Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024
Ανατ: 06:15
Δύση: 18:46
Σελ. 20 ημ.
89-277
16ος χρόνος, 5886η ημέρα
Έκδοση: 4η

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Α' - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 (Γ)


 
 

ΚΕΦΑΛΑΙΑ


 
Αρχαίο κείμενο Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα
1 Ὁμοίως αἱ γυναῖκες ὑποτασσόμεναι τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν, ἵνα καὶ εἴ τινες ἀπειθοῦσι τῷ λόγῳ, διὰ τῆς τῶν γυναικῶν ἀναστροφῆς ἄνευ λόγου κερδηθήσονται, 1 Οπως οι δούλοι, δια τους οποίους είπα προηγουμένως, έτσι και αι γυναίκες πρέπει να υποτάσσωνται στους άνδρας των, ώστε, και εάν μερικοί από αυτούς δεν υπακούουν στον λόγον του Ευαγγελίου, να κερδηθούν εις την κατά Χριστόν πίστιν και ζωήν, χωρίς λόγια και διδασκαλίας, (αλλά με την ενάρετον, την ευγενή και σεμνήν συμπεριφοράν των γυναικών), 1 Ας ἔλθω τώρα καὶ εἰς τὰ οἰκογενειακα σᾶς καθήκοντα. Ὅπως οἱ δοῦλοι εἰς τοὺς κυρίους τῶν, ἔτσι καὶ αἱ γυναῖκες ἂς ὑποτάσσωνται εἰς τοὺς συζύγους των, ὥστε καὶ ἂν μερικοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ἀπειθοῦν εἰς τὸν λόγον τοῦ Εὐαγγελίου, νὰ κερδηθοῦν εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ χωρὶς λόγον καὶ κήρυγμα, διὰ μόνης τῆς ἐναρέτου συμπεριφορᾶς τῶν γυναικῶν.
2 ἐποπτεύσαντες τὴν ἐν φόβῳ ἁγνὴν ἀναστροφὴν ὑμῶν. 2 όταν θα ίδουν και θα εννοήσουν καλά την αγνήν και αγίαν συμπεριφοράν σας, που θα την εμπνέη ο φόβος και ο σεβασμός του Θεού. 2 Ὅταν δηλαδὴ ἀντιληφθοῦν καλὰ καὶ εἰς τὰς διαφόρους περιστάσεις τὴν συμπεριφοράν σας, ποὺ θὰ τὴν κάνῃ ἁγνὴν καὶ ἁγίαν ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, θὰ κερδηθοῦν οἱ ἄνδρες σας εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ.
3 ὧν ἔστω οὐχ ὁ ἔξωθεν ἐμπλοκῆς τριχῶν καὶ περιθέσεως χρυσίων ἢ ἐνδύσεως ἱματίων κόσμος, 3 Αι καλαί δε αυταί σύζυγοι ας μη επιδιώκουν να έχουν εξωτερικόν στολισμόν, το εξεζητημένον πλέξιμο των μαλλιών της κεφαλής των και τα χρυσά περιδέραια η το ντύσιμό των με πολυτελή φορέματα, 3 Αἱ σύζυγοι δὲ αὐταὶ ἂς ἔχουν στολισμὸν ὄχι τὸν ἐξωτερικόν, δηλαδὴ τὸ πλέξιμον τῶν τριχῶν τῆς κεφαλῆς τὸ ἐπιτηδευμένον, καὶ τὴν τοποθέτησιν γύρω ἀπὸ τὰ μέλη τῶν χρυσῶν κοσμημάτων, ἢ τὸ ντύσιμον φορεμάτων πολυτελῶν.
4 ἀλλ’ ὁ κρυπτὸς τῆς καρδίας ἄνθρωπος ἐν τῷ ἀφθάρτῳ τοῦ πραέως καὶ ἡσυχίου πνεύματος, ὅ ἐστιν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ πολυτελές. 4 αλλ' ας έχουν ως στολισμόν των τον κρυμμένον από τα μάτια των ανθρώπων εσωτερικόν άνθρωπον της καρδίας, που έχει τον άφθαρτον και ανεκτίμητον στολισμόν του πράου και ειρηνικού και ησύχου πνεύματος, που ενώπιον του Θεού έχει μεγάλην αξίαν και πολυτέλειαν. 4 Ἀλλ’ ἂς ἔχουν στόλισμα τὸν κρυπτὸν καὶ ἀφανῆ εἰς τὰ σωματικὰ μάτια ἐσωτερικὸν τῆς καρδίας ἄνθρωπον, ποὺ ἔχει ὡς κόσμημα τὸν ἄφθαρτον στολισμὸν τοῦ πράου καὶ ὑπομονητικοῦ καὶ ἡσύχου πνεύματος, τὸ ὁποῖον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἔχει μεγάλην ἀξίαν καὶ εἶναι πολυτελές.
5 οὕτω γάρ ποτε καὶ αἱ ἅγιαι γυναῖκες αἱ ἐλπίζουσαι ἐπὶ τὸν Θεὸν ἐκόσμουν ἑαυτάς, ὑποτασσόμεναι τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν, 5 Διότι έτσι και άλλοτε εις την Παλαιάν Διαθήκην αι άγιαι γυναίκες, που είχαν την ελπίδα και την πίστιν των στον Θεόν, εστόλιζαν τον ευατόν τους, υποτασσόμεναι, στους άνδρας των. 5 Αὐτὸν τὸν πνευματικὸν στολισμὸν ἂς ἔχουν καὶ ἂς ἐπιδιώκουν αἱ Χριστιανοὶ σύζυγοι. Διότι ἔτσι καὶ ἄλλοτε κατὰ τὴν ἐποχὴν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ αἱ ἅγιαι γυναῖκες, ποὺ ἤλπιζον εἰς τὸν Θεόν καὶ εἰς τὰς ὑποσχέσεις του, ἐστόλιζαν τὸν ἑαυτόν τους ὑποτασσόμεναι εἰς τοὺς ἄνδρας των.
6 ὡς Σάρρα ὑπήκουσε τῷ Ἀβραάμ, κύριον αὐτὸν καλοῦσα· ἧς ἐγενήθητε τέκνα· - ἀγαθοποιοῦσαι καὶ μὴ φοβούμεναι μηδεμίαν πτόησιν. 6 Οπως και η Σαρρα εδείκνυεν υπακοήν στον Αβραάμ, καλούσα αυτόν με σεβασμόν και ταπείνωσιν “κύριον”. Αυτής δε της Σαρρας εγίνατε και σεις πνευματικαί θυγατέρες με το να πράττετε το αγαθόν χωρίς να φοβήσθε, μήπως τυχόν αγανακτήσουν εναντίον σας οι σύζυγοι σας. 6 Ὅπως καὶ ἡ Σάρρα ἔδειξεν ὑπακοὴν εἰς τὸν Ἀβραὰμ καὶ τὸν ἐκάλει ἐκ σεβασμοῦ κύριόν της. Ταύτης τῆς Σάρρας ἐγίνατε πνευματικαὶ θυγατέρες μὲ τὸ νὰ ἀγαθοεργῆτε καὶ νὰ ἀπομακρύνετε ἀπὸ τὰς καρδίας σας κάθε φόβον καὶ ἀνησυχίαν διὰ τὴν ὑγείαν καὶ τὴν ζωὴν τοῦ συζύγου σας καὶ τῶν παιδιῶν σας καὶ γενικῶς διὰ τὴν οἰκογένείαν σας ἐμπιστευόμεναι τὰ πάντα εἰς τὴν θείαν πρόνοιαν.
7 Οἱ ἄνδρες ὁμοίως συνοικοῦντες κατὰ γνῶσιν, ὡς ἀσθενεστέρῳ σκεύει τῷ γυναικείῳ ἀπονέμοντες τιμήν, ὡς καὶ συγκληρονόμοι χάριτος ζωῆς, εἰς τὸ μὴ ἐγκόπτεσθαι τὰς προσευχὰς ὑμῶν. 7 Οι άνδρες επίσης να συνοικήτε και να συζήτε ως φρόνιμοι και συνετοί με τας συζύγους σας, να αποφεύγετε κάθε τραχύτητα και σκληράν συμπεριφοράν, να αποδίδετε την πρέπουσαν τιμήν εις τας συζήγους σας και να μη λησμονήτε, ότι η γυναίκα είναι σκεύος ασθενέστερον, δεν έχει μεγάλην ψυχικήν αντοχήν και εύκολα θίγεται και θλίβεται. Αλλωστε και αι σύζυγοί σας είναι μαζή με σας κληρονόμοι της ιδίας χάριτος και αιωνίας ζωής. Ετσι δε θα προλαμβάνεται κάθε δυσαρμονία και δεν θα παρεμποδίζωνται αι κοιναί προσευχαί σας. 7 Οἱ ἄνδρες ὁμοίως νὰ συγκατοικῆτε καὶ νὰ συζῆτε φρόνιμα καὶ συνετὰ μὲ τὰς γυναῖκας σας. Ἡ φρόνησις δὲ καὶ ἡ σύνεσις ἀπαιτεῖ νὰ ἀποφεύγετε κάθε βιαιότητα καὶ νὰ δεικνύετε ἀνοχήν, ἔτσι δὲ νὰ ἀπονέμετε τιμὴν πρὸς τὰς συζύγους σας, καὶ νὰ μὴ ξεχάνετε, ὅτι ἡ γυνὴ εἶναι σκεῦος ἀσθενέστερον καὶ πολὺ εὔκολα πληγώνεται καὶ μικροψυχεῖ καὶ ἀπελπίζεται. Πρέπει δὲ νὰ φέρεσθε ἔτσι, διότι αἱ σύζυγοί σας εἶναι καὶ συγκληρονόμοι τῆς αἰωνίου ζωῆς, τὴν ὁποίαν ὡς χάριν μᾶς ἔδωκεν ὁ Θεός, ἀλλὰ καὶ διότι πρέπει νὰ προλαμβάνεται κάθε ψυχρότης μεταξύ σας, διὰ νὰ μὴ παρεμποδίζονται αἱ κοιναὶ συμπροσευχαί σας.
8 Τὸ δὲ τέλος πάντες ὁμόφρονες, συμπαθεῖς, φιλάδελφοι, εὔσπλαγχνοι, φιλόφρονες, 8 Εν τέλει δε σας συμβουλεύω και σας προτρέπω να έχετε όλοι το ίδιο φρόνημα του Θεού, να είσθε συμπαθείς δια τους άλλους και συμμέτοχοι εις την θλίψιν και την χαράν των αδελφών σας. Να αγαπάτε με αδελφικήν αγάπην τους Χριστιανούς, να έχετε ευαίσθητον και εύσπλαγχνον την καρδίαν, να είσθε προσηνείς και ευγενείς μεταξύ σας. 8 Τελικῶς δὲ σᾶς προτρέπω νὰ ἔχετε ὅλοι τὰ αὐτὰ φρονήματα πίστεως καὶ ἐλπίδος· νὰ συμπαθῆτε καὶ νὰ συμμετέχετε εἰς τὰς λύπας καὶ τὰς χαρὰς τῶν ἀδελφῶν σᾶς· νὰ ἀγαπᾶτε σὰν ἀδελφοὺς τοὺς πλησίον σας Χριστιανούς· νὰ ἔχετε πονετικὴν καὶ τρυφερὰν καρδίαν, νὰ εἶσθε περιποιητικοὶ καὶ εὐγενεῖς.
9 μὴ ἀποδιδόντες κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἢ λοιδορίαν ἀντὶ λοιδορίας, τοὐναντίον δὲ εὐλογοῦντες, εἰδότες ὅτι εἰς τοῦτο ἐκλήθητε, ἵνα εὐλογίαν κληρονομήσητε. 9 Να μη ανταποδίδετε κακόν αντί κακού η ύβριν και χλευασμόν αντί ύβρεως και χλευασμού. Τουναντίον δε να προσεύχεσθε δι' αυτούς που σας αδικούν και να τους ευλογήτε, γνωρίζοντες καλά, ότι δι' αυτό έχετε κληθή από τον Θεόν, δια να κληρονομήσετε δηλαδή ευλογίαν και όχι κατάραν. Δι' αυτό και πρέπει να είσθε άνθρωποι της ευλογίας. 9 Νὰ μὴ ἀνταποδίδετε κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἢ ὕβριν καὶ περιπαιγμὸν ἀντὶ ὕβρεως· τουναντίον δὲ νὰ εὔχεσθε ἀγαθὰ εἰς τὸν Θεόν δι’ ἐκείνους, ποὺ σᾶς ἀδικοῦν καὶ νὰ εὐλογῆτε αὐτούς, γνωρίζοντες ὅτι δι’ αὐτὸ ἐκλήθητε ἀπὸ τὸν Θεόν, διὰ νὰ κληρονομήσετε εὐλογίαν καὶ ὄχι κατάραν. Πῶς λοιπὸν σεῖς θὰ καταρασθῆτε τοὺς ἄλλους, ἀφοῦ καὶ ὁ Θεὸς σᾶς δὲν σᾶς καταρᾶται;
10 ὁ γὰρ θέλων ζωὴν ἀγαπᾶν καὶ ἰδεῖν ἡμέρας ἀγαθὰς παυσάτω τὴν γλῶσσαν αὐτοῦ ἀπὸ κακοῦ καὶ χείλη αὐτοῦ τοῦ μὴ λαλῆσαι δόλον, 10 Να είσθε άγρυπνοι και να ελέγχετε αυτά που λέτε· διότι η Γραφή λέγει· “αυτός που θέλει να απολαμβάνη ζωήν ειρηνικήν και άνετον και να ίδη ημέρας καλάς, ας παύση την γλώσσαν του από τα κακά λόγια και τα χείλη του να μη λαλήσουν ποτέ δολιότητα, ψέμα και απάτην. 10 Προσέχετε πολὺ εἰς τὰς παρεκτροπὰς αὐτὰς τῆς γλώσσης. Διότι καθὼς λέγει ἡ Γραφή, ἐκεῖνος, ποὺ θέλει νὰ ἀπολαμβάνῃ ζωὴν ἀκούραστον, ἄνετον καὶ εἰρηνικὴν καὶ νὰ ἴδῃ ἡμέρας καλὰς καὶ εὐτυχισμένας, ἂς παύσῃ τὴν γλῶσσαν του ἀπὸ τὸ κακὸν καὶ ἂς προσέχῃ τὰ χείλη του, ὥστε νὰ μὴ λαλήσουν ψεῦδος καὶ ἀπάτην.
11 ἐκκλινάτω ἀπὸ κακοῦ καὶ ποιησάτω ἀγαθόν, ζητησάτω εἰρήνην καὶ διωξάτω αὐτήν· 11 Ας αλλάξη δρόμον και ας φύγη από το κακόν, ας πραγματοποιή κάθε αγαθόν έργον, ας ζητήση από τον Θεόν ειρήνην και ας την επιδιώξη προς κάθε άνθρωπον. 11 Ἂς ἀπομακρυνθῇ οὗτος ἀπὸ κάθε κακὸν καὶ ἂς κάμῃ τὸ ἀγαθόν, ἂς ζητήσῃ εἰρήνην καὶ ἂς ἐπιδιώξῃ αὐτήν.
12 ὅτι ὀφθαλμοὶ Κυρίου ἐπὶ δικαίους καὶ ὦτα αὐτοῦ εἰς δέησιν αὐτῶν, πρόσωπον δὲ Κυρίου ἐπὶ ποιοῦντας κακά. 12 Διότι οι οφθαλμοί του Κυρίου είναι εστραμμένοι με στοργήν και τρυφερότητα επάνω στους δικαίους και τα αυτιά του ανοικτά και έτοιμα να ακούσουν την προσευχήν των. Εξ αντιθέτου, ωργισμένον το πρόσωπον του Κυρίου, έχει στραφή εναντίον εκείνων, οι οποίοι διαπράττουν πονηρίας”. 12 Διότι τὰ μάτια τοῦ Κυρίου ἔχουν ριφθῆ γεμᾶτα στοργὴν ἐπὶ τῶν δικαίων καὶ τὰ αὐτιά του εἶναι ἀνοικτὰ διὰ νὰ ἀκούσουν τὴν δέησίν των, τὸ πρόσωπον δὲ τοῦ Κυρίου ὠργισμένον καὶ ἀπειλητικὸν ἔχει στραφῇ ἐπὶ ἐκείνων, ποὺ κάμνουν τὸ κακόν.
13 Καὶ τίς ὁ κακώσων ὑμᾶς, ἐὰν τοῦ ἀγαθοῦ μιμηταὶ γένησθε; 13 Και αφού ο Θεός παρακολουθεί με στοργήν τους δικαίους και φροντίζει δι' αυτούς, ποιός είναι δυνατόν ποτέ να σας βλάψη και να σας κάμη κακόν, εάν γίνετε μιμηταί και ζηλωταί του αγαθού; 13 Καὶ ἀφοῦ ὁ Θεὸς ἐπιβλέπει τοὺς δικαίους, ἕτοιμος νὰ ἀκούσῃ τὰς δεήσεις των, ποῖος θὰ ἠμπορέσῃ νὰ σᾶς κάμῃ κακὸν καὶ νὰ σᾶς ἐπιφέρῃ πραγματικὴν βλάβην, ἐὰν γίνετε μιμηταὶ καὶ ἀκόλουθοι τοῦ ἀγαθοῦ;
14 ἀλλ’ εἰ καὶ πάσχοιτε διὰ δικαιοσύνην, μακάριοι. τὸν δὲ φόβον αὐτῶν μὴ φοβηθῆτε μηδὲ ταραχθῆτε, 14 Αλλά και εάν ακόμη πάσχετε και υποφέρετε δια την αρετήν και την πίστιν σας, είσθε μακάριοι, “διότι ο Θεός επιτρέπει αυτήν την δοκιμασίαν προς το καλόν σας. Δι' αυτό και τον φόβον, με τον οποίον ζητούν να σας πτοήσουν οι διώκται σας, μη τον φοβηθήτε και μη αφήσετε τον ευατόν σας να καταληφθή ούτε και από την μικροτέραν ταραχήν”. 14 Ἀλλὰ καὶ ἂν ἐπιτρέψῃ ὁ Θεὸς νὰ πάσχετε διὰ τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν ἀλήθειαν, εἶσθε μακάριοι, διότι αὐτὸ θὰ ἐπαυξήσῃ τὴν ἐν τῷ μέλλοντι εὐτυχίαν σας. Τὸν δὲ φόβον, μὲ τὸν ὁποῖον ζητοῦν οἱ ἄπιστοι νὰ σᾶς πτοήσουν, μὴ φοβηθῆτε καὶ μὴ δοκιμάσετε τὴν ἐλαχίστην ταραχὴν ἀπὸ αὐτόν.
15 Κύριον δὲ τὸν Θεὸν ἁγιάσατε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ἕτοιμοι δὲ ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος μετὰ πραΰτητος καὶ φόβου, 15 Τον Κυριον δε και Θεόν δοξάσατε και λατρεύσατέ τον ως άγιον μέσα στις καρδιές σας. Να είσθε δε πάντοτε έτοιμοι, δια να απολογήσθε υπέρ της αληθείας εις καθένα, που σας ζητεί απόδειξιν δι' αυτά, που πιστεύετε και ελπίζετε να απολαύσετε εκ μέρους του Θεού, χωρίς να φανατίζεσθε και να εξάπτεσθε. (Ο φανατισμός και η οργή εκθέτει εις τα μάτια των εχθρών της πίστεως και σας τους ιδίους και την αλήθειαν του Ευαγγελίου). 15 Τὸν Κύριον δέ, ποὺ εἶναι ὁ μόνος Θεός, δοξάσατε καὶ σεβασθῆτε καὶ λατρεύσατέ τον ὡς ἅγιον μέσα εἰς τὰ βάθη τῶν καρδιῶν σας. Νὰ εἶσθε δὲ πάντοτε ἕτοιμοι διὰ νὰ ἀπολογηθῆτε καὶ ὑπερασπίσετε τὴν ἀλήθειαν τοῦ εὐαγγελίου εἰς καθένα, ποὺ σᾶς ζητῶ λόγον καὶ ἀπόδειξιν δι’ αὐτά, ποὺ ἐλπίζετε νὰ ἀπολαύσετε εἰς τὸ μέλλον καὶ διὰ τὰ ὁποῖα μᾶς περιγελοῦν οἱ ἄπιστοι. Νὰ ἀπολογηθῆτε δὲ χωρὶς ἐξάψεις ἢ φανατισμόν, ἀλλὰ μὲ πραότητα καὶ μὲ φόβον Θεοῦ.
16 συνείδησιν ἔχοντες ἀγαθήν, ἵνα ἐν ᾧ καταλαλοῦσιν ὑμῶν ὡς κακοποιῶν, καταισχυνθῶσιν οἱ ἐπηρεάζοντες ὑμῶν τὴν ἀγαθὴν ἐν Χριστῷ ἀναστροφήν. 16 Προσπαθείτε και προσέχετε πάντοτε να έχετε καλήν μαρτυρίαν της συνειδήσεώς σας, ότι φέρεσθε όπως ο Θεός θέλει, ώστε ενώ σας κατηγορούν ως κακοποιούς, να εντροπιασθούν αυτοί, που προσπαθούν να διαβάλλουν και να προσβάλλουν την αγαθήν και ενάρετον εν Χριστώ συμπεριφοράν σας μέσα εις την κοινωνίαν. 16 Φροντίζετε δὲ νὰ ἔχετε ἀγαθὴν τὴν μαρτυρίαν τῆς συνειδήσεώς σας, ὅτι δηλαδὴ ἐτηρήσατε ἀκριβῶς τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ, ὥστε δι’ ὅσα σᾶς κατηγοροῦν ὡς κακοποιούς, νὰ ἐντροπιασθοῦν οἱ ψευδῶς κατηγοροῦντες τὴν συμπεριφοράν σας, τὴν ὁποίαν καθιστᾷ ἀγαθὴν καὶ ἐνάρετον ἡ ἕνωσις καὶ κοινωνία σας μετὰ τοῦ Χριστοῦ.
17 κρεῖττον γὰρ ἀγαθοποιοῦντας, εἰ θέλοι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, πάσχειν ἢ κακοποιοῦντας. 17 Διότι είναι προτιμότερον και καλύτερον να πάσχετε και να υποφέρετε, εάν ο Θεός το επιτρέπη, ενώ πράττετε το αγαθόν, παρά να πάσχετε, όταν εργάζεσθε το κακόν. 17 Ἐν πάσῃ περιπτώσει δὲ πρέπει σεῖς νὰ ἔχετε ἀγαθὴν τὴν μαρτυρίαν τῆς συνειδήσεώς σας. Διότι ἐὰν εἶναι θέλημα τοῦ Θεοῦ νὰ πάσχετε καὶ ἐὰν ἐπιτρέπῃ ὁ Θεὸς θλίψεις, εἶναι προτιμότερον νὰ πάσχῃ κανεὶς ὅταν ἐργάζεται τὸ ἀγαθόν, παρὰ νὰ πάσχῃ ὅταν ἐργάζεται τὸ κακόν.
18 ὅτι καὶ Χριστὸς ἅπαξ περὶ ἁμαρτιῶν ἔπαθε, δίκαιος ὑπὲρ ἀδίκων, ἵνα ὑμᾶς προσαγάγῃ τῷ Θεῷ, θανατωθεὶς μὲν σαρκὶ, ζωοποιηθεὶς δὲ πνεύματι· 18 Διότι και ο Χριστός μια φορά έπαθεν επάνω στον σταυρόν δια την εξάλειψιν των αμαρτιών μας, ο αναμάρτητος και ο άγιος, δι' ημάς τους αδίκους και αμαρτωλούς, με τον σκοπόν να μας οδηγήση και μας συμφιλιώση με τον Θεόν, θανατωθείς μεν κατά το σώμα επάνω στον σταυρόν, ζωοποιηθείς δε δια του Πνεύματος της θεότητος. 18 Διότι καὶ αὐτὸς ὁ Χριστὸς μιὰ φορὰ γιὰ πάντα ἔπαθεν ἐπὶ τοῦ σταυροῦ διὰ τὰς ἁμαρτίας μας, ὁ δίκαιος καὶ ἀναμάρτητος δι’ ἠμᾶς τοὺς ἀδίκους καὶ ἁμαρτωλούς, διὰ νὰ μᾶς πλησιάσῃ καὶ μᾶς συμφιλίωσῃ πρὸς τὸν Θεόν. Καὶ ἐθανατώθη μὲν κατὰ τὴν σάρκα, διὰ τοῦ θανάτου ὅμως τούτου ἐνίκησε τὴν ἁμαρτίαν καὶ προσέλαβε νέας ζωοποιοὺς δυνάμεις κατὰ τὴν ψυχήν.
19 ἐν ᾧ καὶ τοῖς ἐν φυλακῇ πνεύμασι πορευθεὶς ἐκήρυξεν, 19 Με την ψυχήν δε ηνωμένην μαζή με την θεότητα επήγεν αμέσως μετά τον σταυρικόν του θάνατον εις τας ψυχάς, που εκρατούντο μέσα στον Αδην, και εκήρυξε το Ευαγγέλιον της σωτηρίας. 19 Μὲ τὴν ψυχήν του δὲ γεμάτην ἀπὸ ζωοποιὸν δύναμιν ἀνεξάντλητον ἐπορεύθη εὐθὺς μετὰ τὸν θάνατόν του εἰς τὰς ψυχάς, ποὺ ἐτηροῦντο εἰς τὴν φυλακὴν τοῦ Ἅδου, καὶ ἐκήρυξεν εἰς αὐτὰς τὸ Εὐαγγέλιον τῆς σωτηρίας.
20 ἀπειθήσασί ποτε, ὅτε ἀπεξεδέχετο ἡ τοῦ Θεοῦ μακροθυμία ἐν ἡμέραις Νῶε κατασκευαζομένης κιβωτοῦ, εἰς ἣν ὀλίγαι, τοῦτ’ ἔστιν ὀκτὼ ψυχαί, διεσώθησαν δι’ ὕδατος. 20 Αυτά δε τα πνεύματα είχαν απειθήσει κάποτε, όταν η μακροθυμία του Θεού τα επερίμενε να μετανοήσουν και επιστρέψουν στον δρόμον της αρετής, κατά τας ημέρας του Νώε, οπότε κατεσκευάζετο η κιβωτός, εις την οποίαν ολίγαι μόνον ψυχαί, δια την ακρίβειαν οκτώ μόνον, εσώθησαν από τον κατακλυσμόν του ύδατος. 20 Τὰ πνεύματα ταῦτα ἠπείθησαν κάποτε, ὅταν ἡ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ τὰ ἐπερίμενεν ἐπὶ χρόνον μακρόν, μήπως μετανοήσουν καὶ πιστεύσουν, κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦ Νῶε, ὅτε κατεσκευάζετο ἡ κιβωτός, εἰς τὴν ὁποίαν ἀπὸ τόσον πλῆθος μόνον ὀλίγαι, δηλαδὴ ὀκτὼ ψυχαί, διεσώθησαν ἀπὸ τὸ νερὸ τοῦ κατακλυσμοῦ.
21 ὃ ἀντίτυπον νῦν καὶ ὑμᾶς σῴζει βάπτισμα, οὐ σαρκὸς ἀπόθεσις ῥύπου, ἀλλὰ συνειδήσεως ἀγαθῆς ἐπερώτημα εἰς Θεόν, δι’ ἀναστάσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, 21 Αυτό δε το γεγονός, της σωτηρίας δηλαδή οκτώ ψυχών μέσα εις την κιβωτόν, είναι προεικόνισμα τώρα του αγίου βαπτίσματος, κατά το οποίον, δια του νερού της κολυμβήθρας, σωζόμεθα ημείς οι Χριστιανοί. Το ιδικόν μας βάπτισμα δεν είναι απλώς καθαρισμός του σώματος και απόρριψις του ρύπου, αλλ' ολόθερμος προσευχή προς τον Θεόν να μας δώση αγαθήν και ακατάγνωστον συνείδησιν, δια της αναστάσεως του Ιησού Χριστού. 21 Τὸ ὁποῖον ὕδωρ καὶ ἡμᾶς σώζει τώρα μὲ τὸ βάπτισμα, εἰς τὸ ὁποῖον εὑρίσκει τὴν ἐπαλήθευσιν καὶ πραγματοποίησίν του ὁ παλαιὸς ἐκεῖνος τύπος, ὅπου ἡ διὰ τῆς κιβωτοῦ σωτηρία προεικόνιζε τὴν διὰ τῆς κολυμβήθρας καὶ τοῦ βαπτίσματος σωτηρίαν. Εἶναι δὲ τὸ βάπτισμα ὄχι ἁπλῶς καθαρισμὸς καὶ ἀπόπλυσις τῆς ἀκαθαρσίας τῆς σαρκός, ἀλλὰ θερμὴ αἴτησις πρὸς τὸν Θεόν νὰ μᾶς δώσῃ συνείδησιν ἀγαθήν, ἐλευθέραν ἀπὸ κάθε τύψιν. Μᾶς σωζει δὲ τὸ βάπτισμα δυνάμει τῆς ἀναστάσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ,
22 ὅς ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ πορευθεὶς εἰς οὐρανόν, ὑποταγέντων αὐτῷ ἀγγέλων καὶ ἐξουσιῶν καὶ δυνάμεων. 22 Αυτός δε ο Χριστός υπάρχει τώρα εις τα δεξιά του Θεού, πορευθείς στον ουρανόν δια της ενδόξου αναλήψεώς του, όπου και υπετάχθησαν εις αυτόν τα αγγελικά τάγματα, οι άγγελοι, αι εξουσίαι και αι δυνάμεις. 22 ὁ ὁποῖος κάθεται τώρα εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ἐπῆγε διὰ τῆς ἀναλήψεώς του εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ὑπετάχθησαν εἰς αὐτὸν τὰ διάφορα ἀγγελικὰ τάγματα, δηλαδὴ ἄγγελοι καὶ αἱ ἐξουσίαι καὶ αἱ δυνάμεις.