ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Η´ 14 - 21
14 Θὰ ζήσετε δὲ αἰωνίως καὶ μακαρίως, διότι ὅσοι κυβερνῶνται ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, αὐτοὶ εἶναι υἱοὶ τοῦ Θεοῦ.
15 Εἶσθε δὲ καὶ σεῖς υἱοὶ Θεοῦ. Καὶ αὐτὸ ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὸ ὅτι ἡ διάθεσις καὶ τὸ φρόνημα, ποὺ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα σας ἐνέπνευσεν ἀπὸ τὴν στιγμὴν τοῦ βαπτίσματός σας, δὲν εἶναι πάλιν διάθεσις δουλικὴ καὶ φρόνημα σκλάβου, ποὺ προκαλεῖ φόβον, ὅπως εἴχατε φόβον, ὅταν ἦσθε ὑπὸ τὸν μωσαϊκὸν νόμον. Ἀλλὰ ἐλάβετε ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα φρόνημα καὶ διάθεσιν κατὰ χάριν υἱῶν, μὲ τὸ θάρρος δέ, ποὺ μᾶς ἐμπνέει τὸ φρόνημα τοῦτο, φωνάζομεν πρὸς τὸν Θεὸν μὲ πόθον καὶ παρρησίαν: Ἀββᾶ ὁ Πατήρ.
16 Αὐτὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα μαρτυρεῖ μαζὶ μὲ τὸ πνεῦμα μας, ὅτι εἴμεθα τέκνα Θεοῦ.
17 Ἐὰν δὲ εἴμεθα τέκνα, κατὰ φυσικὸν λόγον εἴμεθα καὶ κληρονόμοι. Κληρονόμοι μὲν τοῦ Θεοῦ ὡς πατρός μας, συγκληρονόμοι δὲ τοῦ Χριστοῦ ὡς ἀδελφοῦ μας. Γινόμεθα δὲ συγκληρονόμοι τοῦ Χριστοῦ, ἐὰν βεβαίως πάσχωμεν μαζὶ μὲ αὐτόν, ἵνα καὶ δοξασθῶμεν μαζί του.
18 Μὴ σᾶς κάνῃ δὲ ἐντύπωσιν, ὅτι ὑποφέρομεν διωγμοὺς καὶ θλίψεις. Διότι σκεπτόμενος λογικῶς πείθομαι, ὅτι δὲν εἶναι ἄξια τὰ ὅσα πάσχομεν καὶ ὑποφέρομεν κατὰ τὸν τωρινὸν καιρὸν ἐν συγκρίσει πρὸς τὴν δόξαν, ἡ ὁποία μέλλει νὰ ἀποκαλυφθῇ διὰ νὰ δοθῇ εἰς ἡμᾶς.
19 Ναί· εἶναι τέτοια ἡ δόξα ἐκείνη, ὥστε ἡ σφοδρὰ ἀναμονὴ καὶ αὐτῆς τῆς ἀψύχου κτίσεως εἶναι νὰ περιμένῃ μὲ πόθον τὴν ἔνδοξον φανέρωσιν τῶν παιδιῶν τοῦ Θεοῦ.
20 Διότι καὶ ἡ κτίσις ὑπεδουλώθη εἰς τὸν θάνατον καὶ τὴν φθοράν, ὄχι μὲ τὴν θέλησίν της, ἀλλ’ ἀπὸ τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος τὴν ὑπέταξεν εἰς τὴν φθορὰν μὲ κάποιαν ἐλπίδα.
21 Ποίαν δὲ ἐλπίδα; Ὅτι καὶ αὐτὴ ἡ κτίσις θὰ ἐλευθερωθῇ ἀπὸ τὴν ὑποδούλωσιν εἰς τὴν φθοράν, διὰ νὰ λάβῃ μέρος εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς ἐνδόξου καταστάσεως τῶν παιδιῶν τοῦ Θεοῦ.