Ἦχος α΄, Ἑωθινόν Α΄.

Τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀπολυτίκιον: «Τῆς ἐρήμου πολίτης...».

Κοντάκιον: «Ἐν τῷ οἴκῳ Κύριος...».

Ἀπόλυσις: Μικρά.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακός – Ψαλτήριον.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους ι΄.

Ἑσπέρια: 1.– Τά 3 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Τάς ἑσπερινάς ἡμῶν εὐχάς... – Κυκλώσατε, λαοί, Σιών... – Δεῦτε, λαοί, ὑμνήσωμεν...». 2.– Τά 3 Στιχηρά Ἀνατολικά· «Εὐφράνθητε, οὐρανοί... – Τόν σαρκί ἑκουσίως... – Τῷ ζωοδόχῳ σου τάφῳ...» καί 3.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Ὁσίου· «Πάτερ Εὐθύμιε τόν σόν... – Πάτερ Εὐθύμιε καρπός... – Πάτερ Εὐθύμιε ὁ σός...», τό πρῶτον δίς.

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Ὁσίου· «Ἀφιερωθείς τῷ Θεῷ...».

Καί νῦν: Τό α΄ Θεοτοκίον τοῦ ἤχου· «Τήν παγκόσμιον δόξαν...».

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας καί τά Ἀναγνώσματα.

Ἀπόστιχα: Τό Ἀναστάσιμον Στιχηρόν· «Τῷ πάθει σου, Χριστέ...» καί τά κατ’ Ἀλφάβητον τοῦ ἤχου· «Ἀγαλλιάσθω ἡ κτίσις... – Βασιλεύς ὑπάρχων... – Γυναῖκες μυροφόροι...».

Δόξα: Τό ἕτερον Ἰδιόμελον τοῦ Ὁσίου· «Ὅσιε Πάτερ, οὐκ ἔδωκας...».

Καί νῦν: Τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Ναός καί πύλη ὑπάρχεις...».

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Τοῦ λίθου σφραγισθέντος...». 2.– Δόξα, τοῦ Ὁσίου· «Εὐφραίνου, ἔρημος...» καί 3.– Καί νῦν, τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Τό ἀπ’ αἰῶνος ἀπόκρυφον...».

Ἀπόλυσις: «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».

Τῇ Κυριακῇ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν, ὁ Τριαδικός Κανών τοῦ ἤχου· «Μίαν τρισυπόστατον ἀρχήν...», τά διά τήν Λιτήν Στιχηρά Ἰδιόμελα τοῦ Ὁσίου· «Εὐθυμεῖτε ἔλεγε...» κτλ. μετά τοῦ Δόξα, Καὶ νῦν αὐτῶν, τά Τριαδικά· «Ἄξιόν ἐστιν...». Τρισάγιον καί τό Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου· «Εὐφραίνου ἔρημος...».

ΟΡΘΡΟΣ

Ἑξάψαλμος.

Εἰς τό· «Θεός Κύριος...».

Ἀπολυτίκια: Τά τοῦ Ἑσπερινοῦ.

Καθίσματα: Τά Ἀναστάσιμα τῆς α΄ Στιχολογίας μετά Θεοτοκίου εἰς τό Καί νῦν· «Τοῦ Γαβριήλ φθεγξαμένου...», τῆς β΄ Στιχολογίας μετά τοῦ Θεοτοκίου αὐτῶν καί τό μετά τόν Πολυέλεον Κάθισμα τοῦ Ὁσίου, μετά τοῦ Θεοτοκίου αὐτοῦ.

Τά Εὐλογητάρια, ἡ Ὑπακοή, οἱ Ἀναβαθμοί καί τό Προκείμενον τοῦ ἤχου.

Κανόνες: 1.– Ὁ Ἀναστάσιμος· «Σοῦ ἡ τροπαιοῦχος...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ καί 2.– Τοῦ Ὁσίου· «Λύεις τήν κατήφειαν...» ἄνευ τῶν Εἱρμῶν μετά στίχου· «Ὅσιε τοῦ Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4.

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Τό Κοντάκιον καί ὁ Οἶκος τοῦ Ὁσίου (χῦμα) καί τό·

Μεσῴδιον Κάθισμα: Τοῦ Ὁσίου· «Ἐγκρατείας ἐλαίῳ...», μετά τοῦ Θεοτοκίου αὐτοῦ· «Τήν ψυχήν μου Παρθένε...».

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τά Ἀναστάσιμα.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας.

Καταβασίαι: «Χέρσον ἀβυσσοτόκον...».

Εὐαγγέλιον Ὄρθρου: Τό Α΄ Ἑωθινόν· «Οἱ ἕνδεκα Μαθηταί ἐπορεύθησαν...» κτλ.

Ἡ Τιμιωτέρα.

Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς: «Θεοτόκε ἡ ἐλπίς... – Ἐν νόμῳ, σκιᾷ καί γράμματι...».

«Ἅγιος Κύριος...».

Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τό Α΄ Ἀναστάσιμον· «Τοῖς Μαθηταῖς συνέλθωμεν...». 2.– Τοῦ Ὁσίου· «Ἐκ μήτρας καθηγίασε...» καί 3.– Τό Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Ἐν δύω ταῖς θελήσεσι...».

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους η΄.

Αἶνοι: 1.– Τά 4 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Ὑμνοῦμεν σου, Χριστέ... – Ὁ Σταυρόν ὑπομείνας... – Ὁ τόν ᾅδην σκυλεύσας... – Τήν θεοπρεπῆ σου συγκατάβασιν...» καί 2.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Ὁσίου· «Ὅσιε Πάτερ Εὐθύμιε... – Ὅσιε Πάτερ Εὐθύμιε... – Ὅσιε Πάτερ Εὐθύμιε...», τό πρῶτον δίς, μετά στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου αὐτοῦ». β΄.– «Μακάριος ἀνήρ ὁ φοβούμενος τόν Κύριον, ἐν ταῖς ἐντολαῖς αὐτοῦ θελήσει σφόδρα».

Δόξα: Τό Α΄ Ἑωθινόν· «Εἰς τό ὄρος τοῖς Μαθηταῖς...».

Καί νῦν: «Ὑπερευλογημένη...».

Δοξολογία: Μεγάλη.

 «Σήμερον σωτηρία...».

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἀντίφωνα: Τῶν Κυριακῶν. (Ψάλλονται καί εἰς μνήμας ἑορταζομένων Ἁγίων).

Ἀντίφωνον α΄.

Ἦχος β΄.

 «Ἀγαθόν τό ἐξομολογεῖσθαι τῷ Κυρίῳ καί ψάλλειν τῷ ὀνόματί σου, Ὕψιστε.

 Τοῦ ἀναγγέλλειν τό πρωΐ τό ἔλεός σου καί τήν ἀλήθειάν σου κατά νύκτα.

Ὅτι εὐθύς Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν καί οὐκ ἔστιν ἀδικία ἐν αὐτῷ.

 Δόξα...Καί νῦν...».                              

Ἀντίφωνον β΄.

Ἦχος ὁ αὐτός.

  «Ὁ Κύριος ἐβασίλευσεν, εὐπρέπειαν ἐνεδύσατο, ἐνεδύσατο Κύριος

 δύναμιν καί περιεζώσατο.

 Καί γάρ ἐστερέωσε τήν οἰκουμένην, ἥτις οὐ σαλευθήσεται.

 Τῷ οἴκῳ σου πρέπει ἁγίασμα, Κύριε, εἰς μακρότητα ἡμερῶν. 

 Δόξα... Καί νῦν...Ὁ Μονογενής Υἱός...».   

Ἀντίφωνον γ΄.

 «Δεῦτε ἀγαλλιασώμεθα τῷ Κυρίῳ, ἀλαλάξωμεν τῷ Θεῷ τῷ Σωτῆρι ἡμῶν.

Προφθάσωμεν τό πρόσωπον αὐτοῦ ἐν ἐξομολογήσει καί ἐν ψαλμοῖς ἀλαλάξωμεν

αὐτῷ.   

Εἴσοδος.

Εἰσοδικόν: «Δεῦτε προσκυνήσωμεν... ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Τοῦ λίθου σφραγισθέντος...». 2.– Τοῦ Ὁσίου· «Εὐφραίνου, ἔρημος...» καί 3.– Τοῦ Ναοῦ.

Κοντάκιον: Ὁμοίως· «Ὁ μήτραν παρθενικήν...».

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Τοῦ Ὁσίου· «Ὁ Θεός ὁ εἰπών ἐκ σκότους φῶς λάμψαι...» (Β΄ Κορ. δ΄ 6-15), μετά τοῦ Προκειμένου· «Καυχήσονται ὅσιοι ἐν δόξῃ. – ᾌσατε τῷ Κυρίῳ ᾆσμα καινόν», ζήτει τοῦτον τῇ Κυριακῇ ιε΄ ἑβδομάδος Ἐπιστολῶν.

Εὐαγγέλιον: Κυριακῆς ιβ΄ ἑβδομάδος Λουκᾶ· «Εἰσερχομένου τοῦ Ἰησοῦ εἴς τινα κώμην...» (Λουκ. ιζ΄ 12-19).

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Ἄξιόν ἐστιν...».

Κοινωνικόν: «Αἰνεῖτε...».

«Εἴδομεν τό φῶς...» κτλ.