των λόγων μου; ¹⁷ Ακόμη δεν καταλαβαίνετε ότι εκείνο που εισέρχεται στο στόμα, προχωρεί εις την κοιλίαν και απορρίπτεται στο αφοδευτήριον; ¹⁸ Εκείνα όμως που βγαίνουν από το στόμα, εξέρχονται από την καρδιά, και αυτά είναι που μολύνουν τον άνθρωπον. ¹⁹ Διότι από την καρδιά βγαίνουν αμαρτωλαί σκέψεις και επιθυμίαι, φόνοι, μοιχείαι, πορνείαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι. ²⁰ Αυτά είναι που κάνουν ακάθαρτον ενώπιον του Θεού τον άνθρωπον· το δε να φάγη κανείς με άπλυτα χέρια, δεν μολύνει τον άνθρωπον”. ²¹ Αναχωρήσας δε από εκεί ο Ιησούς επήγε εις τα μέρη Τυρου και Σιδώνος.