| Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα | Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα | Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα |
| 1 ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ δὲ ἐν ταῖς ἀπογραφαῖς ῾Ιερεμίας ὁ προφήτης ὅτι ἐκέλευσε τοῦ πυρὸς λαβεῖν τοὺς μεταγινομένους, ὡς σεσήμανται, | 1 Υπάρχει καταγεγραμμένον, ότι ο προφήτης Ιερεμίας, διέταξε τους μεταφερομένους αιχμαλώτους εις την Βαβυλώνα, να πάρουν το ιερόν πυρ, όπως ανωτέρω έχει σημειωθή· | 1 Εἰς τὰ ἐπίσημα δημόσια ἀρχεῖα εὑρίσκεται γραμμένον, ὅτι ὁ προφήτης Ἱερεμίας διέταξε τοὺς Ἰουδαίους, ποὺ ὡδηγοῦντο ἐξόριστοι εἰς τὴν Βαβυλῶνα, νὰ λάβουν ἀπὸ τὸ ἱερὸν πῦρ καὶ νὰ τὸ κρύψουν, ὅπως ἔχει ἤδη ἀναφερθῆ ἀνωτέρω. |
| 2 καὶ ὡς ἐνετείλατο τοῖς μεταγενομένοις ὁ προφήτης, δοὺς αὐτοῖς τὸν νόμον, ἵνα μὴ ἐπιλάθωνται τῶν προσταγμάτων τοῦ Κυρίου καὶ ἵνα μὴ ἀποπλανηθῶσι ταῖς διανοίαις βλέποντες ἀγάλματα χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ καὶ τὸν περὶ αὐτὰ κόσμον· | 2 και ότι ο προφήτης, όταν παρέδωκεν αντίγραφαν του Νομου στους απαγομένους προς αιχμαλωσίαν, έδωκε συγχρόνως και την εντολήν, να μη λησμονούν τας εντολάς του Κυρίου, να μη αποπλανηθούν κατά την διάνοιαν, όταν βλέπουν αγάλματα χρυσά και αργυρά και τα γύρω από αυτά στολίδια. | 2 Εὑρίσκεται ἐπίσης γραμμένον, ὅτι ὁ Ἱερεμίας διέταξε τοὺς Ἰουδαίους, ποὺ ὡδηγοῦντο ἐξόριστοι εἰς τὴν Βαβυλῶνα, ἀφοῦ τοὺς εἶχε παραδώσει τὸν Νόμον, νὰ μὴ λησμονήσουν τις ἐντολὲς τοῦ Κυρίου, οὔτε νὰ ἀφήνουν τὴν φαντασίαν των νὰ ἀποπλανᾶται, ὅταν θὰ βλέπουν ἀγάλματα χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ καὶ τὰ πολυτελῆ στολίδια, μὲ τὰ ὁποῖα ἦσαν καλυμμένα τὰ ἀγάλματα αὐτά. |
| 3 καὶ ἕτερα τοιαῦτα λέγων παρεκάλει μὴ ἀποστῆναι τὸν νόμον ἀπὸ τῆς καρδίας αὐτῶν. | 3 Και με πολλούς άλλους παρομοίους λόγους τους παρεκάλει και τους ενίσχυσε να μη απομακρυνθή ο νόμος του Θεού από τας καρδίας των. | 3 Καὶ ἄλλες τέτοιες συμβουλὲς καὶ νουθεσίες τοὺς ἔδιδεν ὁ Ἱερεμίας καὶ τοὺς προέτρεπε καὶ τοὺς ἔκαμνεν ἔκκλησιν, ὥστε νὰ μὴ ἀφήσουν καὶ ἀπομακρυνθῇ ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὶς καρδιές των. |
| 4 ἦν δὲν ἐν τῇ γραφῇ ὡς τὴν σκηνὴν καὶ τὴν κιβωτὸν ἐκέλευσεν ὁ προφήτης χρηματισμοῦ γενηθέντος αὐτῷ συνακολουθεῖν· ὡς δὲ ἐξῆλθεν εἰς τὸ ὄρος, οὗ ὁ Μωυσῆς ἀναβὰς ἐθεάσατο τὴν τοῦ Θεοῦ κληρονομίαν. | 4 Υπάρχει ακόμη και τούτο γραμμένον εις τα αρχεία· ότι ο ίδιος ο προφήτης Ιερεμίας, κατόπιν διαταγής που εδόθη εις αυτόν από τον Θεόν, διέταξε να μεταφερθή μαζή του η Κιβωτός της Διαθήκης. Με τα ιερά αυτά κειμήλια έφθασεν στο όρος Ναβαύ, όπου είχεν ανεβή ο Μωϋσής και είχεν ίδει την γην της Επαγγελίας, την οποίαν ο Θεός εκληροδότησεν στους Ισραηλίτας. | 4 Ἐπὶ πλέον εἰς τὰ ἴδια ἐπίσημα δημόσια ἀρχεῖα εἶναι γραμμένον, ὅτι ὁ προφήτης Ἱερεμίας, ἀφοῦ παρεκινήθη ἔπειτα ἀπὸ θείαν ἀποκάλυψιν καὶ ἔμπνευσιν, διέταξε νὰ μεταφερθῇ μαζί του ἡ Σκηνὴ τοῦ Μαρτυρίου καὶ ἡ Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης.Κατόπιν ἀνέβη μὲ τὰ ἱερὰ αὐτὰ ἀντικείμενα εἰς τὸ ὄρος Ναβαῦ, εἰς τὸ ὁποῖον εἶχεν ἀνεβῆ ὁ Μωϋσῆς καὶ εἶδε τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας, τὴν ὁποίαν ὁ Θεὸς ἔδωκεν ὡς κληρονομίαν εἰς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν. |
| 5 καὶ ἐλθὼν ὁ ῾Ιερεμίας εὗρεν οἶκον ἀντρώδη καὶ τὴν σκηνὴν καὶ τὴν κιβωτὸν καὶ τὸ θυσιαστήριον τοῦ θυμιάματος εἰσήνεγκεν ἐκεῖ καὶ τὴν θύραν ἐνέφραξε. | 5 Αφού έφθασεν εκεί ο Ιερεμίας, ευρήκεν οικίαν, η οποία είχε την μορφήν άντρου. Εις αυτήν εισήγαγε και απέθεσε την Κιβωτόν και το θυσιαστήριον του θυμιάματος. Κατόπιν δε έφραξε την θύραν. | 5 Ὁ Ἱερεμίας, ἀφοῦ ἔφθασεν εἰς τὸ ὄρος Ναβαῦ, εὑρῆκε ἕνα δωμάτιον (οἶκον), ποὺ ἔμοιαζε μὲ σπηλιά· ἐκεῖ ἐτοποθέτησε τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου καὶ τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης καὶ τὸ θυσιαστήριον τῶν θυμιαμάτων κατόπιν δὲ ἔφραξε τὴν εἴσοδον τῆς σπηλιᾶς. |
| 6 καὶ προσελθόντες τινὲς τῶν συνακολουθούντων ὥστε ἐπισημήνασθαι τὴν ὁδὸν καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν εὑρεῖν. | 6 Μετά ταύτα μερικοί από τους συντρόφους του ήλθαν, δια να επισημάνουν με σημεία την οδόν, που ηκολούθησεν ο Ιερεμίας δια να κρύψη τα αντικείμενα αυτά, αλλά δεν την ευρήκαν. | 6 Μερικοὶ ἀπὸ τοὺς συντρόφους του ἦλθαν κατόπιν διὰ νὰ θέσουν σημεῖα ἀναγνωρίσεως τοῦ δρόμου, τὸν ὁποῖον ἀκολούθησε ὁ Προφήτης καὶ ὁ ὁποῖος ὡδηγοῦσε εἰς τὸ σπήλαιον, ὥστε, ὅταν θὰ ἐπανήρχοντο ἀργότερα, νὰ ἠμπορέσουν νὰ εὔρουν τὰ ἱερὰ σκεύη· ὅμως δὲν ἠμπόρεσαν νὰ εὔρουν τὸν δρόμον. |
| 7 ὡς δὲ ὁ ῾Ιερεμίας ἔγνω, μεμψάμενος αὐτοῖς εἶπεν ὅτι καὶ ἄγνωστος ὁ τόπος ἔσται, ἕως ἂν συναγάγῃ ὁ Θεὸς ἐπισυναγωγὴν τοῦ λαοῦ καὶ ἵλεως γένηται· | 7 Οταν ο Ιερεμίας επληροφορήθη τούτο, τους ήλεγξε και είπεν· “ο τόπος αυτός θα μείνη άγνωστος, έως ότου ο Θεός γίνη ίλεως και επαναφέρη από την αιχμαλωσίαν ελεύθερον τον λαόν του. | 7 Ὅταν ὁ Ἱερεμίας ἐπληροφορήθη τὴν προσπάθειάν των αὐτήν, τοὺς ἐπέπληξε καὶ τοὺς εἶπεν: (Ὁ τόπος θὰ μείνῃ ἄγνωστος, μέχρις ὅτου θελήσῃ ὁ Θεὸς νὰ ἐπιστρέψῃ καὶ συγκεντρωθῇ τελικῶς ὁ λαός του ἐλεύθερος ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσίαν τῆς Βαβυλῶνας καὶ φανῇ εἰς αὐτοὺς εὐσπλαγχνικός. |
| 8 καὶ τότε ὁ Κύριος ἀναδείξει ταῦτα, καὶ ὀφθήσεται ἡ δόξα τοῦ Κυρίου καὶ ἡ νεφέλη, ὡς καὶ ἐπὶ Μωυσῇ ἐδηλοῦτο, ὡς καὶ ὁ Σαλωμὼν ἠξίωσεν ἵνα ὁ τόπος καθαγιασθῇ μεγάλως. | 8 Τοτε ο Κυριος θα αποκαλύψη τα ιερά αυτά αντικείμενα και θα φανή η δόξα του Κυρίου και η νεφέλη, όπως εφαίνετο επί της εποχής του Μωϋσέως και όπως εφάνη, όταν ο Σολομών έκαμε προσευχήν και παρεκάλεσε τον Θεόν, να καθαγιασθή ο ναός με μεγάλην δόξαν”. | 8 Τότε ὁ Κύριος θὰ φανερώσῃ τὰ ἱερὰ αὐτὰ ἀντικείμενα καὶ θὰ φανῇ ἡ δόξα Κυρίου, ἡ ὑπερφυσικὴ καὶ ἐκθαμβωτικὴ λάμψις, καὶ ἡ ὑπερφυσικὴ νεφέλη, ποὺ δηλώνει τὴν παρουσίαν τοῦ Θεοῦ, ὅπως εἶχεν ἐμφανισθῆ ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ Μωϋσῆ καὶ ὅταν ὁ Σολομὼν προσηυχήθη, ὥστε ὁ Ναός, ποὺ εἶχε κτίσει, νὰ καθαγιασθῇ κατὰ τρόπον λαμπρὸν καὶ ἔνδοξον). |
| 9 διεσαφεῖτο δὲ καὶ ὡς σοφίαν ἔχων ἀνήνεγκε θυσίαν ἐγκαινισμοῦ καὶ τῆς τελειώσεως τοῦ ἱεροῦ. | 9 Εις τα άρχεία επίσης ήτο καταγεγραμμένον, ότι ο βασιλεύς αυτός ο Σολομών, με την μεγάλην σοφίαν του, προσέφερε θυσίαν κατά τα εγκαίνια και κατά την αποπεράτωσιν του ναού. | 9 Ἐπίσης εἰς τὰ ἐπίσημα δημόσια ἀρχεῖα ἀνεφέρετο, ὅτι ὁ Σολομών, ὁ ὁποῖος εἶχε λάβει ὡς δῶρον ἀπὸ τὸν Θεὸν σπανίαν σοφίαν, ἐπρόσφερε θυσίαν κατὰ τὰ ἐγκαίνια καὶ κατὰ τὴν ἀποπεράτωσιν τοῦ Ναοῦ. |
| 10 καθὼς καὶ Μωυσῆς προσηύξατο πρὸς Κύριον, καὶ κατέβη πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὰ τῆς θυσίας ἐδαπάνησεν, οὕτως καὶ Σαλαμὼν προσηύξατο, καὶ καταβὰν τὸ πῦρ ἀνήλωσε τὰ ὁλοκαυτώματα. | 10 Και, όπως άλλοτε ο Μωϋσής προσηυχήθη προς τον Κυριον και κατέβηκε πυρ εκ του ουρανού, το οποίον κατέφαγε την θυσίαν, έτσι και ο Σολομών προσηυχήθη και κατέβηκε πυρ από τον ουρανόν, το οποίον κατέφαγε τα ολοκαυτώματα. | 10 Καὶ ὅπως παλαιοτέρα ὁ Μωϋσῆς προσηυχήθη εἰς τὸν Κύριον, καὶ κατέβη ἀπὸ τὸν οὐρανὸν φωτιὰ καὶ κατέκαυσεν ἐντελῶς τὰ κρέατα τῆς θυσίας τῶν ὁλοκαυτωμάτων, ἔτσι προσηυχήθη καὶ ὁ Σολομών, καὶ κατέβη ἡ φωτιὰ καὶ κατέκαυσεν ἐντελῶς τὴν θυσίαν τῶν ὁλοκαυτωμάτων. |
| 11 καὶ εἶπε Μωυσῆς· διὰ τὸ μὴ βεβρῶσθαι τὸ περὶ τῆς ἁμαρτίας, ἀνηλώθη. | 11 Είχεν είπει δε τότε ο Μωϋσής· “επειδή η θυσία περί της αμαρτίας δεν επιτρέπεται να φαγωθή από τους ανθρώπους, δια τούτο κατηναλώθη ολόκληρος από το πυρ”. | 11 Ὁ δὲ Μωϋσῆς εἶχε πεῖ τότε: Ἐπειδὴ τὰ κρέατα τῆς θυσίας, ποὺ προσεφέρθη δι’ ἐξιλέωσιν ἁμαρτίας, δὲν τρώγονται, διὰ τοῦτο ἡ θυσία κατεκάη ἐντελῶς ἀπὸ τὴν φωτιά. |
| 12 ὡσαύτως καὶ ὁ Σαλωμὼν τὰς ὀκτὼ ἡμέρας ἤγαγεν. | 12 Κατά παρόμοιον τρόπον και ο Σολομών εώρτασεν επί οκτώ ημέρας τα εγκαίνια του ναού. | 12 Καὶ ὁ Σολομὼν ἐπίσης ἑώρτασε τὴν ἑορτὴν τῶν ἐγκαινίων τοῦ Ναοῦ κατὰ τὸν ἴδιον τρόπον ἐπὶ ὀκτὼ ἡμέρες. |
| 13 ἐξηγοῦντο δὲ καὶ ἐν ταῖς ἀναγραφαῖς καὶ ἐν τοῖς ὑπομνηματισμοῖς τοῖς κατὰ τὸν Νεεμίαν τὰ αὐτὰ καὶ ὡς καταβαλλόμενος βιβλιοθήκην ἐπισυνήγαγε τὰ περὶ τῶν βασιλέων καὶ προφητῶν καὶ τὰ τοῦ Δαυὶδ καὶ ἐπιστολὰς βασιλέων περὶ ἀναθεμάτων. | 13 Ησαν καταχωρημένα τα γεγονότα αυτά εις τα αρχεία και τα υπομνήματα του Νεεμίου, όπως επίσης και το ότι ο Νεεμίας ίδρυσε βιβλιοθήκην, εις την οποίαν συνεκέντρωσε τα βιβλία, που αναφέρονται στους βασιλείς και τους προφήτας. Εκεί περιλαμβάνονται τα του Δαυίδ, όπως και επιστολαί των βασιλέων της Περσίας σχετικώς με τα αφιερώματα αυτών προς τον ναόν. | 13 Ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ἀνωτέρω, τὰ ἴδια γεγονότα ἦσαν ἐπίσης γραμμένα εἰς τὰ ἐπίσημα ἀρχεῖα (ποὺ ἐφυλάσσοντο εἰς τὸν Ναόν) καὶ εἰς (κατ’ ἄλλην ἑρμηνείαν: Ἢ εἰς) τὰ ἀπομνημονεύματα τοῦ Νεεμία.Εἶναι ἐπίσης γραμμένον τὸ πῶς ὁ Νεεμίας ἵδρυσε βιβλιοθήκην καὶ συνεκέντρωσεν εἰς αὐτὴν τὰ βιβλία, ποὺ ἀφοροῦν τοὺς βασιλεῖς καὶ τοὺς προφήτας, καὶ τὰ ἔργα τοῦ Δαβὶδ καὶ τὶς ἐπιστολὲς τῶν Περσῶν βασιλέων, τὶς σχετικὲς μὲ τὰ ἱερὰ ἀφιερώματά των εἰς τὸν Ναόν. |
| 14 ὡσαύτως δὲ καὶ ᾿Ιούδας τὰ διαπεπτωκότα διὰ τὸν πόλεμον τὸν γεγονότα ἡμῖν ἐπισυνήγαγε πάντα, καὶ ἔστι παρ᾿ ἡμῖν· | 14 Ωσαύτως και ο Ιούδας συνεκέντρωσεν όλα αυτά τα βιβλία, που είχαν διασκορπισθή κατά τον πόλεμον, τον οποίον ευρέθημεν ηναγκασμένοι να κάμωμεν, και ετσι τώρα αυτά ευρίσκονται εις τα χέρια μας. | 14 Κατὰ παρόμοιον τρόπον καὶ ὁ Ἰούδας ὁ Μακκαβαῖος συνεκέντρωσεν ὅλα τὰ βιβλία, ποὺ εἶχαν διασκορπισθῆ ἕνεκα τοῦ τελευταίου πολέμου καὶ τῶν συγκρούσεων, εἰς τὶς ὁποῖες εἴχαμε ἐμπλακῆ.Τὰ βιβλία αὐτὰ εὑρίσκονται τώρα εἰς τὰ χέρια μας. |
| 15 ὧν οὖν ἐὰν χρείαν ἔχητε τοὺς ἀποκομιοῦντας ὑμῖν ἀποστέλλετε. | 15 Εάν λοιπόν χρειάζεσθε να έχετε κοντά σας αντίτυπα, στείλατε ανθρώπους, δια να σας τα φέρουν. | 15 Ἐὰν λοιπὸν χρειάζεσθε κάποιο ἀπὸ αὐτά, στείλετε ἀπεσταλμένους νὰ τὸ παραλάβουν καὶ νὰ σᾶς τὸ φέρουν. |
| 16 Μέλλοντες οὖν ἄγειν τὸν καθαρισμὸν ἐγράψαμεν ὑμῖν· καλῶς οὖν ποιήσετε ἄγοντες τὰς ἡμέρας. | 16 Εν όψει της εορτής του καθαρισμού του ναού, την οποίαν πρόκειται κατ' αυτάς να εορτάσωμεν, εγράψαμεν προς σας αυτήν την επιστολήν. Και σεις καλώς θα πράξετε να εορτάσετε μαζή μας την εορτήν κατά τας ημέρας αυτάς. | 16 Προκειμένου λοιπὸν νὰ ἑορτάσωμεν τὴν ἑορτὴν τοῦ καθαρισμοῦ τοῦ Ναοῦ, ἐγράψαμεν εἰς σᾶς τὴν ἐπιστολὴν αὐτὴν καλὰ ἑπομένως θὰ κάμετε νὰ ἑορτάσετε καὶ σεῖς τὴν ἑορτὴν τὶς ἴδιες μὲ ἡμᾶς ἡμέρες. |
| 17 ὁ δὲ Θεὸς ὁ σώσας τὸν πάντα λαὸν αὐτοῦ καὶ ἀποδοὺς τὴν κληρονομίαν πᾶσι καὶ τὸ βασίλειον καὶ τὸ ἱεράτευμα καὶ τὸν ἁγιασμόν, | 17 Ο δε Θεός, ο οποίος έσωσεν όλον τον λαόν του και απέδωκεν εις όλους την ιεράν κληρονομίαν της χώρας μας, το βασίλειόν μας, την Ιερωσυνην και τον ναόν, | 17 Ὁ δὲ Θεός, ὁ ὁποῖος ἔσωσεν ὅλον τὸν λαόν του καὶ ἀπέδωσεν εἰς ὅλους μας ὡς κληρονομίαν τὴν ἁγίαν γῆν καὶ τὸ βασίλειον καὶ τὴν ἱερωσύνην καὶ μᾶς καθηγίασε καὶ μᾶς καθιέρωσεν ὡς λαὸν ἰδικόν του, |
| 18 καθὼς ἐπηγγείλατο διὰ τοῦ νόμου· ἐλπίζομεν γὰρ ἐπὶ τῷ Θεῷ ὅτι ταχέως ἡμᾶς ἐλεήσει καὶ ἐπισυνάξει ἐκ τῆς ὑπὸ τὸν οὐρανὸν εἰς τὸν ἅγιον τόπον· ἐξείλετο γὰρ ἡμᾶς ἐκ μεγάλων κακῶν καὶ τὸν τόπον ἐκαθάρισε. | 18 όπως είχεν υποσχεθή δια του Νομου του, ελπίζομεν ότι ταχέως θα μας ελεήση και πάλιν και θα μας επαναφέρη από όλας τας χώρας τας υπό τον ουρανόν στον ιερόν ναόν. Το πιστεύομεν δε αυτό, διότι και τώρα ο Θεός μας εγλύτωσεν από μεγάλας συμφοράς και εκαθάρισεν από τα μιάσματα της ειδωλολατρείας τον ιερόν τόπον. | 18 ὅπως ὑπεσχέθη διὰ τοῦ Νόμου, ἐλπίζομεν ὅτι ὁ Θεός μας αὐτὸς θὰ φανῇ ὁπωσδήποτε καὶ γρήγορα ἐλεήμων ἀπέναντί μας καὶ θὰ μᾶς συναθροίσῃ πάλιν εἰς τὸν ἅγιον τόπον - τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ τὸν Ναόν - ἀπὸ τὴν σημερινὴν διασπορὰν εἰς ὅλην τὴν γῆν, ποὺ ἐκτείνεται κάτω ἀπὸ τὸν οὐρανὸν διότι καὶ τώρα μᾶς ἐλευθέρωσε καὶ μᾶς ἐλύτρωσεν ἀπὸ μεγάλες συμφορὲς καὶ ἐκαθάρισε τὸν ἅγιον τόπον τοῦ Ναοῦ ἀπὸ τὸν μολυσμὸν τῆς εἰδωλολατρίας. |
| 19 Τὰ δὲ κατὰ τὸν ᾿Ιούδαν τὸν Μακκαβαῖον καὶ τοὺς τούτου ἀδελφοὺς καὶ τὸν τοῦ ἱεροῦ τοῦ μεγάλου καθαρισμὸν καὶ τὸν τοῦ βωμοῦ ἐγκαινισμόν, | 19 Τα δε κατά τον Ιούδαν τον Μακκαβαίον και τους αδελφούς του, όπως και δια τον καθαρισμόν του μεγάλου και ιερού ναού, δια τα εγκαίνια του θυσιαστηρίου των ολοκαυτωμάτων, | 19 Ἡ ἱστορία τοῦ Ἰούδα τοῦ Μακκαβαίου καὶ τῶν ἀδελφῶν του, ὁ καθαρισμὸς τοῦ μεγάλου Ναοῦ, τὰ ἐγκαίνια τοῦ θυσιαστηρίου τῶν ὁλοκαυτωμάτων, |
| 20 ἔτι τε τοὺς πρὸς ᾿Αντίοχον τὸν ᾿Επιφανῆ καὶ τὸν τούτου υἱὸν Εὐπάτορα πολέμους | 20 ακόμη δε και δια τους πολέμους μας εναντίον του Αντιόχου του Επιφανούς και του υιού του Ευπάτορος, | 20 ἀκόμη δὲ οἱ πόλεμοι κατὰ τοῦ Ἀντιόχου Δ' Ἐπιφανοῦς καὶ τοῦ υἱοῦ του, Ἀντιόχου Ε' Εὐπάτορος, |
| 21 καὶ τὰς ἐξ οὐρανοῦ γενομένας ἐπιφανείας τοῖς ὑπὲρ τοῦ ᾿Ιουδαϊσμοῦ φιλοτίμως ἀνδραγαθήσασιν, ὥστε τὴν ὅλην χώραν ὀλίγους ὄντας λεηλατεῖν καὶ τὰ βάρβαρα πλήθη διώκειν, | 21 δια τας φανεράς επεμβάσστου Θεού υπέρ εκείνων, οι οποίοι ηρωϊκώς ηγωνίζοντο προς υπεράσπισιν των Ιουδαίων, ώστε καίτοι ήσαν ολιγάριθμοι να ημπορέσουν να καταλάβουν όλην την χώραν και να τρέψουν εις φυγήν τα πλήθη των βαρβάρων, | 21 καὶ οἱ θαυμαστὲς καὶ ὑπερφυσικὲς ἐπεμβάσεις ἀπὸ τὸν Θεὸν πρὸς ἐνίσχυσιν ἐκείνων, ποὺ ἠγωνίζοντο μὲ φιλοτιμίαν καὶ γενναιότητα ὑπέρ τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, ὥστε, ἐνῷ ἦσαν ὀλίγοι, νὰ ἠμπορέσουν νὰ κυριεύσουν καὶ νὰ λεηλατήσουν ὅλην τὴν χώραν καὶ νὰ διώξουν τις βαρβαρικὲς ὀρδὲς |
| 22 καὶ τὸ περιβόητον καθ᾿ ὅλην τὴν οἰκουμένην ἱερὸν ἀνακομίσασθαι καὶ τὴν πόλιν ἐλευθερῶσαι καὶ τοὺς μέλλοντας καταλύεσθαι νόμους ἐπανορθῶσαι, τοῦ Κυρίου μετὰ πάσης ἐπιεικείας ἱλέω γενομένου αὐτοῖς, | 22 όλα αυτά, όπως επίσης και δια τον περίφημον εις όλον τον κόσμον Ναόν, να τον ανακτήσουν και την πόλιν να ελευθερώσουν, να ανορθώσουν δε πάλιν τους θείους νόμους, τους οποίους εχθροί και εξωμόται επεχείρουν να καταργήσουν, και το ότι ο Θεός πάσαν ευμένειαν εδείκνυε πρυς τους ήρωας αυτούς, | 22 καὶ να ἀνακτήσουν τὸν περίφημον εἰς ὅλον τὸν κόσμον ἱερὸν Ναὸν καὶ νὰ ἐλευθερώσουν τὴν πόλιν τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ νὰ ἀποκαταστήσουν πάλιν τοὺς ἱεροὺς νόμους καὶ θεσμούς, οἱ ὁποῖοι ἐκινδύνευαν νὰ καταλυθοῦν ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες, καθ’ ὅσον ὁ Κύριος εἶχε δειχθῇ ἀπέναντι τῶν ἀγωνιστῶν ἐκείνων εὐσπλαγχνικός, ἐπιεικὴς καὶ συμπαθής, |
| 23 τὰ ὑπὸ ᾿Ιάσωνος τοῦ Κυρηναίου δεδηλωμένα δὲ πέντε βιβλίων πειρασόμεθα δι᾿ ἑνὸς συντάγματος ἐπιτεμεῖν. | 23 όλα αυτά τα γεγονότα εκτίθενται εις πέντε βιβλία υπό του Ιάσωνος του Κυρηναίου. Ημείς όμως θα προσπαθήσωμεν να κάμωμεν επιτομήν όλων αυτών εις ένα μόνον βιβλίον. | 23 ὅλα τὰ ἀνωτέρω, τὰ ὁποῖα ἔχουν ἤδη ἐκτεθῇ ἀπὸ τὸν Ἰάσονα τὸν Κυρηναῖον εἰς πέντε βιβλία, θὰ προσπαθήσωμεν νὰ τὰ συντάμωμεν καὶ νὰ τὰ σννοψίσομε ν εἰς ἕνα μόνον βιβλίον. |
| 24 συνορῶντες γὰρ τὸ χῦμα τῶν ἀριθμῶν καὶ τὴν οὖσαν δυσχέρειαν τοῖς θέλουσιν εἰσκυκλεῖσθαι τοῖς τῆς ἱστορίας διηγήμασι διὰ τὸ πλῆθος τῆς ὕλης, | 24 Αποβλέποντες δε στο πλήθος των αριθμών, που περιέχονται εις τα βιβλία αυτά, όπως και εις την δυσκολίαν, την οποίαν δοκιμάζουν όσοι επιθυμούν να βυθισθούν και εις τας λεπτομερείας των διηγήσεων, και δια το πλήθος της περιεχομένης ύλης, | 24 Ἐπειδὴ δὲ κατανοοῦμεν τὴν μεγάλην ποσότητα, τὴν πλήμμυραν τῶν ἀριθμῶν καὶ τῶν στοιχείων, ποὺ περιέχονται εἰς τὰ πέντε βιβλία τοῦ Ἰάσονος, καὶ τὴν δυσκολίαν, ἐνώπιον τῆς ὁποίας εὑρίσκονται, ὅσοι ἐπιθυμοῦν νὰ εἰσδύσουν εὶς τὶς λεπτομέρειες τῆς ἱστορικῆς διηγήσεως, ἕνεκα τοῦ ὄγκου τῆς ὕλης, ποὺ περιέχεται εἰς αὐτά, |
| 25 ἐφροντίσαμεν τοῖς μὲν βουλομένοις ἀναγινώσκειν ψυχαγωγίαν, τοῖς δὲ φιλοφρονοῦσιν εἰς τὸ διὰ μνήμης ἀναλαβεῖν εὐκοπίαν, πᾶσι δὲ τοῖς ἐντυγχάνουσιν ὠφέλειαν. | 25 εφροντίσαμεν να κάμωμεν ψυχαγωγικήν την μελέτην δι' εκείνους, που την θέλουν έτσι, εύκολον εις απομνημόνευσιν δι' εκείνους, που θέλουν να την απομνημονεύσουν. Γενικώς ωφέλιμον εις όλους εκείνους, οι οποίοι θα την μελετήσουν. | 25 ἐφροντίσαμεν νὰ καταστήσωμεν εὐχάριστον τὴν μελέτην ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι μελετοῦν χάριν ψυχαγωγίας· νὰ καταστήσωμεν δὲ εὔκολον τὴν ἔκθεσιν τῶν γεγονότων εἰς ἐκείνους, ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ ἐνθυμοῦνται τὰ γεγονότα καὶ νὰ τὰ ἀπομνημονεύουν καὶ γενικῶς νὰ προσφέρωμεν εἰς ὅλους ὠφέλειαν διὰ τῆς μελέτης μιᾶς περιληπτικῆς ἐργασίας. |
| 26 καὶ ἡμῖν μὲν τοῖς τὴν κακοπάθειαν ἐπιδεδεγμένοις τῆς ἐπιτομῆς οὐ ρᾴδιον, ἱδρῶτος δὲ καὶ ἀγρυπνίας τὸ πρᾶγμα, | 26 Δι' ημάς όμως, οι οποίοι ανελάβαμεν τον κόπον της επιτομής αυτής, το έργον δεν είναι εύκολον. Απαιτεί ιδρώτας και αγρυπνίας. | 26 Καὶ δι’ ἡμᾶς μέν, οἱ ὁποῖοι ἀνελάβαμε τὸ κοπιαστικὸν αὐτὸ ἔργον τῆς συντομεύσεως καὶ ἐπιτομῆς, τὸ ἐγχείρημα αὐτὸ δὲν εἶναι εὔκολον· ἀπ’ ἐναντίας ἀπαιτεῖ μόχθον, ἱδρῶτα καὶ ἀγρυπνίαν |
| 27 καθάπερ τῷ παρασκευάζοντι συμπόσιον καὶ ζητοῦντι τὴν ἑτέρων λυσιτέλειαν οὐκ εὐχερὲς μέν, ὅμως διὰ τὴν τῶν πολλῶν εὐχαριστίαν ἡδέως τὴν κακοπάθειαν ὑποίσομεν, | 27 Η εργασία μας ομοιάζει με την εργασίαν εκείνου, ο οποίος θέλει να παρασκευάση συμπόσιον στους κεκλημένους και επιζητεί το ευχάριστον φαγητόν δια τον καθένα, χωρίς να λογαριάση τους κόπους. Τούτο δεν είναι μεν εύκολον, όμως, δια να έχωμεν την ευγνωμοσύνην των πολλών αναγνωστών μας, ευχαρίστως θα υποβληθώμεν εις την ταλαιπωρίαν αυτήν. | 27 ὅπως ἀκριβῶς δὲν εἶναι εὔκολον καὶ ἄκοπον τὸ ἔργον ἐκείνου, ὁ ὁποῖος ἑτοιμάζει κάποιο συμπόσιον καὶ προσπαθεῖ νὰ ἰκανοποιήσῃ τὶς ὀρέξεις καὶ τὴν γεῦσιν τῶν ποικίλων προσκεκλημένων.Παρ’ ὅλα ὅμως αὐτά, προκειμένου νὰ ὠφελήσωμεν τοὺς πολλούς (κατ’ ἄλλην ἑρμηνείαν: Νὰ ἀξιωθῶμεν τῆς εὐγνωμοσύνης τῶν πολλῶν), θὰ ἀναδεχθῶμεν εὐχαρίστως τὸν μόχθον καὶ τὴν ταλαιπωρίαν, ποὺ ἀπαιτεῖ ἡ ἐργασία αὐτή. |
| 28 τὸ μὲ διακριβοῦν περὶ ἑκάστων τῷ συγγραφεῖ παραχωρήσαντες, τὸ δὲ ἐπιπορεύεσθαι τοῖς ὑπογραμμοῖς τῆς ἐπιτομῆς διαπονοῦντες. | 28 Την μεν ακρίβειαν των γεγονότων στηρίζομεν στον συγγραφέα Ιάσονα. Ημείς όμως αναλαμβάνομεν τον κόπον της συντάξεως του έργου βάσει των φιλολογικών κανόνων. | 28 Ἀφήνοντες εἰς τὸν Ἰάσονα, τὸν ἀρχικὸν συγγραφέα, τὴν ἑξακρίβωσιν τῆς κάθε ἱστορικῆς λεπτομερείας, θὰ ἀναλάβωμεν μὲ ἐπιμέλειαν καὶ ζῆλον νὰ συγκεντρώσωμεν τὴν προσπάθειάν μας, ἀκολουθοῦντες τοὺς κυρίους καὶ βασικοὺς κανόνας, διὰ νὰ ἐτοιμάσωμεν τὴν ἐπιτομὴν τοῦ ἔργου. |
| 29 καθάπερ γὰρ τῆς καινῆς οἰκίας ἀρχιτέκτονι τῆς ὅλης καταβολῆς φροντιστέον, τῷ δὲ ἐγκαίειν καὶ ζωγραφεῖν ἐπιχειροῦντι τὰ ἐπιτήδεια πρὸς διακόσμησιν ἐξεταστέον, οὕτω δοκῶ καὶ ἐπὶ ἡμῶν. | 29 Διότι, όπως ο αρχιτέκτων μιας νέας κατοικίας έχει καθήκον να φροντίση δι' όλον το έργον της οικοδομής, ενώ εκείνος που θα αναλάβη τον στολισμόν και την ζωγραφιάν μορφών οφείλει να ασχοληθή με ο,τι αφορά την διακόσμησιν αυτήν, έτσι νομίζω ότι συμβαίνει και με ημάς. | 29 Διότι, ὅπως ἀκριβῶς ὁ ἀρχιτέκτων ἐνὸς καινούργιου σπιτιοῦ πρέπει νὰ φροντίσῃ δι’ ὁλόκληρον τὸ ἔργον τῆς οἰκοδομῆς, ἐνῷ ἐκεῖνος, ποὺ ἀναλαμβάνει νὰ διακοσμήσῃ καὶ ζωγραφίσῃ με τὴν ἐγκαυστικὴν τέχνην καὶ βαφὴν ἐπάνω εἰς τοὺς τοίχους, ἔχει νὰ μεριμνήσῃ μόνον δι' ὅσα εἶναι ἀπαραίτητα διὰ τὴν διακόσμησιν καὶ τὸν καλλωπισμόν, Ἔτσι νομίζω συμβαίνει ἐν προκειμένῳ καὶ μὲ ἡμᾶς. |
| 30 τὸ μὲν ἐμβατεύειν καὶ περίπατον ποιεῖσθαι λόγον καὶ πολυπραγμονεῖν ἐν τοῖς κατὰ μέρος τῷ τῆς ἱστορίας ἀρχηγέτῃ καθήκει· | 30 Ενας ευσυνείδητος και αυθεντικός ιστορικός έχει καθήκον να εμδαθύνη στο θέμα του, να περιοδεύη τρόπον τινά μέσα εις τα ιστορικά γεγονότα, να δίδη λόγον δι' αυτά, να ασχολήται και με τας επί μέρους λεπτομερείας. | 30 Τὸ νὰ ἐμβαθύνῃ καὶ νὰ κατανοῇ πλήρως τὸ θέμα του, τὸ νὰ ἐξιστορῇ ὅλα τὰ γεγονότα, ὡσὰν νὰ περιοδεύῃ εἰς αὐτά, καὶ τὸ νὰ λεπτολογῇ πάρα πολὺ καὶ τὶς ἐλάχιστες λεπτομέρειες, ὅλα αὐτὰ εἶναι δικαιοδοσία καὶ καθήκοντα τοῦ ἀρχικοῦ καὶ ὑπευθύνου ἱστορικοῦ συγγραφέως. |
| 31 τὸ δὲ σύντομον τῆς λέξεως μεταδιώκειν καὶ τὸ ἐξεργαστικὸν τῆς πραγματείας παραιτεῖσθαι τῷ τὴν μετάφρασιν ποιουμένῳ συγχωρητέον. | 31 Εκείνος όμως που ανέλαβεν ως έργον του την σύνταξιν μιας επιτομής, πρέπει να επιδιώκη την συντομίαν και του επιτρέπεται να μη ασχολήται με την πλήρη έκθεσιν των γεγονότων. | 31 Ἔνω εἰς ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος κάνει ἕνα εἶδος μεταφράσεως καὶ γράφει βάσει ἐνὸς ἅλλου προηγουμένου ἔργου, πρέπει νὰ τοῦ ἐπιτρέπεται νὰ ἐπιδιώκῃ τὴν βραχυλογίαν καὶ λακωνικότητα τῆς ἐκφράσεως καὶ νὰ ἀποφεύγῃ τὴν διεξοδικὴν διαπραγματεύσῃ τοῦ θέματος. |
| 32 ἐντεῦθεν οὖν ἀρξώμεθα τῆς διηγήσεως, τοῖς προειρημένοις τοσοῦτον ἐπιζεύξαντες· εὔηθες γὰρ τὸ μὲν πρὸ τῆς ἱστορίας πλεονάζειν, τὴν δὲ ἱστορίαν ἐπιτεμεῖν. | 32 Εδώ, λοιπόν, ας αρχισωμεν την διήγησίν μας αρκούμενοι, εις όσα προεισαγωγικά εξεθέσαμεν. Διότι είναι ανόητον να λέγη κανείς πολλά προ της ιστορίας και να είναι σύντομος εις αυτήν ταύτην την ιστορίαν. | 32 Ἀπὸ ἐδῶ λοιπὸν ἂς ἀρχίσωμεν τὴν ἱστορικήν μας διήγησιν, χωρὶς νὰ προσθέσωμεν τίποτε περισσότερον εἰς ὅσα ἔχομεν εἴπει προηγουμένως.Διότι εἶναι πράγματι ἀνόητον τὸ νὰ πολυλογῶμεν εἰς τὸν πρόλογον τῆς ἱστορίας καὶ κατόπιν νὰ συντομεύωμεν αὐτὴν τὴν ἰδίαν τὴν ἱστορίαν! |
