²⁵ οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας ἑαυτῶν, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησε τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς, ²⁶ ἵνα αὐτὴν ἁγιάσῃ καθαρίσας τῷ λουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν ῥήματι, ²⁷ ἵνα παραστήσῃ αὐτὴν ἑαυτῷ ἔνδοξον τὴν ἐκκλησίαν, μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢ ῥυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων, ἀλλ’ ἵνα ᾖ ἁγία καὶ ἄμωμος. ²⁸ οὕτως ὀφείλουσιν οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶν τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας ὡς τὰ ἑαυτῶν σώματα. ὁ ἀγαπῶν τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτὸν ἀγαπᾷ· ²⁹ οὐδεὶς γάρ ποτε τὴν ἑαυτοῦ σάρκα ἐμίσησεν, ἀλλ’ ἐκτρέφει καὶ θάλπει αὐτήν, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς τὴν ἐκκλησίαν· ³⁰ ὅτι μέλη ἐσμὲν τοῦ σώματος αὐτοῦ, ἐκ τῆς σαρκὸς αὐτοῦ καὶ ἐκ τῶν ὀστέων αὐτοῦ· ³¹ ἀντὶ τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν. ³² τὸ μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν ἐκκλησίαν. ³³ πλὴν καὶ ὑμεῖς οἱ καθ’ ἕνα ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα οὕτως ἀγαπάτω ὡς ἑαυτόν, ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα.

²⁵ Οἱ ἄνδρες ἐξ ἄλλου νὰ ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας σας, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησε τὴν Ἐκκλησίαν καὶ παρέδωκε τὸν ἑαυτόν του εἰς θάνατον ὑπὲρ αὐτῆς, ²⁶ διὰ νὰ ἁγιάσῃ αὐτήν, ἀφοῦ τὴν καθαρίσῃ διὰ τοῦ λουτροῦ τοῦ ὕδατος, ἤτοι τοῦ ἁγίου βαπτίσματος, μὲ τὸν λόγον τῆς ἐπικλήσεως ποὺ συνοδεύει τὸ λουτρὸν τοῦτο. ²⁷ Καὶ ἔτσι, ἀφοῦ τὴν καθαρίσῃ καὶ τὴν ἁγιάσῃ, νὰ τὴν στήσῃ εἰς τὸ πλευρόν του ὡς ἄλλην νύμφην, ἔνδοξον, τὴν Ἐκκλησίαν, χωρὶς νὰ ἔχῃ λέραν ἡ ζαρωματιὰν ἢ ἄλλο τίποτε ἀπὸ ἐκεῖνα, ποὺ τὴν ἀσχημίζουν, ἀλλὰ νὰ εἶναι ἁγία καὶ ἄμεμπτος. ²⁸ Ἔτσι ὀφείλουν οἱ ἄνδρες νὰ ἀγαποῦν τὰς γυναῖκας των σὰν τὰ ἴδιά των σώματα. Ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾷ τὴν γυναῖκα του, τὸν ἑαυτόν του ἀγαπᾷ ²⁹ Διότι κανείς ποτὲ δὲν ἐμίσησε τὴν σάρκα του, ἀλλὰ τὴν τρέφει καλὰ καὶ τὴν περιθάλπει, καθὼς καὶ ὁ Κύριος τρέφει καὶ περιθάλπει τὴν Ἐκκλησίαν. ³⁰ Καὶ ἐπιμελεῖται ὁ Κύριος τὴν Ἐκκλησίαν, διότι ἡμεῖς, ποὺ τὴν ἀποτελοῦμεν, εἴμεθα μέλη τοῦ σώματός του, ἀπὸ τὴν σάρκα του καὶ ἀπὸ τὰ ὀστᾶ του, ὅπως ἄλλοτε ἡ Εὔα ἦτο ἀπὸ τὰ ὀστᾶ καὶ τὴν σάρκα τοῦ Ἀδάμ. ³¹ Ἐπειδὴ δὲ αὐτὴ ἦτο ἡ καταγωγὴ τῆς Εὔας καὶ τόσον στενὸς ὁ σύνδεσμός της πρὸς τὸν Ἀδάμ, ἕνεκα τούτου, ὅπως ἀναφέρεται εἰς τὴν Γραφήν, θὰ ἐγκαταλείψῃ ὁ ἄνθρωπος τὸν πατέρα του καὶ τὴν μητέρα καὶ θὰ προσκολληθῇ πρὸς τὴν γυναῖκα του καὶ θὰ εἶναι οἱ δύο ἐνωμένοι εἰς ἕνα σῶμα. ³² Ἡ ἀλήθεια δὲ αὐτὴ περὶ τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἕως τώρα ἦτο ἄγνωστον μυστήριον καὶ μᾶς ἀπεκαλύφθη ἀπὸ τὸν Θεόν, εἶναι μεγάλης σημασίας. Λέγω δὲ τοῦτο ἀναφερόμενος εἰς τὴν πνευματικὴν ἕνωσιν τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Ὅ,τι δηλαδὴ ἐλέχθη εἰς τὴν ἀρχὴν τῆς δημιουργίας περὶ τοῦ ἀνδρὸς καὶ τῆς γυναικός, τὸ αὐτὸ ἐπληρώθη καὶ ἐπραγματοποιήθη διὰ τῆς μυστικῆς ἑνώσεως τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας. ³³ Τὸ ὅτι δὲ ἡ ἕνωσις τοῦ ἀνδρὸς καὶ τῆς γυναικὸς ἐν τῷ γάμῳ ὑπῆρξε μόνον εἰκὼν τῆς ἑνώσεως τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν Ἐκκλησίαν, δὲν ἐλαττώνει τὰς ὑποχρεώσεις κάθε ἀνδρὸς πρὸς τὴν γυναῖκα του. Ἀλλὰ καὶ καθένας ἀπὸ σᾶς, ὅσοι εἶσθε νυμφευμένοι, ἂς ἀγαπᾷυτὴν γυναῖκα τοῦ ἀκριβῶς ἔτσι, ὅπως ἀγαπᾷ τὸν ἑαυτόν του. Ἡ δὲ γυναῖκα παραγγέλλω νὰ σέβεται καὶ νὰ τιμᾷ τὸν ἄνδρα της.

²⁵ Οι δε άνδρες εξ άλλου να αγαπάτε τας γυναίκας σας και να υποβάλλεσθε μέχρι και των μεγαλυτέρων θυσιών προς χάριν αυτών, όπως και ο Χριστός ηγάπησε την Εκκλησίαν και παρέδωκεν υπέρ αυτής τον ευατόν του εις σταυρικόν θάνατον, ²⁶ δια να την αγιάση, καθαρίσας αυτήν με το λουτρόν του ύδατος, δηλαδή δια του αγίου βαπτίσματος, κατά το οποίον λέγεται το ιερόν λόγιον “στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος”. ²⁷ Και τούτο, δια να την καταστήση και την παραστήση στο πλευρόν του ως νύμφην ένδοξον και άσπιλον, την Εκκλησίαν, χωρίς πλέον αυτή να έχη καμμίαν κηλίδα η ρυτίδα η τίποτε άλλο από εκείνα, που ρυπαίνουν και ασχημίζουν, αλλά να είναι αγία και άμεμπτος. ²⁸ Ετσι και οι άνδρες οφείλουν να αγαπούν τας γυναίκας των, όπως αγαπούν τα ιδικά των σώματα. Εκείνος που αγαπά την γυναίκα του, τον ευατόν του αγαπά, αφού αποτελεί ένα σώμα με αυτήν. ²⁹ Διότι ποτέ κανείς δεν εμίσησε το σώμα του, αλλά το τρέφει με πολύ ενδιαφέρον και το περιθάλπει, όπως και ο Κυριος τρέφει και περιθάλπει την Εκκλησίαν του, που είναι σώμα του. ³⁰ Διότι πράγματι ημείς οι πιστοί, που αποτελούμε την Εκκλησίαν, είμεθα μέλη από την σάρκα του και από τα οστά του, κατά τον τύπον της Εύας, που ήτο από τα οστά και την σάρκα του Αδάμ. ³¹ Δι' αυτό και ο Αδάμ, όταν είδε την Εύα, είπε φωτιζόμενος από τον Θεόν· “ένεκα τούτου θα εγκαταλείψη ο άνθρωπος τον πατέρα και την μητέρα αυτού και θα προσκολληθή προς την γυναίκα του και θα είναι οι δύο εις σάρκαν μίαν”. ³² Αυτά που είχεν είπει τότε ο Αδάμ, αναφέρονται αλληγορικώς στον Χριστόν και την Εκκλησίαν και ήσαν έως τώρα άγνωστον αποκεκρυμμένον μυστήριον μεγίστης σπουδαιότητος. Εγώ, λοιπόν, λέγω, ότι η αλήθεια την οποίαν προφητικώς είπεν ο Αδάμ, αναφέρεται εις την πνευματικήν ένωσιν του Χριστού και της Εκκλησίας. ³³ Παρ' όλην την αλληγορίαν, που κρύπτουν οι λόγοι του Αδάμ, δεν παύουν να έχουν ισχύν και δια τους συζύγους. Δι' αυτό και ο καθένας από σας ας αγαπά την γυναίκα του έτσι ακριβώς, όπως αγαπά τον εαυτόν του. Η δε γυναίκα να σέβεται και να τιμά τον άνδρα.

⁴⁴ Θέσθε ὑμεῖς εἰς τὰ ὦτα ὑμῶν τοὺς λόγους τούτους· ὁ γὰρ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μέλλει παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων. ⁴⁵ οἱ δὲ ἠγνόουν τὸ ῥῆμα τοῦτο, καὶ ἦν παρακεκαλυμμένον ἀπ’ αὐτῶν ἵνα μὴ αἴσθωνται αὐτό, καὶ ἐφοβοῦντο ἐρωτῆσαι αὐτὸν περὶ τοῦ ῥήματος τούτου. ⁴⁶ Εἰσῆλθε δὲ διαλογισμὸς ἐν αὐτοῖς, τὸ τίς ἂν εἴη μείζων αὐτῶν. ⁴⁷ ὁ δὲ Ἰησοῦς εἰδὼς τὸν διαλογισμὸν τῆς καρδίας αὐτῶν, ἐπιλαβόμενος παιδίον ἔστησεν αὐτὸ παρ’ ἑαυτῷ. ⁴⁸ καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Ὃς ἐὰν δέξηται τοῦτο τὸ παιδίον ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται, καὶ ὃς ἐὰν ἐμὲ δέξηται, δέχεται τὸν ἀποστείλαντά με. ὁ γὰρ μικρότερος ἐν πᾶσιν ὑμῖν ὑπάρχων, οὗτός ἐστι μέγας. ⁴⁹ Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰωάννης εἶπεν· Ἐπιστάτα, εἴδομέν τινα ἐπὶ τῷ ὀνόματί σου ἐκβάλλοντα δαιμόνια, καὶ ἐκωλύσαμεν αὐτὸν, ὅτι οὐκ ἀκολουθεῖ μεθ’ ἡμῶν. ⁵⁰ καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Μὴ κωλύετε· οὐ γάρ ἔστι καθ’ ὑμῶν· ὃς γὰρ οὐκ ἔστι καθ’ ὑμῶν, ὑπὲρ ὑμῶν ἐστιν.

⁴⁴ Μὴ παρασύρεσθε σεῖς ἀπὸ τὸν θαυμασμὸν αὐτὸν τοῦ λαοῦ. Βάλετε εἰς τὰ αὐτιά σας, ἐντυπώσατε εἰς τὴν μνήμην σας, ὥστε νὰ μὴ ξεχάνετε τοὺς λόγους αὐτούς, ποὺ θὰ σᾶς εἴπω, ὅτι δηλαδὴ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μέλλει νὰ παραδοθῇ σύμφωνα μὲ τὴν βουλὴν τοῦ Θεοῦ εἰς τὰ χέρια ἀνθρώπων, ποὺ θὰ τὸν κακοποιήσουν καὶ θὰ τὸν θανατώσουν. ⁴⁵ Αὐτοὶ δὲ δὲν ἐκατάλαβαν τὴν σημασίαν τοῦ λόγου αὐτοῦ. Καὶ παρέμενε κρυμμένος ἀπὸ αὐτοὺς ὁ λόγος, διὰ νὰ μὴ τὸν ἐννοήσουν, διότι δὲν ἦτο ἀκόμη καιρὸς νὰ φωτίση ὁ Θεὸς τὸν νοῦν των διὰ νὰ ἐννοοῦν τὰς Γραφάς, ἦτο δὲ ἑπόμενον, ἐὰν παράκαιρα τὸν κατενόουν, νὰ ἐκυριεύοντο ἀπὸ διαρκῆ κατήφειαν καὶ ἀποθάρρυνσιν. Καὶ ἐξ εὐλαβείας ἐφοβοῦντο καὶ δὲν εἶχον τὸ θάρρος νὰ τὸν ἐρωτήσουν καὶ νὰ ζητήσουν ἐξηγήσεις διὰ τὸν λόγον αὐτόν. ⁴⁶ Ἀλλὰ ἀπὸ τὰς προειδοποιήσεις τοῦ Κυρίου, περὶ τοῦ ὅτι ἐπλησίαζεν ἡ ὥρα τοῦ ἐνδόξου τέλους του, ἐνόμισαν ἐκ παρεξηγήσεως οἱ μαθηταί, ὅτι ὁ Διδάσκαλός των ἐπρόκειτο νὰ βασιλεύσῃ. Εἶχον ἀντιληφθῇ ἐξ ἄλλου, ὅτι οἱ τρεῖς συμμαθηταί των, ποὺ εἶχαν ἀναβῇ μετὰ τοῦ Ἰησοῦ εἰς τὸ ὅρος, προετιμήθησαν ἀπὸ αὐτὸν καὶ τοὺς εἶχεν ἐμπιστευθῇ κάποιο μυστικὸν ὁ Διδάσκαλος. Ἐξ ἀφορμῆς λοιπὸν τούτων ἐμβῆκεν εἰς αὐτοὺς διαλογισμὸς κακός, περὶ τοῦ ποῖος θὰ ἦτο μεγαλύτερος καὶ περισσότερον διακεκριμένος ἐξ αὐτῶν εἰς τὴν βασιλείαν, περὶ τῆς ὁποίας ὁ Διδάσκαλος ὡμίλει. ⁴⁷ Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀντελήφθη διὰ τῆς ὑπερφυσικῆς του γνώσεως τὸν διαλογισμόν, ποὺ ἀπησχόλει τὴν διάνοιάν των καὶ ἀφοῦ ἐπῆρεν ἀπὸ τὸ χέρι κάποιο παιδίον, τὸ ἔβαλε νὰ σταθῇ πλησίον του ⁴⁸ καὶ εἶπεν εἰς αὐτούς· Ὅποιος θὰ δεχθῇ τὸν ἐξομοιωθέντα πρὸς τὸ ἁπλοῦν καὶ ταπεινὸν καὶ ἀφιλόδοξον αὐτὸ παιδίον μαθητήν μου μὲ τὴν πρόθεσιν νὰ τιμήσῃ ἐμέ, δέχεται ἐμὲ τὸν ἴδιον. Καὶ ὁποῖος θὰ δεχθῇ ἐμέ, δέχεται τὸν ἐπουράνιον Πατέρα μου, ὁ ὁποῖος μὲ ἀπέστειλεν εἰς τὸν κόσμον. Διὰ νὰ δεχθῇ ὅμως μὲ σεβασμὸν τὸν μικρὸν καὶ ἄσημον μαθητήν μου, θὰ ταπεινωθῇ καὶ θὰ γίνῃ μικρότερος κατὰ τὸ φρόνημα καὶ ἀπὸ τὸν μικρὸν καὶ ἄσημον τοῦτον, τὸν ὁποῖον ὑποδέχεται. Ἀλλὰ καὶ δι’ αὐτὸ θὰ ἀξιωθῇ τῆς δόξῃς, ἡ ὁποία ἀνήκει εἰς τοὺς ὑποδεχομένους τὸν ἀποστείλαντά με. Διότι ἐκεῖνος ποὺ ταπεινοῦται καὶ εἶναι μικρότερος μεταξὺ ὅλων σας, αὐτὸς θὰ εἶναι μεγάλος εἰς τὴν βασιλείαν μου. ⁴⁹ Ἔλαβε δὲ τότε τὸν λόγον ὀ Ἰωάννης καὶ εἶπε· Διδάσκαλε, τόσον πολὺ ἐκτιμᾷς ἐκεῖνον, ποὺ θὰ δεχθῇ τὸ παιδίον εἰς τὸ ὄνομά σου. Ἡμεῖς ὅμως εἴδομεν κάποιον, ποὺ διὰ τῆς ἐπικλήσεως τοῦ ὀνόματός σου ἔβγαζε δαιμόνια καὶ ἀντὶ νὰ τὸν ἐκτιμήσωμεν, διότι ἐπεκαλεῖτο τὸ ὄνομά σου, τὸν ἐμποδίσαμεν, ἐπειδὴ δὲν σὲ ἀκολούθει μαζὶ μὲ ἡμᾶς, καὶ δὲν ἔλαβε τὴν ἐξουσίαν αὐτὴν ἀπὸ σέ, ὅπως τὴν ἐλάβομεν ἡμεῖς. ⁵⁰ Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὀ Ἰησοῦς· Μὴ τὸν ἐμποδίζετε. Διότι δὲν εἶναι ἐνάντιόν σας. Καὶ ὅποιος δὲν εἶναι ἐνάντιόν σας καὶ δὲν εἶναι προκατειλημμένος κατὰ τῆς διδασκαλίας σας, οὐδὲ πολεμεῖ αὐτήν, εἶναι μὲ τὸ μέρος σας καὶ ἑπόμενον εἶναι αὐτὸς νὰ γίνῃ κάποτε ἐξ ὁλοκλήρου ἰδικός σας.

⁴⁴ “σεις μη επηρεάζεσθε από τον ψευδή αυτόν ενθουσιασμόν και σχηματίζετε εσφαλμένην γνώμην δι' εμέ. Βαλετε εις τ' αυτιά σας και προσέξτε πολύ τα λόγια αυτά, που θα σας πω· ότι ο υιός του ανθρώπου έντος ολίγου παραδίδεται, σύμφωνα με την βουλήν του Θεού, εις χείρας ανθρώπων οι οποίοι θα τον βασανίσουν και θα τον θανατώσουν”. ⁴⁵ Αυτοί δε δεν εκαταλάβαιναν το νόημα του λόγου αυτού· και έμεινε κρυμμένος από αυτούς ο λόγος, ώστε να μην ημπορούν να τον εννοήσουν και τον αισθανθούν. Επειδή δεν είχον λάβει ακόμη τον φωτισμόν του Αγίου Πνεύματος. Λογω δε ευλαβείας και συστολής εφοβούντο να τον ερωτήσουν δια το νόημα του λόγου τούτου. ⁴⁶ Εν τούτοις εισεχώρησεν εις αυτούς ένας κακός διαλογισμός, ποίος από αυτούς θα ήτο μεγαλύτερος και επισημότερος εις την βασιλείαν του Χριστού. ⁴⁷ Ο δε Ιησούς με την θείαν αυτού παγγνωσίαν είδε καθαρά τον εγωϊστικόν αυτόν διαλογισμόν της καρδίας των, επήρε ένα παιδί, το έβαλε να σταθή όρθιον πλησίον του ⁴⁸ και είπε εις αυτούς· “όποιος θα δεχθή δια το όνομά μου το παιδί τούτο η ένα από τους ταπεινούς και απλοϊκούς ανθρώπους που μοιάζουν με αυτό το παιδί, δέχεται εμέ. Και οποίος θα δεχθή εμέ, δέχεται τον Πατέρα, που με έστειλε στον κόσμον. Και φυσικά θα είναι ταπεινός και θα δείξη αγάπην εκείνος που θα δεχθή ένα τέτοιον μικρόν, αλλά και θα δοξασθή δια τούτο· διότι εκείνος που ταπεινώνεται και φέρεται ως μικρότερος μεταξύ όλων σας, αυτός θα είναι μεγάλος εις την βασιλείαν των ουρανών”. ⁴⁹ Ελαβε δε τότε τον λόγον ο Ιωάννης και είπε· “διδάσκαλε, είδαμε κάποιον να διώχνη δαιμόνια επικαλούμενος το όνομά σου και τον εμποδίσαμε, επειδή δεν σε ακολουθεί μαζή με ημάς”. ⁵⁰ Και είπε προς αυτόν ο Ιησούς· “μη τον εμποδίζετε· διότι δεν είναι εναντίον σας, κάθε ένας που δεν είναι εναντίον σας, είναι μαζή σας”.