²¹ εἰς τοῦτο γὰρ ἐκλήθητε, ὅτι καὶ Χριστὸς ἔπαθεν ὑπὲρ ὑμῶν, ὑμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμὸν ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ· ²² ὃς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ· ²³ ὃς λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδόρει, πάσχων οὐκ ἠπείλει, παρεδίδου δὲ τῷ κρίνοντι δικαίως· ²⁴ ὃς τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν αὐτὸς ἀνήνεγκεν ἐν τῷ σώματι αὐτοῦ ἐπὶ τὸ ξύλον, ἵνα ταῖς ἁμαρτίαις ἀπογενόμενοι τῇ δικαιοσύνῃ ζήσωμεν· οὗ τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἰάθητε. ²⁵ ἦτε γὰρ ὡς πρόβατα πλανώμενα, ἀλλ’ ἐπεστράφητε νῦν ἐπὶ τὸν ποιμένα καὶ ἐπίσκοπον τῶν ψυχῶν ὑμῶν.



¹ Ὁμοίως αἱ γυναῖκες ὑποτασσόμεναι τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν, ἵνα καὶ εἴ τινες ἀπειθοῦσι τῷ λόγῳ, διὰ τῆς τῶν γυναικῶν ἀναστροφῆς ἄνευ λόγου κερδηθήσονται, ² ἐποπτεύσαντες τὴν ἐν φόβῳ ἁγνὴν ἀναστροφὴν ὑμῶν. ³ ὧν ἔστω οὐχ ὁ ἔξωθεν ἐμπλοκῆς τριχῶν καὶ περιθέσεως χρυσίων ἢ ἐνδύσεως ἱματίων κόσμος, ⁴ ἀλλ’ ὁ κρυπτὸς τῆς καρδίας ἄνθρωπος ἐν τῷ ἀφθάρτῳ τοῦ πραέως καὶ ἡσυχίου πνεύματος, ὅ ἐστιν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ πολυτελές. ⁵ οὕτω γάρ ποτε καὶ αἱ ἅγιαι γυναῖκες αἱ ἐλπίζουσαι ἐπὶ τὸν Θεὸν ἐκόσμουν ἑαυτάς, ὑποτασσόμεναι τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν, ⁶ ὡς Σάρρα ὑπήκουσε τῷ Ἀβραάμ, κύριον αὐτὸν καλοῦσα· ἧς ἐγενήθητε τέκνα· - ἀγαθοποιοῦσαι καὶ μὴ φοβούμεναι μηδεμίαν πτόησιν. ⁷ Οἱ ἄνδρες ὁμοίως συνοικοῦντες κατὰ γνῶσιν, ὡς ἀσθενεστέρῳ σκεύει τῷ γυναικείῳ ἀπονέμοντες τιμήν, ὡς καὶ συγκληρονόμοι χάριτος ζωῆς, εἰς τὸ μὴ ἐγκόπτεσθαι τὰς προσευχὰς ὑμῶν. ⁸ Τὸ δὲ τέλος πάντες ὁμόφρονες, συμπαθεῖς, φιλάδελφοι, εὔσπλαγχνοι, φιλόφρονες, ⁹ μὴ ἀποδιδόντες κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἢ λοιδορίαν ἀντὶ λοιδορίας, τοὐναντίον δὲ εὐλογοῦντες, εἰδότες ὅτι εἰς τοῦτο ἐκλήθητε, ἵνα εὐλογίαν κληρονομήσητε.

²¹ Καὶ εἶναι τοῦτο ἀρεστὸν εἰς τὸν Θεόν, διότι ἔχετε κληθῆ διὰ νὰ πράττετε τὸ καλὸν καὶ εὐεργετῆτε, καὶ ὅταν ἀκόμη παραγνωρίζεσθε καὶ ὑποφέρετε ἀδίκως. Καθ’ ὅσον καὶ ὁ Χριστὸς ἔπαθε πρὸς χάριν σας, χωρὶς αὐτὸς νὰ πταίσῃ εἰς τίποτε καὶ ἀφῆκεν εἰς σᾶς παράδειγμα τέλειον πρὸς μίμησιν, διὰ νὰ ἀκολουθήσετε ἀκριβῶς ἐπάνω εἰς τὰ ἀχναρια του. ²² Αὐτὸς δὲν ἔκαμέ ποτε ἁμαρτίαν, οὔτε εὑρεθῇ δόλος ἢ ψεῦδος εἲς τὸ στόμα τοῦ. ²³ Αὐτός, ἐνῷ ἐνεπαίζετο καὶ ὑβρίζετο, δὲν ἀνταπέδιδεν ὕβρεις εἰς τὰς ὕβρεις ἐνῷ ἔπασχεν ἀδίκως, δὲν ἐφοβέριζε μὲ ἐκδικητικὰς ἀπειλὰς τοὺς ἀδικοῦντας αὐτόν, ἀλλὰ ἀνέθετε τὸν ἑαυτόν του εἰς τὸν Θεόν, ποὺ πάντοτε κάνει κρίσιν δικαίαν. ²⁴ Αὐτὸς ἐβάστασεν ὁ ἴδιος ἐπάνω του τὰς ἁμαρτίας μας καὶ προσέφερε διὰ τοῦ σώματός του θυσίαν δι’ αὐτὰς εἰς τὸν σταυρόν. Καὶ ἔκαμε τὴν θυσίαν αὐτήν, διὰ νὰ ἐλευθερωθῶμεν καὶ ἀποξενωθῶμεν ἀπὸ τὰς ἁμαρτίας καὶ ζήσωμεν εἰς τὸ ἑξῆς διὰ τὴν δικαιοσύνην καὶ διὰ τὴν ἀρετήν. Διὰ τῶν πληγῶν αὐτοῦ ἰατρεύθητε. ²⁵ Ναί· ἰατρεύθητε, διότι ἄλλοτε ἦσθε ἄρρωστοι πνευματικῶς ἦσθε σὰν πρόβατα ποὺ ἐπλανῶντο. Ἀλλὰ τώρα ἐγυρίσατε ὀπίσω εἰς τὸν ποιμένα καὶ ἄγρυπνον φρουρὸν τῶν ψυχῶν σας.



¹ Ας ἔλθω τώρα καὶ εἰς τὰ οἰκογενειακα σᾶς καθήκοντα. Ὅπως οἱ δοῦλοι εἰς τοὺς κυρίους τῶν, ἔτσι καὶ αἱ γυναῖκες ἂς ὑποτάσσωνται εἰς τοὺς συζύγους των, ὥστε καὶ ἂν μερικοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ἀπειθοῦν εἰς τὸν λόγον τοῦ Εὐαγγελίου, νὰ κερδηθοῦν εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ χωρὶς λόγον καὶ κήρυγμα, διὰ μόνης τῆς ἐναρέτου συμπεριφορᾶς τῶν γυναικῶν. ² Ὅταν δηλαδὴ ἀντιληφθοῦν καλὰ καὶ εἰς τὰς διαφόρους περιστάσεις τὴν συμπεριφοράν σας, ποὺ θὰ τὴν κάνῃ ἁγνὴν καὶ ἁγίαν ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, θὰ κερδηθοῦν οἱ ἄνδρες σας εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ. ³ Αἱ σύζυγοι δὲ αὐταὶ ἂς ἔχουν στολισμὸν ὄχι τὸν ἐξωτερικόν, δηλαδὴ τὸ πλέξιμον τῶν τριχῶν τῆς κεφαλῆς τὸ ἐπιτηδευμένον, καὶ τὴν τοποθέτησιν γύρω ἀπὸ τὰ μέλη τῶν χρυσῶν κοσμημάτων, ἢ τὸ ντύσιμον φορεμάτων πολυτελῶν. ⁴ Ἀλλ’ ἂς ἔχουν στόλισμα τὸν κρυπτὸν καὶ ἀφανῆ εἰς τὰ σωματικὰ μάτια ἐσωτερικὸν τῆς καρδίας ἄνθρωπον, ποὺ ἔχει ὡς κόσμημα τὸν ἄφθαρτον στολισμὸν τοῦ πράου καὶ ὑπομονητικοῦ καὶ ἡσύχου πνεύματος, τὸ ὁποῖον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἔχει μεγάλην ἀξίαν καὶ εἶναι πολυτελές. ⁵ Αὐτὸν τὸν πνευματικὸν στολισμὸν ἂς ἔχουν καὶ ἂς ἐπιδιώκουν αἱ Χριστιανοὶ σύζυγοι. Διότι ἔτσι καὶ ἄλλοτε κατὰ τὴν ἐποχὴν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ αἱ ἅγιαι γυναῖκες, ποὺ ἤλπιζον εἰς τὸν Θεόν καὶ εἰς τὰς ὑποσχέσεις του, ἐστόλιζαν τὸν ἑαυτόν τους ὑποτασσόμεναι εἰς τοὺς ἄνδρας των. ⁶ Ὅπως καὶ ἡ Σάρρα ἔδειξεν ὑπακοὴν εἰς τὸν Ἀβραὰμ καὶ τὸν ἐκάλει ἐκ σεβασμοῦ κύριόν της. Ταύτης τῆς Σάρρας ἐγίνατε πνευματικαὶ θυγατέρες μὲ τὸ νὰ ἀγαθοεργῆτε καὶ νὰ ἀπομακρύνετε ἀπὸ τὰς καρδίας σας κάθε φόβον καὶ ἀνησυχίαν διὰ τὴν ὑγείαν καὶ τὴν ζωὴν τοῦ συζύγου σας καὶ τῶν παιδιῶν σας καὶ γενικῶς διὰ τὴν οἰκογένείαν σας ἐμπιστευόμεναι τὰ πάντα εἰς τὴν θείαν πρόνοιαν. ⁷ Οἱ ἄνδρες ὁμοίως νὰ συγκατοικῆτε καὶ νὰ συζῆτε φρόνιμα καὶ συνετὰ μὲ τὰς γυναῖκας σας. Ἡ φρόνησις δὲ καὶ ἡ σύνεσις ἀπαιτεῖ νὰ ἀποφεύγετε κάθε βιαιότητα καὶ νὰ δεικνύετε ἀνοχήν, ἔτσι δὲ νὰ ἀπονέμετε τιμὴν πρὸς τὰς συζύγους σας, καὶ νὰ μὴ ξεχάνετε, ὅτι ἡ γυνὴ εἶναι σκεῦος ἀσθενέστερον καὶ πολὺ εὔκολα πληγώνεται καὶ μικροψυχεῖ καὶ ἀπελπίζεται. Πρέπει δὲ νὰ φέρεσθε ἔτσι, διότι αἱ σύζυγοί σας εἶναι καὶ συγκληρονόμοι τῆς αἰωνίου ζωῆς, τὴν ὁποίαν ὡς χάριν μᾶς ἔδωκεν ὁ Θεός, ἀλλὰ καὶ διότι πρέπει νὰ προλαμβάνεται κάθε ψυχρότης μεταξύ σας, διὰ νὰ μὴ παρεμποδίζονται αἱ κοιναὶ συμπροσευχαί σας. ⁸ Τελικῶς δὲ σᾶς προτρέπω νὰ ἔχετε ὅλοι τὰ αὐτὰ φρονήματα πίστεως καὶ ἐλπίδος· νὰ συμπαθῆτε καὶ νὰ συμμετέχετε εἰς τὰς λύπας καὶ τὰς χαρὰς τῶν ἀδελφῶν σᾶς· νὰ ἀγαπᾶτε σὰν ἀδελφοὺς τοὺς πλησίον σας Χριστιανούς· νὰ ἔχετε πονετικὴν καὶ τρυφερὰν καρδίαν, νὰ εἶσθε περιποιητικοὶ καὶ εὐγενεῖς. ⁹ Νὰ μὴ ἀνταποδίδετε κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἢ ὕβριν καὶ περιπαιγμὸν ἀντὶ ὕβρεως· τουναντίον δὲ νὰ εὔχεσθε ἀγαθὰ εἰς τὸν Θεόν δι’ ἐκείνους, ποὺ σᾶς ἀδικοῦν καὶ νὰ εὐλογῆτε αὐτούς, γνωρίζοντες ὅτι δι’ αὐτὸ ἐκλήθητε ἀπὸ τὸν Θεόν, διὰ νὰ κληρονομήσετε εὐλογίαν καὶ ὄχι κατάραν. Πῶς λοιπὸν σεῖς θὰ καταρασθῆτε τοὺς ἄλλους, ἀφοῦ καὶ ὁ Θεὸς σᾶς δὲν σᾶς καταρᾶται;

²¹ Διότι εις αυτό ακριβώς έχετε κληθή, δια να εκτελήτε το καθήκον σας, και δια να πράττετε το αγαθόν και όταν ακόμη αδικήσθε και ταλαιπωρήσθε αδίκως. Διότι και ο Χριστός έπαθε προς χάριν ημών και υπέμεινε σταυρόν, δια να σώση ακόμη και αυτούς τους σταυρωτάς του, αφήσας εις σας τέλειον παράδειγμα προς μίμησιν, δια να ακολουθήσετε και βαδίσετε ακριβώς επάνω εις τα ίχνη του. ²² Αυτός δεν έκαμε ποτέ καμμίαν απολύτως αμαρτίαν· “ούτε δε και στο στόμα του ευρέθη ποτέ δόλος η έστω και ο παραμικρότερος αμαρτωλός λόγος”. ²³ Αυτός, ενώ εχλευάζετο και υβρίζετο από τους βασανιστάς του, δεν εχλεύαζε και δεν ύβριζεν αυτούς. Ενώ έπασχεν αδίκως, δεν απειλούσεν εκδικήσεις, αλλά παρέδιδε και ενεπιστεύετο τον εαυτόν του στον Θεόν, που κρίνει πάντοτε με δικαιοσύνην. ²⁴ “Αυτός επήρε και εβάστασεν επάνω του τας αμαρτίας μας και προσέφερε δια του σώματός του θυσίαν επάνω στο ξύλον του σταυρού, δια να λάβωμεν ημείς την λύτρωσιν και την απαλλαγήν από τας αμαρτίας”, να ζήσωμεν δε με την δικαιοσύνην και την αρετήν. “Χαρις εις τας πληγάς αυτού έχετε και σεις θεραπευθή από την θανατηφόρον νόσον της αμαρτίας”. ²⁵ Διότι ήσασθε προηγουμένως άρρωστοι πνευματικώς· “ήσασθε πρόβατά που επλανώντο” με άμεσον τον κίνδυνο να κατασπαραχθούν από τους λύκους. Αλλά τώρα εγυρίσατε στον καλόν Ποιμένα και τον ακοίμητον φρουρόν και υπερασπιστήν των ψυχών σας.



¹ Οπως οι δούλοι, δια τους οποίους είπα προηγουμένως, έτσι και αι γυναίκες πρέπει να υποτάσσωνται στους άνδρας των, ώστε, και εάν μερικοί από αυτούς δεν υπακούουν στον λόγον του Ευαγγελίου, να κερδηθούν εις την κατά Χριστόν πίστιν και ζωήν, χωρίς λόγια και διδασκαλίας, (αλλά με την ενάρετον, την ευγενή και σεμνήν συμπεριφοράν των γυναικών), ² όταν θα ίδουν και θα εννοήσουν καλά την αγνήν και αγίαν συμπεριφοράν σας, που θα την εμπνέη ο φόβος και ο σεβασμός του Θεού. ³ Αι καλαί δε αυταί σύζυγοι ας μη επιδιώκουν να έχουν εξωτερικόν στολισμόν, το εξεζητημένον πλέξιμο των μαλλιών της κεφαλής των και τα χρυσά περιδέραια η το ντύσιμό των με πολυτελή φορέματα, ⁴ αλλ' ας έχουν ως στολισμόν των τον κρυμμένον από τα μάτια των ανθρώπων εσωτερικόν άνθρωπον της καρδίας, που έχει τον άφθαρτον και ανεκτίμητον στολισμόν του πράου και ειρηνικού και ησύχου πνεύματος, που ενώπιον του Θεού έχει μεγάλην αξίαν και πολυτέλειαν. ⁵ Διότι έτσι και άλλοτε εις την Παλαιάν Διαθήκην αι άγιαι γυναίκες, που είχαν την ελπίδα και την πίστιν των στον Θεόν, εστόλιζαν τον ευατόν τους, υποτασσόμεναι, στους άνδρας των. ⁶ Οπως και η Σαρρα εδείκνυεν υπακοήν στον Αβραάμ, καλούσα αυτόν με σεβασμόν και ταπείνωσιν “κύριον”. Αυτής δε της Σαρρας εγίνατε και σεις πνευματικαί θυγατέρες με το να πράττετε το αγαθόν χωρίς να φοβήσθε, μήπως τυχόν αγανακτήσουν εναντίον σας οι σύζυγοι σας. ⁷ Οι άνδρες επίσης να συνοικήτε και να συζήτε ως φρόνιμοι και συνετοί με τας συζύγους σας, να αποφεύγετε κάθε τραχύτητα και σκληράν συμπεριφοράν, να αποδίδετε την πρέπουσαν τιμήν εις τας συζήγους σας και να μη λησμονήτε, ότι η γυναίκα είναι σκεύος ασθενέστερον, δεν έχει μεγάλην ψυχικήν αντοχήν και εύκολα θίγεται και θλίβεται. Αλλωστε και αι σύζυγοί σας είναι μαζή με σας κληρονόμοι της ιδίας χάριτος και αιωνίας ζωής. Ετσι δε θα προλαμβάνεται κάθε δυσαρμονία και δεν θα παρεμποδίζωνται αι κοιναί προσευχαί σας. ⁸ Εν τέλει δε σας συμβουλεύω και σας προτρέπω να έχετε όλοι το ίδιο φρόνημα του Θεού, να είσθε συμπαθείς δια τους άλλους και συμμέτοχοι εις την θλίψιν και την χαράν των αδελφών σας. Να αγαπάτε με αδελφικήν αγάπην τους Χριστιανούς, να έχετε ευαίσθητον και εύσπλαγχνον την καρδίαν, να είσθε προσηνείς και ευγενείς μεταξύ σας. ⁹ Να μη ανταποδίδετε κακόν αντί κακού η ύβριν και χλευασμόν αντί ύβρεως και χλευασμού. Τουναντίον δε να προσεύχεσθε δι' αυτούς που σας αδικούν και να τους ευλογήτε, γνωρίζοντες καλά, ότι δι' αυτό έχετε κληθή από τον Θεόν, δια να κληρονομήσετε δηλαδή ευλογίαν και όχι κατάραν. Δι' αυτό και πρέπει να είσθε άνθρωποι της ευλογίας.

²⁵ Καὶ ἰδοὺ ἦν ἄνθρωπος ἐν Ἰερουσολύμοις ᾧ ὄνομα Συμεών, καὶ ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος καὶ εὐλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ Πνεῦμα ἦν ἅγιον ἐπ’ αὐτόν· ²⁶ καὶ ἦν αὐτῷ κεχρηματισμένον ὑπὸ τοῦ Πνεύματος τοῦ ἁγίου μὴ ἰδεῖν θάνατον πρὶν ἢ ἴδῃ τὸν Χριστὸν Κυρίου. ²⁷ καὶ ἦλθεν ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τὸ ἱερόν· καὶ ἐν τῷ εἰσαγαγεῖν τοὺς γονεῖς τὸ παιδίον Ἰησοῦν τοῦ ποιῆσαι αὐτοὺς κατὰ τὸ εἰθισμένον τοῦ νόμου περὶ αὐτοῦ ²⁸ καὶ αὐτὸς ἐδέξατο αὐτὸν εἰς τὰς ἀγκάλας αὐτοῦ καὶ εὐλόγησε τὸν Θεὸν καὶ εἶπε· ²⁹ Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ³⁰ ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, ³¹ ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν. ³² φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ. ³³ καὶ ἦν Ἰωσὴφ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ θαυμάζοντες ἐπὶ τοῖς λαλουμένοις περὶ αὐτοῦ. ³⁴ καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς Συμεὼν καὶ εἶπεν πρὸς Μαριὰμ τὴν μητέρα αὐτοῦ· Ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον. ³⁵ καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ῥομφαία, ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί. ³⁶ Καὶ ἦν Ἅννα προφῆτις, θυγάτηρ Φανουήλ, ἐκ φυλῆς Ἀσήρ· αὕτη προβεβηκυῖα ἐν ἡμέραις πολλαῖς, ζήσασα μετὰ ἀνδρὸς ἔτη ἑπτὰ ἀπὸ τῆς παρθενίας αὐτῆς, ³⁷ καὶ αὐτὴ χήρα ἕως ἐτῶν ὀγδοήκοντα τεσσάρων, ἣ οὐκ ἀφίστατο ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ νηστείαις καὶ δεήσεσι λατρεύουσα νύκτα καὶ ἡμέραν· ³⁸ καὶ αὕτη αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἐπιστᾶσα ἀνθωμολογεῖτο τῷ Κυρίῳ καὶ ἐλάλει περὶ αὐτοῦ πᾶσι τοῖς προσδεχομένοις λύτρωσιν ἐν Ἱερουσαλήμ.

²⁵ Καὶ ἰδοὺ ἦτο εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ἕνας ἄνθρωπος, ποὺ ὠνομάζετο Συμεών. Καὶ ὁ ἄνθρωπος οὗτος ἦτο δίκαιος φυλάττων τὰς ἐντολὰς τοῦ νόμου καὶ εὐλαβής, φοβούμενος τὸν Θεόν. Αυτὸς εἶχε φωτισθῇ ἀπὸ τὴν ἀνάγνωσιν τῶν προφητικῶν βιβλίων καὶ μὲ πόθον ζωηρὸν ἐπερίμενε νὰ ἔλθῃ εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν διὰ τῆς ἐλεύσεως τοῦ Μεσσίου παρηγορία ἀπὸ τὰ κακὰ καὶ τὰς θλίψεις, ποὺ ὑπέφερεν ἕνεκα τῆς ἁμαρτίας. Καὶ Πνεῦμα προφητικὸν Ἅγιον ἦτο ἐπάνω του. ²⁶ Καὶ εἶχεν ἀποκαλυφθῆ εἰς αὐτὸν ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ὅτι δὲν θὰ ἀπέθνησκε προτοῦ ἴδῃ ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος καὶ Θεὸς ἔχρισε βασιλέα καὶ Σωτῆρα τοῦ κόσμου. ²⁷ Καὶ ἦλθεν ὁ Συμεὼν κατὰ παρακίνησιν καὶ ἔμπνευσιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τὸ ἱερόν. Καὶ ὅταν οἱ γονεῖς εἰσήγαγον εἰς τὸ ἱερὸν τὸ παιδίον Ἰησοῦν διὰ νὰ κάμουν δι’ αὐτὸ ἐκεῖνο, ποὺ σύμφωνα μὲ τὰς διατάξεις τοῦ νόμου ἦτο συνηθισμένον νὰ γίνεται εἰς τὰ πρωτότοκα, ²⁸ τότε καὶ αὐτὸς ὁ Συμεὼν ἐδέχθη τὸ παιδίον εἰς τὰς ἀγκάλας του καὶ ἐδόξασε τὸν Θεὸν καὶ εἶπε· ²⁹ Τώρα, ὅτε πλέον εἶδον τὸν Λυτρωτὴν τοῦ κόσμου, ἐλευθερώνεις ἀπὸ τοὺς δεσμοὺς τοῦ σώματος ἐμὲ τὸν δοῦλον σου. Δεσπότα, καὶ μετ’ ὀλίγον ἀποθνήσκω σύμφωνα μὲ τὸν λόγον σου, ποὺ μοῦ εἶπες, ὅτι δὲν θὰ ἀποθάνω, πρὶν ἴδω τὸν Χριστόν. Καὶ μὲ ἐλευθερώνεις ἐν εἰρήνῃ καὶ χωρὶς νὰ ἀνησυχῶ πλέον διὰ τὴν λύτρωσιν τοῦ Ἰσραήλ, ³⁰ διότι εἶδαν οἱ ὀφθαλμοί μου τὸν ἐνανθρωπήσαντα υἱόν σου, ὁ ὁποῖος θὰ φέρῃ τὴν σωτηρίαν, ³¹ τὴν ὁποίαν ἠτοίμασες διὰ νὰ γίνῃ φανερὰ ἐνώπιον ὅλων τῶν λαῶν πρὸς εὐεργεσίαν ὄχι μόνον τῶν Ἰουδαίων, ἄλλα καὶ τῶν ἐθνικῶν. ³² Καὶ θὰ εἶναι οὕτω τὸ σωτήριόν σου αὐτὸ φῶς πνευματικόν, ποὺ θὰ φανερώσῃ καὶ θὰ ἀποκαλύψῃ εἰς τὰ ἔθνη τὸν ἀληθινὸν Θέον καὶ τὴν ἀληθῆ ὁδὸν σωτηρίας, ἀλλὰ καὶ δόξα τοῦ λαοῦ σου Ἰσραήλ, ἀφοῦ ἀπὸ τὸν Ἰσραὴλ κατάγεται ὡς ἄνθρωπος ὁ Σωτὴρ καὶ ἀφοῦ τελικῶς καὶ ὁ Ἰσραὴλ ὡς σύνολον θὰ τὸν ἐγκολπωθῇ ὡς σωτῆρα του. ³³ Καὶ ὁ Ἰωσὴφ καὶ ἡ μητέρα τοῦ παιδίου εὑρίσκοντο εἰς συνεχῆ θαυμασμὸν δι’ ὅσα καὶ τώρα καὶ προτήτερα καὶ ἀπὸ τὸν Συμεὼν καὶ ἀπὸ τοὺς ποιμένας καὶ ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους ἐλέγοντο δι’ αὐτό. ³⁴ Καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Συμεὼν καὶ εἶπεν εἰς τὴν Μαρίαν τὴν μητέρα του· Ἰδοὺ αὐτὸς εἶναι προωρισμένος διὰ νὰ γίνῃ αἰτία πτώσεως καὶ ἀναστάσεως πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραήλ. Ὅσοι θ’ ἀπιστήσουν εἰς αὐτόν, θὰ πέσουν καὶ θὰ ἀπολεσθοῦν· ὅσοι θὰ πιστεύσουν, θὰ ἀναστηθοῦν καὶ θὰ ἐλευθερωθοῦν ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν καὶ θὰ σωθοῦν, θὰ εἶναι δὲ καὶ θαῦμα, ἀφοῦ ἐν τῷ προσώπῳ του θὰ ἐμφανίζεται ἡ ἕνωσις τῶν δύο φύσεων, τῆς θείας καὶ τῆς ἀνθρωπίνης. Ἀλλὰ τὸ θαῦμα τοῦτο θὰ ἀντιλέγεται ἀπὸ τοὺς ἀπιστοῦντας καὶ ἐνῷ οἱ καλοπροαίρετοι θὰ ὁδηγοῦνται δι’ αὐτοῦ εἰς τὴν πίστιν καὶ θὰ σώζονται, οἱ ἀνειλικρινεῖς καὶ ἐγωϊσταὶ θὰ ἀπιστοῦν καὶ θὰ κατακρίνωνται. ³⁵ Λόγῳ δὲ τῆς ἀντιλογίας αὐτῆς, καὶ σοῦ, τῆς μητρὸς αὐτοῦ, τὴν καρδίαν θὰ διαπεράσῃ μεγάλη καὶ ὀδυνηρὰ μάχαιρα θλίψεως καὶ ὀδύνης, ὅταν θὰ τὸν ἴδῃς νὰ σταυρώνεται. Καὶ ἔτσι ἡ πτῶσις καὶ ἡ ἀνάστασις πολλῶν, καθὼς καὶ ἡ ἀντιλογία γύρω ἀπὸ τὸ θαῦμα αὐτὸ θὰ γίνωνται, διὰ νὰ ξεσκεπασθοῦν πολλῶν καρδιῶν οἱ διαλογισμοὶ καὶ αἰ διαθέσεις, ποὺ ἔμεναν ἔως τώρα ἀπόκρυφοι, καὶ μὲ τὴν ἀπόρριψιν ἢ ἀποδοχὴν τοῦ Μεσσίου θὰ φανεροθοῦν. ³⁶ Ὑπῆρχε δὲ εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ κάποια Ἄννα προφῆτις. Αὕτη ἦτο κόρη τοῦ Φανουὴλ ἀπὸ τὴν φυλὴν τοῦ Ἀσήρ, τοῦ ὀγδόου παιδιοῦ τοῦ Ἰακὼβ ἐκ τῆς Λείας, ἦτο δὲ πολὺ προχωρημένη εἰς τὴν ἡλικίαν, καὶ εἶχε ζήσει μὲ ἄνδρα ἑπτὰ χρόνια ἀπὸ τὸν καιρόν, ποὺ ὡς παρθένος ἦλθεν εἰς γάμον μὲ αὐτόν. ³⁷ Καὶ αὐτὴ ἦτο χήρα, ἡλικίας περίπου ὀγδοήκοντα τεσσάρον ἐτῶν, ἡ ὁποία δὲν ἀπεμακρύνετο ἀπὸ τὸν ἱερὸν περίβολον τοῦ ναοῦ, ἀλλὰ παρέμενεν εἰς αὐτὸν καὶ κατὰ τὰς ὤρας, ποὺ δὲν ἐγίνοντο ἀκολουθίαι εἰς τὸν ναόν. Καὶ ἔτσι ἐλάτρευε νύκτα καὶ ἡμέραν τὸν Θεὸν μὲ νηστείας καὶ προσευχάς. ³⁸ Καὶ αὐτὴ ἦλθε κατ’ ἐκείνην τὴν ὥραν καὶ ἀφοῦ εἶδε τὸ παιδίον, ηὐχαρίστει καὶ ἐδοξολόγει τὸν Θεὸν καὶ ἔλεγε περὶ αὐτοῦ εἰς ὅλους, ὅσοι κατοικοῦντες εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ περιέμενον λύτρωσιν καὶ ἀπελευθέρωσιν ἀπὸ τῶν δεινῶν καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας.

²⁵ Και ιδού εζούσε εις την Ιερουσαλήμ ένας άνθρωπος, ονόματι Συμεών. Και ο άνθρωπος αυτός ήτο δίκαιος και ευλαβής και επερίμενε να έλθη λύτρωσις και παρηγορία στον λαόν του Ισραήλ με την έλευσιν του Χριστού, όπως είχαν προείπει αι Γραφαί, και Πνεύμα Αγιον ήτο εις αυτόν· ²⁶ και του είχεν αποκαλυφθή από το Αγιον Πνεύμα ότι δεν θα απέθνησκεν, πριν ίδη εκείνον, τον οποίον ο Θεός θα έχριε Σωτήρα και βασιλέα του κόσμου. ²⁷ Και κατά παρακίνησιν του Αγίου Πνεύματος ήλθεν στον ναόν. Και όταν οι γονείς έφεραν το παιδίον Ιησούν στον ναόν να κάμουν δι' αυτό ο,τι ώριζεν ο νόμος δια τα πρωτότοκα, ²⁸ τότε και αυτός ο Συμεών εδέχθη εις τας αγκάλας του το παιδίον, εδοξολόγησε τον Θεόν και είπε· ²⁹ “τώρα πλέον με απολύεις εμέ τον δούλον σου να φύγω από τον κόσμον αυτόν, Δεσπότα, ειρηνικός και χαρούμενος, σύμφωνα με τον λόγον που μου είπες, ³⁰ διότι είδαν τα μάτια μου τον Χριστόν, ο οποίος θα φέρη την σωτηρίαν, ³¹ την οποίαν συ έχεις ετοιμάσει, δια να την ίδουν όλοι οι λαοί της γης. ³² Φως πνευματικόν, που θα φανερώση εις τα έθνη τον αληθινόν Θεόν και την δόξαν του λαού σου Ισραήλ, αφού από αυτόν τον λαόν κατά το ανθρώπινον προέρχεται ο Χριστός”. ³³ Και ο Ιωσήφ και η μητέρα του παιδίου συνεχώς εθαύμαζαν δι' όσα ελέγοντο περί του παιδίου. ³⁴ Και ευλόγησεν αυτούς ο Συμεών και είπε προς την Μαρίαν την μητέρα του παιδίου· “ιδού αυτός θα γίνη αιτία να πέσουν και να αναστηθούν πολλοί στον Ισραήλ, (θα πέσουν εκείνοι που δεν θα πιστεύσουν, θα αναστηθούν και θα λυτρωθούν εκείνοι που θα πιστεύσουν). Και θα γίνη αυτός σημείον αντιλογίας μεταξύ των ανθρώπων. ³⁵ Και την ιδικήν σου μητρικήν καρδίαν θα διαπεράση η ρομφαία του πόνου, όταν ίδης τον υιόν σου να πάσχη δια την σωτηρίαν των ανθρώπων. Ολα δε αυτά θα γίνουν, δια να φανερωθούν οι μυστικοί διαλογισμοί και απόκρυφοι πόθοι πολλών καρδιών”. ³⁶ Υπήρχε δε εις τα Ιεροσόλυμα και κάποια προφήτις, ονόματι Αννα, θυγάτηρ του Φανουήλ, από την φυλήν Ασήρ· αυτή ήτο πολύ προχωρημένη εις την ηλικίαν της και είχε ζήσει επτά έτη μετά του ανδρός της, από την ημέρα που ως παρθένος είχεν υπανδρευθή αυτόν. ³⁷ Και αυτή ήτο χήρα, ογδοήκοντα τεσσάρων περίπου ετών, η οποία δεν απεμακρύνετο από τον Ιερόν περίβολον του ναού, λατρεύουσα νύκτα και ημέραν τον Θεόν με νηστείας και προσευχάς. ³⁸ Και αυτή εκείνη την ώραν, αφού είδε το παιδίον, εδοξολογούσε τον Κυριον και έλεγε περί αυτού εις όλους τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ, που επερίμεναν την λύτρωσίν των από τα δεινά και την καταδίκην της αμαρτίας.