¹⁶ λόγον ζωῆς ἐπέχοντες, εἰς καύχημα ἐμοὶ εἰς ἡμέραν Χριστοῦ, ὅτι οὐκ εἰς κενὸν ἔδραμον οὐδὲ εἰς κενὸν ἐκοπίασα. ¹⁷ Ἀλλ’ εἰ καὶ σπένδομαι ἐπὶ τῇ θυσίᾳ καὶ λειτουργίᾳ τῆς πίστεως ὑμῶν, χαίρω καὶ συγχαίρω πᾶσιν ὑμῖν· ¹⁸ τὸ δ’ αὐτὸ καὶ ὑμεῖς χαίρετε καὶ συγχαίρετέ μοι. ¹⁹ Ἐλπίζω δὲ ἐν Κυρίῳ Ἰησοῦ Τιμόθεον ταχέως πέμψαι ὑμῖν, ἵνα κἀγὼ εὐψυχῶ γνοὺς τὰ περὶ ὑμῶν· ²⁰ οὐδένα γὰρ ἔχω ἰσόψυχον, ὅστις γνησίως τὰ περὶ ὑμῶν μεριμνήσει· ²¹ οἱ πάντες γὰρ τὰ ἑαυτῶν ζητοῦσιν, οὐ τὰ Χριστοῦ Ἰησοῦ. ²² τὴν δὲ δοκιμὴν αὐτοῦ γινώσκετε, ὅτι ὡς πατρὶ τέκνον σὺν ἐμοὶ ἐδούλευσεν εἰς τὸ εὐαγγέλιον. ²³ τοῦτον μὲν οὖν ἐλπίζω πέμψαι ὡς ἂν ἀπίδω τὰ περὶ ἐμὲ ἐξαυτῆς·

¹⁶ καὶ κρατεῖτε στερεὰ καὶ ἐφαρμόζετε τὸν λόγον τοῦ εὐαγγελίου, ποὺ ἔχει ζωτικότητα καὶ μεταδίδει ζωήν. Καὶ θέλω νὰ γίνετε ἄμεμπτοι καὶ νὰ κρατῆτε τὸν λόγον τοῦ εὐαγγελίου, διὰ νὰ εἶσθε κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς δευτέρας παρουσίας τοῦ Χριστοῦ καύχημά μου, ποὺ θὰ μαρτυρῇ καὶ θὰ ἀποδεικνύῃ, ὅτι δὲν ἔτρεξα ἀνωφελῶς, οὔτε ἐκοπίασα μάταια, ἀλλ’ ἡ διδασκαλία μου καὶ οἰ κόποι μου ἔφεραν καρποὺς πλουσίους. ¹⁷ Ἀλλὰ καὶ τὸ αἷμα μου ἀκόμη ἂν χύνω σὰν σπονδὴν ἐπάνω εἰς τὴν θυσίαν, ποὺ ὡς λειτουργίαν προσφέρω εἰς τὸν Θεόν καὶ ἡ θυσία καὶ λειτουργία μου αὐτὴ εἶναι ἡ πίστις σας, τὴν ὁποίαν συνετέλεσα νὰ ἀποκτήσετε καὶ ὡς ἔργον ἱερὰς λατρείας προσφέρω εἰς τὸν Θεόν χαίρω διότι γίνομαι σπονδὴ καὶ χαίρω μαζὶ μὲ ὅλους σας διὰ τὸ σωτήριον ἀποτέλεσμα, ποὺ ἔρχεται πρὸς ὠφέλειάν σας. ¹⁸ Ἀκριβῶς δὲ τὸ ἴδιον νὰ κάνετε καὶ σεῖς. Μὴ λυπῆσθε διόλου. Ἀλλὰ χαίρετε διὰ τὴν πίστιν σας καὶ συγχαίρετέ με διὰ τὸ μαρτύριόν μου. ¹⁹ Καίτοι δὲ ὁμιλῶ περὶ μαρτυρίου μου, στηριζόμενος ὅμως εἰς τὸν Κύριον Ἰησοῦν ἐλπίζω νὰ λάβῃ εὐνοϊκὸν τέλος ἡ ὑπόθεσίς μου καὶ να σᾶς στείλω γρήγορα τὸν Τιμόθεον διὰ να καλοκαρδίσω καὶ ἐγώ, ὅταν λάβω καλὰς εἰδήσεις διὰ σᾶς. ²⁰ Προτιμῶ δὲ τὸν Τιμόθεον διὰ τὴν ἀποστολὴν αὐτήν, διότι δὲν ἔχω κανένα, ποὺ νὰ ἔχῃ τὰ ἴδια ἀκριβῶς αἰσθήματα μὲ ἐμέ, ὁ ὁποῖος εἰλικρινῶς, χωρὶς ἰδιοτέλειαν καὶ ἐγωϊσμον θὰ φροντίσῃ διὰ τὰς ὑποθέσεις σας. ²¹ Καὶ δὲν ἔχω κανένα ἄλλον ποὺ νά μου ὁμοιάζῃ, διότι ὅλοι ζητοῦν τὰ συμφέροντά των καὶ τὰς ἀναπαύσεις των καὶ ὄχι ἐκεῖνα, ποὺ θέλει ὁ Ἰησοῦς Χριστός. ²² Τοῦ Τιμοθέου ὅμως τὴν δοκιμασμένην ἀρετὴν τὴν γνωρίζετε, διότι σὰν τέκνον, ποὺ συνεργάζεται μὲ τὸν πατέρα του, ἔτσι καὶ ὁ Τιμόθεος ἐδούλευσε μαζί μου εἰς τὴν διάδοσιν τοῦ εὐαγγελίου. ²³ Τοῦτον λοιπὸν ἐλπίζω νὰ σᾶς στείλω, μόλις ἴδω τὴν ἔκβασιν τῆς ὑποθέσεώς μου, τὴν αὐτὴν ἡμέραν, ποὺ θὰ τελειώσῃ ἡ δίκη μου.

¹⁶ Κρατείτε, λοιπόν, σταθερά, χωρίς αμφιβολίας και χαλαρότητας, τον λόγον του Ευαγγελίου, που είναι ζωή και μεταδίδει ζωήν. Αυτό δε θα είναι και δι' εμέ καύχημα κατά την μεγάλην ημέραν της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού, διότι θα φανή έτσι, ότι δεν έτρεξα ανωφελώς ούτε και εκοπίασα χωρίς αποτέλεσμα. ¹⁷ Αλλά και αν ακόμη χύνω σαν σπονδήν σταγόνα προς σταγόνα το αίμα μου εις την θυσίαν μου, την οποίαν ως ιεράν λειτουργίαν προσφέρω προς τον Θεόν, δια να διακονήσω εις την ιδικήν σας πίστιν, (και αν υφίσταμαι βαρυτάτας θλίψεις προς χάριν σας μέχρι και του θανάτου) χαίρω δι' αυτό και χαίρω μαζή με όλους σας δια τα σωτήρια αποτελέσματα, που θα φέρη εις σας αυτή η σπονδή μου. ¹⁸ Το ίδιο να αισθάνεσθε και σεις, να μη λυπήσθε, αλλά να χαίρετε δια την σωτηρίαν σας, να χαίρετε δε ακόμη μαζή μου δια τας θυσίας μου. ¹⁹ Εχων όμως πεποίθησιν στον Κυριον ελπίζω, ότι σύντομα θα στείλω εις σας τον Τιμόθεον, δια να χαρώ και εγώ και ευφρανθώ, όταν με την επιστροφήν του μου δώση καλάς πληροφορίας δια σας. ²⁰ Σας στέλλω δε τον Τιμόθεον, διότι δεν έχω κανένα άλλον, που να έχη την αυτήν με έμενα αγάπην, το αυτό ενδιαφέρον και τα αυτά φρονήματα, ο οποίος θα φροντίση ειλικρινώς και ανιδιοτελώς δια τα ζητήματά σας. ²¹ Διότι όλοι κατά την εποχήν αυτήν ζητούν και επιδιώκουν με ιδιοτέλειαν τα συμφέροντά των, τας ανέσεις και αναπαύσεις των και όχι αυτά που θέλει ο Χριστός. ²² Την δοκιμασμένην άλλωστε ειλικρίνειαν και αφοσίωσιν στο έργον του Χριστού και αρετήν του την γνωρίζετε, διότι μέχρι σήμερον έχει συνεργασθή μαζή μου στο έργον του Ευαγγελίου με τέτοιαν προθυμίαν και υπακοήν, σαν το αγαπητό παιδί με το στοργικό πατέρα του. ²³ Αυτόν, λοιπόν, ελπίζω να στείλω εις σας, αμέσως μόλις ίδω την καλήν έκβασιν της δίκης μου.

⁴² εἶπε δὲ ὁ Κύριος· Τίς ἄρα ἐστὶν ὁ πιστὸς οἰκονόμος καὶ φρόνιμος, ὃν καταστήσει ὁ κύριος ἐπὶ τῆς θεραπείας αὐτοῦ τοῦ διδόναι ἐν καιρῷ τὸ σιτομέτριον; ⁴³ μακάριος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος, ὃν ἐλθὼν ὁ κύριος αὐτοῦ εὑρήσει οὕτω ποιοῦντα. ⁴⁴ ἀληθῶς λέγω ὑμῖν ὅτι ἐπὶ πᾶσι τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτοῦ καταστήσει αὐτόν. ⁴⁵ ἐὰν δὲ εἴπῃ ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, χρονίζει ὁ κύριός μου ἔρχεσθαι, καὶ ἄρξηται τύπτειν τοὺς παῖδας καὶ τὰς παιδίσκας, ἐσθίειν τε καὶ πίνειν καὶ μεθύσκεσθαι, ⁴⁶ ἥξει ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἐν ἡμέρᾳ ᾗ οὐ προσδοκᾷ καὶ ἐν ὥρᾳ ᾗ οὐ γινώσκει, καὶ διχοτομήσει αὐτὸν, καὶ τὸ μέρος αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀπίστων θήσει. ⁴⁷ ἐκεῖνος δὲ ὁ δοῦλος, ὁ γνοὺς τὸ θέλημα τοῦ κυρίου αὐτοῦ καὶ μὴ ἑτοιμάσας μηδὲ ποιήσας πρὸς τὸ θέλημα αὐτοῦ, δαρήσεται πολλάς· ⁴⁸ ὁ δὲ μὴ γνούς, ποιήσας δὲ ἄξια πληγῶν, δαρήσεται ὀλίγας. παντὶ δὲ ᾧ ἐδόθη πολύ, πολὺ ζητηθήσεται παρ’ αὐτοῦ, καὶ ᾧ παρέθεντο πολύ, περισσότερον αἰτήσουσιν αὐτόν.

⁴² Εἶπε δὲ ὁ Κύριος· Ποῖος ἄραγε νὰ εἶναι ὁ ἔμπιστος καὶ μυαλωμένος ὑπηρέτης καὶ ἐπιστάτης, τὸν ὁποῖον θὰ ἐγκαταστήσῃ ὁ κύριος προϊστάμενον εἰς τὴν ὑπηρεσίαν του, διὰ νὰ δίδῃ εἰς τὴν κατάλληλον ὥραν τὴν ἀνάλογον καὶ κανονισμένην μερίδα τροφῆς εἰς ἕκαστον ἀπὸ τοὺς συνδούλους του; Ποῖος θὰ ἀποδειχθῇ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ ὄχι μόνον πιστὸς ἄλλα καὶ συνετὸς τοῦ Κυρίου διάκονος καὶ ὑπηρέτης μετὰ πάσης εἰλικρινείας καὶ σοφίας ὑπηρετῶν καὶ ἐκτρέφων τὰ πρόβατά του; ⁴³ Μακάριος θὰ εἶναι ὁ δοῦλος ἐκεῖνος, τὸν ὁποῖον, ὅταν ἔλθῃ ὁ κύριός του, θὰ εὕρῃ νὰ φέρεται καὶ νὰ ἐνεργῇ φρόνιμα καὶ πιστά. ⁴⁴ Ἀληθῶς σᾶς λέγω, ὅτι θὰ τὸν ἐγκαταστήσῃ ἐπιστάτην καὶ διαχειριστὴν εἰς ὅλα τὰ ὑπάρχοντά του. ⁴⁵ Ἐὰν ὅμως ὁ δοῦλος ἐκεῖνος εἴπῃ ἀπὸ μέσα του· Ἀργεῖ νὰ ἔλθῃ ὁ κύριός μου· καὶ κάμνων κατάχρησιν τῆς ἐξουσίας, ποὺ τοῦ ἔδωκεν ὁ κύριος, ἀρχίσῃ νὰ κτυπᾷ μὲν τοὺς ὑπηρέτας καὶ τὰς ὑπηρετρίας, αὐτὸς δὲ νὰ τρώγῃ καὶ νὰ πίνῃ καὶ νὰ μεθᾷ διάγων βίον ὀργιαστικόν, ⁴⁶ θὰ ἔλθῃ ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου εἰς ἡμέραν, ποὺ δὲν περιμένει, καὶ εἰς ὤραν, ποὺ δὲν ξεύρει. Καὶ θὰ τὸν τεμαχίσῃ εἰς τὰ δύο καὶ μετὰ τὸν σκληρὸν καὶ παραδειγματικὸν θάνατόν του θὰ ὁρίσῃ τὴν θέσιν του μὲ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι δὲν ὑπῆρξαν πιστοὶ εἰς τὴν διαχείρισίν των, ἀλλ’ ἀπεδείχθησαν καταχρασταί. Μὲ ἄλλας λέξεις ἡ προσοχὴ καὶ ἡ προθυμία του νὰ ὑπηρετήσωμεν τὸν Κύριον καὶ νὰ εἴμεθα πάντοτε ἕτοιμοι νὰ τὸν ὑποδεχθῶμεν καὶ νὰ τοῦ δώσωμεν λόγον τῶν πράξεών μας εἶναι καθῆκον ὅλων μας. Ἰδιαιτέρως ὅμως ὑπόχρεοι διὰ τὸ καθῆκον αὐτὸ εἶναι ἐκεῖνοι, εἰς τοὺς ὁποίους ὁ Κύριος ἀνέθεσε τὴν ἐπιστασίαν ἐπὶ τῶν ἄλλων. Ἡ ἀθέτησις δὲ τοῦ καθήκοντος τούτου συνεπάγεται τιμωρίας τρομερὰς καὶ αἰωνίους. ⁴⁷ Γενικῶς δὲ διὰ πάντα δοῦλον ἰσχύει αὐτὸς ὁ κανών· Ἐκεῖνος ὁ δοῦλος, ὁ ὁποῖος ἐγνώρισε τὸ θέλημα τοῦ κυρίου του καὶ δὲν ἐτοίμασεν, οὔτε ἔκαμε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά του, θὰ δαρῇ μὲ πολλὰς μαστιγώσεις καὶ θὰ τιμωρηθῇ αὐστηρά, διότι ἐν γνώσει του παρέβη τὸ θέλημα τοῦ κυρίου του. ⁴⁸ Ἐκεῖνος δὲ ποὺ δὲν ἐγνώρισε τὸ θέλημα τοῦ κυρίου του, αἱ πράξεις ὅμως ποὺ ἔκαμε εἶναι ἄξιαι τιμωρίας καὶ μαστιγώσεων, θὰ δαρῇ μὲ ὀλίγας μαστιγώσεις. Καὶ εἶναι δίκαιον νὰ τιμωρηθῇ καὶ οὗτος, διότι ἐξ ἀμελείας ἠγνόησε τὸ θέλημα τοῦ κυρίου του. Εἰς καθένα δὲ ποὺ ἐδόθη πολὺ, θὰ ζητηθῇ ἀπὸ αὐτὸν πολύ. Ἀνάλογος πρὸς τὰ χαρίσματα, τὴν γνῶσιν καὶ τὸ ἀξίωμα, ποὺ ἔχει ὁ καθένας μας, εἶναι καὶ ἡ εὐθύνη του. Καὶ εἰς ἐκεῖνον ποὺ ἐνεπιστεύθησαν πολλά, θὰ τοῦ ζητήσουν πολλά, περισσότερα ἀπὸ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἔλαβον ὀλιγώτερα.

⁴² Είπε δε ο Κυριος· “ποιός άράγε είναι ο πιστός και συνετός οικονόμος, τον οποίον θα εγκαταστήση ο κύριος προϊστάμενον στο υπηρετικόν προσωπικόν του, δια να δίδη προς αυτούς εις την κατάλληλον ώραν την κανονικήν μερίδα της τροφής; ⁴³ Μακάριος είναι ο δούλος εκείνος, τον οποίον, όταν έλθη ο Κυριος, θα τον εύρη να ενεργή με τέτοιαν σύνεσιν και αξιοπιστίαν. ⁴⁴ Αληθινά σας λέγω, ότι θα του δώση εξουσίαν επάνω εις όλα τα υπάρχοντα του. ⁴⁵ Εάν όμως ο δούλος εκείνος πη από μέσα του· Αργεί να έρθη ο κύριός μου· και αρχίση να κτυπά τους υπηρέτας και τας υπηρετρίας και να τρώγη και να πίνη και να μεθά, ⁴⁶ θα έλθη ο κύριος του δούλου εκείνου εις ημέραν που δεν περιμένει και εις ώραν που δεν γνωρίζει και θα τον κόψη εις τα δύο, θα τον τιμωρήση δηλαδή με σκληρόν θάνατον, και θα ορίση την θέσιν του μεταξύ εκείνων που υπήρξαν αξιόπιστοι και καταχρασταί. (Οι ποιμένες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας θα είναι μακάριοι, εάν καλώς διαχειρίζωνται την πνευματικήν εξουσίαν και τα χαρίσματα, που τους ενεπιστεύθη ο Χριστός και εξυπηρετούν με σύνεσιν και προθυμίαν τους πιστούς. Σκληροτάτη όμως τιμωρία τους περιμένει, εάν αποδειχθούν αναξιόπιστοι και καταχρασταί). ⁴⁷ Εκείνος δε ο δούλος, που εγνώρισε το θέλημα του κυρίου του, και δεν ετοίμασε ούτε και έπραξε σύμφωνα προς το θέλημα του Κυρίου του, θα τιμωρηθή με πολλάς μαστιγώσεις, θα τιμωρηθή πολύ, διότι εν γνώσει παρέβη το θέλημα του Κυρίου. ⁴⁸ Εκείνος δε που δεν εγνώρισε το θέλημα του Κυρίου, έκαμε δε πράξεις αξίας τιμωρίας, θα τιμωρηθή με ολίγας μαστιγώσεις. Εις εκείνον που εδόθη πολύ, θα του ζητηθή και πολύ, και εις εκείνον που του παρέδωσαν πολλά χαρίσματα, θα ζητηθούν περισσότερα καλά έργα, παρ' όσα θα ζητήσουν από εκείνους που έλαβαν ολιγώτερα.